ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ;

Τά μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα και δομές σέ θεσμικά όργανα και θεσμούς κάθε κοινωνικού συστήματος, είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, νά τά μελετήσει και νά τά αξιολογήσει κανείς μέ επιτυχία την ώρα πού βρίσκονται σέ εξέλιξη. Ίσως ακουστεί δυσάρεστο, αλλά φρονώ ότι τέτοια φαινόμενα βιώνουμε ήδη στήν Πατρίδα μας. Τό ερμηνευτικό έργο τών κοινωνικών επιστημόνων

τής συμπεριφοράς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς ή γοητευτική εικόνα τής τηλεόρασης και τών ΜΜΕ γενικότερα, παρεμβάλλει πρόσθετες δυσκολίες και αδρανοποιεί πλήρως τον μέσο Έλληνα και Ελληνίδα, πού αποδεικνύουν περίτρανα τό αληθές τής Κινεζικής παροιμίας όπου «μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Και δυστυχώς οί εικόνες τής ελληνικής ΤιΒι μάς κατάντησαν άπό Λαό λεξιπλάστη και λεξιλάγνο σέ λαό πάσχοντα άπό... λεξιπενία.

Ή καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα και μαζί ή κυρίαρχη θεματολογία της είναι γνωστή σέ όλους μας. Ξεκινά χαράματα, καθώς οί παρουσιαστές τών εκπομπών σέ σταθμούς τηλεοράσεων και ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας βοηθούμενοι άπό «ειδικούς» περί την οικονομία και στελέχη τών κομμάτων τής συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, βομβαρδίζουν τά αυτιά μας μέ αριθμούς, επιχειρήματα, εικόνες και λεκτικές απεικονίσεις τής καθημερινής μας πραγματικότητας και τελειώνει τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες μέ τις σχετικές πολιτικές οικονομικές-πολιτισμικές εκπομπές. Έάν δεχθούμε όσα οί παρουσιαστές τών εκπομπών και οί επισκέπτες τους μάς σερβίρουν, θά οδηγηθούμε ώς Έθνος μέ αδιαφιλονίκητη σιγουριά σέ βαθιά κατάθλιψη!

Αναφέρομαι, όπως καταλαβαίνετε, στήν περιώνυμη και συνάμα περιβόητη πλέον ραδιοτηλεοπτική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ» τής σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, τήν όποια εκπροσωπούν παππούδες και γιαγιάδες πού συνθέτουν τήν ευπαθή ομάδα τών δεινοπαθούντων Ελλήνων συνταξιούχων. Αυτούς εγκλωβίζουν στο σπίτι ή υγεία και η ανέχεια και καθηλώνουν μπροστά στους δέκτες τής τηλεόρασης σέ καθημερινή βάση, μετουσιώνοντάς τους σέ φανατικούς θαυμαστές και «καταναλωτές» τών «πρωϊνάδικων» όπως τούς καταγράφουν τά μηχανάκια τής AGB στήν πυρίκαυστη ζώνη του τρίωρου έπτά μέ δέκα προμεσημβρίας.

Τις θέσεις «θαυμαστών στατιστικών στοιχείων τηλεθέασης» παίρνουν στή συνέχεια μέ τά πάθη και τις παλινωδίες τους οί συνομήλικοί μου μπαμπάδες και μαμάδες, πού εξέρχονται κατά χιλιάδες αναπάντεχα βίαια άπό τούς χώρους τής παραγωγικής διαδικασίας, καθώς εργοστάσια, βιοτεχνίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν μέ ρυθμούς απίστευτα γοργούς ακόμη και γιά τήν Ελληνική οικονομική πραγματικότητα, ή οποία τόλμησε νά περάσει άπό τήν προβιομηχανική στήν μεταβιομηχανική κοινωνία χωρίς νά γίνει ποτέ... βιομηχανική! Ακολουθούν μπροστά στις οθόνες τών τηλεοπτικών δεκτών τά παιδιά μας τά οποία κρατώντας πτυχία πολύ καλών σχολών και τμημάτων ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, παραμένουν συνωστισμένα στήν ουρά τής... ανεργίας, σέ απέλπιδες προσπάθειες, φορτισμένες και, ενίοτε σφαλερά φωτισμένες, άπό τήν ελπίδα ότι θά δούνε κάποια μέρα σύντομα τό ποθητό φώς στήν άλλη άκρη του τούνελ!

