Το new deal Κυβέρνησης – Εκκλησίας
Η προσωπική «χημεία» του Γ. Παπανδρέου με τον Αρχιεπίσκοπο και πώς έφτασε ο κ. Ιερώνυμος να μιλά στο Υπουργικό Συμβούλιο. Στελέχη και των δύο πλευρών διαβεβαιώνουν ότι η σύμπλευση αυτή δεν έχει κανένα στοιχείο συναλλαγής, παρά εδράζεται στην παραδοχή της ανάγκης για ειλικρινή συνεργασία
ΗΤΑΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΤΡΙΤΗΣ, όταν ένα ταπεινό, μεσαίου κυβισμού αυτοκίνητο πάρκαρε στην πλαϊνή αυλή της Βουλής. Στο κάθισμα του συνοδηγού βρισκόταν ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Ραγκούσης, όμως οι συνεπιβάτες που κατέβηκαν από τις πίσω πόρτες ήταν εκείνοι που εξέπληξαν όλους όσοι βρίσκονταν στον χώρο εκείνη τη στιγμή.
Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος βγήκαν από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν στις σκάλες της Βουλής για να περάσουν στο πρωθυπουργικό γραφείο και αργότερα στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Κανείς από τους άλλους υπουργούς -με εξαίρεση δύο ή τρεις περιπτώσεις στενών συνεργατών του πρωθυπουργού- δεν γνώριζε για την πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου να προσκαλέσει τον Αρχιεπίσκοπο να μιλήσει στο Υπουργικό Συμβούλιο για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.
Ως συνήθως ο πρωθυπουργός αιφνιδίασε για μία ακόμη φορά τους πάντες, ακόμη και την κρατική ΕΡΤ, που μετέδιδε απευθείας μεγάλο μέρος της συνεδρίασης. Τα όσα συνέβησαν στη Βουλή την περασμένη Τρίτη ξάφνιασαν πολλούς. Όχι όμως και όσους παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη των σχέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την ηγεσία της Εκκλησίας.
Η αλήθεια είναι ότι ουδείς περίμενε το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, όταν κέρδιζε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, ότι η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου θα διαμόρφωνε τέτοιες στενές σχέσεις με την Εκκλησία. Το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ μακριά από τα «πολιτικά γούστα» της ιεραρχίας της Εκκλησίας, η οποία προτιμούσε πάντα τη «δεξιά του Κυρίου» στο τιμόνι της χώρας. Μάλιστα ο κ. Παπανδρέου παλαιότερα είχε γίνει στόχος ομάδας σκληροπυρηνικών της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Κι όμως, χωρίς να υπάρξει τίποτα το θεαματικό, παρά μόνον αθόρυβες κινήσεις, προέκυψε μία νέα κατάσταση. Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Ιερώνυμος δείχνουν να έχουν μεταξύ τους μία ταιριαστή, όσο και απρόσμενη προσωπική «χημεία».
Λιτός στην έκφρασή του και χωρίς καμία πολιτική προκατάληψη, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας έχει αναδειχθεί σε έναν αξιόπιστο συνομιλητή της Πολιτείας, την πρωτοκαθεδρία της οποίας στη ρύθμιση των κρατικών λειτουργιών αναγνωρίζει πέραν πάσης αμφιβολίας.
Ευγενής και έμπλεος σεβασμού για τον ρόλο και τη δράση της Εκκλησίας, ο κ. Παπανδρέου θέλει να βάλει και τη θρησκευτική ηγεσία στη συναινετική προσπάθεια που καταβάλλεται για να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία τα μείζονα προβλήματά της.
Κανείς από τους δύο δεν αναζητά επιβεβαίωση, ούτε τη γενική πρωτοκαθεδρία. Αναγνωρίζουν και υπερασπίζουν τον διακριτό ρόλο που έχει η κάθε πλευρά. Παρότι ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ο πιο θρήσκος άνθρωπος, αντιμετωπίζει με μεγάλο σεβασμό τον κ. Ιερώνυμο.
