ΑΝΤΙΟ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΟ ΑΛΕΞΗ ΣΤΕΦΑΝΕ ΠΕΣ ΕΝΑ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»!

Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ σε ζωντανή μετάδοση στο συνέδριο του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Κλείνει πλέον οριστικά ένα κεφάλαιο της μεταπολίτευσης το τέλος του οποίου είχε ουσιαστικά δρομολογηθεί στις εθνικές εκλογές του 2023, τώρα όμως επισφραγίζεται με τον πιο δραματικό και τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο.

Τι κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζαμε λίγο - πολύ εξ αρχής. Όταν ο Τσίπρας επέλεξε - δυο φορές - ως κυβερνητικό εταίρο τον Πάνο Καμμένο για να κυβερνήσει τη χώρα ως «πρώτη φορά Αριστερά». Όταν κορόιδεψε κατάμουτρα τους ψηφοφόρους του μετατρέποντας το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι» με τη διεθνούς φήμης «κωλοτούμπα» του.

Όταν έστησε τη σκευωρία Νοβάρτις σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Όταν προσπάθησε να ελέγξει τα ΜΜΕ μέσω των τηλεοπτικών αδειών. Όταν μίλησε για τους αρμούς της εξουσίας που θα έπρεπε κατά την άποψη του να έχει θέσει υπό στενό και πλήρη έλεγχο. Όλα αυτά ηττήθηκαν κατ' επανάληψη - από το 2019 μέχρι και σήμερα - οι τίτλοι τέλους για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, γράφονται αυτές τις ώρες στο συνέδριο που οδηγεί σε εκλογή νέας ηγεσίας.

Η μειοψηφία που υποδύεται την «πλειοψηφία», δηλαδή οι «87» παρέα με τον Παύλο Πολάκη, κρατάνε τη σφραγίδα και την κρατική επιχορήγηση αλλά βάζουν πολιτικά «λουκέτο» στο μαγαζί τους, εκ μέρους του ιδιοκτήτη Αλέξη, του οποίου εκτελούν εντολές. Η ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ περνά μέσα από την απόφαση της μειοψηφίας να εμποδίσει την κάθοδο Κασσελάκη.

Στην πραγματικότητα του κάνουν ένα μεγάλο δώρο για το οποίο οφείλει να τους στέλνει για πολλά χρόνια λουλούδια στη γιορτή τους. Αφού τον εξέλεξαν αρχηγό του κόμματος πριν από ένα χρόνο, τον διώχνουν στρώνοντας του το δρόμο να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Εδώ και δυο μήνες ουσιαστικά του χάρισαν ένα νέο κόμμα στο πιάτο. Από την ώρα που τον κήρυξαν έκπτωτο και τον απέκλεισαν με κωμικοτραγικές δικαιολογίες από τη μάχη της ηγεσίας, του πρόσφεραν μια τεράστια ευκαιρία:

Να φτιάξει δικό του μηχανισμό σε ολόκληρη την Ελλάδα, να πάρει προσωπικά με το μέρος του την πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και να φτιάξει κι ένα δίκτυο εθελοντών που πιθανότατα θα αδιαφορούσαν αν στον ΣΥΡΙΖΑ ίσχυαν δημοκρατικές διαδικασίες. Στην περίπτωση των «87 ορφανών του Τσίπρα» από τη μια και του Κασσελάκη από την άλλη ισχύει αντεστραμμένο το ρητό «άμα έχεις τέτοιους εχθρούς, τι τους θέλεις τους φίλους».

Ο Κασσελάκης αποδεικνύεται τυχερός: μέσα σε ένα χρόνο πήρε ένα κόμμα που είχε πάρει το δρόμο προς την καταστροφή, προσπάθησε ανεπιτυχώς να το διασώσει και τελικά το αφήνει «δώρο» στον Αλέξη Τσίπρα - που ούτε αυτός το θέλει - και πάει να φτιάξει το δικό του. Θα τολμήσει, άραγε ο Αλέξης Τσίπρας να βρεθεί προσεχώς απέναντι με ένα επίσης νέο, δικό του κόμμα; Πιθανό, αλλά πολύ δύσκολο εγχείρημα μετά την ιστορική του ήττα που επισφραγίζεται με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στις επόμενες δημοσκοπήσεις θα δίνει μάχη για την πέμπτη θέση, με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις…