Η ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Όπως είναι ευρέως γνωστόν τόσο στην χώρα μάς αλλά κυρίως και μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σύνηθες φαινόμενό το να σκοτώνονται ολοένα και περισσότερες γυναίκες είτε όταν βρίσκονται είτε μέσα στα πλαίσια του γάμου ή εκτός αυτού. 

Άξιο αναφοράς θα πρέπει να γίνει το ρητό που υπάρχει εξ’ αρχής στον Ποινικό μας Κώδικα και αφορά όλα τα εγκλήματα που τελούνται και χαρακτηρίζονται ως αξιόποινες πράξεις. Η αρχή αυτή είναι η κάτωθι: nullum crimen nulla poena sine lege. Αυτό στα ελληνικά σημαίνει κυρίως ότι κανένα έγκλημα δεν μένει ατιμώρητο.

Κάθε έγκλημα, το οποίο και διαπράττεται μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας δεν θεωρείται ότι είναι αόριστο, γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό σημαίνοντα ρόλο παίζει η αρχή της ενοχής. Ό όρος κυρίως της γυναικοκτονίας κυρίως έκανε την εμφάνισή της το 1976 όταν και έγινε η πρώτη σημαντική καταγραφή του όρου αυτού από την έγκριτη κοινωνιολόγο Diana H. E. Rusell.

Η αγγλική ορολογία για το θεσμό της γυναικοκτονίας προέρχεται από την λέξη homicide, που στα ελληνικά καταγρ’αφεται ως «ανθρωποκτονία» με το συγκοπτόμενο “femi”. Για πρώτη φορά ο ως άνω όρος εγκολπώθηκε στην εγκληματολογία το 1992 χάριν του συγγράμματος με τίτλο: «Femicide: The Politics Of Woman Killing».

Όσον αφορά το γιατί πρέπει να δολοφονούνται δεκάδες γυναίκες η πρώτη πολύ σοβαρή εξήγηση δόθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), σύμφωνα με τον οποίο σκοτώνονται πολύ απλά λόγω του φύλου τους, θεωρώντας τις γυναίκες ως κατώτερα όντα.

Επιπρόσθετα, υπάρχουν πληθώρα λόγω που οδηγούν και πάλι σ’ αυτό το φρικτό έγκλημα όπως είναι επι παραδείγματι η άποψη περί μισογυνισμού, δηλαδή ότι οι γυναίκες δεν θα πρέπει να έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θεσμός της γυναικοκτονίας είναι παρεμφερής μ’ αυτόν του βιασμού, έγκλημα, το οποίο είναι κι αυτό με τη σειρά του σύνθετο αποτελείται δηλαδή από δύο (2) μέρη τη βία και τη συνουσία.

Μια σημαντική παράμετρος επίσης είναι ότι δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρξει οποιοσδήποτε διαχωρισμός τόσο στην περίπτωση της ανθρωποκτονίας μ’ αυτήν της γυναικοκτονίας. Και στις δύο (2) περιπτώσεις το έννομο αγαθό που προστατεύεται είναι αυτό της ανθρώπινης ζωής αλλά και το πιο σημαντικό είναι η προστασία της γενετήσιας ελευθερίας.

Το τελευταίο αυτό αγαθό προστατεύεται με την αναθεώρηση που έχει ήδη γίνει του Ποινικού μας Κώδικα με βάση το νόμο 4604/2019 και αναφέρεται ρητώς και κατηγορηματικώς στην ισότητα των δύο φύλων και στην αποτελεσματική καταπολέμηση της έμφυλης βίας στη χώρα μας. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάθε χρόνο σ’ όλες τις χώρες της Ένωσης χάνουν τη ζωή τους δύο χιλιάδες εξακόσιες (2600) γυναίκες λόγω αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος.

Στη χώρα μας οι πρώτες σημαντικές υποθέσεις γυναικοκτονιών έλαβαν χώρα το 2019 με την πολύκροτη υπόθεση που έλαβε χώρα στη Ρόδο και είχε ως αποτέλεσμα τον αποτρόπαιο θάνατο της κυρίας Τοπαλούδη. Την ίδια ακριβώς χρονιά ανάλογο περιστατικό συνέβη στο νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα με την κυρία Πέτρου να πέφτει θύμα ενός άνδρα με καταγωγή από το Αφγανιστάν.

Στην ως άνω περίπτωση καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο πατέρα της ως άνω δολοφονηθείσας διότι δεν ενέκρινε αυτού του είδους τη σχέση. Αυτοί οι λόγοι λέγονται κυρίως «ψυχομετρικοί» και επηρεάζουν στο ακέραιο τόσο την ψυχολογική όσο και την ψυχική κατάσταση των θυμάτων – γυναικών.

Το έναυσμα όμως για την κατακόρυφη αύξηση αυτού του είδους των εγκλημάτων χαρακτηριζόμενων ως «έμφύλη βία» δόθηκε από τη στιγμή που ξέσπασε κυρίως ο ιός του κορονοϊού και αναγκαστήκαμε να περιορίσουμε τις μετακινήσεις σας σε πολύ μεγάλο βαθμό. 

Οι περιπτώσεις του εγκλήματος των γυναικοκτονίων αυξήθηκε κατακόρυφα λόγω της ψυχικής υγείας των ατόμων, τα οποία και έπρεπε να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους και να παραμένουν ολοένα και περισσότερο στο στενό τους οικογενειακό τους περιβάλλον.

Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι θα πρέπει να ενσκύψουν πάνω σ’ αυτό το δισεπίλυτο πρόβλημα τόσο οι Έλληνες νομοθέτες όσο και οι Ευρωπαίοι παράλληλα για να μπορέσουν να δώσουν ένα οριστικό τέλος σ’ αυτό το υπερμεγέθη πρόβλημα. «Ο καιρός γαρ εγγύς».