Οι παρατηρητικοί λένε ότι ο πρωθυπουργός κάνει με ειλικρίνεια το χειροφίλημα στον Αρχιεπίσκοπο, όταν στο παρελθόν ο κ. Κώστας Σημίτης, αλλά ακόμη και ο κ. Κώστας Καραμανλής αντιμετώπιζαν με ψυχρότητα τους προκαθήμενους της Ελλαδικής Εκκλησίας, με τους οποίους είχαν συναντηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Η «ευλαβική» αυτή στάση του κ. Παπανδρέου δεν εκλαμβάνεται από τον κ. Ιερώνυμο ως αδυναμία, αν και ορισμένοι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ο πρωθυπουργός φοβάται το πολιτικό κόστος από ένα ανοιχτό μέτωπο με την Εκκλησία. Ταυτόχρονα ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει να συμμερίζεται τις απόψεις του κ. Παπανδρέου για τη διαφθορά, καθώς ο ίδιος απεχθάνεται τις συμπεριφορές εντός της Εκκλησίας που παραπέμπουν σε ιδιοτελείς σκοπούς - και ο νοών νοείτο.
Στελέχη και των δύο πλευρών διαβεβαιώνουν ότι η σύμπλευση αυτή δεν έχει κανένα στοιχείο συναλλαγής, παρά μόνον την παραδοχή της ανάγκης για ειλικρινή συνεργασία. Από τη μία η κυβέρνηση θέλει τη στήριξη της Εκκλησίας σε θέματα, όπως είναι η συμβολή της στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης - έτσι προέκυψε και η επιβολή του έκτακτου φόρου στην ακίνητη περιουσία της.
Παράλληλα επιθυμεί να διευρυνθεί το φιλανθρωπικό της έργο, που αναπληρώνει αδυναμίες του κοινωνικού κράτους, σε μία περίοδο με έντονο τον φόβο για κοινωνικές εκρήξεις, ιδιαίτερα από περιθωριοποιημένες ομάδες πολιτών. Από την άλλη, η Εκκλησία, έχοντας αφήσει πίσω της τα μεγαλεπήβολα κοσμικά σχέδια και την άκρατη διάθεση για παρεμβάσεις στις πολιτικές εξελίξεις, επιδιώκει τη συνεργασία της Πολιτείας για την ανάπτυξη του κοινωνικού έργου.
Ο κ. Ιερώνυμος μάλιστα συγκεκριμενοποίησε τις μορφές αυτής της συνεργασίας ζητώντας ένα νέο πλαίσιο, που να επιτρέπει την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας, αλλά και την υπέρβαση γραφειοκρατικών προβλημάτων στην ανέγερση τριών ιδρυμάτων. Αυτή την ώρα η Εκκλησία δημιουργεί ένα ίδρυμα για τους τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας, ένα άλλο για αυτιστικά παιδιά στα Πατήσια και ένα γηροκομείο στον Βαρνάβα, για την ολοκλήρωση των οποίων αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα.
Ο Αρχιεπίσκοπος δυσαρέστησε πολλούς ιεράρχες όταν πρότεινε τα έσοδα από την αξιοποίηση των ακινήτων, που αυτή την ώρα μαραζώνουν, να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας καινά διοχετευθούν σε ιδρύματα με ανάλογο σκοπό.
Ο κ Ιερώνυμος θέλει να εξαντλήσει τη βοήθεια της Πολιτείας σε αυτά τα θέματα και διαβεβαιώνει ότι δεν επιθυμεί «συνεργασία» για άλλους είδους δραστηριότητες, όπως γινόταν στο παρελθόν. Έχει αποκηρύξει για παράδειγμα την ιδέα για ανέγερση Συνοδικού Μεγάρου - πολύ περισσότερο σε δασική έκταση, όπως επιχειρήθηκε στο παρελθόν.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Στο τραπέζι όλα τα ανοιχτά θέματα
Πρωθυπουργός και Αρχιεπίσκοπος έχουν δεσμευτεί να λύσουν τα όποια προβλήματα προκύψουν μέσα από διάλογο, θάβοντας οριστικά τα «τσεκούρια του πολέμου», που είχαν βγει εδώ και πολλά χρόνια από τις δύο πλευρές και κυρίως από την εκκλησιαστική ηγεσία. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου διαβεβαίωσε για έναν διάλογο εφ' όλης της ύλης, προτού ληφθεί η οποιαδήποτε απόφαση για οποιοδήποτε θέμα.
Εχει συγκεκριμένες απόψεις για τον ρόλο της Πολιτείας, αλλά επιδιώκει συναίνεση και κοινά αποδεκτές λύσεις. Από την πλευρά του ο κ. Ιερώνυμος έδειξε καλή διάθεση, αποδεχόμενος σχεδόν όλες τις κινήσεις της κυβέρνησης, όπως ο περιορισμός των πολυτελών αυτοκινήτων που αποκτά η Εκκλησία με λεφτά του κράτους. Χρυσή τομή βρέθηκε και στο θέμα της πρόσληψης του διοικητικού προσωπικού των Μητροπόλεων μέσω ΑΣΕΠ «όπως ήθελε η κυβέρνηση», με συγκεκριμένα και μάλλον λογικά προαπαιτούμενα όμως όπως ήθελε η ιεραρχία της Εκκλησίας.
Ακόμη και το ενδεχόμενο να αποκαθηλωθούν από τις αίθουσες των δημόσιων κτιρίων τα χριστιανικά σύμβολα, ο κ. Ιερώνυμος έχει ξεκαθαρίσει ότι το συζητά και δεν το αποκλείει, αφού θεωρεί ότι δεν είναι μείζον θέμα για την Εκκλησία. Αυτά που δεν θέτει σε διαπραγμάτευση ο Αρχιεπίσκοπος είναι η εκκλησιαστική εκπαίδευση και η μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος, η οποία έχει συμφωνηθεί από το 1952 με την παραχώρηση του 90% της τότε εκκλησιαστικής περιουσίας στο Ελληνικό Δημόσιο.
ΒΙΩΣΕ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΙΑ
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εκλογή του στον αρχιεπισκοπικό θώκο ο κ. Ιερώνυμος έχει πείσει τους πάντες ότι δεν ενδιαφέρεται για την κοσμική ζωή και τις πολυτέλειες που μπορεί να του παρέχει η θέση του. Η περίοδος των «Four Seasons», των λαμπερών εμφανίσεων, των ατέλειωτων διακοπών σε κοσμικά νησιά και των λουκούλλειων δείπνων έχει περάσει ανεπιστρεπτί για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Ο κ. Ιερώνυμος προτιμά να περνά τον ελεύθερο χρόνο του στο μοναστήρι της Λιβαδειάς, το οποίο έστησε από χρήματα που κέρδισε από δικαστικές διαμάχες του με εφημερίδες, όπου κρίθηκε ότι τον είχαν συκοφαντήσει στο παρελθόν, ενώ σπανίως σπαταλά χρήματα για την αγορά διαφόρων αντικειμένων ή δώρων, συνήθης τακτική για άλλους που βρίσκονταν στην κορυφή της ιεραρχίας.
Είναι πλήρως αφοσιωμένος στο πνευματικό έργο της Εκκλησίας, το οποίο συνδέει απολύτως με το κοινωνικό και φιλανθρωπικό της έργο και όχι με την πολιτική παρέμβασή της. Η φιλοσοφία του είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη που συνήθιζε να βλέπει κανείς από τους εκκλησιαστικούς μεγαλοπαράγοντες. Έχοντας βιώσει επώδυνες προσωπικές περιπέτειες την τελευταία δεκαπενταετία, καταστάλαξε στον σχεδόν ασκητικό τρόπο ζωής και σε μια ήπια και μετριοπαθή συμπεριφορά, έστω και αν ορισμένες φορές αυτή εκλαμβάνεται ως αδυναμία και προκαλεί κριτικές στους κόλπους της Εκκλησίας.
Ο κ. Ιερώνυμος πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του το 1995, όταν νίκησε τον καρκίνο - υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση στην πλάτη, στις ΗΠΑ. Αργότερα, το 1998, δοκίμασε την πικρή γεύση που του επιφύλαξαν όσοι του υπόσχονταν ότι θα τον ψηφίσουν για Αρχιεπίσκοπο, αλλά τον εγκατέλειψαν την τελευταία στιγμή και φυσικά υπέμεινε την περιπέτεια με την επιχειρούμενη εμπλοκή του σε δήθεν οικονομικά σκάνδαλα.
Έχοντας ξεπεράσει όλα αυτά και βγαίνοντας τελικά δικαιωμένος από ένα απρόσμενο παιχνίδι της μοίρας πριν από δύο χρόνια, το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι να μετατραπεί σε μία καρικατούρα πολιτικού, όπως αρέσκονταν και αρέσκονται κάποιοι άλλοι από την Ιεραρχία.
ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ 413.272.898 ΕΥΡΩ
Τα δεσμευμένα ακίνητα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Τον διάλογο με την κυβέρνηση και ειδικότερα με το υπουργείο Οικονομικών, η ηγεσία της Εκκλησίας θέτει προς συζήτηση το θέμα της δέσμευσης, για διαφόρους λόγους, χώρων πρασίνου, αρχαιολογικών χώρων, χώρων ανεγέρσεως σχολικών κτιρίων κ.λπ., παρότι η ίδια καλείται να πληρώσει, όπως και κάνει άλλωστε, το Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας. Παρότι δηλαδή δεν έχει έσοδα από τα συγκεκριμένα ακίνητα, δεν μπορεί ούτε να τα αξιοποιήσει, άσχετα αν καταβάλλει μεγάλα ποσά στο κράτος γι' αυτά. Πρόκειται για 123 ακίνητα, συνολικής αντικειμενικής αξίας 413.272.898 ευρώ, για τα οποία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος πρότεινε στο Υπουργικό Συμβούλιο να αξιοποιηθούν και τα έσοδα από αυτά να διατεθούν αποκλειστικά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Την ίδια πρόταση ο κ. Ιερώνυμος την κατέθεσε και στην Ιερά Σύνοδο του περασμένου Οκτωβρίου, εξασφαλίζοντας μεν μία γενική συναίνεση, αλλά και πολλούς ψιθύρους από πλευράς των ιεραρχών εκείνων που -μαθημένοι στις πολυτέλειες- θεωρούν ότι η Εκκλησία κακώς διαθέτει έτσι την περιουσία της.
Ανάμεσα στα δεσμευμένα ακίνητα συμπεριλαμβάνονται εκείνα της περιοχής Βουλιαγμένης, επί των οδών Αγίου Νικολάου, (ΟΤ 5), Αθηνάς (ΟΤ 9,26,30), Ακτής (ΟΤ 100-101), Αμαρυλλίδος (ΟΤ 42), Αρεως (ΟΤ 27,36), Αρμονίας (ΟΤ 1310), Αχιλλέως (ΟΤ 13,20) Γλαύκης (ΟΤ 134), Δανάης (ΟΤ 127,128,130) Δεκελείας (ΟΤ123), Δήμητρος (ΟΤ 26), Διονύσου (ΟΤ 29,36), Ελλης (ΟΤ126), Εσπερίδων (ΟΤ124,125), Ηούς (ΟΤ 9), Ηρας (ΟΤ 42), Θάλειας (ΟΤ 41), Θησέως (ΟΤ13,21,22,26,27,35,37), Ιάσονος (ΟΤ 38, 70,75), Ικάρου (ΟΤ28), Κενταύρων (ΟΤ 7,8,11), Κρόνου (ΟΤ 10&11), Λητούς (ΟΤ 47,53,55), Μαυρολέοντος (ΟΤ 74, 132), Ουρανού (ΟΤ 8,9,10,11), Πανδώρας (ΟΤ 36), Ποσειδώνος (ΟΤ79,149,150,151,152), Φαέθοντος (ΟΤ22,23), Φασκομηλιάς (ΟΤ 52, ΟΤ74), της Λίμνης Βουλιαγμένης, της περιοχής Αθηνών, επί των οδών Δεινοκράτους (ΟΤ 68035), Βαλσαμώνος (ΟΤ 69062), Ξανθουλίδου (ΟΤ 95113), Χελντεράιχ και Σφιγγός (ΟΤ 47090). Στην περιοχή Θεσσαλονίκης, επί των οδών Αντιγονιδών 16, Μεγάλου Αλεξάνδρου 17 και Χατζή, Ολύμπου (ΟΤ 8), Βασιλέως Γεωργίου, Μπιζανίου και Εθνικής Αμύνης, Μανουσογιαννάκη και Εθνικής Αμύνης, της περιοχής Πειραιώς επί της ακτής Ξαβερίου (ΟΤ 63) και της περιοχής του Πύργου, επί της οδού Μανωλοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου