ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ

ΨΗΛΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

«Φέρε τήν χείρα σου και βάλε εις τήν πλευράν μου» (Ιωαν. κ, 26-29)

Ό Ιησούς προσκαλεί τό Θωμά νά δει τά χέρια του, νά ψηλαφήσει τήν πλευρά του, τά σημάδια των καρφιών καί της λόγχης. Νά τά ίδια του τά λόγια, όπως τά διαβάζουμε στήν Ευαγγελική περικοπή: «Λέγει τω Θωμά• φέρε τόν δάκτυλόν σου ώδε καί ιδε τάς χείρας μου, καί φέρε τήν χείρα σου καί βάλε εις τήν πλευράν μου, καί μή γίνου άπιστος, άλλά πιστός» (Ίωάν. κ, 27).

Ό Ιησούς δέν φοβάται τήν έρευνα. Δέν φοβάται τά ερευνητικά πνεύματα. Δέν φοβάται τά εξεταστικά μάτια. Αντίθετα, θέλει τήν έρευνα. Θέλει τήν ψηλάφηση. «Δεύρο ψηλάφησον», λέει στόν καθένα μας. Καί είναι ό μόνος πού δέχεται νά υποβάλλεται σέ εξέταση. Σέ έλεγχο. Ό μόνος σέ όλο τόν κόσμο. Σέ όλους τούς αιώνες. Κι αυτό, γιατί είναι ή Αλήθεια. Είναι τό Φώς.

"Ας ψηλαφήσουμε, λοιπόν, καί ήμείς τόν αναστημένο μας Χριστό. Ας ψηλαφήσουμε: Τά χέρια του. «Ίδε τάς χείρας μου», λέει καί στόν καθένα μας. Βλέπουμε, λοιπόν, τά χέρια του Χριστού. Τά πληγωμένα χέρια. Τά τρυπημένα χέρια. Αυτά τά χέρια έπιασαν τό χέρι τής άρρωστης πεθεράς του Πέτρου καί αμέσως ό πυρετός της έπεσε κι έγινε καλά. Αυτά τά χέρια έπιασαν τό χέρι τής νεκρής κόρης του Ίαείρου καί αμέσως ή νεκρή κόρη αναστήθηκε.

Αυτά τά χέρια άγγιξαν τά μάτια δύο τυφλών καί στή στιγμή τά νεκρωμένα τους μάτια άνοιξαν καί είδαν τόν ήλιο. Αυτά τά χέρια άγγιξαν τόν λεπρό καί ό λεπρός θεραπεύτηκε. Αυτά τά χέρια άγγιξαν τά αυτιά καί τή γλώσσα του κωφαλάλου καί παρευθύς τό θαύμα έγινε. Ανοιξαν τά αυτιά. Καί λύθηκε ή γλώσσα.

Αυτά τά χέρια ένιψαν τά πόδια τών μαθητών. Καί πρώτα του Ιούδα. Βλέπουμε, λοιπόν, τά χέρια τοϋ Χριστού. Τά ψηλαφούμε. Τά ερευνούμε. Καί μένουμε κατάπληκτοι άπό τήν ιστορία τής αγάπης, τήν όποια έγραψαν στόν κόσμο αυτό.Τήν πλευρά του. «Φέρε τήν χείρα σου καί βάλε εις τήν πλευράν μου». Φέρουμε, λοιπόν, τό χέρι μας καί τό βά­ζουμε στήν πλευρά του, κάτω άπό τήν όποια ήταν ή καρδιά μέ τά πιό ωραία καί τά πιό πλούσια αισθήματα.

Ή καρδιά, πού χτύπησε τούς πιό άγιους παλμούς στόν κόσμο. Ή καρδιά, πού αγάπησε όλους τούς ανθρώπους. Καί τούς κα­λούς καί τούς κακούς. Ή καρδιά, πού αγάπησε τούς κλέφτες, τούς τελώνες, τούς φονιάδες, τις πόρνες. Όλους τούς αμαρτωλούς. Ή καρδιά, πού δέν κράτησε κακία σέ κανένα. Ούτε στόν προδότη Ιούδα. Ούτε στόν άρνητή Πέ­τρο.

Ούτε στους υβριστές του. Ούτε στους σταυρωτές του. Ούτε καί σ' αυτόν τό Ρωμαίο στρατιώτη, πού μέ τή λόγχη του τήν τραυμάτισε. Ή καρδιά, πού αγάπησε όλο τόν κόσμο. Ποιά άλλη καρδιά αγάπησε τόσο, όσο ή καρδιά του Ιησού; Ερευνούμε τήν ιστορία καί τέ­τοια καρδιά δέν βρίσκουμε άλλη καμιά. Είναι ή μοναδική. Τά πόδια του Χρι­στού μας έκαναν τις πιό ωραίες πορείες πάνω στή γή. Πορεία σέ πό­λεις καί σέ χωριά. Σέ όλες τις πόλεις. Καί σέ όλα τά χωριά. «Τάς πόλεις πά­σας καί τάς κώμας» (Ματθ. θ, 35). Κι εκεί δίδασκε τήν αλήθεια. Κήρυττε τό χαρμόσυνο άγγελμα τής βασιλείας τών ουρανών. Καί θεράπευε κάθε αρρώ­στια. Πορεία σέ κάθε τόπο, όπου βρι­σκόταν έστω καί μιά ψυχή.

Κάποια ήμερα, μέσα στό καταμεσήμερο, έφθασε «κεκοπιακώς», άπό τήν πεζοπορία, στό φρέαρ του Ιακώβ. Έφθασε εκεί γιά μιά ψυχή μόνο. Γιά τή Σαμαρείτισσα γυναίκα. Πόση άξια έδινε ό Ίησούς καί στή μιά ψυχή! Καί χωρίς νά ανασάνει άπό τήν κούραση, άρχισε τό έργο τής σωτηρίας σ' αυτή τήν ψυχή μέ τόν υπέροχο διάλογο, πού άνοιξε μαζί της. Ένα διάλογο, πού έφερε στή σωτηρία καί αυτή τήν ψυχή, άλλά καί πολλούς συμπατριώτες της άπό τή Συχέμ.

Πολλές πορείες έκανε ό Ίησούς. Πορείες αγάπης. Άλλά ή πιό μεγάλη πορεία είναι ή πορεία του πρός τό Γολ­γοθά. Πορεία θυσίας. Πορεία συγκλονι­στική. Πορεία, πού άλλαξε τήν «πο­ρεία», τόν τρόπο ζωής, εκατομμυρίων ανθρώπων σέ όλους τούς αιώνες. Ποι­ος άλλος έκανε τέτοιες πορείες, σάν τις πορείες του Ιησού; Κανένας. Ό Κύριος δέν είχε μόνο τά πιό ωραία αισθήματα, άλλά είχε καί τίς πιό ωραίες καί φωτεινές σκέψεις. Καί τίς πιό μεγάλες ιδέες.

Σκεπτόταν τόν άνθρωπο. Τόν κάθε άνθρωπο. Καί τόν πιό αμαρτωλό. Αλλά σκεπτόταν καί αυτά ακόμη τά σπουργιτάκια. Κι αυτά τά χορταράκια. Όλα τά δημιουργήματα ήταν μέσα στό μυαλό του, όπως καί όλα πάλι τά δημιουργή­ματα ήταν μέσα στήν καρδιά του. Δημιουργήματα δικά του. «Έργα τών χειρών του».Ερευνούμε τή ζωή του όλη. Ψηλαφούμε τίς πράξεις του όλες. Καί δέν βρίσκουμε ούτε ένα ψε­γάδι. Γιατί ό Ίησούς «άμαρτίαν ούκ έποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος έν τώ στόματι αυτού» (Α' Πέτρ. β, 22).

Μελε­τούμε τή διδασκαλία του. Καί εκφρά­ζουμε τό θαυμασμό μας. Γιατί «ουδέπο­τε ούτως έλάλησεν άνθρωπος, ώς ούτος ό άνθρωπος» (Ίωάν. ζ, 46). Ελάτε λοιπόν και εμείς νά γίνουμε ψηλαφητές του Ιη­σού. "Οπως μας τό ζητά ό ίδιος. Καί τό­τε θά τόν πιστέψουμε πολύ. Θά τόν αγαπήσουμε πολύ. Καί, όπως ό Θωμάς, θά αναφωνήσουμε καί ημείς: «Ό Κύριος μου καί ό Θεός μου !».