«ΜΗΔΕΙΣ ΟΔΥΡΕΣΘΩ ΠΤΑΙΣΜΑΤΑ ΜΗΔΕΙΣ ΦΟΒΕΙΣΘΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΜΗΔΕΙΣ ΘΡΗΝΕΙΤΩ ΠΕΝΙΑΝ»

Αγαπητοί  φίλοι του  Ιστολογίου μας, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Τό σκοτάδι διελύθη. Οί αλυσίδες του θανάτου συνετρίβησαν. Ή ζωή άνεπήδησε άπό τόν τάφο. Ή χαρά διεδέχθη τό πένθος. «Μηδείς όδυρέσθω πταίσματα^- μηδείς φοβείσθω θάνατον μηδείς θρηνείτω πενίαν. Εισέλθετε πάντες εις την χαράν τού Κυ­ρίου ημών».

Όταν, κατά την Μ. Παρασκευήν, είδαν οι Γραμματείς καί Φαρισαίοι τόν Κύριο πάνω στόν Σταυρό αιμόφυρτο, όλοι τότε έπίστευσαν, ότι τό πάν πλέον είχε τελειώσει. Καί έφαντάσθησαν ότι τώρα πλέον θά διαλυθούν οί φοβισμένοι Μαθηταί τού Εσταυρωμένου. Είχαν όμως άπατηθή. Ή νίκη δέν ήταν δική τους.Ήδη τίς πρωινές ώρες της «μιας Σαββάτων» χαρμόσυνα μηνύματα έρχονται νά ζωογονήσουν τίς θλιμμένες ψυχές τών Μαθητών.

Αί μυροφόροι γυναίκες, πού επισκέπτονται πρώτες τό μνημείον, μέ έκπληξιν καί φόβο βλέπουν «τόν λίθον ήρμένον έκ τού μνημείου», άκούουν δέ συγχρόνως άπό τόν Άγγελο: «Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών; Ούκ έστιν ώδε, άλλ' ήγέρθη». Καί άπό τότε, αιώνες τώρα, σ' όλη σχεδόν τη γη, ακούεται ό θριαμβευτικός χαιρετισμός «Χριστός Ανέστη», πού τόν ψάλ­λουν τά χείλη καί οί καρδιές εκατομμυρίων αφοσιωμένων οπα­δών τού Χριστού. Είναι τό πιό σύντομο αίσθημα. Είναι ό πιό συγκλονιστικός θούριος. Είναι ό πιό γλυκύς χαιρετισμός.

Χριστός Ανέστη! Καί μαζύ μέ τόν Κύριο άνεστήθη ή ελπίδα της λυτρώσεως. Ανάγκη λυτρωμού είχαν γενεές αιώνων. Καί ό Κύριος, μέ τή θυσία Του επάνω στόν Σταυρό προσέφερε «τά λύτρα» γιά νά σωθή ό άνθρωπος· μέ την Ανάστασί Του δέ απέ­δειξε, ότι είναι ό μόνος λυτρωτής, πού άνιστά τις νεκρωμένες ψυχές τών ανθρώπων καί τίς οδηγεί στην «καινή ζωή», τη ζωή τού φωτός καί της χαράς «Πάσχα τό πύλας ήμίν τού Παραδεί­σου άνοίξαν».

Αγαπητοί μου,

Μέ τήν Άνάστασι τού Κυρίου έδικαιώθη ό Δίκαιος καί άπο-κατεστάθη ή ηθική τάξις στον κόσμο. Αδικημένοι, εσταυρωμένοι της γης! Όταν διέρχεσθε τήν εβδομάδα τών παθών, πού σάς δημιουργούν οί γύρω, μή σταμα­τάτε στήν οδύνη τού Σταυρού σας. Ατενίσατε τό φώς τής Ανα­στάσεως καί πιστεύσατε, ότι δέν θά βραδύνη ή ημέρα τής βραβεύσεως, ή ώρα τής αποκαταστάσεως. Τό πιστοποιεί ή φωτόλουστη αυγή τής Αναστάσεως. Τό μαρτυρούν άπειρα, παλαιά καί σύγχρονα γεγονότα, πιστεύσατε πώς ή αλή­θεια δέν μένει, γιά πάντα εσταυρωμένη!

Καί μέ τήν έγερσι τού Κυρίου προσφέρεται ή γλυκυτέρα πα­ραμυθία σ' εκείνους, οί όποιοι πιστοί στά ιδανικά, αγωνίζονται γιά τήν έπικράτησι τής αληθείας καί της αρετής. Ή Άνάστασις έγινε έκτοτε ή λαμπρότερη σημαία, κάτω άπό τήν όποια οί ευγε­νέστερες υπάρξεις τού κόσμου πολεμούν τόν δυνατότερο εχθρό τών αιώνων, τήν κακία.

Αυτή ή σημαία τής Αναστάσεως ώδήγησε εκατομμύρια τών μαρτύρων καί τών μυσταγωγών τού καθήκοντος στή θυσία. «Όντως ιερά καί πανέορτος αύτη ή σωτήριος» τής Αναστάσεως ημέρα! Τό «Χριστός Ανέστη» σάν έόρτιο χαιρετισμό απευθύνει και σήμερα ή Εκκλησία. Σάν χαιρετισμό, άλλά καί σάν εγερτήριο ξύπνημα γιά μιά νέα ζωή. Ή Ανάστασις τού Χριστού πρέπει νά γίνη καί ιδική μας ψυχική άνάστασις. Τώρα, πού «θανάτου έορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν, άλ­λης βιωτής, τής αιωνίου άπαρχήν», είναι ανάγκη νά σπάσωμε τήν ταφόπετρα, πού σκεπάζει τήν ψυχή μας, καί μέ τή δύναμι τού νικητού τού θανάτου, νά άφήσωμε τούς βρωμερούς τάφους τής αμαρτίας, «ίνα έν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν».

Νά λάβωμε «φώς έκ τού άνεσπέρου φωτός». Νά φωτίσωμε τίς ψυχές μας μέ τό φώς τής πίστεως καί τής αγάπης τού Χριστού, στόν καινούργιο δρόμο τής ζωής μας. Καί τότε θά νοιώσωμε τή χαρά της αναστημένης ψυχής, νά φωτίζη τό είναι μας καί νά ψάλλη όλόγλυκα στό δρόμο τής ζωής μας. «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε καί γή καί τά καταχθόνια».

Με αυτές τις σκέψεις αγαπητοί μου, επί της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εύχομαι όπως το Αναστάσιμο Φώς θερμαίνει τις καρδιές σας, φωτίζει την διάνοιά σας και  καταυγάζει την ζωή και τα έργα σας, ας προσευχηθούμε αγαπητοί μου αυτή την νύχτα της Αναστάσεως στον Αναστάντα Χριστό και για τους αδελφούς μας της Μέσης Ανατολής και της μακρινής Γάζας όπου ψυχές υποφέρουν και δοκιμάζονται.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