ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΥΑΛΑ

Με 177 ψήφους υπέρ, 74 κατά και 42 «παρών», εγκρίθηκε από τη Βουλή η τροπολογία για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών. Προβλέπει την αναστολή ασύλου για όσους εισέρχονται παρανόμως από τη Βόρεια Αφρική με πλωτά μέσα και την άμεση επιστροφή τους χωρίς καν καταγραφή. Οι νεοεισερχόμενοι θα κρατούνται προσωρινά σε κλειστές δομές, μία εκ των οποίων σχεδιάζεται στην Κρήτη.

Εν μέσω καθημερινών αποβιβάσεων στις ακτές της Κρήτης και με όσα έχουν προηγηθεί στον Έβρο, θα περίμενε κανείς από τα κόμματα της αντιπολίτευσης τουλάχιστον στοιχειώδη συναίσθηση κινδύνου. Πόσο μάλλον όταν η κατάσταση εμπλέκει την Τουρκία και τη Ρωσία, μέσω των φατριών που ελέγχουν τα απομεινάρια της Λιβύης. Ό,τι δεν πέτυχαν στον Έβρο με τα λεωφορεία και τις πέτρες, επιχειρούν τώρα να το επαναλάβουν με λέμβους στην Κρήτη.

 Κι όμως, ακόμη και το υποτίθεται έλλογο ΠΑΣΟΚ, επέλεξε το «παρών». Δηλαδή, ούτε με τον χωροφύλαξ ούτε με τον αστυφύλαξ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η Νέα Αριστερά και η κυρία Κωνσταντοπούλου ξαναθυμήθηκαν τα “refugees welcome” και μίλησαν για… ιστορικό στίγμα. Η Ελλάδα όμως θυμάται.

Θυμάται την Ειδομένη και τη Μόρια. Τις αυτοκτονίες, τους βιασμούς, τις φωτιές, τις μολότοφ. Κι όμως, οι ίδιοι πολιτικοί επιστρέφουν με τα ίδια παραμύθια. Δεν έμαθαν τίποτα και δεν ξέχασαν τίποτα. Οι ψευδαισθήσεις τους επιβιώνουν, όσο και τα ηθικολογικά φληναφήματά τους. Δεν είναι απλώς εκτός τόπου και χρόνου. Είναι επικίνδυνοι.

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι η απουσία σοβαρής, υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε διεκδικούσε τον ρόλο της πατριωτικής κεντροαριστεράς, έχει αυτοεξοριστεί σε μια πολιτική σιωπής και «παρών». Χαρίζει τον χώρο του πατριωτικού Κέντρου. 

Κλείνει τα μάτια μπροστά στην εργαλειοποίηση της μετανάστευσης, για να μη δυσαρεστήσει την “προοδευτική” του πτέρυγα. Ανοικτά σύνορα, κλειστά μυαλά. Αντί να ασκεί πίεση προς τη σοβαρότητα, χαρίζει στην κυβέρνηση άλλοθι και πολιτικό χώρο. Σε μια χώρα που βρίσκεται πάνω στη γραμμή ρήξης Ανατολής και Δύσης, αυτό δεν είναι αντιπολίτευση. Είναι πολιτική λιποταξία.

Η Ιστορία δεν συγχωρεί τους αφελείς — και τιμωρεί αυστηρά τους ανεύθυνους. Όταν οι απέναντι προωθούν υβριδικές εισβολές, δεν απαντάς με ρητορική ΜΚΟ. Αν το πολιτικό σύστημα δεν ανακτήσει τα αντανακλαστικά της εθνικής αυτοσυντήρησης, δεν θα φταίει ούτε η Τουρκία, ούτε η Λιβύη. Θα φταίνε αυτοί που κοιτούσαν αλλού όταν η φωτιά πλησίαζε το σπίτι.