ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ

Η Εκκλησία την Μεγάλη Τετάρτη μας υποδεικνύει μία αντίθεση δακρύων. Η πόρνη γυναίκα με τα δάκρυα της μετανοίας και το μύρο της αγάπης έλαβε την άφεση των αμαρτιών της από τον Κύριο, λυτρώθηκε και ξαναβρήκε την οδό προς το Θεό, χωρίς να έχει από πριν καμία σχέση μαζί Του.

Ο Ιούδας, με τα δάκρυα της υποκρισίας, κατέκρινε το μύρο της αγάπης και απλώνοντας τα χέρια του στους παράνομους, αντάλλαξε την ύπαρξη του με τα αργύρια, προδίδοντας τη σχέση του με την όντως Ζωή, που είναι ο Χριστός. Ο ίδιος άνθρωπος κλείνει μέσα του δύο όψεις. Στην κρίσιμη όμως στιγμή, ο παρονομαστής των δακρύων οδηγεί στο θρίαμβο της αγάπης ή στην ήττα του θανάτου.

Μία από τις μεγάλες αιρέσεις στην Ιστορία των Θρησκειών ήταν ο μανιχαϊσμός. Οι οπαδοί του θεωρούν ότι στον κόσμο συγκρούονται δύο αντίθετες δυνάμεις, ο θεός του καλού και ο θεός του κακού. Από αυτή την πρωταρχική σύγκρουση ξεπηδούν αντιθετικά δίπολα, το φως και το σκοτάδι, το μίσος και η αγάπη, ο πόλεμος και η ειρήνη, οι καλοί και οι κακοί. Αυτά δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ή ανήκει κανείς στην μία μερίδα ή στην άλλη. "Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας".

"Όποιος δεν μας ακολουθεί, ανήκει στις δυνάμεις του κακού". Και αποστολή του καλού είναι να εξοστρακίσει το κακό και κάθε φορέα του, ανεξαρτήτως ιδιότητας, αξιώματος, ιδεολογίας, ηθικής υπόστασης. Η Εκκλησία ποτέ δεν δέχτηκε ότι το κακό υπάρχει από μόνο του. Καταλαμβάνει το κενό που αφήνει η ελεύθερη άρνηση του καλού από τους αγγέλους, που γίνονται δαίμονες, και τους ανθρώπους, που πεθαίνουν χωρίς το Θεό, τον φορέα του καλού. Το κακό, η αμαρτία, το σκοτάδι, το μίσος δεν είναι θεοί. Συνυπάρχουν μέσα μας με το καλό, τη ζωή, την κοινωνία, το φως, την αγάπη, γιατί μπορεί να αμαρτήσαμε, αλλά ο Θεός και οι ιδιότητες Του δεν παύουν να υπάρχουν μέσα μας.

Ο Κύριος είπε ξεκάθαρα ότι "όποιος δεν είναι εναντίον μας, είναι μαζί μας". Οι ισχυροί του κόσμου, χρησιμοποιώντας με τραγικό τρόπο την ιδιότητα του χριστιανού, ταυτίζονται με τον Ιούδα και τα δάκρυα της υποκρισίας του. Ταυτίζονται με τον αρρωστημένο μανιχαϊσμό και θέλουν να επιβάλουν την κατ' αυτούς λογική του καλού, που ταυτίζεται με τα συμφέροντα τους. Όσους δεν συμφωνούν, τους βάζουν στη θέση της πόρνης γυναίκας. Και δεν θέλουν να προσέξουν τη στάση του Κυρίου, ο οποίος αρνείται τα δάκρυα τους και αποδέχεται τα δικά της, γιατί και η πιο ταλαιπωρημένη από την αμαρτία ανθρώπινη ύπαρξη δε χάνει το δικαίωμα της σωτηρίας και της επιστροφής σ' Αυτόν που αγαπά "πάντας ανθρώπους".

Το δίλημμα "με ποιον είμαστε;", προσωποποιημένο στην εξουσία, στο κομμάτιασμα, τις αμαρτίες των κάθε λογής πρωταγωνιστών και ηθοποιών του κόσμου τούτου, δεν έχει σχέση με το πνεύμα του Κυρίου. Όποιος ζει την μετάνοια, συναισθάνεται τι του λείπει και αγαπά, αυτός είναι κοντά του. Ακόμα κι αν λειτουργεί πορνικά. Όποιος αυτοδιορίζεται συνήγορος του καλού, είναι υποκριτής. Και διαλέγει τελικά τον θάνατο. Γιατί κοιτά το συμφέρον του και δεν αγαπά.

"Οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν των ουρανών". Γιατί μόνο οι άνθρωποι που πονάνε για τα λάθη τους και αγαπούνε, μόνο αυτοί που δακρύζουν με ειλικρίνεια μπορούν να δούνε τον Ιησού Χριστό ως Αυτόν που πραγματικά είναι: τον προσωπικό Θεό και Σωτήρα μας.

__________________________________________

ΜΙΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Του Πουλβίου Λεντούλου, Κυβερνήτου της Ιουδαίας προ του Πιλάτου, ήτις απευθύνεται προς τον Ρωμαίον αυτοκράτορα Τιβέριον, μεταφρασθείσα εκ του Λατινικού πρωτοτύπου, ευρισκομένου εις την βιβλιοθήκην των κ.κ. CESARINI εν Ρώμη και αφορά την ακριβή περιγραφή του Κ.Η.Ι. Χριστού.

Ήκουσα, ώ Καίσαρ, ότι επιθυμείς να μάθης ό,τι σοι γράφω νυν περί ανθρώπου τινός λίαν εναρέτου καλουμένον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ον ο λαός θεωρεί Προφήτην και οι μαθηταί του Θεόν, λέγοντας ότι είναι Υιός Θεού, Πλάστου των ουρανών και της γης και παντός ό,τι εν αυτή ευρίσκεται και υπάρχει. Τη αληθεία ω Καίσαρ ακούονται καθ' εκάστην θαυμάσια πράγματα περί του Χριστού Αυτού.

Ανεγείρει νεκρούς και ιατρεύει ασθενείς δια μιας μόνης λέξεως. Είναι ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός την όψιν, και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατά το πρόσωπον, ώστε όσοι Τον ατενίζουν αναγκάζονται να Τον αγαπούν και να Τον φοβώνται. Έχει την κόμην χρώματος καρύου ωρίμου εξικνουμένην μέχρι των ώτων Του, εκείθεν δε μέχρι των ωμοπλατών του καταντά γαιόχρους αλλά μάλλον στιλπνή, διχάζεται δ' αυτή εν τω μέσω άνωθεν κατά το σύστημα των Ναζαρηνών.

Το μέτωπόν του είναι λείον και γαλήνιον, το πρόσωπον Του άνευ ρυτίδος ή κηλίδος, η ρις και τα χείλη Του κανονικώτατα.Το γένειόν Του είναι πυκνόν και του αυτού χρώματος της κόμης, δεν είναι δε μακρόν και διχάζετε εν τω μέσω. Το βλέμμα Του είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δε δύναμιν ακτίνος ηλιακής. Ουδείς δύναται να τον παρατήρηση ατενώς.

"Οταν επιτιμά, φοβίζει, όταν δε πράττη τούτο κλαίει. Είναι αξιαγάπητος και χαρίεις μετά σοβαρότητος. Λέγουσιν ότι ουδέποτε ώφθη γελών, αλλά πλειστάκις κλαίων. 'Έχει ωραίας τας χείρας και τους βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί τους πάντας δυσκόλως όμως φαίνεται, όταν δε φανή πού, είναι μετριόφρων και το ωραιότερον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως την Μητέρα του, ήτις εστίν ή ωραιωτέρα γυνή, ήτις ποτέ εθεάθη εις τα μέρη ταύτα. Εάν όμως ή Ση μεγαλειότης, ω Καίσαρ ποθή να ίδη Αυτόν ως μοι έγραφες άλλοτε, πληροφόρησον με, διότι θα σοι Τον στείλω πάραυτα.

Πάντες εν Ιερουσαλήμ θαυμάζουσι την Σοφίαν Του, και τι ουδέποτε εσπούδασέ τι, και όμως είναι κάτοχος πάσης επιστήμης. Περιπατεί ανυπόδυτος, και ασκεπής την κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες Αυτόν γελώσιν, αλλ' όταν ευρίσκωνται προ αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσιν Αυτόν.Λέγουσιν ότι ουδέποτε άνθρωπος ως Αυτός ενεφανίσθη εις τα μέρη ταύτα.

Τη αληθεία ως μοι λέγουσιν οι Εβραίοι, ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία ως η ιδική Του, πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν Αυτόν Θεόν. Αλλοι πάλιν μοι λέγουν ότι είναι εχθρός της Σης Μεγαλειότητος ω Καίσαρ. Πολλαχώς με παρενοχλούσιν οι μοχθηροί αυτοί Εβραίοι. Λέγεται ότι Αυτός ουδέποτε δυσαρέστησε τινα, αλλ' ότι μάλλον εποίησε το αγαθόν.

Όλοι όσοι Εγνώρισαν Αυτόν λέγουσιν ότι ευηργετήθησαν παρ' Αυτού. Όμως εις την Σην Μεγαλειότητα, ω Καίσαρ, εις την προς Σε υπακοήν, ειμί πρόθυμος. Ό,τι διάταξης, θέλει εκτελεσθή.

Εν Ιερουσαλήμ Ινδικτιώνος 7, Σελήνη 11

Της Σης Μεγαλειότητος πιιστότατος και ευπειθέστατος

ΠΟΥΛΒΙΟΣ ΛΕΝΤΟΥΛΟΣ

Κυβερνήτης της Ιουδαίας