Διαβάζουμε στην βιογραφία του Μ. Αλεξάνδρου ότι ποτέ δεν ζήτησε άπό τους στρατιώτες του κάτι που ο ίδιος δέν έκανε. Όταν ξεκίνησε γιά την εκστρατεία ο στρατός του δέν ήταν πολύς καί τά εφόδια σχετικά λίγα. Όμως δέν επιβιβάστηκε στό πλοίο του, αναφέρει ο Πλούταρχος, παρά αφού εξέτασε την κατάσταση τών συντρόφων του καί χάρισε στόν έναν ενα χωράφι, στόν αλλο ενα μικρό χωριό, καί σ' άλλον τά έσοδα μιας συνοικίας η ενός λιμανιού.
Όταν πιά είχαν διατεθεί όλα τά βασιλικά κτήματα, ο στρατηγός του Περδίκκας του είπε: «Καί στόν εαυτό σου Βασιλιά τί αφήνεις;», «Τίς ελπίδες», απάντησε ο Αλέξανδρος καί ο Περδίκκας, τότε, παραιτήθηκε κι αυτός από τό κτήμα που του είχαν προσγράψει, καί μερικοί ακόμα έκαναν τό ίδιο, λέγοντας ότι μοιράζονται τις ελπίδες μαζί του ...Σέ άλλη περίπτωση, όταν βρισκόταν στην έρημο καί ήταν όλοι οι στρατιώτες διψασμένοι καί ταλαιπωρημένοι έφεραν στον Μεγάλο Στρατηλάτη νερό μέσα σέ κράνος.
Ο Αλέξανδρος πήρε τό κράνος καί ρώτησε αν υπάρχει νερό για όλους. Του είπαν όχι. Καί τότε έχυσε τό νερό στό χώμα καί είπε: « Αν δέν έχει νερό για να πιει καί ο τελευταίος στρατιώτης, τότε ούτε εγώ θα πιω». Αυτό θά πει ηγέτης. Δίνει πρώτος τό παράδειγμα. Στερείται πρώτος αυτός κάτι που δέν μπορεί νά προσφέρει στους άλλους. Δέν ζητά πράγματα που δεν τά κάνει πρώτα ο ίδιος.
Μέ τόν τρόπο αυτό εμπνέει όλους ώστε νά υπομείνουν την στέρηση αγόγγυστα, γιατί βλέπουν ότι ο αρχηγός τους δεν ξεχωρίζει τόν εαυτό του καί δέν απολαμβάνει ανέσεις που οί άλλοι στερούνται. Η πατρίδα μας την περίοδο αυτή διέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση. Με ορατό τον κίνδυνο της χρεωκοπίας η Κυβέρνηση του τόπου μας αποφάσισε καί έλαβε σκληρά μέτρα μειώνοντας τους μισθούς τών Δημοσίων υπαλλήλων καί αυξάνοντας τους φόρους για όλους. Έτσί περιορίστηκε τό εισόδημα τών εργαζομένων καί μάλιστα εξίσου καί τών χαμηλόμισθων καί τών υψηλόμισθων.
Τό ερώτημα είναι: Οί πολιτικοί μας άρχοντες, οί τριακόσιοι της Βουλής καί όλοι οί Κυβερνητικοί αξιωματούχοι, την στιγμή που ψηφίζουν σκληρούς νόμους σε βάρος των εργαζομένων καί τών φορολογουμένων, προκειμένου νά επιτευχθεί η δημοσιονομική σταθεροποίηση, δέν θά έπρεπε νά δώσουν πρώτοι τό καλό παράδειγμα καί αν όχι νά θυσιάσουν κάποια από τά σκανδαλώδη προνόμια που έχουν, τουλάχιστον νά τά περιορίσουν;
Πόσο μάλλον που δεν είναι τά θύματα της κρίσης αυτής που διερχόμεθα, αλλά αντίθετα είναι οί βασικοί αίτιοι της κρίσης. Αυτοί ευθύνονται κυρίως, για τό οικονομικό κατάντημα της χώρας μας, Ιδιαιτέρως δέ όσοι είχαν την εξουσία τίς τελευταίες δεκαετίες. Όπως πολύ σωστά γράφει μεταξύ άλλων σέ άρθρο της η Δημοσιογράφος κ. Έλλη Τριανταφύλλου (Καθημερινή, 19-3-2010) «... τριάντα χρόνια τώρα, οί πολιτικές ελίτ στό όνομα του λαού, στό όνομα του δημοσίου συμφέροντος, στό όνομα του σοσιαλισμού, στό όνομα οποιουδήποτε ιδεολογήματος, κατακρεούργησαν τό δημόσιο συμφέρον... Τριάντα χρόνια οί πολιτικές ηγεσίες έπαιρναν μέτρα καί πρόσφεραν παροχές πού χάϊδευαν καί εξευμένιζαν τά δημόσια αισθήματα, αλλά ουδέποτε μπήκαν στόν πραγματικό κόπο νά δημιουργήσουν συνθήκες αναδιανομής του εισοδήματος επί τό δικαιότερον ...Νά συμβάλουμε, λοιπόν, αλλά νά ζητήσουμε ταυτόχρονα καί τό λογαριασμό από το πολιτικό σύστημα, πού είναι εξ' ολοκλήρου υπεύθυνο για ό,τι βιώνουμε σήμερα».
Σκάνδαλα λοιπόν, καταχρήσεις, μίζες, παράνομοι διορισμοί γιά εξασφάλιση κομματικής πελατείας, νομοθετήματα ευνοϊκά γιά τους ισχυρούς καί διαπλεκόμενη μέ τήν εξουσία φοροδιαφυγή, καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, ατιμωρησία, κακοδιαχείριση, αποτελούν δομικά συστατικά του διεφθαρμένου οικοδομήματος που δημιούργησε τό πολιτικό σύστημα, τά τελευταία τριάντα χρόνια τουλάχιστον.
Ταυτόχρονα οί πολιτικοί μας άρχοντες εξασφάλισαν για τους εαυτούς τους προκλητικά καί εξοργιστικά για τον φορολογούμενο λαό προνόμια:Υψηλότατους μισθούς, αφορολόγητο εισόδημα, ειδικά επιδόματα, μεγάλο αριθμό καλοπληρωμένων συνεργατών, δωρεάν χορήγηση πολυτελών αυτοκινήτων, δωρεάν τηλεφωνικές επικοινωνίες, εξασφάλιση συνταξιοδοτικού δικαιώματος για όλη τους τήν ζωή μέ λίγα χρόνια θητείας στή Βουλή, καί δέν είναι μόνο αυτά.
Οί βουλευτές που μετέχουν σέ εξεταστικές επιτροπές, για τίς οποίες η ίδια η Βουλή αποφασίζει, πληρώνονται μέ τεράστια ποσά πέρα από τόν μισθό τους, λες καί η εργασία τους αυτή δέν είναι στα πλαίσια της αποστολής τους καί πρέπει νά αμείβονται επιπλέον. Υποτίθεται ότι οί επιτροπές αυτές ερευνούν για παρανομίες καί οικονομικές καταχρήσεις πολιτικών προσώπων. Ξεκινούν όμως τό έργο τους κάνοντας κατάχρηση του Δημοσίου Ταμείου οί ίδιοι οί Βουλευτές που μετέχουν σ' αυτές μέ τίς τεράστιες αμοιβές που παίρνουν.
Αλλά καί όσοι βουλευτές μετέχουν στό θερινό τμήμα της Βουλής πληρώνονται έξτρα για τόν κόπο τους αυτόν. Ίσως όταν βγούμε από την κρίση νά ψηφίσουν νόμους για επιπλέον αμοιβές για συμμετοχή στό χειμερινό τμήμα της Βουλής, στό φθινοπωρινό κλπ. Νά μην τους κατηγορούμε, όμως, ότι φροντίζουν μόνο για τους εαυτούς τους. Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα διορίζουν συγγενείς καί φίλους τους σέ θέσεις υπαλλήλων της Βουλής.
Οί υπάλληλοι αυτοί παίρνουν 16 μισθούς(!) την στιγμή που όλοι οί υπόλοιποι υπάλληλοι μέ τά νέα μέτρα στερούνται καί τόν 14ο μισθό! Εν ανάγκη βέβαια διορίζουν καί σέ άλλες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα κηπουρούς σέ νοσοκομεία που -τί κρίμα- δέν διαθέτουν κήπο, ούτε καν λίγες γλάστρες. Τό πιο εξοργιστικό όμως απ' όλα είναι ότι ενώ οί μισθοί έχουν μειωθεί καί οί συντάξεις έχουν παγώσει, βουλευτές καί δικαστικοί έχουν φροντίσει ώστε από φέτος καί μέχρι τό 2012 νά πάρουν εκατομμύρια ευρώ ώς έκτακτα αναδρομικά επιδόματα.Βλέπε το σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών-του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με Αριθμ. Πρωτ. οικ. 7973/19-1-2010 Θέμα: Προϋπολογισμός οικ. ετών 2010, 2011, 2012. ΣΧΕΤ:αρ.πρωτ.2/1509/0095/12-1-2010 Έγγραφο Δ 20 Προϋπολογισμού.
Οί δικαστικοί λοιπόν επιδικάζουν, οί βουλευτές ψηφίζουν καί «είς υγείαν του κορόιδου» που είπε καί ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος σέ άλλη περίπτωση βέβαια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τό κορόιδο είναί ασφαλώς ο Ελληνικός Λαός που μέ τίς θυσίες καί από τό υστέρημά του φροντίζει νά μην λείψει τίποτε από τους Πρίγκιπες Πολιτικούς του άρχοντες.
Τελικά, η Δημοκρατία καί η ισότητα που όλοι επικαλούνται, είναι για τους πολλούς που ψηφίζουν, δεν είναι για τους λίγους που ψηφίζονται. Οί πολλοί σφίγγουν τό ζωνάρι. Οί λίγοι δέν έχουν κάν ζώνη για νά σφίξουν. Μέσα σ' όλα αυτά δημιουργήθηκε μέ πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής Λογαριασμός Αλληλεγγύης για την απόσβεση του δημοσίου χρέους της χώρας μας.
Μιά πρωτοβουλία που στοχεύει στην εθελοντική προσφορά τών Ελλήνων εντός της Ελλάδος αλλά καί τών Ελλήνων της Διασποράς. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία αλλά τό ερώτημα είναι: Τό Ταμείο αυτό έχει σάν στόχο νά βοηθήσει την χώρα μας καί όλους τους Έλληνες φτωχούς η τελικά θά βοηθήσει στό νά μην κινδυνεύσουν νά χαθούν τά προνόμια τών λίγων καί εκλεκτών, στά οποία αναφερθήκαμε νωρίτερα;
Τό ποσόν που θά συγκεντρωθεί θά βοηθήσει στην απόσβεση του δημοσίου χρέους η θά βοηθήσει τους πολιτικούς μας ώστε νά μην ζήσουν ποτέ την αγωνία που ζουν οι πολίτες που έχουν χρέη; Καί τί νόημα έχει ο ελληνικός λαός νά βάζει χρήματα σ' αυτό τό Ταμείο, όταν οί πολιτικοί του άρχοντες παίρνουν πολλαπλάσια από όλα τά άλλα Ταμεία του Δημοσίου; Οί πολίτες μόνο θά πληρώνουν καί οί πολιτικοί μόνο θά παίρνουν; Σέ τελευταία ανάλυση αν κάποιος θέλει νά προσφέρει κάτι, καί νά βοηθήσει, δέν είναι προτιμότερο νά προσφέρει απευθείας στόν συνάνθρωπό του που έχει ανάγκη;
Υπάρχουν τόσοι άνεργοι, τόσοι πολύτεκνοι, τόσοι άποροι, τόσοι που δύσκολα τά "φέρνουν βόλτα" καί στερούνται ακόμη καί τά απαραίτητα. Λέτε τό κράτος, που, υποτίθεται, ότι μεριμνά για τους πιο αδύναμους, νά βρεί χρόνο καί χρήμα για νά ασχοληθεί μαζί τους; Μά τό Κράτος δέν έχει φιλόπτωχα Ταμεία. Μόνο οί Εκκλησίες έχουν Φιλόπτωχα Ταμεία καί βοηθούν μέ αυτά τους πτωχούς. Τελικά πάμε νά σώσουμε ένα κράτος, που, όχι μόνο δέν σέβεται τους πολίτες του, αλλά ενώ λέει ότι προσπαθεί νά διορθώσει τους άλλους, δέν διορθώνει ποτέ τόν εαυτό του.
Πρέπει νά μας πείσουν μέ πράξεις καί όχι μέ λόγια οί Πολιτικοί μας ότι ενδιαφέρονται πραγματικά πρώτοι αυτοί για το καλό του Κράτους και τότε είναι βέβαιο ότι θά φιλοτιμηθούν καί οί πολίτες, καί θά προσφέρουν, όχι αναγκαστικά όπως γίνεται τώρα, αλλά μέ τήν θέλησή τους, όπως ακριβώς συνέβη μέ τους πολεμιστές του Μ. Αλεξάνδρου. Διότι κανείς λαός δέν γίνεται ποτέ μεγάλος, αν δέν τόν καλέσουν οί ηγέτες του στό μεγαλείο.
Πρός τό παρόν οί πολιτικοί μας άρχοντες εφευρίσκουν τρόπους ώστε ο λαός νά μήν ασχολείται μαζί τους καί τά προκλητικά προνόμιά τους, αλλά νά στρέφει αλλού τήν προσοχή του. Για παράδειγμα δέν είναι τυχαίος ο μεγάλος θόρυβος που γίνεται τελευταία στά Μ.Μ.Ε. για τήν περιουσία της Εκκλησίας καί τήν φορολόγησή της. Είναι μία πολύ καλή μεθόδευση ώστε νά ρίχνουνε στάχτη στά μάτια του λαού καί νά τόν αποπροσανατολίζουν.
Είναι πολύ καλύτερο γι΄ αυτούς ν' ασχολείται ο λαός μέ τήν Εκκλησιαστική περιουσία παρά μέ τήν δική τους περιουσία, καί τό πως καί πότε τήν απέκτησε ο καθένας τους. Άλλωστε όπως πολύ σωστά έλεγε ο ποιητής καί στοχαστής Πόλ Βαλερί: «Η Πολιτική είναι η τέχνη νά εμποδίζεις τους ανθρώπους νά μπλέκονται σέ όσα τους αφορούν».
Αγαπητέ επισκέπτη του blog , Ο Γ. Σουρής έγραψε:
ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!
Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τή γή μοναδικό,
εκατό νά έξοδεύει
καί πενήντα νά μαζεύει;
Νά τρέφει όλους τούς Αργούς
Νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
καί δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες γιά φρουρά
καί νά σέ κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σέ κλέβουνε
τόν κλέφτη νά γυρεύουνε;
Voiotosp.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου