06 Φεβρουαρίου, 2010

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕΙΑΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΘΡΟΝΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.

clip_image001

Η Α. Θ. Μ.

ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών

και Πάσης Ελλάδος

Κ.Κ. Ιερώνυμος Β΄

7-2-2008

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄

ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΘΡΟΝΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Δύο χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται αύριο από την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου στο ύπατο αξίωμα της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος. Την 7ην Φεβρουαρίου 2008 εξελέγη από την Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και ενθρονίστηκε την 16ην Φεβρουαρίου 2008.

Σε αυτό το διάστημα ο Μακαριώτατος έγινε αγαπητός και αρεστός στην πλειοψηφία των Ελλήνων (χριστιανορθόδοξων και μη) μέσα από τις πράξεις του και τις αγαθοεργίες του. Υιοθέτησε ένα πιο ήρεμο προφίλ και τρόπο ζωής, κατά την διετή άσκηση των Αρχιεπισκοπικών του καθηκόντων από τον προκάτοχό του Μακαριστό κυρό Χριστόδουλο, και αυτό διότι ο Μακαριώτατος γνωρίζει, ότι ο Επίσκοπος οφείλει να είναι νηφάλιος, κατηρτησμένος, ολοκληρωμένος τύπος και εικών Χριστού.

Κινείται και εργάζεται, έξω από συστήματα και μηχανισμούς, χωρίς κάμερες και ομιλεί για όλα τα κοινωνικά θέματα χωρίς, όμως, να πολιτικολογεί. Είναι λιγότερο «επικοινωνιακός» και περισσότερο πνευματικός, απαντά σε θέματα της επικαιρότητας και τοποθετείται, όχι όμως, ως πολιτικός, αλλά σαν θεολόγος.

Στον δημόσιο λόγο του εκφράζει τη φωνή της ποιμαίνουσας Εκκλησίας αντιμετωπίζει τα διάφορα κοινωνικά θέματα, όχι με τη συνήθη αντιπαραθετική πολιτική πρακτική, αλλά με την αναγωγή στη πνευματική τους βάση. Γνωρίζει πολύ καλά, πως το ζητούμενο για την Εκκλησία είναι η ανακαίνιση και μεταμόρφωση του κόσμου, η κλήση σε μετάνοια και η αναγγελία του Ευαγγελίου της Βασιλείας των ουρανών και όχι η με κάθε μέσο και τρόπο παρουσία της στη δημόσια σφαίρα και ειδικότερα στο χώρο της πολιτικής - κοσμικής εξουσίας.

Όσον αφορά το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας ο Μακαριώτατος φαίνεται να προτιμά μια στάση ουδετερότητας και ίσων αποστάσεων από όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν ένας από τους λίγους ιεράρχες που αντιτάχθηκε στις λαοσυνάξεις για το θέμα των ταυτοτήτων. Είναι επίσης προοδευτικός, αφού δεν απορρίπτει το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας εφόσον ζητηθεί από την Πολιτεία δια Δημοψηφίσματος. Ακόμη, δεν απορρίπτει καμία πρόταση, π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, εάν δεν αποφασίσει πρώτα η Ιερά Σύνοδος. «Είμαι πρώτος μεταξύ ίσων» είχε δηλώσει και κρατά το λόγο του!

Έχει άποψη για αυτά που συμβαίνουν στον τόπο αλλά δεν υποπίπτει σε ατοπήματα. Σε κάθε καλή ή κακή εξέλιξη για τη χώρα βρίσκεται εκεί και συνεισφέρει ο Μακαριώτατος με τον τρόπο του. Πριν από τις ταραχές στον Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών είχε προνοήσει και εδημιούργησε συσσίτια για τους μετανάστες και τους λοιπούς άπορους της περιοχής. Στα επεισόδια του Δεκεμβρίου 2008 απηύθηνε έκκληση να σταματήσουν οι ταραχές, αλλά ταυτόχρονα ζήτησε να ακουστεί η φωνή της εξεγειρόμενης νεολαίας!

Όσον αφορά τα εθνικά θέματα (καλώς) αποφεύγει να τοποθετηθεί. Από την πρώτη κιόλας ημέρα στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο αρνήθηκε τη χρήση προνομίων και πολυτελειών που απορρέουν από το αξίωμά του. Συνεχίζει να μετακινείται με απλό αυτοκίνητο, όπως όλα του τα χρόνια στην Λιβαδειά, και να διαμένει σε ένα μικρό διαμέρισμα, πάνω από την Ιερά Αρχιεπισκοπή. Η αλλαγή πορείας για την Εκκλησία εφάνηκε από την αρχή της παρουσίας του στην Αρχιεπισκοπή.

Ένα από τα πρώτα του μελήματα ήταν ο οικονομικός έλεγχος των ταμείων της Εκκλησίας, καθώς και της ακίνητης περιουσίας της, ορίζοντας έτσι ειδική επιτροπή θέλησε να εξακριβώσει την οικονομική κατάσταση της Εκκλησίας και να προωθήσει τη διαφάνεια στα οικονομικά της. Άλλωστε, ο ίδιος έχει αποκτήσει άσχημη εμπειρία από τις οικονομικές δοσοληψίες, αφού κατηγορήθηκε αδίκως για οικονομικά σκάνδαλα, όπου και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που δεν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος το 1998.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούσαν σκευωρίες, πράγμα που αποδείχθηκε, και δεν στάθηκαν ικανές να τον λυγίσουν. Οι σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποκαταστάθηκαν πλήρως και έγιναν θερμότερες. Η παρουσία του στην τηλεόραση και τα υπόλοιπα ΜΜΕ ελάχιστη. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως δεν επιτελεί πλούσιο έργο. «Τα έσοδα από τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας πρέπει να επιστρέφουν στον λαό» ήταν η φράση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου κατά την ενθρόνισή του που είχε κάνει τη μεγαλύτερη αίσθηση. Έτσι, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο «αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας».

Σε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου το 2009 αποφασίστηκε το 25% των εσόδων, τα οποία προέρχονται από τη Μοναστηριακή περιουσία που διαχειρίζεται η ΕΚΥΟ (οικονομική υπηρεσία της Εκκλησίας) να διατίθεται για τη δημιουργία φιλανθρωπικών ιδρυμάτων κοινωνικής μέριμνας. Στο διάστημα που βρίσκεται ο Μακαριώτατος στο τιμόνι της Εκκλησίας τα έσοδα από την αξιοποίηση της μοναστηριακής περιουσίας που έχουν μπει στο ταμείο υπολογίζονται σε 20 εκατ. ευρώ.

Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι 5 εκατ. ευρώ μπορούν να διατεθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς! Υπενθυμίζεται πως στο Δελτίο Τύπου της ΔΙΣ 5/11/2009 αναφέρεται ότι για το έτος 2008 εδαπανήθηκε για το γενικό φιλανθρωπικό και προνοιακό έργο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών όπως για την σύτισση αστέγων, και για την λειτουργία των ιδρυμάτων της, δηλαδή για όλο αυτό το φιλανθρωπικό και προνοιακό της έργο το ποσό των 10.914.844,56 . Αυτή η είδηση πέρασε, δυστυχώς, στα ψιλά από την Τηλεόραση, και τις μεγάλες Αθηναϊκές εφημερίδες!!!

Όλα αυτά και άλλα πολλά, δεικνύουν την αλλαγή, στους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας. Έτσι περάσαμε σιγά-σιγά, σε πιο ήπιους τόνους, χωρίς πολλά και μεγάλα λόγια, αλλά με περισσότερη… σιωπή και λιγότερη έπαρση. Είναι αλήθεια ότι η Αρχιεπισκοπική θητεία του Μακαριωτάτου, διαφέρει από αυτήν του προκατόχου του, όπως προείπαμε και στο ύφος αλλά και στην ουσία.

Προτιμά να κινείται αθόρυβα, επιτελώντας το θρησκευτικό και ποιμαντικό του έργο, χωρίς φωνές και παράτες, διότι γνωρίζει πως ο θόρυβος δεν ωφελεί, αλλά μόνο η καλοσύνη ωφελεί που είναι αθόρυβη. Επί των ημερών του εγκαινιάστηκε το πρόγραμμα «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ». Πρόκειται για την παροχή συσσιτίου της Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», προς τους φτωχούς, άστεγους, τοξικομανείς και αλλοδαπούς, με κέντρο την Πλατεία Κουμουνδούρου, όπου καθημερινώς η Αρχιεπισκοπή σιτίζει περίπου 1600 άτομα 365 ημέρες το χρόνο, ξεχωριστά βέβαια από τις 191 ενορίες των Αθηνών που συνεχίζουν να διαθέτουν δωρεάν σίτιση στους εμπερίστατους συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως φυλής χρώματος και Θρησκείας.

Η πρωτοβουλία αυτή του Αρχιεπισκόπου, δεν ήρθε μόνον ως αρωγός στο έργο της Πολιτείας, αλλά ήρθε ως πρωτεργάτης κοινωνικού έργου, για να συμπληρώσει τις οποιεσδήποτε δυσκολίες. Δια τούτο για πρώτη φορά εις την Ιστορία της εν Ελλάδι Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, ο Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης κ. Γεώργιος Παπανδρέου επροσκάλεσε στο Υπουργικό Συμβούλιο 22/12/2009, όπου και θα παραμείνει Ιστορικό γεγονός τον Μακαριώτατο, ο οποίος με δυσκολία ανταπεκρίθη της πρόσκλησης. Εκεί ο Πρωθυπουργός επαίνεσε το έργο του Αρχιεπισκόπου, και ο Μακαριώτατος αφού ευχαρίστησε τον Πρωθυπουργό για την πρόσκληση, κατόπιν ομίλησε αναλόγως για τις ανάγκες του πονεμένου και εμπερίστατου ανθρώπου, όπου μεταξύ άλλων είπε:

* * * *

«Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία έχει κέντρο τον άνθρωπο στις επιδιώξεις της και όταν μιλάει για σωτηρία δεν νοεί μόνο την αναμόρφωση την πρόοδο και την καλλιέργεια του ανθρώπου εννοεί και τη συμπαράσταση και στα κάθε είδους προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Όταν ήρθα από μια επαρχία που εργάστηκα 40 χρόνια δεν είχα την εικόνα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Για να πάρω αυτή την εικόνα χρειάστηκε πολλές φορές να κάνω διάφορες περιοδείες τη νύχτα σε διάφορα μέρη, να ζήσω με τα παιδιά των ναρκωτικών και να πω στους συνεργάτες μου στην Αρχιεπισκοπή ότι το προνοιακό έργο της Εκκλησίας πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή.

Και άλλα έργα είναι που χρειάζονται, αλλά το προνοιακό είναι το πρώτο» είπε ο Μακαριώτατος. Αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία των συσσιτίων που ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια για να βοηθήσει «τα παιδιά εκείνα που περνάνε μια κρίση» και «η προσπάθεια διευρύνθηκε, ήρθαν πάρα πολλοί άλλοι Έλληνες και μετά οι μετανάστες». «Έτσι γιγαντώθηκε η προσπάθεια και δεν το μετανιώνουμε παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχει. Δικός μας σκοπός είναι να δώσουμε φαγητό σε αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να ξεχνάμε ότι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες μπορεί να προβεί σε εγκληματικές πράξεις». «Πολλοί άνθρωποι ήταν κρυμμένοι στα υπόγεια και δεν έβγαιναν έξω διότι φοβούνταν για διάφορους λόγους.

Σήμερα αυτό έχει υπερνικηθεί» είπε συνεχίζοντας ο Αρχιεπίσκοπος περιγράφοντας τις προσπάθειες προσέγγισης όλων αυτών των ανθρώπων που σήμερα βρίσκουν μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς και εμπιστοσύνης στους χώρους που η Εκκλησία προσφέρει τα συσσίτια. Εμείς όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας θα συνεχίσουμε.

Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών όμως έχει και άλλα προβλήματα και ήδη έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα. Μας απασχολεί το θέμα του ανθρώπου του άρρωστου, του εγκαταλελειμμένου, του κατάκοιτου. Έτσι έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων που είναι σε φοβερή κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει κάπου να τακτοποιηθούν. Έχω το παράδειγμα από τη Βοιωτία και αυτό θέλω να κάνω και στην Αθήνα. Σας προσκαλώ να έρθετε στη Λιβαδειά κύριε Πρόεδρε να δείτε το έργο που ήταν καρπός της συνεργασίας της Πολιτείας με την Εκκλησία. Αυτό το πιστεύω και το κηρύττω συνέχεια ότι δεν μπορεί ο καθένας να μένει περιχαρακωμένος στο χώρο του.

Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών πρέπει να ανοιχτεί και να συνεργαστεί με την Πολιτεία. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις προσπάθειες που η Εκκλησία καταβάλει για τη δημιουργία σειράς ιδρυμάτων όπως για παράδειγμα για «παιδιά με αυτισμό, για παιδιά με νοητική στέρηση».  «Δεν θέλω να σας κουράσω, αλλά να σας πω ότι αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα. Λειτουργούν περίπου 700 ιδρύματα», είπε καταλήγοντας ο Μακαριώτατος.

* * * *

Επίσης η άριστη συνεργασία της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Δήμου Αθηναίων, είχε ως αποτέλεσμα την υπογραφή Μνημονίου που επραγματοποιήθη στις 30/12/2009 μεταξύ του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και του Δημάρχου Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη. Ο Μακαριώτατος κατά την υπογραφή του Μνημονίου μεταξύ άλλων είπε: «Κύριε Δήμαρχε θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά και ευλογημένα σε εσάς, στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, σε όλους τους συνεργάτες, στις εθελόντριες και τους εθελοντές, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, που συνεχίζουν να είναι μέλη ανθρώπινα, δηλαδή μέλη δικά μας.

Ο ένας είναι κομμάτι του άλλου ανθρώπου, και αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, διότι σε αυτές τις προσπάθειες πρέπει να βλέπουμε τον άλλον άνθρωπο σαν δικό μας μέλος, και όχι σαν αντίπαλο. Εάν δεν το ξεκαθαρίσουμε η προσπάθειά μας δεν έχει ζωή, δεν έχει νόημα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία μας είναι να μην μένουμε στην πολυτέλεια της αυτάρκειας. Ο καθένας για τον εαυτό του, για το περιβάλλον του, για το συμφέρον, για το βόλεμά του…

Η εποχή μας επιβάλει να συνεργαστούμε. Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, γιατί το αντικείμενο αυτής της προσπάθειας είναι ο άνθρωπος. Σε αυτή την εποχή λοιπόν πρέπει να έχουμε μία ευρύτητα, να κάνουμε αγάπη, όπως λέει το πατερικό κείμενο, να συνεργαστούμε. Να δούμε τα κοινά σημεία που συμπίπτουμε, και να αφήσουμε έξω αυτά που μας χωρίζουν.

Ο χρόνος που πέρασε και η συνεργασία μας, μας έδωσε τη δυνατότητα να μπορούμε να πούμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε πια σε αυτόν τον τόπο, εκκλησιαστική κοινότητα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τη Νομαρχιακή αρχή, με την πολιτεία την ίδια. Γιατί ο πόνος δεν έχει χρώμα.

Η στενοχώρια δεν είναι μονομερής. Οι ανάγκες είναι πολλές. Δεν θα λύσουμε το πρόβλημα, θα το ανακουφίσουμε. Και με την πείρα ενός χρόνου συνεργασίας, θα μπορούσαμε να πούμε, ένα πιάτο φαγητό για όλους.Κανένας πεινασμένος στην Αθήνα. Όσο αυτό μας στοιχίζει. Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών είπε καταλήγοντας ο Μακαριώτατος πως είναι ανοιχτή διάπλατα και θέλει να διευρυνθεί η συνεργασία μας και σε ότι άλλο παρουσιάζεται μέσα στην πορεία της ζωής».

Αυτή είναι μια σύντομη αναδρομή στο βίο, την πολιτεία και το έργο, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, από την πρώτη ημέρα της αναρρήσεώς του στον Θρόνο των Αθηνών.

Πιστεύω πως θα συνεχίσει με την ίδια δύναμη και την ίδια πραότητα να ασκεί τα Αρχιεπισκοπικά του καθήκοντα.

Τέλος εύχομαι ταπεινά και προσεύχομαι, τα έτη του Μακαριωτάτου να είναι πολλά Μακροημερεύοντα και καρποφόρα.

Voiotosp.blogspot.com  6η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010

* * * *

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να κλείσω το παρόν κείμενό μου, αγαπητοί αναγνώσται του blog και να σας καταστήσω κοινωνούς, στα όσα ειπώθηκαν από τον Δήμαρχο Λεβαδέων κ. Δημήτρη Τσίφη κατά την τελετή της ανακηρύξεως του Μακαριωτάτου στην Λιβαδειά σε Επίτιμο Δημότη Λεβαδέων στις 21/11/2009. Μεταξύ άλλων ο κ. Δήμαρχος είπε για την προσωπικότητα του Μακαριωτάτου, όπου υπηρέτησε για 40 χρόνια στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.

«Ο αγαπητός μας Αρχιεπίσκοπος, είναι άνθρωπος της προσφοράς. Δουλεύει με πάθος, σύνεση και συνέπεια, ανιδιοτέλεια και αγάπη. Υπηρετεί και τιμά με λόγο και με έργο τις έννοιες της κοινωνίας και του ανθρωπισμού, σε καιρούς χαλεπούς. Με την ζωή και την στάση του ανήκει σε κείνους, οι όποιοι στην ζωή τους υπηρετούν το εμείς και όχι το εγώ, τους κανόνες και όχι την καταπάτησή τους, τον άνθρωπο και όχι την εξουσία, ανήκει σε αυτούς, πού προάγουν την κοινωνία και την ανεβάζουν στο βάθρο που της ανήκει».

