«ΕΤΕΧΘΗ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΩΤΗΡ» (ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ)

Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες του Ιστολογίου μας, 

Ο Χριστιανικός κόσμος εορτάζει και εφέτος την Γέννησιν του Θεανθρώπου Ιησού. Οι αιώνες έρχονται και παρέρχονται και η μια γενεά διαδέχεται την άλλην, αλλά όλο και νέα προβάλλει η μεγάλη και γλυκειά μορφή του Σωτήρος Χριστού. Ας στρέψωμεν και ημείς, το βλέμμα της ψυχής μας προς Αυτόν και μετά των ποιμένων και των μάγων, που τον προσεκύνησαν, ας προσφέρωμεν και ημείς την λατρείαν μας, η οποία αρμόζει εις το γεννηθέν Θείο Βρέφος, και συγχρόνως ας αφήσωμεν τον νούν και την καρδίαν μας να μελετήση, όσον είναι ανθρωπίνως δυνατόν, το μυστήριον της θείας ενσαρκώσεως και να ωφεληθή από τα συμβάντα κατά την νύκτα της Βηθλεέμ. Τέσσερα μεγάλα γεγονότα έχομεν να ίδωμεν. Και αυτά είναι:

1)Μια μεγάλη αντίθεσις: Μια φάτνη και έν ξενοδοχείον. Δυο είδη καρδιών. Δια τον Ιησούν δεν υπάρχει θέσις εις ξενοδοχείον δια να γεννηθή. Εκεί υπάρχει θέσις δι΄ εργασίαν, διά δείπνα, διά τέρψεις κοσμικάς, διά την αμαρτίαν. Ο Ιησούς ευρίσκει μίαν θέσιν εις την φάτνην, ένα τόσον άσημον διά τον κόσμον, ταπεινόν και χωρίς εμφάνισιν, τόπον. Ο Χριστός θέλει «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην», ίνα γεννηθή έν αυτή. Ο Κύριος εγνώρισε την ταπείνωσιν από της πρώτης ημέρας και καθ΄ όλας τας ημέρας. 

Εις το ξενοδοχείον «χωρίς θέσιν», εις τους ιδικούς Του, «δεν Τον εδέχθησαν», εις τους φίλους του «πληγωμένος». Αυτός ο Κύριος έλαβε μορφήν δούλου. Αυτός, ο πλούσιος εγεννήθη και έζησεν έν τη πτωχεία. Και διά μεν τας καρδίας, εις τας οποίας εμφωλεύει η απιστία, είναι ο «καταπεφρονημένος» και «χωρίς εκτίμησιν», δια δε τας καρδίας, αίτινες ανέμενον τον Μεσσίαν, το παιδίον τούτο είναι από του λίκνου του ο «Υιός του Υψίστου», ο «Σωτήρ».

2)Μία μεγάλη έκπληξις: Φόβος κατέλαβε τους ποιμένας, όταν ήστραψε πέριξ αυτών το φως, το οποίον ήτο η «δόξα του Κυρίου». Ο Κύριος, ο Οποίος, υπό την ταπεινήν του μορφήν, έν φάτνη ανακλιθείς, κρύπτει την θείαν μεγαλειότητα, αφήνει ταύτην να λάμψη ενώπιον των ποιμένων. Και εάν τρόμαξαν οι ποιμένες που είδαν την «δόξαν του Κυρίου», ποίον τρόμον θα αισθανθούν οι άπιστοι, κατά την Δευτέραν Παρουσίαν, βλέποντες τον Κύριον ερχόμενον  «…έν δόξη… και καθήμενον επί θρόνου δόξης αυτού» δια να κρίνη τον κόσμον;

3)Μία μεγάλη αγγελία: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ» ιδού η μεγάλη χαρμόσυνος αγγελία: Ο Σωτήρ εγεννήθη, ο Σωτήρ απέθανε, ο Σωτήρ ανέστη, ο Σωτήρ πάλιν θα έλθη. Ο Ιησούς σώζει σήμερον, σώζει μικρούς και μεγάλους, σώζει αιωνίως. Ο Χριστός συγχωρεί όλας τας αμαρτίας, συγχωρεί όλους τους αμαρτωλούς. Ο Χριστός συγχωρεί και όσους οι άνθρωποι δεν θέλουν να συγχωρήσουν. Ο Θεός προσφέρει τον ουρανόν εις τον Χριστόν, καθαρίζει την ψυχήν δια του Αγίου Πνεύματος, δέχεται εις τον ουρανόν εκείνους οι οποίοι ηκολούθησαν τον Χριστόν επί της γης. 

Εάν προσέξωμεν καλώς εις την αγγελίαν, θα ίδωμεν ότι ο Σωτήρ εγεννήθη δι΄ ημάς, «ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ». Ήλθε με τον σκοπόν να γίνη ο ατομικός Σωτήρ ενός εκάστου εξ’ ημών.  Ήλθε εδώ κάτω εις την γην εκ μέρους του Πατρός Του, απεσταλμένος από τον Πατέρα Του, δια να διεκδικήση τα δικαιώματα του Πατρός επί των δημιουργημάτων Του. Ήλθε δια να μας συμφιλιώση με τον Θεόν. Τούτο δε επραγματοποίησεν ο Χριστός δια του εξιλαστηρίου θανάτου Του επί του Σταυρού, όπου ως αντιπρόσωπος ημών των αμαρτωλών και ενόχων, βαστάζων πάσας τας αμαρτίας, εδέχθη να υποστή τον εκούσιον θάνατον, ως επαξίαν τιμωρίαν δια την ικανοποίησιν της Θείας Δικαιοσύνης. 

Ημείς δια της πίστεως λαμβάνομεν την υιοθεσίαν. Ο Θεός εν τω Χριστώ μας δέχεται ως Υιούς. Τούτο έχει συνεπείας μιας μακαριότητος, ήτις αρχίζει από την ύπαρξίν μας και συνεχίζεται εις την αιωνιότητα. Εδώ μεν γινόμεθα νέα δημιουργία, διότι τα πάντα εν τω Χριστώ είναι νέα: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» και, «δεν είσαι πλέον δούλος, αλλ’  υιός. Εάν δε είσαι υιός, είσαι και κληρονόμος του Θεού δια μέσου του Χριστού». 

4)Μια μεγάλη χαρά: Είναι μόνον ή έν τω Ιησού. Δύνασαι να είπης, είμαι ευχαριστημένος από την γέννησιν του Χριστού, επειδή εγεννήθη Παιδίον, δια να μου δοθή υπόδειγμα, το οποίον οφείλω να ακολουθήσω; Δύνασαι να είπης, ότι: λυπούμαι δια τα παθήματα του Κυρίου, που υπέστη ένεκα των αμαρτιών μου, προς εξάλειψιν της ενοχής μου και απαλλαγήν μου από της αιωνίου κολάσεως, αλλ’ ότι χαίρω και ευφραίνομαι εν τω Σταυρώ του Ιησού, διότι υιοθετήθην και ανενεγεννήθην; 

Σκιρτά από χαράν η ψυχή σου εις την σκέψιν της επιστροφής του Ιησού, επειδή θα έλθη ασφαλώς η εξαιρετική εκείνη στιγμή, που θα υψωθής και συ, πιστεύων, εις τον Ουρανόν; Ασφαλώς θα πληρωθή η καρδία σου χαράς, εάν μιμηθής την πίστιν και την υπακοήν των ποιμένων, οι οποίοι: 

1) Ήσαν εις τα σκότη, 

2) είδον το ουράνιον φως, 

3) κατελήφθησαν από μεγάλον θαυμασμόν, 

4) ήκουσαν τον λόγον του Θεού, 

5) υπήκουσαν αμέσως,

6) εύρον τον Σωτήρα,

7) εχάρησαν.

Αγαπητοί μου,                          

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη εποχή και πρέπει όμως με τη βοήθεια του Θεού να αντέξουμε όλοι πρέπει να συναισθανθούμε τις δυσκολίες και θα πρέπει ο ένας να συμπληρώνη τον άλλον και να προχωρήσουμε χωρίς ανταγωνισμούς. Εποχή κρίσεως, εποχή αποστασίας από τον Θεό και κρίσεως Πνευματικής, μπορεί σήμερα και οικονομική. Την οικονομική κρίση όμως την έφερε το εγώ, το βόλεμα, η εγωπάθεια, όπου στο τέλος μπορεί να φέρη και το αλληλοφάγωμα, μετά από αυτά όλα συν την απομάκρυνσίν μας από τον Χριστόν δεν είναι δυνατόν να μην είχαμε και επιπτώσεις στη ζωή μας.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι από καρδίας, όπως η γλυκειά ψαλμωδία των ουρανίων αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» γίνη και μια πραγματικότης. Να ιδούμεν μιαν παγκόσμιον ειρήνην και δια την πολυβασανισμένην ανθρωπότητα την ποθητήν ειρήνευσιν, δυνατήν με την χριστιανικήν πίστιν, δια της οποίας δοξάζεται ο Θεός, και προς πραγματοποίησιν της οποίας πρέπει να συμβάλωμεν και ημείς οι Έλληνες, όπως πάντοτε και τώρα με την χριστιανική ζωήν και τον χριστιανικόν μας πολιτισμόν, δια να απολαύσωμεν τα αγαθά της, τα οποία πλούσια προσφέρει εις τους πιστούς του ο Μέγας Ειρηνοποιός, το Θείον Βρέφος της Βηθλεέμ.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους και σε όλες.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