Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΥΣΟΠΡΙΟΝΟ

Ο μακαρίτης ο Μίλτον Φρίντμαν το είχε πει όσο πιο καθαρά γίνεται: «Αναθέστε στο κράτος τη διαχείριση της Σαχάρας και σε λίγα χρόνια θα εισάγουμε άμμο». Αν η ιστορία διδάσκει κάτι, είναι πως το κράτος δεν λύνει προβλήματα – τα γεννά, τα προστατεύει, τα ανακυκλώνει και τα χρεώνει στον φορολογούμενο.

Στην Αργεντινή, ένας τύπος με αχτένιστα μαλλιά βγήκε πρόεδρος υποσχόμενος όχι να διορθώσει το κράτος, αλλά να το κατεδαφίσει. Ο Χαβιέρ Μιλέι, πρώην τηλεοπτικός σχολιαστής και νυν πρόεδρος μιας οικονομίας - σαπιοκάραβο, πήρε την εξουσία λέγοντας «δεν εμπιστεύομαι το κράτος». Και όχι απλώς το είπε. Το έκανε.

Κατάργησε υπουργεία. Πάγωσε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Έκοψε κρατικές επιδοτήσεις σε μεταφορές, ενέργεια και πανεπιστήμια. Και τι έγινε; Έγινε το απόλυτο χάος; Όχι. Έγινε φασαρία. Όπως σε κάθε οργανισμό που περνά αποτοξίνωση. Αυτό που στην Ελλάδα θα χρειαζόταν δέκα επιτροπές, δύο δημόσιες διαβουλεύσεις και μια Ανεξάρτητη Αρχή με πρόεδρο από απόστρατο του ΙΚΑ, ο Μιλέι το έκοψε με νομοσχέδιο 600 σελίδων μέσα σε 24 ώρες.

Αντί γι’ αυτό, εδώ συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως η ακρίβεια θα αντιμετωπιστεί με περισσότερους ελεγκτές και ειδικά applications. Ότι η αισχροκέρδεια θα φοβηθεί την Εθνική Αρχή και η αγορά θα ευθυγραμμιστεί με... το myMarketWatchApp.gov.gr. Πίσω από κάθε τέτοια εξαγγελία, κρύβεται η βασική ελληνική παθογένεια:

Η πίστη ότι τα προβλήματα λύνονται με νέες δομές, νέα έντυπα, νέα «οχήματα». Ενώ στην πραγματικότητα, δεν λύνονται. Η ακρίβεια δεν πολεμιέται με ελεγκτές, αλλά με ανταγωνισμό, διάφανη φορολογία και ελαστικότητα στην προσφορά. Όχι με app στα κινητά. Το πιο χρήσιμο app θα ήταν ένα που να μετράει πόσους από τους 970 οργανισμούς - φαντάσματα της μεταπολίτευσης ακόμα πληρώνουμε.

Όσο συνεχίζουμε να φτιάχνουμε αρχές για να ελέγξουν τις αρχές και υπηρεσίες για να επιβλέπουν τις υπηρεσίες, απλώς παριστάνουμε πως κυβερνάμε. Στην πράξη, το κράτος ελέγχει τον εαυτό του και τον βρίσκει... άψογο. Και έτσι, αντί να κόψουμε τη ρίζα, ποτίζουμε το αγριόχορτο.