Η ΣΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ ΑΘΗΝΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν δεν κρύβει την απέχθειά του προς τη Δύση. Θεωρεί πως ο δυτικός τρόπος ζωής διαφθείρει τους υπηκόους του – ιδίως τους νέους – προωθώντας τη φιλοσοφία της απόλαυσης, την απελευθέρωση του σώματος, την ελευθερία των επιθυμιών. Με άλλα λόγια, η δυτική κουλτούρα είναι για την Τεχεράνη ένας «πολιτισμικός σατανισμός».

Το Ιράν είναι ένα θεοκρατικό, αυταρχικό καθεστώς που δεν αρκείται στο να κυβερνά τον δικό του πληθυσμό. Πιστεύει ότι μόνο όσοι ασπάζονται τις ισλαμικές του αντιλήψεις αξίζουν να υπάρχουν πάνω στον πλανήτη. Οι υπόλοιποι, οι «άπιστοι», οφείλουν να εξαφανιστούν – όπως οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρρων. Όχι επειδή απειλούν την Τεχεράνη, αλλά επειδή προσβάλλουν τον Θεό των μουλάδων.

Με λίγα λόγια, το Ιράν  βρίσκεται στην εποχή που βρισκόταν η Ευρώπη το Μεσαίωνα: όταν οι άνθρωποι γεννιόντουσαν και πέθαιναν σαν δουλοπάροικοι, όταν οι γυναίκες είχαν λιγότερα δικαιώματα από τις κατσίκες, και οι ιερείς κρατούσαν στα χέρια τους και το Ευαγγέλιο και το μαχαίρι της εξουσίας – ψυχολόγοι, δικαστές, γιατροί και βασανιστές μαζί.

Ο ανώτατος ηγέτης Αλί Χαμενεΐ έχει κατ’ επανάληψη χαρακτηρίσει τη Δύση ως «διεφθαρμένη» και «παρακμασμένη». «Η δυτική Δημοκρατία έχει αποτύχει. Οι αξίες της είναι προϊόν απληστίας και ηθικής αποσύνθεσης», έχει δηλώσει χωρίς περιστροφές. Ο δε Μοχαμάντ Αχμαντινετζάντ, πρώην πρόεδρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα «μύθο» και κάλεσε ανοικτά στην «εξαφάνιση του σιωνιστικού καθεστώτος».

Για εκείνον, η Δύση είναι ο «διάβολος» που διαβρώνει τις κοινωνίες μέσω των μέσων ενημέρωσης και της ψευδοκουλτούρας της. Η αντι-ισραηλινή ρητορική είναι απλώς το πρόσχημα. Στον πυρήνα βρίσκεται η αντι-δυτική ιδεολογία: απέχθεια για τη Δημοκρατία, την ανοχή, την ελευθερία των ατόμων. Κι όμως, την ίδια στιγμή που οι Ιρανοί μουλάδες ονειρεύονται τον πλανήτη χωρίς «δυτικούς», η «προοδευτική» Δύση σιωπά, σε relativizes ή στην καλύτερη περίπτωση χαζογελά με φιλειρηνιστικά κλισέ.

Το πρόβλημα για τη Δύση δεν είναι μόνο το Ιράν και οι φαντασιώσεις του, αλλά μια αυξανόμενη μερίδα πολιτών που δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης. Ένας ηθικός σχετικισμός έχει αλώσει τις κοινωνίες μας και τις καθιστά έρμαια του επόμενου χασάπη που θα πει πως «πολεμά για τη Δικαιοσύνη».

Πριν λίγες μέρες, οι ισραηλινές αρχές ανέκοψαν ένα σκάφος με δυτικούς ακτιβιστές που προσπαθούσαν να εισέλθουν στη Γάζα. Συνελήφθησαν χωρίς να τραυματιστεί κανείς, τους φρόντισαν και τους απέλασαν – όπως θα έκανε κάθε συντεταγμένη Δημοκρατία. Αντίθετα, στις 7 Οκτωβρίου, οι ισλαμιστές της Χαμάς εισέβαλαν στο Ισραήλ, σκότωσαν, βίασαν και απήγαγαν αμάχους. Αν κάποιος δεν βλέπει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο, τότε κάποια στιγμή ίσως βρεθεί απαγχονισμένος από εκείνους που σήμερα θεωρεί «αντιστασιακούς».

Η ιδεολογική τύφλωση, αυτή η παραισθησιογόνα αριστερή ρητορεία, μοιάζει με εκείνα τα ψυχότροπα που έκαναν τους χρήστες να πιστεύουν πως είναι πουλιά και να πηδούν από ταράτσες. Αν οι Δυτικοί νομίζουν ότι η ισλαμική βία δεν τους αφορά, θα το διαπιστώσουν την ημέρα που οι ουρές δεν θα είναι στα αεροδρόμια, αλλά στα δικαστήρια της Σαρία.

Στο Ιράν, οι γυναίκες καταπιέζονται χειρότερα απ’ ό,τι καταπιέζονται τα ζώα στη Δύση. Οι ομοφυλόφιλοι εξευτελίζονται και εκτελούνται. Οι πολιτικοί αντίπαλοι «εξαφανίζονται». Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το μακελειό στο Μπατακλάν, τα χτυπήματα με μαχαίρι σε περαστικούς στο Λονδίνο, τη Βιέννη ή το Παρίσι είναι κεραμίδες στον ίδιο τοίχο: του ακήρυκτου πολέμου που έχει εξαπολύσει το ριζοσπαστικό Ισλάμ ενάντια στον τρόπο ζωής και τις αξίες μας.

Αν στη σύγκρουση Ιράν–Ισραήλ καταρρεύσει το Ισραήλ, δεν θα αργήσει η ώρα που θα καταρρεύσει και η Ευρώπη. Γιατί το Ισραήλ είναι το τελευταίο οχυρό του Δυτικού πολιτισμού στη Μέση Ανατολή. Αν πέσει, η φωτιά θα φτάσει ως το Βερολίνο, το Παρίσι, την Αθήνα.