Κατ' αρχάς θα ήθελα να επισημάνω πως ασχολούμαστε εδώ και αρκετό καιρό με ένα πολύ λεπτό και σύνθετο θέμα για το οποίο βλέπω πως ορισμένοι σπεύδουν, επισπεύδουν, αναλύουν, προδικάζουν ή καταδικάζουν με περισσή ευκολία. Χρειάζεται όμως κατά την άποψή, 1.000 φορές περισσότερο χρόνο και 1.000 φορές περισσότερες γνώσεις.
Επειδή δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι ξεκάθαρο σε όλους πως βρισκόμαστε σε πολύ βαθιά νερά - πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως χρειάζονται πολύ βαθιές και εξειδικευμένες γνώσεις - ανάμικτες μάλιστα σε θέματα Ιστορίας, Νομικών, Εκκλησίας, Θεολογίας και εμπειρίας περί Μοναχισμού όχι φυσικά κατά την υποκειμενική άποψη του καθενός αλλά βάσει των εκκλησιαστικών κανόνων.
Εύχομαι αυτό το βαρύ και σύνθετο κράμα γνώσεων να το έχουν τουλάχιστον όσοι ανέλαβαν να ξεκαθαρίσουν το πολύπλοκο αυτό θέμα. Το θέμα αυτό - για να το αναλύσουμε σωστά, πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζουμε με ποιο από όλα τα κεφάλαια θα ασχοληθούμε,
1) Το δικαίωμα κυριότητος της Μονής στην λίμνη.
2)Το θέμα της ανταλλαγής και ποιοι έχουν τον τελευταίο αποφασιστικό λόγο σε ό,τι αφορά την δυνατότητα και την εκτίμηση.
3)Σε τι συνίσταται, αποδεδειγμένα όμως, η τυχόν ευθύνη του Ηγουμένου της Μονής Βατοπαιδίου κατ' αρχάς, πού δέχεται πυρά και οχετό ύβρεων. Είναι απαραίτητο όμως να ξεκαθαρίσει ο καθένας μέσα του αν δέχεται τους βασικούς κανόνες πως:
Α) Οι αρχές της Ορθοδοξίας πρέπει να είναι διαχρονικά αναλλοίωτες.
Β) Πρέπει η Εκκλησιαστική περιουσία να τελειώνει στον περίβολο της ή πρέπει να έχει ένα σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της, να έχει εξωστρέφεια και να παράγει κοινωνικό έργο το οποίο μάλιστα δεν συνηθίζει να διαφημίζει σύμφωνα με τις επιταγές των εκκλησιαστικών πατέρων.
1. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΥΡΙΟΤΗΤΟΣ
Τα περί νομικής ακυρότητος των χρυσόβουλων που έσπευσαν πολλοί να καταγγείλουν, είναι θέματα ιδιαίτερα λεπτά και επικίνδυνα και καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί στην κάθε μας λέξη περί ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΩΝ και Εκκλησιαστικών ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ καθεστώτων. Γνωρίζετε πως υπάρχουν σε άλλες τρεις χώρες Ελληνορθόδοξα πατριαρχεία τα οποία στηρίζουν το ιδιοκτησιακό τους δικαίωμα σε Βυζαντινά χρυσόβουλα, πατριαρχικά συγίλια και αχτιναμέδες των οποίων η ισχύς έχει αναγνωρισθεί ακόμη και από ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ας αναλογισθούν ορισμένοι την αξία αυτών των κατακτήσεων - 16 αιώνων - που είναι μοναδικά προπύργια της θρησκευτικής και πολιτιστικής παραδόσεως του Ελληνισμού, που άντεξαν διαχρονικά, κυματίζοντας εκεί η Ελληνική σημαία.
Χρειάζεται ιδιαίτερη ΠΡΟΣΟΧΗ μην τυχόν άθελα τους ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ παρόμοια ιδιοκτησιακά δικαιώματα των τριών Ελληνορθόδοξων πατριαρχείων και της Μονής Σινά. Οι τίτλοι που προανέφερα έχουν αναγνωριστεί ως απολύτως έγκυροι από την Ελληνική πολιτεία ανέκαθεν.
2. ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ
Την περίπτωση αυτή μπορεί να τη δει κανείς μόνον με δύο λογικές εκδοχές ΧΩΡΙΣ να υπάρχει τρίτη. Η ΜΙΑ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς ότι επί σειρά 10 ετών, διάφορα συλλογικά κρατικά όργανα δηλ. υπουργοί, δικαστήρια, νομικά συμβούλια του κράτους, δημοσίου κ.α., υπήρξαν αφελείς πράγμα που η απλή λογική απορρίπτει. Δηλαδή την ομαδική αφέλεια(!)και μάλιστα διαχρονικά με πρόσωπα που εν τω μεταξύ άλλαζαν!!! Η ΑΛΛΗ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς πως ο Ηγούμενος της Μονής στην ίδια 10ετία, συνέστησε συνωμοτική συμμαχία με ΟΛΑ αυτά τα πολλά πρόσωπα όλων των προαναφερομένων κρατικών φορέων με σκοπό να βλάψουν ΟΛΟΙ αυτοί μαζί τα συμφέροντα του δημοσίου καινά ωφεληθούν αντιστοίχως οι ίδιοι!!!
Αλλά το να δεχθεί κανένας ότι ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου συμμάχησε συνωμοτικά, σε βάρος του δημοσίου, με τόσα πολλά και κατά καιρούς εναλλασσόμενα πρόσωπα μέλη συλλογικών κρατικών οργάνων, διαφόρων αρμοδιοτήτων και επιπέδων και για διάστημα πέραν της 10 ετίας είναι ένα σενάριο που δύσκολα δέχεται, η κοινή λογική και του πλέον καχύποπτου ανθρώπου. Άρα το ερώτημα σε ό,τι αφορά την πλευρά της κρατικής πλευράς είναι να τους δεχθούμε ως ΑΦΕΛΕΙΣ ή ως ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ (άσχετα αν κάποιοι λόγω παραγραφής θα εξαιρεθούν των κυρώσεων). Δεν υπάρχει άλλη εκδοχή. Ή είναι μια γυναίκα έγκυος ή δεν είναι.
3. ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ
Από την πλευρά όμως της Μονής δηλ. του Ηγουμένου υπάρχει το ερώτημα που πρέπει επίσης να ερευνήσει η δικαιοσύνη το αν δηλαδή ΥΠΑΡΧΕΙ ή ΛΕΙΠΕΙ το κίνητρο για ΑΤΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κανένας ότι ο Εφραίμ αντάλλαξε όχι δικό του ακίνητο αλλά της Μονής. Τα μοναστήρια είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου δηλαδή ανήκουν στο κράτος και στον Ελληνικό λαό. Δεν ανήκουν σε κανέναν Ηγούμενο ή μοναχό. Αυτό το αγνοούν δυστυχώς οι περισσότεροι.
Στην περίπτωση Βατοπαιδίου ξεκινάμε από μια ιδιοκτησία ενός νομικού προσώπου ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαίου (Βισθωνίδα), την ανταλλάσσουν, αφού εν τω μεταξύ οι ειδικοί εκτίμησαν, μελέτησαν και επικύρωσαν τελικά τις πράξεις τους - σε ένα χρονικό ορίζοντα 10 ετών (!) - με κάποια άλλα ακίνητα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ και το προϊόν της ανταλλαγής καταλήγει στην Μονή που είναι πρόσωπο ΔΗΜΟΣΙΟΥ δικαίου!
Ποιους λοιπόν εζημίωσε, σε τι έχει ευθύνη ο Ηγούμενος ατομικά όταν δεν ενεργεί για ΙΔΙΟΝ όφελος; Αυτή είναι η απορία μου. Ο Ηγούμενος κατά την άποψη μου ουσιαστικά με τις ενέργειες του έχει τελικό σκοπό να συντηρήσει μια ΔΗΜΟΣΙΑ περιουσία που ανήκει στον Ελληνικό λαό ο οποίος συρρέει εκεί, στο Βατοπαίδι κατά τόσες χιλιάδες - προφανώς για λόγους που πολλοί αγνοούν. Εγώ είμαι από αυτούς που γνωρίζοντας αυτά τα ευνόητα για μένα πράγματα, τον συγχαίρω, εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να του δίνει Υγεία, Υπομονή και δύναμη και θα σταθώ δίπλα του με όλες μου τις δυνάμεις.
ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ (ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ)
Η τελευταία σχετική απόφαση της ολομελείας του Συμβουλίου επικρατείας αναφέρει πως όσες Μονές ασκούν δημόσια εξουσία είναι ΔΗΜΟΣΙΕΣ και όσα ασκούν ιδιωτική εξουσία είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ - Ησυχαστήρια. Άλλο Ησυχαστήρια, άλλο Μονές. Δηλαδή νομικά ΔΙΦΥΕΙΣ. Δηλαδή δύο φύσεις. Ο καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου κ.Τρωϊάνος αναφέρει και εξηγεί στο βιβλίο του πως οι Μονές του Α.Ο. ασκούν ΔΗΜΟΣΙΑ εξουσία.
Σημείωση:
Όσοι θέλουν να το διαβάσουν, να ανατρέξουν στην μέση του βιβλίου του περίπου στην σελίδα 450. Το μόνο σίγουρο είναι πως μέσα από αυτή την υπόθεση πολλοί θα θυμηθούν μερικές σοφές λαϊκές παροιμίες:
•«Έμπλεξα με έναν λύκο, τον αφήνω όμως, εκείνος δεν με αφήνει».
•«Όποιος σκάβει τον λάκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα».
•«Το ράσο είναι σαν το κάρβουνο. Αν το πιάσεις αναμμένο καίγεσαι, αν το πιάσεις σβηστό λερώνεσαι».
•«Το καπέλο των καλογήρων δεν έχει σκίαστρο, για να το στρίβουν εύκολα όπως τους βολεύει».
•«Όποιος πριονίζει τα πόδια του άλλου να προσέχει γιατί μπορεί να κόψει τα δικά του». (Ενδοαγιορείτικες «καταγγελίες»)
•«Πιάσαμε τον ψύλλο αλλά τελικά χάσαμε το πάπλωμα». (Χρυσόβουλα- Βιστωνίδα - Πατριαρχεία - Σινά)
•«Το μοναστήρι να'ναι καλά». (Συνέχιση της διαχρονικής Μοναστικής ιστορίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου