Δεν χρειαζόταν η χρήση κοσμητικών επιθέτων για να αποδοθεί η θλιβερή εικόνα, την οποία παρουσίαζε ο ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό. Η λέξη «ξεφτίλα» (και με συγχωρείτε που τη χρησιμοποιώ) αρκούσε.
Τι άλλο αν όχι ξεφτίλα ήταν οι «αιματηρές» συγκρούσεις ανάμεσα σε συντρόφους, οι συκοφαντικές επιθέσεις, η φλύαρη κενολογία, οι βαρύτατοι υπαινιγμοί, η αδίστακτη προπαγάνδα, οι αντιφάσεις και οι υπαναχωρήσεις, το προκλητικό lifestyle –την ώρα που ο κόσμος καιγόταν–, τα δηλητηριώδη τρoλ και φυσικά ο ευτελισμός εννοιών όπως συντροφικότητα, δημοκρατία και Αριστερά; Ο εκπεσών πρόεδρος ήθελε να μετατρέψει το κόμμα σε τσιφλίκι του, θεωρώντας τον εαυτό του κάτι σαν «εκκεντρική θεότητα», προορισμένη να διδάξει στο πόπολο τι σημαίνει αριστερή πολιτική και να κυβερνήσει τη χώρα.
Όμως ο Κασσελάκης δεν
είχε κρύψει ποτέ το ποιόν, τα συστατικά στοιχεία του χαρακτήρα του και το
πραγματικό πολιτικό του πρόσημο. Και μόνο εκείνο το διακοσμημένο με… συναίσθημα
ψεύδος, ότι ο υμνητής του Μητσοτάκη έμαθε την Αριστερά θητεύων στα άδυτα του
καπιταλισμού, μονάχα αυτή η ιλαρή δήλωση ήταν ικανή να προβληματίσει τον καθένα
για το τι εστί Κασσελάκης. Κάποιοι βέβαια είχαν δει αμέσως αυτό το «φο μπιζού»
της πολιτικής, εναντιώθηκαν, προσπάθησαν να πείσουν τους συντρόφους τους για το
κακό που βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ και έφυγαν νωρίς, αποφεύγοντας τον διασυρμό και τη
χλεύη.
Φυσικά, ο χορός των αφηνιασμένων και η συκοφαντική προπαγάνδα ότι τάχα αυτοί είχαν υπονομεύσει τον Τσίπρα, δηλαδή η αθλιότητα του «Κασσελακισμού», τους τιμώρησε με ένα μικρό ποσοστό στις ευρωεκλογές. Αλλά όλοι αυτοί που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ του ουρανοκατέβατου τι περίμεναν τόσο καιρό; Δεν έβλεπαν τις φτηνές χορογραφίες στο TikTok, το Κολωνάκι (αγορασμένο με χρήματα του Τάιλερ), τις μεθοδευμένες επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα, τον ωμό αυταρχισμό και τον κυνισμό του ανδρός;
Επιτέλους τώρα αντέδρασαν. Μόνο μην αποδειχθεί ότι είναι πλέον αργά. Γιατί όταν
μπήκαν με τη σειρά τους σε μια διαρκή διαμάχη με τον «Κασσελακισμό»,
τροφοδοτούσαν μοιραία την επικαιρότητα με γεγονότα που προκαλούσαν στην
κοινωνία γέλωτες, θυμηδία και αποστροφή σε αυτό που και ο Κασσελάκης αποκαλούσε
Αριστερά.
Ναι, έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις η Αριστερά στο παρελθόν. Αιματηρές διαμάχες, καθεστώς γενικευμένης καχυποψίας, προγραφές, διαγραφές, συκοφαντίες, διασπάσεις. Αλλά οι διαμάχες και οι συγκρούσεις της νεότερης εποχής είχαν ως επί το πλείστον πρόσημο ιδεολογικό. Οι αντιδικίες, οι νέες διασπάσεις και τα λοιπά παθογενή είχαν καθηλώσει την Αριστερά σε χαμηλά ποσοστά, αλλά ποτέ δεν δημιούργησαν στην κοινωνία εικόνα απωθητική και ιλαρή σαν τη σημερινή.
Όμως ποτέ δεν έγινε περίγελος. Ποτέ δεν σεργιάνισε επιδεικτικά στα σοκάκια των Σπετσών, ποτέ δεν βυθίστηκε σε σηπτικές δεξαμενές, ποτέ δεν προκαλούσε καγχασμούς το όνομά του. Τώρα λες ΣΥΡΙΖΑ και φεύγει ο κόσμος μακριά – όταν δεν αδιαφορεί ή δεν κάνει πλάκα. Θα καταφέρουν οι ανατροπείς του «Κασσελακισμού» να βελτιώσουν την εικόνα; Ίσως είναι αργά, πολύ αργά… Ακόμη και για δάκρυα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου