Δεν υπάρχει χριστιανική καρδιά, που νά μήν τιμά καί νά μή σέβεται τήν «τιμιωτέραν των Χερουβείμ καί ένδοξοτέραν άσυγκρίτως των Σεραφείμ». Δέν υπάρχουν ανθρώπινα χριστιανικά χείλη, πού νά μήν έχουν προφέρει, σέ ώρες χαράς ή λύπης, τό γλυκύτατο όνομα της Παναγίας Μητέρας τού Κυρίου μας.
Τό όνομά Της καλύπτει ολόκληρη τήν ιστορία μας. Ή παρουσία Της είναι αισθητή σ' όλες τίς δύσκολες προσωπικές καί εθνικές μας στιγμές. Μας παρακολουθεί τό βλέμμα Της. Είμαστε συνδεδεμένοι σάν λαός μέ τή σεπτή μορφή Της. Είναι αλήθεια πώς οί θαυματουργικές Της επεμβάσεις στή ζωή τού Γένους μας είναι αμέτρητες.
Πάντα μάς παραστέκεται στίς θλίψεις μας καί μάς παρηγορεί, πάντα μάς προστατεύει. Ήταν ή μοναδική ελπίδα των προγόνων μας. Ζέσταινε τόν πόθο των σκλαβωμένων γιά ελεύθερη ζωή. Αυτή επούλωνε τά τραύματα τών άμοιρων ραγιάδων.
Καί όταν έφθασε ή μεγάλη ώρα τού ξεσηκωμού, πάλι ή Παναγία ευλόγησε τόν ίερό αγώνα, πάλι ή εικόνα Της έγινε φλάμπουρο καί προπορεύτηκε στήν πορεία τών ηρώων. Πάλι ή Παναγία έβαλε υπογραφή καί έδωσε υπόσχεση γιά τήν ελευθερία καί τή νίκη.
Σ' αυτήν απευθύνονταν γονατιστοί οί πολέμαρχοι τού Εικοσιένα καί τήν παρακαλούσαν μέ κραυγή γεμάτη εμπιστοσύνη: «Ψύχωσε, Παναγία μας, τόν Ελληνισμό, ανάστησε τό Γένος». Κάτω άπό τήν προστασία της αγάπης Της ζήσαμε σάν λαός καί μέ τή δύναμη Της πολεμήσαμε σάν Στρατός.
Ήταν καί πάντα θά είναι Τροφός μας καί Φρουρός, Μητέρα, Προστάτιδα καί Σύμμαχος τών Ένοπλων μας Δυνάμεων, Έλευθερώτρια της Ελλάδος. Οί καλλιτέχνες καί οί λογοτέχνες μας εμπνεύστηκαν άπ' τή γλυκεία μορφή της Παναγίας, τραγούδησαν τά θαύματα Της, έδημιούργησαν αριστουργήματα μοναδικής αξίας.
Καί όλα αυτά Της τά πρόσφεραν σάν δείγματα αγάπης καί λατρείας. Περίτεχνες Εικόνες Της μέ χίλιες δυό ονομασίες καλλιεργούν την ηθική μεταρσίωση, φέρνουν γαλήνη στή ψυχή μας. Ακόμη καί οί βλάσφημοι συγκλονίζονται στό αντίκρυσμα της φυσιογνωμίας Της καί ανακαλούνται στήν τάξη οί κάθε είδους ασεβείς, πού είναι αρκετοί στήν εποχή μας.
Όμως δεν είναι πρόοδος κι απελευθέρωση ή ασέβεια. Δέν είναι εκσυγχρονισμός κάθε ιδέα έξαλλη, πού κάνουν οί επιπόλαιοι θεαματικά. Τό νά κόβεις τίς ρίζες σου καί νά άρνησαι αξίες καί πιστεύματα, δέν είναι απλώς μόδα καί συνήθεια κακιά, δέν είναι επανάσταση, όπως τήν ονομάζουν μερικοί.
Ή απομάκρυνση άπό τό Θεό, τό ξέφτισμα των παραδόσεων καί ή έλλειψη ιδανικών, είναι ή πιό μεγάλη συμφορά τών λαών, βεβαιωμένη ιστορικά.Γι' αυτό, ό,τι κι άν κάνουμε, όπου κι αν βρισκόμαστε, όποιοι κι άν είναι οί στόχοι μας, πάντα νά ενθυμούμεθα μέ σεβασμό τήν μεγάλη Πνευματική μας Μητέρα.
Είναι δίπλα μας καί μας παρακολουθεί μέ αγωνία Δακρύζει γιά τίς πτώσεις μας. Δέεται γιά τήν σωτηρία μας. Μάς αγκαλιάζει μέ τήν αγάπη Της. Μας θωρακίζει μέ τήν δύναμη Της. Τέτοια αποστολή έχει ή Παναγία μας, πού είναι μεταξύ ουρανού καί γης, γιά νά μάς άνακουφίζη τόν πόνο. Νά μάς θεραπεύη τή λύπη.
Πρεσβεύει καί μάς ανακουφίζει. Μάς ευλογεί καί μάς χαροποιεί. Αυτή είναι όχι μόνο τών αγγέλων, άλλά καί δική μας χαρμονή. Είναι τών θλιβομένων ή χαρά καί τών πολεμουμένων ή πίστη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !
Π. ΒΟΙΩΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου