ΔΕΥΤΕΡΑ TOY ΠΑΣΧΑ (ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ)

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών, ότι προς εσπέραν εστί

και κέκλικεν η ημέρα» (Λουκ. κδ΄ 29)

Το εσπέρας της Κυριακής της Αναστάσεως, καθώς αφηγείται ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς, δύο μαθηταί του Κυρίου, ο Κλεόπας και πιθανόν ο Λουκάς, επορεύοντο προς το χωρίον Εμμαούς, που απείχε εξήντα στάδια, δηλαδή ένδεκα χιλιόμετρα, από τα Ιεροσόλυμα. Ήσαν ταραγμένοι και προβληματισμένοι, για όσα είχαν συμβεί τις τελευταίες ημέρες στα Ιεροσόλυμα και μάλιστα για τον σταυρικό θάνατο και για την αβέβαιη ακόμη γι΄ αυτούς είδησι της Αναστάσεως του διδασκάλου των. Συζητούσαν για τα θέματα αυτά και ήσαν γεμάτοι πόνο, ανησυχία και λύπη.

Τότε εμφανίζεται κάποιος άγνωστος συνοδοιπόρος. Ερωτά να μάθη ποια είναι η αιτία της λύπης των. Αυτοί τον ονειδίζουν ότι αγνοεί τα συγκλονιστικά γεγονότα που είχαν συμβή τις ημέρες εκείνες γύρω από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός ο άγνωστος συνοδοιπόρος δεν ήταν άλλος από τον Αναστάντα Κύριο Ιησού.

Αρχίζει τότε να τους ερμηνεύη τα σχετικά με τον εαυτό Του ρητά του Μωϋσέως και των άλλων Προφητών και να τους εξηγή ότι έτσι έπρεπε να συμβή για να εισέλθη ο Χριστός «εις την δόξαν αυτού». Δηλαδή ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, που κατά την ενανθρώπησί Του ένωσε την θεία με την ανθρωπίνη φύσι στην θεία Του Υπόστασι, έπρεπε να υπομείνη τα φρικτά Πάθη και τον σταυρικό θάνατο, για να θεραπεύση και θεώση την πεσούσα φύσι μας, που προσέλαβε από την Παρθένο Μαρία.

Οι καρδιές των θλιμμένων μαθητών, καθώς άκουγαν τα θεία Του λόγια, παρηγορούντο, εφωτίζοντο και εθερμαίνοντο από τον θείο πόθο. Γι΄αυτό και όταν έφθασαν στο χωρίο στο οποίο επήγαιναν και ο συνοδοιπόρος των «προσεποιείτο πορρωτέρω πορεύεσθαι», αυτοί επέμεναν να μείνη μαζί των, διότι ήδη είχε αρχίσει να πέφτη η ημέρα και το σκοτάδι να καλύπτη την γη.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να φωτίζης διαπαντός το νου και την καρδιά μας στην επίγνωσι του θείου θελήματός Σου και να ενδυναμώνης την θέλησί μας στον αγώνα για την τήρησι των θεοποιών εντολών Σου και μάλιστα της εντολής της προς τον πλησίον αγάπης.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να μας απαλλάτης από τους κακούς λογισμούς, να μας προφυλάττης από τις αμαρτητικές πτώσεις και να ενισχύης τις ασθενείς δυνάμεις της ψυχής μας στον αγώνα κατά των ψυχοφθόρων παθών.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να μας παρηγορής και να διασκεδάζης την θλίψι μας, όταν ο κοινός εχθρός μας προσπαθή να μας απελπίση μετά από κάποια πτώσι ή αποτυχία μας.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να μας οδηγής στην επίγνωσι της αμαρτωλότητός μας και στην σωτήριο μετάνοια.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να εκτρέφης τα νήπια και να παιδαγωγής και χειραγωγής την ευόλισθη νεότητα προς την οδό της αρετής και αγιότητος.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να ενισχύης όσους κινδυνεύουν να λυγίσουν κάτω από το βάρος των καθημερινών βιοτικών προβλημάτων τους.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να στηρίζης τους ηλικιωμένους που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και τις ασθένειες του γήρατος, να κρατάς συντροφιά στους μοναχικούς ανθρώπους και να τους χαροποιής με την Χάρι Σου.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», κατά την ώρα της εξόδου μας από τον κόσμο τούτο, για να μη ιδούμε την ζοφερά όψι των δαιμόνων αλλά να αξιωθούμε της γλυκυτάτης θέας του προσώπου Σου.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να πληροφορής μυστικά και να ενδυναμώνης τους γονείς που αγωνιούν και προσεύχονται για την κατά Θεόν ανατροφή και πορεία των παιδιών τους.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να χαρίζης δύναμι και υπομονή σε όσους σηκώνουν τον βαρύτατο σταυρό της ασθενείας των ναρκομανών και ανιάτως πασχόντων συγγενών τους, και για να τους παρηγορής, όταν η ασθένεια των αγαπημένων τους προσώπων τα οδηγή στον θάνατο.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να γλυκαίνης τον πόνο και να καταπραΰνης τον πυρετό των ασθενών, και μάλιστα των δεινώς αλγούντων καρκινοπαθών και ψυχικά πασχόντων.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να μας διαφυλάττης στην αγία Ορθόδοξο πίστι μας και να οδηγής αυτούς που σε αγνοούν στην θεογνωσία και τους πεπλανημένους στο Φως της ορθής πίστεως.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να ευλογής με την παρουσία Σου την πατρίδα μας και όλους τους θεσμούς της, τις Οικογένειές μας, την Παιδεία μας, την Δικαιοσύνη, την πολιτική και εκκλησιαστική Ηγεσία μας, τον Στρατό και όλο τον λαό μας. Εμείς δεν θέλουμε να διαπράξουμε το λάθος των κατοίκων της χώρας των Γαδαρηνών που Σε παρακαλούσαν «όπως μεταβής από των ορίων αυτών» (Ματθ. η΄ 34), διότι γνωρίζουμε ότι τότε το δαιμονικό σκότος θα κατακλύση τον κόσμο μας.

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», για να προφυλάττης την κοινωνία μας και τον κόσμο μας από τους πολέμους, τα εγκλήματα και τις αιματοχυσίες και να μας χαρίζης την βαθεία ειρήνη Σου, της οποίας «ουκ εστίν όριον».

«Κύριε, μείνον μεθ΄ ημών», διότι άνευ Σου «ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν»

Αυτό επιθυμεί και ο Κύριός μας αγαπητοί μου. Να μένη μεθ΄ ημών πάντοτε, έστω και αν φαινομενικά δείχνει ότι θέλει «πορρωτέρω πορεύεσθαι», παρακινώντας έτσι προς μείζονα πόθο τους εραστάς Του. Γι΄αυτό ενηνθρώπησε, γι΄αυτό υπέμεινε τα φρικτά Πάθη και τον σταυρικό θάνατο, γι΄αυτό ανεστήθη, γι΄αυτό ανελήφθη και απέστειλε το Πανάγιό Του Πνεύμα και ίδρυσε την Εκκλησία Του, για να μένη μεθ΄ ημών και να μεταμορφώνη έτσι το σκότος των παθών μας σε φως των αρετών, την φθαρτότητά μας σε αφθαρσία, την θνητότητά μας σε ζωή αιώνιο, και να αναδεικνύη την πεπτωκυία φύσι μας σε κατοικητήριο της Παναγίας Τριάδος.

Αυτό εκατοντάδες χρόνια πριν προείδε και ο προφήτης Ησαΐας και πανηγυρικά αναφώνησε «μεθ΄ ημών ο Θεός» (Ησ η΄ 8). Γι΄αυτό και εμείς, που απολαμβάνουμε την εκπλήρωσι των προφητικών ρήσεων, με πόθο κραυγάζομε «Κύριε, ο Σταυρωθείς και Αναστάς, μείνον μεθ΄ ημών» «πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Είθε η πορεία της ζωής μας και τα έργα μας, να κρατήσουν μεθ΄ ημών έως το τέλος τον Αναστάντα Κύριον και Λυτρωτήν Ημών.

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ  Α Ν Ε Σ Τ Η !