Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ό άνθρωπος δέν είναι μόνο σώμα, έχει και αθάνατη ψυχή. "Αν κατά τό φλοιό, τά εξωτερικά φαινόμενα, δέν διαφέρει άπό τό ποδοπατούμενο χώμα, κάτω άπό τό φλοιό περικλείει πυρήνα άϋλο, άφθαρτο καί αθάνατο. Ή ύπαρξη πνευματικής ουσίας στόν άνθρωπο δέν είναι μόνο δόγμα, τό όποιο έπρέσβευσαν άπό κτίσεως κόσμου όλα τά θρησκεύματα καί όλοι οι λαοί. Σήμερα καί ή νεώτερη ψυχολογία αποδέχεται τήν ύπαρξη στόν άνθρωπο ζώσης όντότητος, αεικίνητης και ακατάλυτης. Ό άνθρωπος λοιπόν είναι δισυπόστατος.

"Αποτελείται άπό σώμα καί ψυχή. Ή αξία τής ψυχής είναι ανυπολόγιστη καί ασύγκριτη. Γιά τήν αξία τής ψυχής μάς ομιλεί ό Κύριος στή σημερινή ευαγγελική περικοπή. «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδίσει τόν κόσμον όλον και ζημιωθή τήν ψυχήν αυτού;» Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού». Ή αξία τής ψυχής, τής πνευματικής υποστάσεως του ανθρώπου, είναι ανυπολόγιστη. "Οσα αγαθά κι άν κερδίσει, όσες υλικές χαρές καί αν συναισθανθεί, ηδονές καί απολαύσεις, όλα έρχονται καί παρέρχονται. Μόνη ή ψυχή συνεχίζει τήν ύπαρξη της και μετά τό θάνατο του σώματος.

Ή συναίσθηση υπάρξεως στόν άνθρωπο αθάνατης ψυχής διαπλατύνει τόν ορίζοντα τής παρούσης ζωής, διευρύνει τά συναισθήματα καί δημιουργεί μία πίστη στήν αξία τής ανθρώπινης ύπαρξης. Ή ζωή δέν είναι μόνο «φάγωμεν, πιωμεν», άλλά μπορούμε νά τήν αξιοποιήσουμε καί μέ τή βίωση υψηλών άρχων, έφ' όσον πορεύεται πρός τήν αιωνιότητα. Άπό τήν πίστη αυτή αναφύονται τά μυρίπνοα άνθη τής κοινωνικότητας, τής φιλίας, τής φιλανθρωπίας, τής συζυγικής αγάπης, τής υιϊκής ευσεβείας, τής μητρότητας, τής αδελφότητας πού μέ αυτά και άλλα υψηλά συναισθήματα αρωματίζεται καί ανυψώνεται ή ζωή υπεράνω τών συμβατικοτήτων τής ύλης.

Άπό τήν πίστη στήν αθανασία δημιουργείται τό συναίσθημα του πατριωτισμού καί τής θυσίας πού δημιούργησε στήν αρχαιότητα Λεωνίδες καί Έπαμεινώνδες και στους νεώτερους τούς Διάκους, τούς Κανάρηδες, τούς Κουντουριώτες. Αυτή ή πίστη ενίσχυσε τούς Αποστόλους καί τούς Μάρτυρες νά θυσιασθοΰν γιά ένα καλύτερο πνευματικό κόσμο στήν παρούσα ζωή. Ό άνθρωπος βιώνει τή ζωή του ώς ψυχοσωματικό όν. Ζει μια υπέροχη ζωή κατευθυνόμενη άπό τό πνεύμα και βιούμενη διά του σώματος.

Ό Χριστιανισμός δέν υποτίμησε τό σώμα, άλλά έδωσε προτεραιότητα στήν ψυχή. Τό σώμα, κατά τόν Άπ. Παύλο, αποβαίνει μέ τήν άγια ζωή ναός τοΰ Αγίου Πνεύματος. Στή σκέψη καί πίστη αυτή στηρίζεται καί ή τιμή τών ιερών λειψάνων τών Αγίων πού μέ τήν ολοκληρωμένη ζωή τους άγιασαν διά τού σώματος. Ή προτροπή τής Εκκλησίας είναι: «Έπιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου».

Τό σημερινό Ευαγγέλιο ορίσθηκε νά διαβάζεται τήν Γ' Κυριακή τών Νηστειών. Στό μέσο τής Μ. Τεσσαρακοστής προβάλλει τόν Τίμιο Σταυρό ώς μέσο πνευματικής ενισχύσεως του Χριστιανού. Μάς υπενθυμίζει ή Εκκλησία σήμερα τό νόημα τής μεγάλης σταυρικής θυσίας τού Κυρίου. Ό Κύριος δέν μίλησε θεωρητικά γιά τήν αξία τής ψυχής, άλλά έμπρακτα μέ τή θυσία του απέδειξε τή μεγάλη άξια της. Θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία τής ψυχής μας.

Ή Θυσία του Χριστού προτυπώνεται κατά τήν έξοδο τών Πραποπλάστων άπό τόν Παράδεισο. 'Ο Θεός έδωσε τήν πρώ τη υπόσχεση τής λυτρώσεως. «Καί έχθραν θήσω ανά μέσον σου καί ανά μέσον τής γυναικός καί άνά μέσον του σπέρματός σου καί άνά μέσον του σπέρματος αυτής* αυτός σου τηρήσει κεφαλήν καί σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν». Οί λόγοι αυτοί είναι τό Πρωτευαγγέλιο, ή πρώτη χαρμόσυνη είδηση, ότι ό άνθρωπος θά λυτρώνονταν άπό τά δεσμά τής αμαρτίας. Ή απολύτρωση χαρίσθηκε μέ τή Σταυρική θυσία του Χριστού καί ό Διάβολος τόν έκτύπησε στήν πτέρνα μέ τό Σταυρικό θάνατο.

Τό σημερινό ευαγγέλιο μάς θυμίζει ότι δέν είμαστε μόνο σάρκες και οστά, άλλά και πνευματικές υποστάσεις μέ αθάνατη ψυχή. Έτσι αποτελούμε τήν κορωνίδα τής Δημιουργίας. Ό άνθρωπος δέν ζει μόνο βιολογικά, όπως τά ζώα, άλλά καί πνευματικά. Υπερβαίνει τις καταστάσεις τής ύλης, μέ τήν πίστη του, κατανικά κατώτερα ένστικτα και κακές επιθυμίες και ανυψώνεται σέ κατάσταση πνευματικής ελευθερίας, αληθινής χαράς καί δικαιοσύνης. Ό αληθινός άνθρωπος ζει όλες τίς αξίες τής ζωής μέ τήν ιεράρχηση πού παρέχει τό πνεύμα του. Αυτό τό πνεύμα αξιοποιείται στήν παρούσα ζωή καί πορεύεται πρός τήν αιωνιότητα.