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

image

Ιθαγένεια σε μετανάστες ύστερα από εξετάσεις σε Γλώσσα, Ιστορία και Πολιτική Αγωγή.

Τα παιδιά των μεταναστών θα πρέπει να έχουν παρακολουθήσει με επιτυχία τουλάχιστον για έξι χρόνια μαθήματα σε ελληνικό σχολείο.

Έλληνες με πτυχίο στην ελληνική γλώσσα, στην Πολιτική Αγωγή και στην Ιστορία θα είναι οι μετανάστες που θα αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια ύστερα από πενταετή νόμιμη διαμονή, μετά την ψήφιση του νέου νόμου για την ιθαγένεια. Αυτό προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών που κατατέθηκε στη Βουλή και στο οποίο έχουν γίνει σοβαρές αλλαγές, οι οποίες προέκυψαν από τη δημόσια διαβούλευση με τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς

Τα παιδιά των μεταναστών θα παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια αφού θα έχουν παρακολουθήσει με επιτυχία επί έξι χρόνια (και όχι τρία όπως προβλεπόταν αρχικά) μαθήματα σε ελληνικό σχολείο. Ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, παρουσιάζοντας τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου, τόνισε πως αυτό αφορά μόνο τους νόμιμους μετανάστες, δηλαδή εκείνους που νομιμοποιήθηκαν από το 1997 έως το 2007, όποτε ήταν και η τελευταία μεγάλη «φουρνιά» νομιμοποίησης (υπολογίζεται ότι μόνο το 2005 νομιμοποιήθηκαν 130.000 οικονομικοί μετανάστες).

Η πολιτική ιθαγένειας της κυβέρνησης για τα παιδιά των μεταναστών, όπως καταγράφεται στο προσχέδιο νόμου, έχει ως εξής:

1. Τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα, από γονείς που διαμένουν νόμιμα στη χώρα, μας με 5ετή, και οι δύο, νόμιμη διαμονή, αποκτούν ιθαγένεια από τη γέννηση τους μετά από σχετική δήλωση των γονιών τους.

2.Τά παιδιά των μεταναστών, που δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς την παρακολούθηση έξι τουλάχιστον τάξεων ελληνικού σχολείου και κατοικούν μόνιμα και νόμιμα στη χώρα, αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια από τη συμπλήρωση του εξαετούς χρόνου φοίτησης με κοινή δήλωση και αίτηση που υποβάλλουν σι γονείς τους το αργότερο εντός τριών ετών.

3.Τα παιδιά των παιδιών των μεταναστών (τρίτη γενιά μεταναστών) αποκτούν αυτόματα, χωρίς δήλωση των γονιών τους. την ελληνική ιθαγένεια.

4.Παιδιά αλλοδαπών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν παρακολουθήσει τουλάχιστον 6 χρόνια σχολείο, αλλά έχουν υπερβεί τα 21, μπορούν με μεταβατική διάταξη να πάρουν και αυτά με δήλωσή τους την ελληνική ιθαγένεια, εφόσον δεν συντρέχουν εις βάρος τους τα ποινικά κωλύματα της πολιτογράφησης ή λόγοι ασφαλείας.

Σε ό,τι αφορά την απόκτηση ιθαγένειας με πολιτογράφηση το προσχέδιο νόμου προβλέπει:

1. Όσοι μετανάστες ζουν τώρα νόμιμα στη χώρα μας για τουλάχιστον μία 3ετία μπορούν να υποβάλουν αίτηση για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και η πολιτεία είναι υποχρεωμένη μέσα σε δυο χρόνια από την υποβολή τής αίτησης να τους απαντήσει. Ο μετανάστης για να πολιτογραφηθεί θα πρέπει να καταθέτει τρεις συστατικές επιστολές Ελλήνων πολιτών, θα περνά ειδικά τεστ γνώσης της ελληνικής γλώσσας, της περιβόητης Πολιτικής Αγωγής και της Ιστορίας.

2.Όσοι αλλοδαποί έρθουν στην Ελλάδα νόμιμα, μετά την ψήφιση από τη Βουλή του εν λόγω νομοσχεδίου, θα χρειάζονται 7 χρόνια νόμιμης παραμονής για να ζητήσουν την ελληνική ιθαγένεια.

3.Κώλυμα πολιτογράφησης αποτελεί για πάντα η τελεσίδικη καταδίκη για σοβαρά και επικίνδυνα εγκλήματα, όπως η τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ τίθεται για πρώτη φορά ρητά ως προϋπόθεση το να μη συντρέχει λόγος δημόσιας ή εθνικής ασφάλειας.

Στις προσεχείς δημοτικές εκλογές θα έχουν δικαίωμα ψήφου ομογενείς και μετανάστες που διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα, εφόσον έχουν τουλάχιστον 5 χρόνια νόμιμης διαμονής. Παράλληλα, θα μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα μέχρι και το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου, όπως ακριβώς ισχύει και για τους υπηκόους χωρών της Ε.Ε., μόνον όσοι γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα. Από το υπουργείο Εσωτερικών υπολογίζεται ότι ο αριθμός όσων μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους σε πρώτη φάση ανέρχεται σε 266.250 άτομα, εκ των οποίων οι [60.000 είναι ομογενείς.

Πηγή: ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 5/2/2010

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ κ. ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010

Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Απεφάσισα να σας ενοχλήσω διότι ως πολίτης νιώθω ότι βάλλομαι από κάθε πλευρά. Πρωτίστως όμως νιώθω ότι βάλλεται η αξιοπρέπεια και η λογική μου.

Κατάγομαι από Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου. Γνωρίζω, όσο λίγοι δυστυχώς, το τι σημαίνει να βάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ελευθερία. Γνωρίζω και κατανοώ όσο λίγοι ίσως στην Πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον κατατρεγμό. Γνωρίζω κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τον διωγμό, την φτώχια, την πείνα. Γνωρίζω τι σημαίνει η απώλεια γονέως σε μάχη. Ο πατέρας μου είναι ορφανός κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας από τα οκτώ του χρόνια. Γιατί ο δικός του πατέρας πότισε με το αίμα του τα άγια χώματα της Μακεδονίας μας.

Όλα όσα περιγράφω δεν τα γνωρίζω εκ προσωπικής πείρας αλλά από ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους, που μου τα είπαν και μου τα ξαναείπαν, τόσες πολλές φορές που είναι σαν να τα έζησα κι εγώ μαζί τους. Δεν κουβαλάω μίσος στην καρδιά μου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πόνο και θλίψη μόνον έχω. Και για όλους αυτούς που τα έζησαν και για όλους αυτούς που τα σκηνοθέτησαν. Έχω ζήσει επίσης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, και την οικονομική μετανάστευση. Ο πατέρας μου, για πολλά χρόνια, επέλεξε να εργαστεί εκτός Ελλάδος προκειμένου να ζήσει και ο ίδιος και η οικογένειά του.

Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ζήσαμε αρκετά χρόνια ΝΟΜΙΜΑ, σε περιβάλλοντα ξένα, αλλόγλωσσα, συχνά εχθρικά. Όμως ο στόχος ήταν ένας. Να ζήσουμε. Και ζήσαμε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας με αξιοπρέπεια και με την Ελλάδα στην καρδιά μας. Ποτέ δεν προσβάλλαμε οτιδήποτε από τις χώρες που μας φιλοξένησαν.

Ποτέ δεν βρεθήκαμε εκεί παρανόμως, δίχως ιατρικές εξετάσεις κι εμβολιασμούς, ποτέ δεν κάναμε κάτι που θα προκαλούσε τις εκεί αρχές και τον τρόπο ζωής.. Αντιθέτως. Ζήσαμε ειρηνικά, οι γονείς μου εργάστηκαν σκληρά, σε ισλαμικό περιβάλλον, με πολύ μεγάλο πόνο ψυχής για την απουσία από την Πατρίδα, από την οικογένεια και από τους φίλους. Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Διάβασα το βιογραφικό σας στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω μαζί σας. Δεν έμαθα πολλά περισσότερα από όσα ήδη γνώριζα. Όπως επίσης δεν διάβασα πουθενά στο βιογραφικό σας για την μεγάλη αγάπη που δείξατε, λίγο καιρό πριν την εκλογή σας, προς την γλώσσα και την διατήρησή της. Πληροφορία που με κάνει να πιστεύω ότι κατά βάθος, ο Κάρολος Παπούλιας και μάλλον όχι ο πρώτος πολίτης αυτής της χώρας, διατηρεί μνήμη, διατηρεί συνείδηση, διατηρεί ελπίδα.

Δεν προσβάλλω με την προηγουμένη μου φράση τον Πρόεδρο αλλά θίγω την αδυναμία του Προέδρου να δράσει ουσιαστικώς λόγω πολλαπλών επεμβάσεων διαφόρων κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο μου. Επίσης, Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, γνωρίζω την μεγάλη αγάπη που διατηρείτε για τον τόπο σας και ιδίως για την Ήπειρο.
Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είστε νομικός και κατέχετε, γνωρίζετε. Είστε ένα πρόσωπο με πολιτική δράση σε αυτόν τον ρημαγμένο τόπο. Είστε ένας άντρας που έδρασε δίπλα στον Αντρέα Παπανδρέου και τον ακολουθήσατε με σύνεση και μέτρο.

Βρεθήκατε υπουργός εξωτερικών που σεβόταν και την ιστορία της Πατρίδος του και την αξιοπρέπεια των συμπολιτών του που τον είχαν εκλέξει. Όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας όμως συνέβαιναν έως εχθές. Σήμερα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, προετοιμάζεστε για μία δεύτερη θητεία στην Προεδρία και συγχαρητήρια γι’ αυτό. Θα ήθελα όμως ως πολίτης να σας θέσω ένα καίριο ερώτημα. Τι ακριβώς εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Μήπως έναν λαό που κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά του; Μήπως έναν λαό που από παντού βάλλεται καθημερινώς, την μία με οικονομικά μέτρα που τον κάνουν φτωχότερο, την άλλη με άθλια τηλεοπτικά προγράμματα που τον κάνουν όλο και πιο άσκεφτο, την άλλη με διαρκείς προσβολές επί των εθνικών του θεμάτων, την άλλη με διαρκή εισροή ΛΑΘΡΟ-μεταναστών που αλώνουν εκ των έσω την εθνική του υπόσταση; Τι ακριβώς λοιπόν εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Εξ όσων γνωρίζω, θεωρητικώς και βάσει Συντάγματος εκπροσωπείτε τον Ελληνικό λαό. Μήπως όμως τον είδατε κάπου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Μήπως αυτόν τον καταβασανισμένο και κουρασμένο λαό χρειάζονται κάποιοι για να εξακολουθούν να πράττουν τα όσα πράττουν; Μήπως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας πιστέψατε έστω και για μία στιγμή ότι είστε Πρόεδρος μίας χώρας δίχως ταυτότητα και δίχως ιστορία; Μήπως κύριε Πρόεδρε όλο αυτό το σύστημα της διαβρώσεως σάς έχει δηλητηριάσει κι εσάς με τον τρόπο του και με τις μεθόδους του; Γιατί εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας μάλλον διαπράττω ένα μέγιστο λάθος γράφοντας αυτήν την επιστολή. Και προς εσάς, γιατί σας προσβάλλω και προς εμένα γιατί με εκθέτω.

Εάν όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν διαπράττω λάθος. Εάν όλα αυτά που προανέφερα και θα αναφέρω παρακάτω αληθεύουν, τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλετε, έχετε ιερότατο χρέος προς τους προγόνους σας, προς τους συμπολίτες σας και προς το Σύνταγμα της Ελλάδος, της οποίας Πρόεδρος είστε, να λάβετε θέση. Να ενημερωθείτε και να σκεφθείτε.

Να πράξετε όπως θα έπραττε οιοσδήποτε Έλλην αρχηγός (έστω και τύποις) προκειμένου να διατρανώσει ότι οι αξίες που υποτίθεται εκπροσωπεί, είναι αξίες Έλληνος στρατιώτου, μαχίμου εκ του χώρου εφ’ ω ετάχθη. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας εξακολουθείτε να διατηρείτε έστω και μέρος των αξιών σας, οφείλετε, χρωστάτε στους συμπολίτες σας την λήψη θέσεως και την ενημέρωσή τους. Οφείλετε την λήψη αποφάσεων. Γνωρίζω ότι σας ζητώ τα μέγιστα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Γνωρίζω ότι η θέση που κατέχετε είναι αδύναμη από πολιτικής πλευράς.

Από πλευράς λόγου όμως κύριε Πρόεδρε; Είναι αδύναμη; Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης έλαβε θέση. Ο κύριος Στέφανος Ληναίος έλαβε θέση. Εγώ και χιλιάδες συμπολίτες μας λάβαμε θέση. Ζητάμε την πατρίδα που μας άφησαν οι πρόγονοί μας ολόκληρη κι όχι κουτσουρεμένη. Ζητάμε να κατοικείται η Ελληνική επικράτεια από Έλληνες. ΕΛΛΗΝΕΣ κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτούς τους ξυπόλυτους που έφτιαξαν πολλάκις πολιτισμούς και τους χάρισαν σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί επιτρέπετε εσείς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας την εκ των έσω άλωση; Γιατί δεν μας σέβεστε; Γιατί δεν έχετε μνήμη;

Γιατί κύριε πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας Έλληνας σημαίνει μεγάλος. Αγαθός. Καλός. Δημιουργός πολιτισμών και ανθρωπιάς. Είναι αυτός που αγκάλιασε κάθε πρόσφυγα που έφτασε σε αυτόν τον τόπο γιατί κι ο ίδιος υπήρξε πολλάκις πρόσφυγας. Είναι αυτός που μοιράστηκε με κάθε πεινασμένο το παξιμάδι του γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε πεινασμένος. Είναι αυτός που περιέθαλψε κάθε κατατρεγμένο γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε κατατρεγμένος. Είναι αυτός που συγχώρησε κάθε κακία εις βάρος του γιατί ο Έλληνας πάντα ήταν μεγαλόψυχος. Πάντα ήταν αγαθός και φιλότιμος. Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ελάβαμε εμείς κάτι ανάλογο; Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας κάποιος ήταν τόσο μεγαλόψυχος και τόσο αδικημένος όσο ο Έλληνας; Και τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας βιώνουμε μία ισοπέδωση.

Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε τα παιδιά μας. Πάντα σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι ήταν φτωχοί. Όμως είχαν όνειρα. Εμείς είμαστε πιο φτωχοί από ποτέ. Μας λείπει και το χρήμα και ο χρόνος και τα όνειρα. Δεν έχουμε την ικανότητα να σκεφθούμε γιατί η τηλεόραση και η παραπληροφόρηση μας νανουρίζουν γλυκά. Δεν έχουμε την δυνατότητα να μάθουμε στα παιδιά μας την ιστορία τους και την γλώσσα τους, και γιατί δεν μας την έμαθαν και λόγω ελλείψεως χρόνου, επιτρέποντας στις Φιλιππινέζες να τους μαθαίνουν την δική τους.

Δεν προλαβαίνουμε γιατί εργαζόμαστε νυχθημερόν. Δεν προλαβαίνουμε να τα αγαπήσουμε και να τα χαρούμε, έχοντας απόλυτο συνείδηση ότι αυτά τα παιδιά ως ενήλικες αύριο το λιγότερο που θα γίνουν είναι δυστυχισμένοι. Δεν έχουμε το κουράγιο να μιλήσουμε ή να αγγίξουμε ή να δούμε τον σύντροφό μας. Δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας γιατί δεν υπάρχουμε ως άνθρωποι αλλά μόνον ως παραγωγικοί μηχανισμοί. Και ξαφνικά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ξυπνήσαμε.

Δεχτήκαμε τόσα χαστούκια και δεν αντιδράσαμε. Αλλά τώρα ξαφνικά ξυπνήσαμε. Χάσαμε την χαρά μας. Χάσαμε την ζωή μας. Χάσαμε την οικογένειά μας. Χάσαμε τα παιδιά μας. Χάσαμε τις ελπίδες μας. Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τώρα κινδυνεύουμε να χάσουμε το ιερότερο όλων. Την ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι αυτό από μόνο του μας ξύπνησε. Μας θύμισε ότι ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ. Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ζούμε στην Πατρίδα μας ως διωκόμενοι. Επιθυμούμε παιδεία για τα παιδιά μας με στόχο την αξιοποίηση της ευφυίας τους και όχι την αχρήστευση του νοός τους.

Αναζητούμε μία Ελλάδα Ελλάδα, ζωντανή, δίχως ρουσφέτια, προσωπικά συμφέροντα και οικονομικές ατασθαλίες. Θέλουμε μία υγιή αγροτική οικονομία, μία υγιή κτηνοτροφία, μία υγιή βιομηχανία. Πού είναι όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Όλα αυτά που δεν έκαναν οι κυβερνώντες καλούμαστε να τα πληρώσουμε με το αίμα της ψυχής μας. Καλούμαστε να φωνάξουμε, να αγωνιστούμε, να θυσιαστούμε, εάν αυτό απαιτείται, για το ιερότερο όλων. Η Πατρίς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι κάτι άψυχο. Είμαστε όλοι εμείς. Είναι οι παππούδες μας, οι γονείς μας, εμείς. Είναι τα παιδιά μας, είναι τα εγγόνια μας.. Είναι ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός, η γη μας. Είναι το ΚΑΛΗΜΕΡΑ και το ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. Είναι η ιστορία μας. Είναι το χθες και το αύριο. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ελπίς, τότε δεν υπάρχει Πατρίς. Έχουμε αυτό το δικαίωμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, εμείς οι πολλοί, αυτοί που ψηφίζουν και δίνουν το δικαίωμα σε κάποιους, συχνάκις άσκεφτους, να μας κυβερνούν δεν έχουμε ούτε πολιτικές βλέψεις, ούτε κυβερνητικές θέσεις επιθυμούμε, ούτε μας αρέσει που βγαίνουμε από την αφάνειά μας. Είστε έξυπνος άνθρωπος και αντιλαμβάνεστε τα τεκταινόμενα. Πιστεύω ότι έχετε την πληροφόρηση που χρειάζεστε για να αντιληφθείτε τα γεγονότα. Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης και ο κύριος Στέφανος Ληναίος είναι δύο άνδρες που εκτέθηκαν λαμβάνοντας μία έντιμη θέση απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις. Κι όχι μόνον αυτοί.

Τα γεγονότα που αναφέρομαι είναι ευκόλως αναγνωρίσιμα. Άλωσις εκ των έσω με δύο τρόπους. Παιδεία και αλλοίωση πληθυσμιακή. Οι δύο τολμηροί άντρες που προανέφερα (και τόσοι άλλοι) τολμούν να μιλήσουν και να πάρουν θέση γιατί δεν προσβλέπουν κάπου. (Ας αφήσουμε τους κομματικούς που πάντα κάπου στοχεύουν). Κανέναν μας δεν τιμάει η κατάντια μας κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ουδείς εξ όσων γνωρίζω δεν χαίρεται με το να διδάσκονται τα παιδιά του μία μεταλλαγμένη ιστορία. Κανένας από όλους όσους γεννήθηκαν και πόνεσαν σε αυτόν τον τόπο και για αυτόν τον τόπο δεν γνωρίζω να παρακάμπτει την σοβαρότητα του νομοσχεδίου που πρόκειται να κατατεθεί σε λίγες ημέρες.

Κανένας Έλλην πολίτης, που γνωρίζει την ιστορία του και που σίγουρα έχει κάποιον πρόγονο χαμένο ή σφαγμένο σε κάποια μάχη, δεν πρόκειται να δεχθεί την παράδοση της Ελληνικής υπηκοότητας άνευ λόγου κι αιτίας, ομαδηδόν και αδιακρίτως. Πολλώ δε μάλλον η παράδοση της Ελληνικής ιθαγενείας. Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Σας ζητώ, σας παρακαλώ, σας εκλιπαρώ να λάβετε μίαν απόφαση. Μίαν απόφαση ζωής. Σας ζητώ να μελετήσετε, εκ νέου εάν χρειάζεται, την ιστορία του τόπου μας. Να μελετήσετε τα έως σήμερα γενόμενα.

Να μελετήσετε την εκ των έσω άλωση της ωραίας Πατρίδος μου. Της Πατρίδος σας. Και τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας να μιλήσετε. Να αφυπνίσετε τους συμπολίτες σας που σκοταδιστικώς και οργανωμένα παραμένουν ανενημέρωτοι. Να λάβετε θέση ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Να λάβετε θέση ως Έλλην στρατιώτης πού είστε. Εσάς θα σας ακούσουν. Θα σας προσέξουν και θα σας λάβουν υπ’ όψιν τους. Γιατί είστε κι εσείς ένας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ένας στρατιώτης που ετάχθη να προασπίζεται με μεγάλη ευθύνη την ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Την Ελληνική κύριε Πρόεδρε. Την Ελληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Δεν επιθυμούμε παρά μόνον ένα πράγμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μόνον την Πατρίδα μας. Και νομίζω ότι την δικαιούμεθα. Την αξίζουμε. Ας μην επιτρέψουμε σε άλλον έναν, αόρατο και με πολύ χρήμα εχθρό να μας υποδουλώσει για πολλοστή φορά. Ο Φοίνιξ παρά του ότι αναγεννάται από τις στάχτες του θα πρέπει να έχει επίγνωση του ότι είναι ο Φοίνιξ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας.

Κυριακή Παπαδοπούλου

Μία Ελληνίς και μάνα που μαθαίνει στα παιδιά της την ελληνική γλώσσα

και την ελληνική ιστορία.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
Υ.Γ.1. Δεν γνωρίζω εάν θα φθάσει η παραπάνω επιστολή σε εσάς. Θα κάνω την προσπάθειά μου αλλά δεν γνωρίζω το αποτέλεσμά της.

Υ.Γ.2. Την επιστολή αυτή κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας θα την δημοσιοποιήσω στο διαδίκτυο για ευνοήτους λόγους.

Υ.Γ.3. Δεν είμαστε ρατσιστές εμείς οι Έλληνες κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είμαστε καλοί άνθρωποι κι έχουμε μνήμη.

Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Με προσβάλλει όμως όταν χαρακτηρίζεται ένας λαός με τέτοια ιστορία και τέτοια κατανόηση ρατσιστής. Εσάς κύριε Πρόεδρε δεν σας προσβάλλει;

Υ.Γ.4. Ο Μακρυγιάννης κύριε Πρόεδρε τις Ελληνικής Δημοκρατίας δεν γνώριζε ιστορία. Γνώριζε τις πέτρες. Γι’ αυτές τις πέτρες αγωνίστηκαν οι ήρωες του ’21. Νιώθω ότι και σήμερα, παρά το ότι υποτίθεται ότι γνωρίζουμε καλύτερη ιστορία, γι’ αυτές τις πέτρες οφείλουμε να αγωνιστούμε.

__________________

Συγχαίρουμε για την ως άνω επιστολή την κ. Κυριακή Παπαδοπούλου και την προσυπογράφουμε.

Voiotosp.blogspot.com

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

image

Γενική πίστη όλων τών θρησκειών είναι ή καθολική κρίση τών ανθρώπων και ή συντέλεια του κόσμου. "Ολες οί θρησκείες δέχονται ότι ό κόσμος αυτός, εφόσον έλαβε αρχή, θά έχει κάποτε καί τό τέλος του. Καί ή Χριστιανική θρησκεία δέχεται τό τέλος του κόσμου μέ εντελώς πνευματικό περιεχόμενο. Ή συντέλεια του κόσμου δέν είναι μόνο δόγμα τής πίστεως μας, αλλά αποτελεί παραδοχή καί τής επιστήμης.

Ιδιαίτερα ή Φυσική επιστήμη μέ τή λεγόμενη θεωρία τής εντροπίας τής ύλης ομιλεί γιά θερμικό θάνατο του πλανήτη μας. Ό ήλιος θά παύσει νά στέλνει θερμότητα, ή γή θά νεκρωθεί καί τά πάντα θά αλλοιωθούν. "Εχουμε λοιπόν και διά τής επιστήμης επιβεβαίωση τών λόγων του "Απ. Πέτρου. «Ήξει δέ ή ήμερα Κυρίου ώς κλέπτης έν νυχτί, έν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελευσονταί, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται καί γη χαί τά έν αυτή έργα κατακαησεταί» (Β' Πέτρ. γ' 10).

Ή σημερινή λοιπόν ευαγγελική περικοπή μάς διηγείται τή μέλλουσα κρίση. Κατά τή συντέλεια του κόσμου θά έλθει ό Κύριος έν δόξη, γιά νά κρίνει τούς ανθρώπους. Τήν πρώτη φορά ήλθε ταπεινός, γεννηθείς μέσα σ' ένα σπήλαιο. "Ηλθε νά διδάξει, νά επηρεάσει τούς ανθρώπους μέ τή διδαχή και πρό παντός μέ τήν αγάπη του, ή οποία αποκορυφώθηκε μέ τή σταυρική του θυσία. Τώρα θά έλθει ώς κριτής καί ενώπιόν του θά παρουσιασθούν πάντες καί οί ζώντες καί οί νεκροί ανιστάμενοι. Θά χωρίσει τούς ανθρώπους σέ δύο κατηγορίες.

Τούς δίκαιους θά θέσει έχ δεξιών καί θά τούς επαινέσει γιά τά καλά έργα τους. Ιδιαίτερα θά επαινέσει τήν αγάπη τους πού εξεδήλωσαν πρός κάθε δυστυχή συνάνθρωπό τους καί ή οποία αναφερόταν στόν ίδιο τό Χριστό. «Έπείνασα καί εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα καί εποτίσατέ με». Βρίσκουμε τό Χριστό στήν αγάπη πρός τό συνάνθρωπο μας. "Απεναντίας ή σκληρότητα καί αδιαφορία πρός τό συνάνθρωπό μας πάλι αναφέρεται πρός τόν ίδιο τό Χριστό. Έδώ φαίνεται τό ανθρωπιστικό περιεχόμενο τής χριστιανικής πίστεως. Ό Θεός διά μέσου του συνανθρώπου.

Καταφαίνεται ότι ό Χριστός θά μάς κρίνει μέ βάσει τά έργα τής αγάπης. Ή χριστιανική πίστη δέν είναι θεωρητική, περιοριζόμενη σέ μιά ξερή τυπολατρεία. Ή χριστιανική πίστη αναφέρεται στήν πρακτική ζωή του χριστιανού. «Ου πάς ό Λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν τών ουρανών, άλλ' ό ποιών τό θέλημα του Πατρός μου του έν ουρανοίς» (Ματθ. ζ' 21). Ό δέ "Απ. Παύλος γράφει στήν πρός Ρωμαίους επιστολή του: «Ου γαρ οι ακροαταί τοΰ νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλ' οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσονται» (β' 13) καί ό "Απ. "Ιάκωβος επαναλαμβάνει: «Ή πίστις χωρίς τών έργων νεκρά έστι» (β' 20). Αυτή είναι ή υπεροχή τής χριστιανικής πίστεως από τίς άλλες θρησκείες.

Ό Χριστός ηλθε νά μάς χαρίσει μία αληθινή ζωή πού νά κοσμείται μέ τά καλά έργα. Ό Χριστός φωτίζει τή συνείδηση του άνθρωπου νά αναγνωρίζει ότι δέν ζει ατομικά, άλλά συλλογικά, αρχίζοντας τις ωραίες διανθρώπινες σχέσεις από τήν οικογένειά του καί επεκτείνει τήν αγάπη του πρός τούς συνανθρώπους τού κοινωνικού του περιβάλλοντος. Μέ τήν καθαρή συνείδησή του ό άνθρωπος προάγει καί τήν προσωπική του ζωή, αλλά συντελεί μέ τήν αγάπη του στήν ανύψωση τών πραγμάτων του κοινωνικού βίου. Έτσι καταξιώνεται ή ανθρώπινη ζωή. Είναι ή ζωή τής χαράς και τής ευτυχίας στόν παρόντα κόσμο, ή εξασφάλιση τής αιωνιότητας.

Βρισκόμεθα ήδη λοιπόν στήν περίοδο του Τριωδίου, προπαρασκευαστική περίοδος γιά τό πνευματικό στάδιο τής Μ. Τεσσαρακοστής. "Ολη ή διδασκαλία τής Εκκλησίας αποβλέπει σέ μιά εσωτερική κάθαρση του εαυτού μας, σέ μία ανακαίνιση. Ιδιαίτερα αυτή ή εσωτερική ανακαίνιση πετυχαίνεται μέ τό μυστήριο τής ιεράς έξομολογήσεως. Καθαροί στή συνείδηση καί στή διάνοια νά οδεύσουμε πρός τήν "Ανάσταση τού Κυρίου.

Ή "Εκκλησία μέ τά παιδαγωγικά της μέσα βοηθάει τόν πιστό χριστιανό μέ καθαρότητα νά βιώσει τήν παρούσα ζωή, ή όποια εξασφαλίζει τή βασιλεία τού Θεού. Ευτυχείς όλοι, όταν αξιωθούμε νά ακούσουμε καί κατά τή μερική κρίση μετά θάνατο καί κατά τή γενική κρίση κατά τή δευτέρα παρουσία τήν πατρική φωνή τοΰ Χριστού: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ήτοιμασμένην ύμιν βασιλείαν από καταταβολής κόσμου».