ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ΚΩΔΙΚΟΣ «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ»

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο για έναν επενδυτή σε μια ανοδική αγορά: Να είναι short, να μην έχει χαρτιά (μετοχές) ή να έχει μετοχές που συστηματικά υποαποδίδουν. Στην πρώτη περίπτωση η short αντίληψη μάλλον διακατέχεται από ισχυρό υποκειμενισμό και μια πρώιμη αίσθηση «ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά». Στην δεύτερη περίπτωση ένας κωδικός που έχει μείνει με μετρητά έχει σίγουρα σύνδρομο «οθονήτιδας».

Όσοι παρακολουθούν συστηματικά πολλές ώρες τις συνεδριάσεις του ΧΑ είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούν και να μειώσουν θέσεις, πλέον οι αποδόσεις είναι υπέρ του δέοντος δελεαστικές για ένα κωδικό που έρχεται από την παλιά Σοφοκλέους και έχει ζήσει διάφορα στραπάτσα μέχρι σήμερα.

Και τέλος η περίπτωση του «κουτσού αλόγου» έχει να κάνει με την αμήχανη στάση ενός χαρτοφυλακίου που επιλέγει να αγοράσει μετοχές που έχουν «μείνει πίσω».  Όλες αυτές οι παραλλαγές των επενδυτών που είδαν την αγορά να φθάνει μια ανάσα από το διχίλιαρο του Γενικού Δείκτη και δεν καρπώθηκαν κάτι αξιόλογο από αυτή την άνοδο υπάρχουν ανάμεσα μας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και είναι οι εν δυνάμει «Ιφιγένειες» του ΧΑ.

Η Ιφιγένεια είναι μια σημαντική μορφή της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, γνωστή κυρίως από τις τραγωδίες του Ευριπίδη. Όταν ο Αγαμέμνονας σκότωσε το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμις, η θεά απαίτησε την θυσία της Ιφιγένειας (κόρη του Αγαμέμνονα) προκειμένου να φυσήξουν οι άνεμοι και να ξεκινήσει η Αργοναυτική Εκστρατεία. Εν τέλει η Ιφιγένεια την γλιτώνει, οι άνεμοι ξεκινούν να φυσάνε και την νύφη την πληρώνει ένα ελάφι που γίνεται θυσία στο βωμό της Αρτέμιδος.

Στα χρηματιστηριακά γραφεία οι κωδικοί «Ιφιγένεια» είναι αυτοί που όταν πάρουν την μεγάλη απόφαση να αλλάξουν τακτική τελειώνουν μια τάση. Εν προκειμένω όσοι έχασαν το τρένο της ανόδου από τον Απρίλιο και μετά.   Πέρα από το γλαφυρό του πράγματος πολλοί κωδικοί άφησαν λεφτά πάνω στο τραπέζι σε αυτή την άνοδο κυρίως επειδή… ήταν πολύ καλά ενημερωμένοι!

Οι γεωπολιτικές αναταράξεις και τα μπρος πίσω στο θέμα των αμερικανικών δασμών είχαν σε μια μόνιμη εγρήγορση την επενδυτική κοινότητα η οποία λάμβανε τα μέτρα της για να αποφύγει καταστάσεις σαν αυτές του Απριλίου. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πιο κερδισμένοι κωδικοί αυτής της περιόδου είναι αυτοί που είχαν την μικρότερη επαφή με την οθόνη και την λιγότερη ενημέρωση από τα μέσα ενημέρωσης.

Οι υπόλοιποι άφησαν πίσω τους μέρος της θέσης τους ή ακόμα και το σύνολο του χαρτοφυλακίου τους. Και το πιο δύσκολο σε μια ανοδική αγορά είναι να αγοράσεις υψηλότερα την ίδια μετοχή από εκεί που την πούλησες αφού έτσι αποδέχεσαι το «λάθος». Για αυτό ακόμα υπάρχουν κωδικοί με πολλά μετρητά και υπομονή που λιγοστεύει. 

Είναι επομένως αργά να τοποθετηθούμε; Το βέβαιο είναι ότι το εύκολο χρήμα έχει βγει από την αγορά, κάποτε η προσέγγιση των ενσώματων καθαρών θέσεων των τραπεζών ήταν ένα ασφαλές κριτήριο για να μείνει κανείς επενδεδυμένος, όπως και τα μερίσματα που έδιναν μια ωραία απόδοση και δικαιολογούσαν το κόστος παραμονής.

Από την άλλη πλευρά δεν είναι όλες οι μετοχές ακριβές και οι επιχειρηματικές συμφωνίες δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα χώρος για δημιουργία αξίας. Άρα ας θυσιάσουμε μέρος της λιμνάζουσας ρευστότητας και ας αποκτήσουμε ένα εισιτήριο στο πάρτι της αγοράς. Δεν χρειάζεται να εξαντληθούν τα περιθώρια, δεν χρειάζεται να φθάσουμε στο «όλα μέσα και ότι γίνει». Και στο κάτω-κάτω, αν είναι να παίξεις τον ρόλο της Ιφιγένειας, τουλάχιστον φρόντισε να μην είσαι το ελάφι.  Ακόμα και αν έρθει η ώρα της «Ιφιγένειας»