Έάν τήν παραπάνω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ του τηλεόπληκτου λαού τών Ελλήνων, κάποιοι μάς τήν περιέγραφαν μερικά χρόνια πριν ώς πιθανό σενάριο του «εκσυγχρονισμού και τής παγκοσμιοποίησης», είμαι σίγουρος ότι μέ τήν κλασική ειρωνική διάθεση πού μάς διακρίνει ώς λαό θά τους λέγαμε «...νά μάς λείπει τό βύσσινο!...». Δυστυχώς, τό βύσσινο μάς τό σερβίρισαν και ήδη τό μασάμε χωρίς νά προβάλλουμε καμία αντίσταση! Δεν χρειάζεται νά παραθέσω στατιστικά στοιχεία πού αφορούν στά εκατομμύρια Ελλήνων πού ζούν κάτω άπό τό όριο τής φτώχειας, εκατοντάδων χιλιάδων πού είναι επίσημα γραμμένοι στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ και αμέτρητων άνεργων πού είναι άνεργοι χωρίς νά είναι... δηλωμένοι, ούτε στά ότι ΕΞΙ στους ΔΕΚΑ ΔΕΝ κάνουν έδώ κάι μερικά χρόνια διακοπές, καθώς έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες «διακοποδανείων» και βρίσκονται σέ οικονομική., ανέχεια!

Δέν προτίθεμαι νά σάς κουράσω μέ επίσημα στοιχεία που αφορούν στήν διάλυση τής αγροτικής μας υποδομής, στο σβήσιμο τής ραχοκοκαλιάς τής οικονομίας μας που αποτελούσαν στη Θεσσαλονίκη και τον ευρύτερο Βόρειο-Ελλαδικό χώρο οί Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές μονάδες, πού ήδη μετανάστευσαν στά Βόρεια σύνορά μας. Δέν θά αναφερθώ στά δραματικά ελλείμματα του Εθνικού μας ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών, ούτε και στήν εύκολα παρεχόμενη ψευδαίσθηση τής εφήμερης οικονομικής επάρκειας, πού στηρίζεται στά περιώνυμα καταναλωτικά δάνεια πού πνίγουν μυριάδες ελληνικών οικογενειών.

Διαπιστώστε, παρακαλώ μόνοι σας, πόσες πινακίδες πού αναγράφουν «επιδιορθώνονται ρούχα» ή «παπούτσια» και πόσοι τσαγκάρηδες και ράφτες αρσενικού ή θηλυκού γένους έχουν ξεπροβάλλει στή δική σας γειτονιά, κάνοντας μιά βόλτα μέ τά πόδια, σέ όποια πόλη τής πατρίδας μας και άν ζείτε! Μετά μετρήστε πόσες καφετέριες και όρθάδικα ξεφυτρώνουν άπό τό πουθενά, εκεί όπου άπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ οί νέοι μας, σκοτώνοντας τήν ανία και κουβεντιάζοντας τά πτυχία τους πίνουν... φραπέ, ένώ οί ενδεείς και άνεργοι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες - όπως παραστατικά προσπάθησα νά γράψω παραπάνω - παρακολουθούν πρωΐ - βράδυ ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές στο σπίτι τους.

Βουλιάζουμε μέ γοργούς ρυθμούς σέ μεγέθη απίστευτα στήν ανέχεια, καλπάζει ή ανεργία - όσο και άν τήν ωραιοποιούν τήν εικόνα οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας και τών διαφόρων θεσμικών του οργάνων και οργανισμών - στους νέους μέ πτυχία, στους νέους και τις νέες χωρίς πτυχία, στις δραματικές ηλικίες εκείνων πού δέν πρόλαβαν και δέν θά προλάβουν τήν συγκομιδή τών απαραίτητων γιά συνταξιοδότηση ένσημων. Μάς κύκλωσε ένα απίστευτο συμβολικό «νεκροσέντονο» τής οικονομικής ανασφάλειας και απραξίας πού γιγαντώνει τελικά τήν απελπισία και τήν απόγνωση!

Και σέ αυτό ακριβώς τό σημείο νοερής και πραγματικής αναφοράς, σέ σχέση ΕΥΘΕΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗ...ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυξάνουν σέ αριθμητικά μεγέθη οι τσαγκάρηδες, οί ράφτες και οί γαζώτριες τής γειτονιάς και μαζί ή προσέλευση σέ πανελλαδική κλίμακα στά δωρεάν συσσίτια Δήμων και Εκκλησιών! Τι να κάνη ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και ο Δήμαρχος κ. Καμίνης Και δέν μπορεί τόσο εύκολα νά ξεχνάμε ότι προ ετών, παραμονές τότε τής Βρετανικής Προεδρίας, εκεί στις Βρυξέλλες, μέ τήν κόντρα ανάμεσα στους Άγγλους και τον Γαλλο-Γερμανικό άξονα εμείς και άλλοι «φτωχοί» τής Ευρώπης, ΔΕΝ πήραμε αυτά πού ελπίζαμε. Βρισκόμαστε, τελικά, ώς Έθνος, λαός και κοινωνία στο μάτι ενός κυκλώνα.

Στή δίνη προβληματισμών, μέ τον κλυδωνισμό θεσμών και δομών, μέ τήν ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς προβάλλει επιτακτική ή ανάγκη γιά μιά προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση τών δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φόβο και πάθος και χωρίς υστερικές αντιδράσεις. Δέν εννοώ μέ τά παραπάνω ότι θά έπρεπε νά μιλάμε γιά τό τέλος τής ελληνικής κοινωνίας όπως τήν ξέρουμε! Καλώ τήν προσοχή σας αγαπητέ αναγνώστη και αναγνώστρια στο γεγονός ότι, μέ όλα τά τεκταινόμενα ίσως θά πρέπει νά μιλάμε γιά τήν κατακρεούργηση τής ελληνοπρεπέστατης ΟΥΤΟΠΙΑΣ ενός λαού, ενός Έθνους και μιάς κοινωνίας πού αυτάρεσκα πιστεύει ότι μιά και τά καταφέρνει έπί τρεις χιλιετίες, ότι μπορεί και τώρα νά αντιμετωπίσει τους πάντες και τά πάντα, μπορεί νά αύτοθεραπεύεται και σάν τον μυθικό Φοίνικα νά αναγεννιέται άπό τις στάχτες του!

Μήπως όλα τά παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις υποκειμενικού τύπου πίσω άπό τις οποίες υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες; Κατηγορηματικά ΟΧΙ! Έχουμε τελματώσει σέ έναν απίστευτα βρώμικο και δύσοσμο βούρκο... Κολλήσαμε! Έάν περάσει στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο ή αίσθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει πιά στέρεο, υγιές, ηθικό κομμάτι γης γιά νά σταθούμε, τότε τό επόμενο βήμα είναι ό ΚΥΝΙΣΜΟΣ, ή απώλεια τής ιδεολογίας, ή προσφυγή στήν απάθεια και τήν άρνηση πού αποτελούν τό ικρίωμα θανάτωσης τής κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς τό δημιουργικό ΕΜΕΙΣ υποκαθιστά τό μικροπρεπές... ΕΓΩ!

Καιρός νά... ξυπνήσουμε. Αλλιώς, ό τελευταίος άς φροντίσει, παρακαλώ, νά ρίξει τήν αυλαία και νά σβήσει τά φώτα!..

Καληνύχτα... Ελλάδα!