Κατά καιρούς έχουν δει το «φως» της δημοσιότητας καταγγελίες, για αποκλεισμούς φοιτητών από μεταπτυχιακά προγράμματα με αδιαφανείς διαδικασίες και τι κυριότερο χωρίς πειστικές εξηγήσεις από την πλευρά των υπευθύνων καθηγητών και πανεπιστημιακών αρχών. Πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να ξαναδίνουν εξετάσεις, ενώ κάποιοι λίγοι αποφασίζουν να καταφύγουν στη δικαιοσύνη ώστε να δικαιωθούν.
Μια τέτοια περίπτωση
είναι και αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω. Συγκεκριμένα η καταγγέλλουσα υποψήφια
του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Επανορθωτικής Οδοντιατρικής του Πανεπιστήμιου
Αθηνών, αφού κόπηκε στις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό ενώ η ίδια ήταν σίγουρη
ότι αδικήθηκε, κατέφυγε στις εισαγγελικές Αρχές, οι οποίες τη δικαίωσαν,
αναγκάζοντας το Πανεπιστήμιο να τη δεχτεί αλλά στο…6ο εξάμηνο.
Πρόκειται φυσικά για
μία τραγελαφική κατάσταση όπου ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια έγινε δεκτή στο
πρόγραμμα χωρίς το Πανεπιστήμιο να υπολογίζει ότι η ίδια είχε χάσει έξι μήνες
διδασκαλίας και έρευνας.
Διαβάστε την
απίστευτη καταγγελία της:
«Επιστρέφοντας απ’ την δουλειά, λαμβάνω στο κινητό μου sms-πρόσκληση για την ημερίδα ευεξίας που διοργανώνει η Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών για γυναίκες οδοντιάτρους. Δεν ξέρω πως γίνεται ένας θεσμός που αγαπάς και σέβεσαι να σου προκαλεί πλέον τέτοια απέχθεια και μόνο στη σκέψη του, στη γνώση των όσων «υπέροχων» εκτυλίσσονται εντός των τειχών του…
Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το μειδίαμά μου, το μόνο που
μπορώ πλέον να προσφέρω στον αιθεροβάμονα – ό,τι πιο επιεικές μπορώ να σκεφτώ
αυτή τη στιγμή – νεότερο εαυτό μου… Που τον μακρινό Μάιο του 2022 πήγε με το
διάβασμά του, τις δημοσιεύσεις του, τις παρουσιάσεις του, να λάβει μέρος με
αξιοπρέπεια σε μια διαδικασία εξετάσεων: της εισαγωγής στο Μεταπτυχιακό
Πρόγραμμα της Επανορθωτικής Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών…
Το αποτέλεσμα, όπως
προέκυψε από την κρίση των εξεταστών ήταν τουλάχιστον απογοητευτικό αλλά κυρίως
ανησυχητικό. Τα «κουκιά» δεν μου έβγαιναν με τίποτα… Μετά από πολύ κόπο και
παρέμβαση Εισαγγελέα, που προφανώς κάτι διέγνωσε στην όλη υπόθεση διότι οι
εισαγγελικές παραγγελίες δεν δίνονται για πλάκα, κατάφερα να λάβω τις
αναλυτικές βαθμολογίες και τους φακέλους των επιτυχόντων. Ή καλύτερα, το κουτί
της Πανδώρας…
Τα όσα αντίκρυσα, οι
ανορθογραφίες, οι παρατυπίες, η εσφαλμένη πριμοδότηση συνυποψηφίου με
επακόλουθη την αδικία εις βάρος μου, αφού μου έδωσαν ένα δυνατό χαστούκι
εισαγωγής στην πραγματικότητα και τον «αξιακό κώδικα» ορισμένων, με οδήγησαν
μπροστά σε ένα ηθικό σταυροδρόμι: Να τα αποσιωπήσω όλα και να ξαναδώσω την
επόμενη φορά όπως έχουν κάνει στο παρελθόν τόσοι και τόσοι που προσέφεραν
επανειλημμένα τον εαυτό τους στο σφαγείο αξιοκρατίας ή να προασπιστώ την
αξιοπρέπειά μου και να διεκδικήσω το Δίκαιο…
Η προσπάθεια και η
υπομονή μου να αναδείξω με τρόπο διακριτικό, μέσω των οργάνων της Σχολής
(Πρόεδρος, Συνέλευση Τμήματος), την κατάφωρη αδικία που τελέστηκε, προς μεγάλη
μου έκπληξη και απογοήτευση δεν εκτιμήθηκε ποτέ… Εκείνο που με περισσή
γαλαντομία μού παραχώρησε η Συνέλευση Τμήματος ήταν η συγκρότηση «ειδικής»
επιτροπής επαναξιολόγησης(??) συγκροτούμενης από άτομα προερχόμενα από τον ΙΔΙΟ
Τομέα και το ΙΔΙΟ γνωστικό αντικείμενο, τα οποία απεφάνθησαν πως η επιτροπή
εξετάσεων όχι μόνο δεν παρανόμησε, αλλά όφειλε να πράξει ως έπραξε!
Εν ολίγοις,
υπερθεμάτισαν κι όλας υπέρ μιας απόφασης η οποία δυο χρόνια μετά έμελλε να
ακυρωθεί από τη Δικαιοσύνη, στην οποία, καλά καταλάβατε, είχα αναγκαστεί να
προσφύγω. Ολόκληρο το πρακτικό που είχε επικυρώσει τη σειρά των επιτυχόντων ήταν
πλέον στον αέρα και η Διοίκηση καλούνταν σε συμμόρφωση. Φυσικά η αντίδραση της
Σχολής απέναντι σε μια διαπιστωμένη και καταγεγραμμένη πλέον αδικία ήταν … να
μην κάνει τίποτα. Κατά πάγια τακτική άφησε πολύτιμο χρόνο να περάσει και μόνον
κατόπιν δικής μου εξώδικης παρέμβασης υπήρξε κάποια κινητοποίηση και το θέμα
μου συζητήθηκε σε Γενική Συνέλευση…
Η Σχολή – Πόντιος
Πιλάτος έπλυνε τα χέρια της για ακόμη μία φορά και “συμμορφώθηκε” ως προς την
απόφαση του Δικαστηρίου, αποστέλλοντάς μου ένα ξερό μήνυμα στο οποίο με καλούσε
να εγγραφώ στο 6ο (!) πλέον εξάμηνο, μαζί με τους συμφοιτητές με τους οποίους
είχα δώσει τότε εξετάσεις. Άλλωστε οι εσκεμμένες καθυστερήσεις μού είχαν
στερήσει τη δυνατότητα να παρακολουθήσω το πρόγραμμα από την αρχή με την
καινούρια φουρνιά μεταπτυχιακών φοιτητών που ξεκίνησε να φοιτά πριν από 7
μήνες…
Η απόφαση της
Συνέλευσης Τμήματος γέννησε μια σειρά πρακτικών ερωτημάτων από μέρους μου, ως
προς το πλάνο που υπήρχε για αυτήν την, τουλάχιστον ιδιαίτερη, εισαγωγή και
φοίτησή μου στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα, καθώς καλούμουν να ξεκινήσω από το
τελευταίο εξάμηνο μην έχοντας διδαχθεί όλα όσα έχουν προηγηθεί σε 5 ολόκληρα
εξάμηνα! Πραγματικά, ήμουν διατεθειμένη να εγγραφώ, αρκεί να διέκρινα ένα
σοβαρό και μελετημένο χρονοδιάγραμμα, ως μια ελάχιστη απαίτηση έναντι στην
αδικία, ταλαιπωρία και ανυπολόγιστη ψυχική, χρονική και οικονομική φθορά που
είχα υποστεί απ’ τις παρανομίες των οργάνων της Σχολής. Σοβαρό; Μελετημένο;
Χρονοδιάγραμμα; Απάντηση; Ουδεμία…
Η Σχολή για μία ακόμη
φορά αποφάσισε να με αγνοήσει προκλητικότατα. Δεν μπήκε στον κόπο ούτε να μου
απαντήσει, θεωρώντας ότι έβγαλε την υποχρέωσή της προς την ετυμηγορία του
δικαστηρίου αρκούμενη στην κοινοποίηση της μη ρεαλιστικής-ανεφάρμοστης απόφασης
του ποδαριού της Συνέλευσης του Τμήματος. Μάλλον ήταν υπερβολικές οι απαιτήσεις
μου από έναν θεσμό που πολύ απλά δεν ήταν ποτέ διατεθειμένος να αλλάξει τον
τρόπο που λειτουργεί, ακόμη και όταν τα δικαστήρια της χώρας τον πίεσαν προς
αυτή την κατεύθυνση.
Λυπάμαι και ζητώ συγγνώμη μόνο από τρία άτομα… Την Ντορέλα του χθες, που ονειρεύτηκε… Την Ντορέλα του σήμερα, που ακόμη πιστεύει… Την Ντορέλα του αύριο, που θα περάσει τα ίδια και χειρότερα, σε έναν χώρο που πεισματικά θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως γουστάρει, σε γραφεία σκοτεινά, όπου τα κεριά της Δικαιοσύνης έχουν λιώσει προ πολλού… Ποιος ξέρει, ίσως όλες μαζί, και οι τρεις μας, σε μια ακραία έκφραση του Συνδρόμου της Στοκχόλμης, να πιαστούμε αγκαζέ και να κατηφορίσουμε στην Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών να μας κεράσει ευεξία. Ίσως να την μαγειρεύει καλύτερα, διότι η αδικία, η αναξιοκρατία και η υποκρισία που μας τάισε τόσα χρόνια, μας έπεσαν βαριές…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου