Τα τρία κακά…της μοίρας μας

Δημοσιογράφοι

Νομοθέτες

Τραπεζίτες

Η οικονομία μας βουλιάζει. Κανένας σοβαρός αναλυτής δεν το αμφισβητεί αυτό. φυσικά, και κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν αμφιβάλλει ότι χρειαζόταν η δημοσιονομική σταθεροποίηση που μας επέβαλαν οι ξένοι. Το ερώτημα είναι: "Γιατί, παρά τα σκληρά μέτρα και την αφαίμαξη του Ελληνικού λαού, η οικονομία μας χειροτερεύει και οδεύει ολοταχώς στη χρεοκοπία"; Κατά την άποψη μου, φταίει το Δ-Ν-Τ! Όχι όμως αυτό που ξέρουμε, το ξένο ΔΝΤ, αλλά το εγχώριο! Μια ιδιότυπη ντόπια τρόικα, που προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι ευθύνεται για το ότι τα μέτρα δεν πιάνουν. Ενα "τρίγωνο Βερμούδων" που ο κυκλώνας του φρενάρει την ανάπτυξη και διαλύει κάθε προοπτική νέου ξεκινήματος. Αναφέρομαι στο τρίδυμο "Δημοσιογράφοι -Νομοθέτες - Τραπεζίτες" και το εξηγώ:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ :

Ευθύνονται για το τραγικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην αγορά και σε όλο το λαό. Όλοι οι Έλληνες ζουν σήμερα κάτω από μια ψυχολογία ομαδικής κατάθλιψης και απελπισίας (κλείνουν τα μαγαζιά τους, βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, δεν ανοίγουν δουλειές, κυκλοφορούν λιγότερο στους δρόμους και περιμένουν το μοιραίο). Κι αυτό δεν οφείλεται τόσο στα μέτρα εξυγίανσης ή στη μείωση των αποδοχών τους, όσο στην ανάλγητη πλύση εγκεφάλου που υφίστανται επί ένα χρόνο, κάθε πρωί και βράδυ, από τα τραγικά "πρωινάδικα" και τα ψυχοπλακωτικά "δελτία ειδήσεων" της ιδιωτικής και δημόσιας τηλεόρασης, αλλά και (σε μικρότερο βαθμό) από τις ημερήσιες και οικονομικές εφημερίδες.

Καθημερινά, ακριβοπληρωμένοι "αστέρες" της κακώς εννοούμενης δημοσιογραφίας, που το παίζουν παντογνώστες και προστάτες του λαού, με το δικαιολογητικό της "αντικειμενικής" ενημέρωσης τάχα και με τη συνδρομή ανεκδιήγητων δήθεν "ειδικών" (συνήθως πολιτικών και τραπεζικών, που δημιούργησαν το πρόβλημα), εξηγούν στο λαό πόσο αδιέξοδη είναι η κατάσταση και πόσο μάταιη η προσπάθεια. Αν κάποιος τους πάρει σοβαρά, πρέπει μόλις κλείσει την τηλεόραση να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα... Αν ήταν αληθινοί πατριώτες, θα έπρεπε, μετά τα παραπάνω, να αφιέρωναν κι ένα μέρος των εκπομπών τους και της αρθρογραφίας τους σε ότι θετικό γίνεται ή μπορεί να προκύψει απ' τα μέτρα εξυγίανσης. Να εξηγήσουν στον κόσμο ότι η κρίση αυτή μπορεί, αντί για ταφή, να είναι αναγέννηση.

Να δώσουν οδηγίες στους νέους για το πώς να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες του χαμηλού κόστους (πεσμένων ενοικίων, λιγότερης διαφθοράς στο Δημόσιο κλπ.) για να μπουν αυτοί δυναμικά στην αγορά πριν αυτή ανοίξει και τα κόστη ξανανέβουν. Ομολογουμένως, οι θετικές πτυχές της προσπάθειας σταθεροποίησης είναι λίγες και ισχνές. Κι αυτές όμως, όταν φανούν, το πρωί ακυρώνονται από τις "Κασσάνδρες" της τηλοψίας. Αντί να μεταγγίσουν στο λαό αισιοδοξία και όρεξη για νέα εξόρμηση, τον ναρκώνουν με ενέσεις καταστροφολογίας και τον αδρανοποιούν.

Αν και είμαι αθεράπευτα δημοκράτης και υπέρμαχος της τέταρτης εξουσίας, ίσως η προφανής κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα επέτρεπε συνταγματικά να εξεταστεί μια μορφή προσωρινής κυβερνητικής εποπτείας στον τομέα αυτό, μέσω του (μέχρι σήμερα διακοσμητικού) ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου, που να εξισορροπήσει την ενημέρωση στη σωστή της διάσταση. Το ζητούμενο δεν είναι η λογοκρισία, αλλά επιτέλους κάποια στοιχειώδης ευθυκρισία. Οι μεγαλύτεροι οικονομολόγοι του Κόσμου συμφωνούν ότι η ψυχολογία (το κλίμα) της αγοράς, αν και τυπικά δεν συνιστά οικονομικό μέγεθος, είναι κυρίαρχος παράγων για την προκοπή ή την αποτυχία μιας οικονομικής προσπάθειας.

ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ.

Αναφέρομαι στους νομοθέτες και όχι στους πολιτικούς, όχι γιατί οι δεύτεροι αρχίζουν από Π και δεν μου βγαίνει το λογοπαίγνιο με το Δ-Ν-Τ, αλλά γιατί οι πραγματικοί νομοθέτες δεν είναι οι πολιτικοί που ψηφίζουν τους νόμους' είναι οι αφανείς συντάκτες τους, δηλαδή οι μεγαλοθεσίτες μανδαρίνοι του Δημοσίου και οι ακριβοπληρωμένοι "golden-boys" σύμβουλοι των υπουργών. Η κακοδαιμονία της οικονομίας μας δεν οφείλεται μόνο στη σπατάλη, στη διαφθορά και στα χρέη του Δημοσίου.

Κατά κοινή ομολογία, οφείλεται πρώτιστα στην απουσία ανάπτυξης και παραγωγικότητας και στην αποθάρρυνση των επενδυτών λόγω γραφειοκρατίας και συνδικαλισμού. Το νομοθετικό πλαίσιο της Χώρας έχει δημιουργήσει ένα εφιαλτικό τοπίο για κάθε επιχειρηματία, με τις άπειρες (και εν τέλει άχρηστες) γραφειοκρατικές διαδικασίες και τα παράλογα δικαιώματα που αναγνωρίζει στους επαγγελματίες "κηφήνες" που δήθεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους.

Αν δεν σπάσει ριζικά και αποφασιστικά αυτό το αποτρεπτικό κέλυφος, θα είναι άνευ νοήματος η περιστολή της σπατάλης, της διαφθοράς και των χρεών. Ο νεκρός, έστω και νοικοκύρης και τίμιος, πάλι νεκρός θα είναι! Είμαστε σχεδόν η μόνη Χώρα στον Κόσμο που έχει τέτοιο πλήθος νόμων και, παρ' όλα αυτά, κυβερνάται με εγκυκλίους υπουργών. Όλοι οι νόμοι είναι τόσο πολυδαίδαλοι και ασαφείς και αλλάζουν τόσο συχνά, που όποιος τους διαβάζει δεν ξέρει πώς να ενεργήσει. Έτσι εφαρμόζονται κατά το δοκούν, ανάλογα με τις γνωριμίες και με την όποια εγκύκλιο ή ερμηνεία θα εκδώσει κατά περίπτωση «ο ενδιαφερόμενος» μανδαρίνος.

Δεν υπάρχει άλλη πολιτισμένη Χώρα που ο επενδυτής να καλείται να χτίσει σε τόσο αβέβαιο θεσμικό περιβάλλον, δηλαδή στην άμμο. Σήμερα, όπως έχει η κατάσταση, μόνο ένας μαζοχιστής θα σκεφτόταν να επενδύσει στην Ελλάδα! Σίγουρα είναι πολιτική, και κυρίως κυβερνητική, η ευθύνη για την κορυφαία αυτή τομή στο κρατικό μας σύστημα, που θα απελευθερώσει την αγορά και θα ελκύσει τις επενδύσεις. Όμως, όλοι ξέρουμε ότι "ο βασιλιάς είναι γυμνός", ότι δηλαδή το πολιτικό προσωπικό αυτής της Χώρας έχει φτάσει δυστυχώς στο κατώτερο ποιοτικό επίπεδο που είχε ποτέ!

Γι' αυτό κι εγώ δεν περιμένω "επαναστάσεις" από τους πολιτικούς, που ακόμα ασχολούνται με τα τηλεοπτικά παράθυρα και το πολιτικό κόστος (κύρια αιτία της εθνικής καταστροφής), σαν να μην έχουν πάρει μυρωδιά για το τι γίνεται. Απευθύνω έκκληση στους πραγματικούς κυβερνήτες μας, στους συντάκτες των νομοθετημάτων, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσουν ως Έλληνες.

Κάθε νομοθέτημα που γίνεται από εδώ και πέρα πρέπει να περιέχει σαφείς και ευρείες διατάξεις, που να δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης και συνέχειας στον επενδυτή και, κυρίως, να καταργούν ταυτόχρονα τουλάχιστον δεκαπλάσιες υφιστάμενες αναχρονιστικές διατάξεις, που στραγγαλίζουν την πραγματική οικονομία.

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ:

Κι έρχομαι στην τρίτη και πιο ένοχη κατηγορία: στους τραπεζίτες. Το τραπεζικό σύστημα, ανάξιο των περιστάσεων, λειτουργεί σαν τροχοπέδη και νεκροθάφτης της οικονομίας. Τώρα που θα 'πρεπε να είναι στην εμπροσθοφυλακή της προσπάθειας και να λειτουργεί ως εργαλείο και μοχλός ανάπτυξης, συμμαζεύεται με επιμελή εσωστρέφεια και κλείνεται στο καβούκι του. Από εκεί που μοίραζαν αφειδώς πιστώσεις και πιστωτικές κάρτες σε ανυπόληπτους πελάτες, τώρα πνίγουν κι αυτούς που επί χρόνια ήταν φερέγγυοι και δημιουργικοί. Τους κλείνουνε απάνθρωπα τις στρόφιγγες και τους οδηγούν ανάλγητα στην ασφυξία, αν όχι στην αυτοκτονία.

Οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλά ότι αυτό θα είναι μπούμεραγκ για τις τράπεζες τους, αφού πριονίζουν το κλαδί που κάθονται επάνω, αλλά δεν τους νοιάζει. Τα συμφέροντα τους δεν ταυτίζονται πια με τους πελάτες τους, αλλ' ούτε και με τις ίδιες τους τις τράπεζες! Αφού συσσώρευσαν πρωτοφανή κέρδη στη χρυσή γι' αυτούς "χρηματιστηριακή" και "ολυμπιακή" δεκαετία (μέχρι αισχροκέρδειας θα έλεγα), τώρα εγκαταλείπουν και Πατρίδα και τράπεζες στην τύχη τους και στον όλεθρο. Τα υπερκέρδη "εξαερώθηκαν" κατά μαγικό τρόπο!

Τα δισεκατομμύρια του Ελληνικού λαού που τους εμπιστεύθηκε η προηγούμενη Κυβέρνηση για να αιμοδοτήσουν τη μαραζωμένη αγορά, τα ιδιοποιήθηκαν για τη στήριξη (αναβολή πτώχευσης) των ίδιων τους των τραπεζών! Υποκρίνονται δήθεν πως συζητούν τις συγχωνεύσεις που τους συνιστούν ως μονόδρομο οι όπου γης οικονομολόγοι (καθώς και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας), για να αποκτήσει επιτέλους η Χώρα αξιόπιστους και βιώσιμους πιστωτικούς οργανισμούς, αλλά στην πραγματικότητα τα κλωθογυρίζουν και δεν έχουν καμία όρεξη για τέτοιες τομές, γιατί προφανώς το έχουν πάρει απόφαση πως τα "καράβια" τους βουλιάζουν κι αυτοί ήδη τρέχουν επάνω στους κάβους προς το μουράγιο, σαν τους αρουραίους!

Το αν η Πατρίδα τους χρειάζεται περισσότερο αυτή τη στιγμή, ουδόλως τους κόπτει. Αυτοί δεν είναι Ζάππας, ούτε Μπενάκης και Συγγρός, και γι' αυτό κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τους καλεί η ιστορική συγκυρία και το καθήκον να πράξουν. Κάνουν τόσο μεγάλο κακό αυτή την ώρα, που θεωρώ πως, κι αν ακόμα δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, η τακτική τους και μόνο θα ήταν αρκετή για να τη δημιουργήσει! Βεβαίως δεν είναι κι εδώ άμοιρο ευθύνης το απονευρωμένο (έως αποχαυνωμένο) πολιτικό προσωπικό της Χώρας, που ούτε τους τρίζει τα δόντια (Λες και για τους πολιτικούς μας όλες τις αμαρτίες τις έκανε μόνο ένας Κοσκωτάς, που εμένα σήμερα μου φαντάζει ως "αρσακειάδα" ύστερα απ' όσα είδαν έκτοτε τα μάτια μου!), ούτε αποτολμά να δημιουργήσει το ίδιο με συγχώνευση έναν αξιόπιστο δημόσιο τραπεζικό φορέα (Αγροτική-Αττικής-Παρακαταθηκών-Ταμιευτήριο-Ασπίς, με ή χωρίς την ΕΤΕ), που να λειτουργήσει ως ατμομηχανή της ζητούμενης ανάπτυξης και ως σκληρός ανταγωνιστής των ιδιωτικών τραπεζών, ώστε να τις εξαναγκάσει σε αλλαγή πλεύσης (εγκατάλειψη της εσωστρέφειας) ή σε "ηρωική" έξοδο απ' τον οικονομικό στίβο.

Αυτά είναι λοιπόν κατ' εμέ τα τρία κακά της μοίρας μας, που ευθύνονται για την αφλογιστία των μέτρων σταθεροποίησης, για την αναποτελεσματικότητα του μνημονίου, για την εξάπλωση της ύφεσης και της ανεργίας, για την τρομοκράτηση των υποψήφιων επενδυτών και για τον ψυχικό μαρασμό του λαού μας και ιδίως της νεολαίας μας. Ιστορικά, από μια επιδημία πανούκλας ή χολέρας, λαοί αποδεκατίστηκαν, αλλά επέζησαν. Από τρεις επιδημίες μαζί, δεν έχουμε ιστορικό προηγούμενο λαός να τα έχει βγάλει πέρα!

Φυσικά, ξέρω πως αυτό το κείμενο θα φανεί, εκ πρώτης όψεως, πως τροφοδοτεί την καταστροφολογία που το ίδιο κατηγορεί. Όμως, από δεύτερη ανάγνωση, θα διαπιστώσει ο αναγνώστης ότι, στην πραγματικότητα, μπαίνει στην καρδιά του προβλήματος! Η σωστή θεραπεία προϋποθέτει σωστή διάγνωση.