«Μπροστά μας έχουμε μια κρίση
συνοχής της κοινωνίας μας»
Το νέφος της οικονομικής κρίσης εξακολουθεί να σκιάζει την ελληνική επικράτεια και να προκαλεί την έκδηλη αγωνία των πολιτών. Όροι όπως η «φτώχεια», η «ανεργία», η «αυξημένη φορολόγηση» και η «χρεοκοπία» βρίσκονται πλέον στο καθημερινό λεξιλόγιο των περισσότερων Ελλήνων, και όχι μόνο. Σεβασμιώτατε, ποια είναι η θέση της Εκκλησίας πάνω στο ζήτημα; Τι απαντά στον άνθρωπο που αγωνιά;
Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος: Ο όρος «κρίση» είναι εκείνος που χρησιμοποιείται διεθνώς για καταστάσεις δύσκολες, κυρίως οικονομικής φύσεως. Λίγοι όμως στέκονται σ' αυτό που η ίδια λέξη υποδηλώνει: «Κρίση» είναι η ώρα της απονομής της δικαιοσύνης. Όλα αυτά τα δεινά που περιγράψατε δεν αποτελούν φυσικό νόμο ούτε οφείλονται σε τυχαίες συγκυρίες.
Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών. Και θα ήθελα να σας υπενθυμίσω, πως η αγωνία, στην οποίαν αναφερθήκατε δεν είναι ίδια για όλους. Υπάρχει η αγωνία των πολλών για επιβίωση, υπάρχει και η αγωνία κάποιων άλλων, σαφώς λιγότερων, για να μην χαθούν τα πολλά κεκτημένα. Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για κρίση οικονομική.
Μπροστά μας έχουμε και μια κρίση συνοχής της κοινωνίας μας. Χάθηκε το «εμείς» και ο καθένας πλέον παλεύει για το δικό του και στην καλύτερη περίπτωση για τον μικρόκοσμο του. Στην κατάσταση αυτή, η εκκλησία δεν αποτελεί ακόμη ένα φορέα, που θέλει αν πει τη γνώμη του. Η εκκλησία είναι -και ίσως και η ίδια πρέπει αν το θυμηθεί-μια κοινότητα ανθρώπων που παραμένει ενωμένη με δεσμούς αγάπης.
-Πολλοί κάνουν λόγο και για μια συνυπάρχουσα πνευματική κρίση. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος παραπάνω από μια φορές έχει υποστηρίξει ότι η ρίζα του προβλήματος, δηλαδή της οικονομικής κρίσης, είναι πνευματική. Ποια είναι η δική σας θέση, και ποιο το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε;
Μ.Δ. Ιγνάτιος: Η ερώτηση σας συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που είπα προηγουμένως. Ενώ η οικονομική κρίση αποτελεί επιβεβαίωση παραβίασης οικονομικών και κοινωνικών νόμων, η πνευματική κρίση που ανα φέρατε αποτελεί παραβίαση θεμελιωδών πνευματικών νόμων. Και ο βασικότερος είναι η ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στις υλικές και στις πνευματικές ανάγκες.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο άνθρωπος δεν χωράει μόνο στα υλικά αγαθά. Δεν του φτάνουν. Αν περιορίσει την ύπαρξη και τη ζωή του μόνο σ' αυτά, αν αφήσει τους νόμους τους να κυριαρχήσουν στη ζωή του, θα δει γρήγορα τη μετατροπή της ζωής σε ζούγκλα. Όσο για το μήνυμα που μου ζητάτε, εγώ θα ήθελα να καλέσω τους συνάνθρωπους μας να αναζητήσουμε όλοι μαζί τη χαμένη ισορροπία μας άμεσα στα αόρατα και τα ορατά.
Η πίστη μας δεν τα ξεχώρισε ποτέ. Να σας το πώς πιο απλά: για να μεταβληθεί το ψωμί σε σώμα Χριστού, την ώρα της λειτουργίας, πρέπει πρώτα να έχεις ψωμί. Και μόνο αυτό αρκεί για να καταλάβει κανείς την ανάγκη αυτής της ισορροπίας ύλης και πνεύματος.
Προ ημερών συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Αφού πρώτα σας ζητήσω να αναφερθείτε στην προσωπικότητα του μακαριστού Χριστόδουλου, θα ήθελα να μου πείτε την άποψη σας για την Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα, με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο «πηδάλιο».
Μ.Δ. Ιγνάτιος: Θα ήθελα κατ' αρχήν να σας πω πως ευτυχώς, το πηδάλιο της Εκκλησίας έχει πάντα ως μόνιμο πηδαλιούχο τον ίδιο τον Χριστό. Τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται. Αφήνουν πιθανόν το προσωπικό τους στίγμα σε ορισμένες, θα έλεγα δευτερεύουσες, πτυχές της ζωής της Εκκλησίας. Δεν αλλάζει όμως τίποτε, ούτε σε επίπεδο διδασκαλίας, ούτε σε επίπεδο προσανατολισμού.
Η εκκλησία υπάρχει ως καταφύγιο και διάκονος στις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου. Και ο Ιδρυτής και Ζωοδότης της εκκλησίας ξέρει να μετατρέπει σε εργαλεία τα ιδιαίτερα χαρίσματα του καθενός. Ο μακαριώτατος Χριστόδουλος υπήρξε άνθρωπος μεγάλων οριζόντων, με δυναμισμό και με χάρισμα επικοινωνίας. Προσέδωσε εξωστρέφεια στον εκκλησιαστικό λόγο και η ανταπόκριση του κόσμου έδειξε πως υπήρχε η ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Ο σημερινός αρχιεπίσκοπος έρχεται να συμπληρώσει μια κεκτημένη δύναμη εξωστρέφειας με στοιχεία ενός συγκροτημένου θεολογικού λόγου και μιας προτροπής για περισσότερη περισυλλογή, α κόμη και αυτοκριτική. Τι στιγμή αυτή η εκκλησία βρίσκεται σε πορεία προσέγγισης των ανθρώπων και των προβλημάτων τους με τρόπο κατανοητό και αποτελεσματικό.
Έχει οξυνθεί πλέον το κριτήριο των ανθρώπων. Πίσω από τα λόγια αναζητεί έργο και παράδειγμα. Εγώ βλέπω πως την ισορροπία αυτή ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την διατηρεί και ειλικρινά εύχομαι στην πορεία του αυτή να βρει μιμητές. Και αναφέρομαι σε όλους μας.
Είπε…...
Για το αν πρέπει οι ιεράρχες να παρεμβαίνουν σε πολιτικά ζητήματα. «Τα μέλη της εκκλησίας δεν είναι έξω. ούτε από τον χρόνο ούτε έξω από την ιστορία. Το ερώτημα για την εκκλησία δεν είναι το θέμα για το οποίο θα μιλήσει, αλλά το τι θα πει και πώς θα το πει."
...για το διαχριστιανικό διάλογο και την «Ομολογία Πίστεως» (κείμενο κατά του «Οικουμενισμού» και των επαφών με τους Ρωμαιοκαθολικούς)
Μ.Δ.Ι.: Ο διαχριστιανικός διάλογος αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως των χριστιανών γω την αποκατάσταση της ορατής ενότητας τους. Όσο για τη λεγόμενη «ομολογία πίστεως», δεσμεύομαι από τη μία και ατράνταχτη ομολογία πίστεως που κατέθεσα τη στιγμή της χειροτονίας μου.
Είπε…...
για τα δώδεκα χρόνια που συμπληρώνει φέτος στο θρόνο της Μητρόπολης Δημητριάδος
Δώδεκα χρόνια Συλλειτουργίας Επισκόπου, Κλήρου και Λαού
...για το γεγονός πως στις τελευταίες αρχιεπισκοπικές εκλογές αρκετοί Αρχιερείς έβλεπαν στο πρόσωπο του τον επόμενο Αρχιεπίσκοπο
Μ.Δ.Ι.: Με κάθε ειλικρίνεια σας εξομολογούμαι, πως, αντί για τους αγαπητούς αδελφούς και συλλειτουργούς μου, θα προτιμούσα να γνωρίζω πως βλέπει στο πρόσωπο μου ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου