Χριστουγεννιάτικες ευχές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Υ προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη (18/12/2008)

Ἀριθμ. Πρωτ. 4330 / Ἀριθμ. Διεκπ. 2652

Παναγιώτατε καί Θειότατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Βαρθολομαῖε, τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἰδού καί αὖθις, ὡς ἀστήρ ὑπέρλαμπρος, ἡ Μητρόπολις τῶν Ἑορτῶν, ἡ τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου σωτήριος ἐνσάρκωσις δηλονότι, ἐπέλαμψεν ἐν τῷ νοητῷ στερεώματι τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἰδού ἡμέρα Κυρίου διαυγάζει καί φωσφόρως ἀνατέλλει καταυγασθεῖσα ὑπό τοῦ φωτός τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, Ὅστις ἐκ Παρθένου γεννᾶται ἐν φάτνῃ ἀλόγων, ἵνα τήν ἀλογίαν λύσῃ καί τήν πρίν πεσοῦσαν εἰκόνα ἀναστήσῃ.

Δεῦτε οὖν καί ἡμεῖς, μετά ἀγγέλων καί τῶν ποιμένων δοξολογοῦντες τόν ὡς Παιδίον νέον δι' ἡμᾶς γεννηθέντα πρό αἰώνων Θεόν παρακαλέσωμεν Αὐτόν, ἵνα γνωρίσῃ ἡμῖν ὁδόν ἐν ᾗ πορευσόμεθα ἐν μέσῳ τοῦ συνέχοντος καί μαστίζοντος τόν σύγχρονον κόσμον βαθέος σκότους τῆς ἀγνωσίας καί τῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἀποστασίας.

Ἐν τῷ ἐξ αἰτίας τοῦ σκότους τούτου ἐνσκύψαντι δριμυτάτῳ χειμῶνι τῆς ἀπελπισίας, ἥτις ἔχει καταλάβει τόν κόσμον ἐκ τῆς ἐπικρατούσης οἰκονομικῆς κρίσεως, καί τῆς ἐξ αὐτῆς ἀναφυείσης ἀνασφαλείας διά τό μέλλον, ἥτις κατέχει τάς καρδίας τῶν μή εἰς τήν προνοητικήν ἀγαθότητα τοῦ Κυρίου πιστευόντων καί ὡς ἐκ τούτου παραπαιόντων, ἰδού, Ἀστήρ φαεινός καί ὑπέρλαμπρος καί αὖθις ἀνατέλλει ἐν τῇ Ἀνατολῇ μηνύων τήν σωτήριον ἐνσάρκωσιν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καί προσκαλῶν ἡμᾶς, ἵνα αὐτόν ἀκολουθήσωμεν ἔνθα ὁδεύει, ἵνα καί πάλιν ἀνακτήσωμεν τόν σωστόν προσανατολισμόν ἡμῶν καί ἐν ἀσαλεύτῳ ἐλπίδι ἀταράχως βαδίσωμεν τήν ὁδόν τῆς ἡμετέρας ἀνακλήσεως, ἥν ἐχάραξεν δι' ἡμᾶς ὁ ἐκ Παρθένου γεννηθείς τῆς Μεγάλης πατρῴας βουλῆς Ἄγγελος.

Τήν σωτήριον Αὐτοῦ γέννησιν ἑορτάζοντες καί τήν εἰς τόν κόσμον ἐν σαρκί ἔλευσιν Αὐτοῦ νοερῶς προϋπαντῶντες, νόμου φιλίας ἀντεχόμενοι, φιλαδελφίας γνώμην ἀναλαβώμεθα ἐν ἀλλήλοις εἰρηνεύοντες καί ἕν συμφρονοῦντες∙ καί ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης, συνδεόμενοι ὡς φιλάδελφοι δῶμεν δόξαν ὁμοῦ, ἀγαπητέ καί ἐν Χριστῷ τιμιώτατε Ἀδελφέ καί συλλειτουργέ, τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων, τῷ κόσμον ἄγαν ἀγαπήσαντι καί δόντι λύτρον τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν ἀγαπητόν, νέμοντι πᾶσιν εἰρήνην καί διατρανώσωμεν τοῖς πᾶσιν, ὅτι ὁ εἰρήνης πρύτανις Χριστός προέρχεται εἰρηνεῦσαι τά σύμπαντα καί σῶσαι τόν ἄνθρωπον∙ ὅτι ἔρχεται ὁ Χριστός τόν πονηρόν συντρίψαι, τούς ἐν σκότει φωτίσαι καί λῦσαι τούς δεσμίους καί ὅτι πτωχός ὁ πλούσιος γίνεται, πτωχίζων τούς κακίᾳ πλουτίζοντας.

Τούτου οὖν δεόμενοι καί εἰς Αὐτόν τήν πᾶσαν ἐλπίδα ἡμῶν ἀνατιθέμενοι δεόμεθα, ἵνα ἐπιδαψιλεύῃ ἀκύμαντον τόν πλοῦν καί εὔδρομον τήν ἐπί τά πρόσω πορείαν τῆς νοητῆς Αὐτοῦ ὁλκάδος, τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς γῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, ἀσάλευτον ἀναδεικνύων Αὐτήν ὑπό τῶν ἐναντίων ἀνέμων καί ὑπερτέραν τῶν σκοπέλων καί συμπληγάδων. Τῇ δέ καθ᾿ Ὑμᾶς Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ, Ὑμῖν τε, τῷ θείᾳ βουλῇ Σεπτῷ καί σεβασμιοποθήτῳ Προκαθημένῳ Αὐτῆς τῷ εὐαγεῖ Κλήρῳ καί θεολέκτῳ Λαῷ ἀδελφικόν καί ἐγκάρδιον διαβιβάζομεν ἀσπασμόν, δεόμενοι τοῦ δι' ἡμᾶς σαρκί νηπιάσαντος, ἵνα Αὐτήν διαφυλάττῃ ἀσινῆ καί ὑπερτέραν πάσης προσβολῆς τοῦ ἀντικειμένου, καί ἀνυψοῖ αὐτήν ἀπό δόξης εἰς δόξαν.

Ἐπί δέ τούτοις τήν Ὑμετέραν Σεπτήν Κορυφήν καί αὖθις ἑορτίῳ καί ἀδελφικῷ φιλήματι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τεχθέντι κατασπαζόμενοι μετ' ἀγάπης διατελοῦμεν.