Η εικόνα της καλοζωισμένης Σουηδής Γκρέτα Τούνμπεργκ να πλέει με πολυτελές ιστιοφόρο στη Μεσόγειο για να «σπάσει» την πολιορκία της Χαμάς στη Γάζα από το Ισραήλ, αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της αυτοχειρίας των δυτικών Δημοκρατιών στα πόδια των πιο σκοτεινών κατσαπλιάδων του Τρίτου Κόσμου. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα σε πατρίδα. Είχαν, μάλιστα, την ευκαιρία να την αποκτήσουν. Οι Συμφωνίες του Όσλο το 1993 προέβλεπαν ακριβώς αυτό:
Τη δημιουργία της
Παλαιστινιακής Αρχής, τη σταδιακή αποχώρηση του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και
τη Γάζα, και τη διπλή αναγνώριση: του Ισραήλ από την ΟΑΠ και της ΟΑΠ από το
Ισραήλ ως εκπροσώπου των Παλαιστινίων. Στη συμφωνία προβλεπόταν και η έναρξη
διαπραγματεύσεων για τα τελικά ζητήματα: Ιερουσαλήμ, σύνορα, πρόσφυγες,
εποικισμοί, ασφάλεια και φυσικοί πόροι. Ήταν μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά η Χαμάς και η
Ισλαμική Τζιχάντ, ποτέ δεν αποδέχθηκαν τις συμφωνίες. Οργάνωσαν τρομοκρατικές
επιθέσεις, αποσταθεροποίησαν το κλίμα, διέλυσαν τη διαδικασία. Και το
χειρότερο; Ο λαός της Γάζας τους έφερε στην εξουσία. Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές
κατέσφαξαν την παλαιστινιακή ηγεσία της ΟΑΠ, επέβαλαν θεοκρατική δικτατορία και
μετέτρεψαν τη Γάζα σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Το αποτέλεσμα; Η
«ειρηνική συνύπαρξη» αποδείχθηκε φαντασίωση. Και στο Ισραήλ, η ενίσχυση των
ακραίων φωνών ήρθε σαν απάντηση. Σήμερα,
τα απομεινάρια της Χαμάς χρησιμοποιούν- όπως έκαναν πάντα- τον άμαχο πληθυσμό
της Γάζας ως ανθρώπινη ασπίδα. Το Ισραήλ αποφάσισε να ανακτήσει τον έλεγχο της
περιοχής και, για να εξαρθρώσει τη Χαμάς, ζητά τη μετακίνηση του πληθυσμού προς
το νότο ώστε να απομονώσει τους τρομοκράτες. Η Χαμάς απαντά με το τελευταίο της
όπλο: την επίκληση της “ανθρωπιστικής κρίσης”, την οποία, βεβαίως, δημιούργησε
η ίδια. Και η Δύση καταπίνει αμάσητο το αφήγημα.
Ο ανθρωπισμός της Δύσης αποδεικνύεται επιλεκτικός και αυτοκτονικός. Γιατί οι τζιχαντιστές, πέρα από τη διάλυση του Ισραήλ, έχουν και έναν ακόμη στόχο: Τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στη Δύση και στις αξίες της – στις ατομικές ελευθερίες, στην ισότητα των φύλων, στην κοσμική Δημοκρατία. Η ειρωνεία; Οι ίδιοι οι «αλληλέγγυοι» της Χαμάς – από ακτιβίστριες μέχρι κουλτουριάρηδες φοιτητές – θα ήταν τα πρώτα θύματα αν ζούσαν κάτω από το καθεστώς που υπερασπίζονται.
Και όμως, συντάσσονται αφελώς με εκείνους που θα τους λιθοβολούσαν. Πού οφείλεται λοιπόν αυτή η τυφλότητα; Στην απώλεια πυξίδας, στη συστημική ενοχικότητα της Δύσης, και στη μεταμοντέρνα σύγχυση που εξισώνει τη θυματοποίηση με την ηθική ανωτερότητα. Η πραγματικότητα όμως δεν εξισώνεται. Και η υποκρισία των «ανθρωπιστών» που φλερτάρουν με τους εχθρούς του Διαφωτισμού, δεν είναι απλώς αφελής. Είναι επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου