Η κοινωνική και πολιτική περιρρέουσα μυρίζει μπαρούτι. Η τραγωδία των Τεμπών όχι μόνον δεν πέρασε στη λήθη και δεν εξαγνίστηκε στο "41%" των τελευταίων εθνικών εκλογών, αλλά, αντιθέτως, προκαλεί με το πέρασμα του χρόνου βαρείς κραδασμούς στο πολιτικό σκηνικό, προεξαρχούσης φυσικά της κυβέρνησης.
Τα
ογκώδη συλλαλητήρια άνοιξαν τον δρόμο στην έκφραση της κοινωνικής οργής μεν,
αλλά ακολούθησε και χορός εξελίξεων: Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει
"επανεκκίνηση" μετά το πρώτο σοκ και να διαχειριστεί τη ζημιά που
υπέστη, επαρκώς. Το αντίθετο δηλαδή από ό,τι (δεν) κατάφερε σε αυτή καθαυτή τη
διαχείριση της υπόθεσης, νομίζοντας ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ της.
Ντόμινο
Εφεξής
η ακολουθία των γεγονότων έχει ως εξής: Νέα συλλαλητήρια στις 28 Φεβρουαρίου,
ανήμερα της μαύρης επετείου δύο χρόνων από το δυστύχημα, που η αντιπολίτευση
–και όχι μόνο– αποκαλεί "έγκλημα", γνωστοποίηση των πορισμάτων για τα
αίτια της τραγωδίας με αιχμή το πολυθρύλητο "παράνομο φορτίο" στο
οποίο αποδίδεται η φονική έκρηξη, σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, συζήτηση
στη Βουλή μεταξύ αρχηγών, ώστε να "στριμωχτεί" ο πρωθυπουργός, έως
και κατάθεση πρότασης δυσπιστίας που θα ζητήσει το ΠΑΣΟΚ (συνεπικουρούμενο
αναπόφευκτα και από όμορά του κόμματα, εφόσον απαιτούνται 50 υπογραφές).
Στο
επίκεντρο βρίσκεται –ελέω της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική Επιτροπή–
ο Χρήστος Τριαντόπουλος.
Θα παραιτηθεί, προανήγγειλε ο ίδιος την Πέμπτη, αλλά όχι άμεσα. Θα παραιτηθεί
μόλις συσταθεί η Προανακριτική Επιτροπή που αφορά το πρόσωπό του, τον ρόλο, τις
ευθύνες και τις "κινήσεις" του. Ούτε αυτή η "απόφαση"
χαιρετίστηκε ως "κανονική" από μερίδα της αντιπολίτευσης αλλά και της
"εσωκομματικής" αντιπολίτευσης της Ν.Δ.
Ο Αντώνης Σαμαράς, για παράδειγμα,
φρόντισε να διατρανώσει τον εκνευρισμό του με σαρκασμό: Ενώ είπε ότι θα
παραιτηθεί σήμερα, θα παραμείνει υπουργός για άλλες δεκαπέντε ημέρες; Αυτά
είναι πρωτάκουστα πράγματα.
Το ΠΑΣΟΚ βέβαια "πανηγυρίζει" για την παραίτηση του κ. Τριαντόπουλου ως δικό του πολιτικό επίτευγμα: Χάρη στην προανακριτική που κατέθεσε, οδηγήθηκε στην "παραίτηση". Η δε προανακριτική από την κυβέρνηση έγινε δεκτή ασμένως (είχε δηλώσει ο Κ. Μητσοτάκης άλλωστε ότι θα δεχθεί προανακριτική), αλλά προκάλεσε εστία σαματά στην αντιπολίτευση.
Στην
πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
θεωρεί ότι η βιασύνη να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή αυτή τη δεδομένη στιγμή
μπορεί να επιφέρει διαλεύκανση στη "συγκάλυψη". Αντιθέτως, τη βρίσκει
πολύ επικουρική για την κυβέρνηση. Την υπερψηφίζει βέβαια, με μισή καρδιά έστω,
για να μη δώσει επικοινωνιακές λαβές στην κοινή γνώμη ότι "κάνει
πλάτη" στην κυβέρνηση.
Φοβούνται
εξάλλου ότι η Προανακριτική Επιτροπή δεν θα είναι παρά μια επανάληψη του
φιάσκου της Εξεταστικής Επιτροπής για τα Τέμπη, την οποία "άδειασε"
(πολύ κατόπιν εορτής ασφαλώς) ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης: "Δεν ήταν η
καλύτερη στιγμή της Βουλής". Η Ν.Δ. είχε βέβαια την πλειοψηφία τότε, όπως
τώρα, συνεπώς η αόριστη, γενική διατύπωση "της Βουλής" έχει
συγκεκριμένο παραλήπτη: τον ίδιο και το κόμμα του.
Επιστρέφοντας
στα της Προανακριτικής: Εφόσον ο Χρ. Τριαντόπουλος έκλεισε ραντεβού με την
παραίτηση μόλις συσταθεί η Επιτροπή, τότε ευλόγως στην αντιπολίτευση θεωρούν
ότι πιθανότατα να συμπέσει με γενικότερο ανακάτεμα της υπουργικής τράπουλας από
τον κ. Μητσοτάκη, σε μια προσπάθεια έμπρακτης "επανεκκίνησης" της
κυβερνητικής μηχανής που έχει ξεμείνει εμφανώς από "καύσιμα".
Είναι
πρόωρες οι εκτιμήσεις για τον αντίκτυπο των κυβερνητικών αλλαγών, οψέποτε
γίνουν. Είναι όμως και κοινή παραδοχή, ωστόσο, ότι οι ανασχηματισμοί είναι
"δίκοπο" πολιτικό μαχαίρι για όλες τις κυβερνήσεις: Ενίοτε
επιταχύνουν τη "φυγή προς τα εμπρός", άλλοτε την αποδρομή γενικώς.
Ενδιαμέσως,
η κυβέρνηση έχει και έναν ακόμη Γολγοθά να ανέβει: Την πρόταση δυσπιστίας
εναντίον της (όταν καταφέρουν να συνεννοηθούν οι "προοδευτικές
δυνάμεις"). Αυτή μεταφράζεται σε τριήμερο σφυροκόπημα του πρωθυπουργού και
της κυβέρνησής του ή, εάν τη μετατρέψει σε ψήφο εμπιστοσύνης, στο καθόλου
εύκολο έργο των βουλευτών του, να στηρίζουν με τοποθετήσεις τους στη Βουλή τα
κυβερνητικά επιχειρήματα.
Και
τούτο, παρότι πάνω από την χώρα ολόκληρη πλανάται η βεβαιότητα της κοινής
γνώμης περί "συγκάλυψης" των αιτιών του τραγικού δυστυχήματος και των
αιτιών και υπαιτίων του.
Δημοσκοπήσεις
Το
βαρύ κλίμα για το πολιτικό σκηνικό επιβεβαιώνεται και από όλες τις
δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (και οι "μυστικές"
που τρέχουν για λογαριασμό των κομματικών επιτελείων τα ίδια μαντάτα
φέρνουν):
1.Η κοινή γνώμη δεν έχει καμία
εμπιστοσύνη σε θεσμούς, Δικαιοσύνη, Κυβέρνηση. Αντιθέτως.
Πώς θα καταφέρει πρωτίστως η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη να ξεριζώσει ένα
εμπεδωμένο κλίμα; είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, προφανώς.
2.Η κυβέρνηση παραμένει πρώτη,
καίτοι σοβαρά λαβωμένη. Με τους ποιοτικούς δείκτες να είναι ακόμη πιο
προβληματικοί από αυτά καθαυτά τα ποσοστά της.
3.Η αξιωματική αντιπολίτευση του
Ν. Ανδρουλάκη δεν προσφέρει καμία ισορροπία στην πολιτική τραμπάλα. Αντιθέτως, παρά την αυξημένη κινητοποίηση σε
θέματα που αφορούν τους πολίτες πέραν της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, όχι
μόνο δεν "ανεβαίνει", αλλά βρίσκεται σε διαρκή πτωτική πορεία.
4.ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερά του: Το πιο μεγάλο κέρδος για το πρώην κόμμα της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης είναι ότι έχει σταθεροποιηθεί στα αναιμικά ποσοστά του και δεν
σημειώνει περαιτέρω απώλειες. Ενθαρρυντικό για τον Σ. Φάμελλο, αλλά αδιάφορο
για το πολιτικό σύστημα. Μάλλον στα δύο παραπάνω στοιχεία οφείλεται και η
προειδοποίηση του Αλέξη Τσίπρα ότι αν οι "προοδευτικές δυνάμεις" δεν
βρουν έγκαιρα τρόπο να συνεννοηθούν, θα καταστούν το ίδιο προβληματικές με την
παρούσα κυβέρνηση (σε ελεύθερη, αλλά πιστή απόδοση των λεγομένων του).
5. Τα δεξιά του Κ. Μητσοτάκη
"ανθίζουν". Ο
Βελόπουλος συνεχίζει να δίνει τη δημοσκοπική "μάχη" του τρίτου
κόμματος πίσω από το ΠΑΣΟΚ, ενώ η Αφροδίτη Λατινοπούλου εμφανίζει σταθερή
άνοδο. Η κερδισμένη, κατά τους δημοσκόπους, της πολιτικής αναμπουμπούλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου