Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Δεν θα πρέπει να περάσει ασχολίαστη η είδηση που καταχωρίσθηκε στην «Καθημερινή» της 14ης Οκτωβρίου ε.έ. (σελ. 5) με τον διακριτικό τίτλο «Κινήσεις Ερντογάν προς Πατριαρχείο». Αναφέρεται η είδηση στην «τουρκοποίηση» μιας δωδεκάδας αρχιερέων του οικουμενικού κλίματος, εκ των οποίων τέσσερις της Κρήτης και δύο της Δωδεκανήσου, «στο πλαίσιο της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο κατά τη συνάντησή του στην Πρίγκηπο, τον Αύγουστο του 2009».
Πρέπει να γίνει γνωστό ότι η «ρύθμιση», σύμφωνα με την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι Συνοδικοί Αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι και, επιπλέον, εγκατεστημένοι στην Τουρκία, εμφανίσθηκε μεν μετά τις συνθήκες της Λωζάννης, αλλά δεν εμπεριέχεται σ’ αυτές, όπως κυκλοφορούν πηγές του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών.Προβλέπεται από εσωτερική διάταξη του τουρκικού κράτους.
Περιττό να ειπωθεί για το πόσο ανελεύθερη, αλλά και προσβλητική και ταπεινωτική για την Ορθοδοξία και τους ορθόδοξους χριστιανούς είναι αυτή η προκρούστεια διάταξη που επιβάλλει την τουρκική υπηκοότητα στις κορυφές της Ορθοδοξίας. Αυτό ακριβώς το ανελεύθερο, το προσβλητικό και το ταπεινωτικό τονίζει και μια πρόσφατη απόφαση των «σοφών της Βενετίας», μιας επιτροπής που λειτουργεί θεσμικά στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης· χαρακτηρίζει τη ρύθμιση για την υπηκοότητα ανελεύθερη, προσβλητική και μη σύμφωνη με την ευρωπαϊκή σύμβαση και νομοθεσία.
Αντίκεται, όμως, η ρύθμιση αυτή και προς το γράμμα και το πνεύμα των ιερών κανόνων που προβλέπουν, ορίζοντας τον οικουμενισμό, «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (επιστολή Παύλου προς Γαλάτας, κεφ. Γ, 28), εισάγοντας στη θέση των το «ένι Τούρκος».
Πρέπει, ακόμα, να ειπωθεί ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και όλες οι χριστιανικές εκκλησίες, όπως και η ελληνική πολιτεία, πρέπει να ζητήσουν επιτακτικά την κατάργηση της ρύθμισης αυτής από μια Τουρκία που διεκδικεί μια θέση στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή αφήσουμε τη ρύθμιση να παραμένει ασχολίαστη και να εφαρμόζεται, δεν αποκλείται σε κάποια φάση του νεο-οθωμανισμού και της έκφρασης των αυτοκρατορικών συνδρόμων της Τουρκίας, να μας ζητηθεί η προσάρτηση κάποιου από τα εκκλησιαστικά βιλαέτια του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Κρήτης, λόγου χάριν, ή της Δωδεκανήσου, προκειμένου να διερυνθεί με ουσιαστικό τρόπο το Εκλεκτορικό Σώμα του Πατριαρχείου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου