14 ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΚΛΕΟΥΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕΙΑΣ – ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄

Σήμερα 7 Φεβρουαρίου 2022 συμπληρώνονται 14 χρόνια από την ανάρρηση της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. Ιερωνύμου Β΄ στον Θρόνο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος. 14 χρόνια ευκλεούς Αρχιεπισκοπείας. Ο Μακαριώτατος ανέλαβε σε μια κρίσιμη για την Εκκλησία της Ελλάδος περίοδο!!!

Επί  δεκατέσσερα έτη, η τροχιά της Πρωθιεραρχικής πορείας του Μακαριωτάτου διαγράφεται φωτεινή, μαρτυρώντας και επιβεβαιώνοντας ότι «πνεύμα ευθές», «πλήρης χάριτος», επετέλεσε την εκλογήν του.Ευθύς εξ΄ αρχής, έδωσε φλογερή πνοή σε μια αγαπητική ατμόσφαιρα προς πάντας γύρω του.  Αυτή η χαρακτηριστική κινητήρια δύναμη στην Πρωθιεραρχική Του διακονία, είναι πάντοτε η ακριβής εφαρμογή της πρώτης και μεγάλης εντολής του Κυρίου μας. Της Αγάπης. Άριστος συνδυασμός!!!

Η αγάπη που εργάζεται ταπεινά και αποδοτικά και δεν κυνηγάει τυμπανοκρουσίες. Η αγάπη του προς όλους αδιακρίτως προς ευγνώμονες και αχαρίστους, θεραπεύει με τον τρόπο του την προσβολή δια της συγγνώμης, τη διχόνοια δια της ενότητος, την πλάνην δια της Αληθείας και την Αμφιβολία δια της πίστεως.

Εφαρμόζει τον Παύλειο λόγο: «Μη νικών υπό του κακού, αλλά νίκα έν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ.ιβ΄21). Είναι δύσκολο να αποδοθεί με ακρίβεια η χαρισματική εικόνα του Μακαριωτάτου, άλλωστε οι  πάντες γνωρίζουν ότι όσο σπουδαιότερο το πρότυπο, τόσο δυσκολότερο το έργο του ζωγράφου.Ας θυμηθούμε όμως σήμερα τι είχε πει στον Ενθρονιστήριο Λόγο του ο Μακαριώτατος στις 16/2/2008:

….«Δεν έχω να καταθέσω προγραμματικές δηλώσεις, άλλωστε αυτές είναι ήδη διατυπωμένες άπαξ και με περισσή σαφήνεια επί του Σταυρού. Η Εκκλησία πορεύεται μέσα στην Ιστορία και τον κόσμο, αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Δεν ενδιαφέρεται να αντιπαρατεθεί προς κάτι ή κάποιον αλλά να προσλάβει τον κόσμο και να τον μεταμορφώσει…

…Προσεύχομαι και παρακαλώ τον Θεό όταν περάσει ο καιρός και πλησιάζω στο τέλος του κύκλου της επίγειας διακονίας μου να είμαι έτοιμος να απολογηθώ με παρρησία ενώπιον Θεού και ανθρώπων γι’ αυτόν τον Θρόνο που μου εμπιστεύθηκε ο Κύριος.

Θα ήθελα μέχρι τότε να έχω κατακτήσει το δικαίωμα να μιλήσω για αυτόν τον Θρόνο, κοιτώντας σας στα μάτια και εκφραζόμενος με τον ίδιο τρόπο που ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μιλούσε για το σκαμνί του λέγοντας:Εγώ με τη Χάρη του Θεού, μήτε σακούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ. Και το σκαμνί, όπου έχω, δεν είναι ιδικό μου,  δια λόγου σας το έχω. 

Άλλοι το λέν σκαμνί και άλλοι θρόνο. Δεν είναι καθώς το λέγετε. Αμή θέλετε να μάθετε τι είναι; Είναι ο τάφος μου και εγώ είμαι μέσα νεκρός όπου σας ομιλώ. Ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάσκει Βασιλείς και Πατριάρχες, Αρχιερείς, Ιερείς, άνδρας και γυναίκας, παιδιά και κορίτσια, νέους και γέρους και όλον τον κόσμον». 

Φράσεις συγκλονιστικές που σκιαγραφούν εντονότατα την προσωπικότητα του Μακαριωτάτου. Ο Αρχιεπίσκοπος αγαπά και τιμά την Εκκλησία, οραματιστής, αληθινός, πνευματικός δάσκαλος, αδιαπραγμάτευτα και μέχρις εσχάτων μαχητής για τις αξίες του λειτουργήματός του με πίστη στον Θεό, στον πολιτισμό και στα πανανθρώπινα ιδανικά της μόρφωσης, της ελευθερίας, της προόδου και της Εκκλησιαστικής εκπαιδευτικής καινοτομίας.

Χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.

Η ευγένεια.

Ο σεβασμός.

Το υψηλό ήθος.

Η ενσυναίσθηση.

Η συναισθηματική νοημοσύνη.

Η πίστη στον Κύριο και η άδολη εμπιστοσύνη.

Πάντα έτοιμος να θέσει στο περιθώριο, κάθε προσωπικό όφελος και κόπο, προκειμένου να αναδείξει τον πρωταρχικό της θέσης και της ευθύνης του, ακόμη και με κόστος για τον ίδιο, όπου με όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στα δύσκολα χρόνια της Πρωθιεραρχίας του.

Η καρδιά του είναι ένα «ανοιχτό βιβλίο», που ο καθένας μπορούσε να διαβάσει, ακόμη δε περισσότερο να το δανεισθεί. Το ιδανικό του είναι ο αυθεντικός και σκεπτόμενος κληρικός ή κάθε νέος και νέα που οφείλει με αρχές και δυναμογόνο δράση, να ανεβάζει ψηλά το άτομο και την κοινωνία, στο όνομα του Χριστού και του ανθρωπισμού.

Με κύρια μέσα, την δυναμική του παρουσία παντού, με αξιοθαύμαστη ευρυμάθεια και απαράμιλλη εσωτερική ευαισθησία, αιρόμενος πάντα στο ύψος όλων των περιστάσεων.  Είναι αυτός που με την συμπεριφορά του και τις πράξεις οικοδομεί ανθρώπους:

-Να δίνουν, όχι να αρπάζουν

-Να αγαπούν, όχι να χρησιμοποιούν

-Να κοιτάζουν τίμια, κατευθείαν στα μάτια 

τους ανθρώπους ούτε ψηλά ούτε χαμηλά

-Να είναι αγωνιστές μέσα στην ζωή

Έχει πάντα πολλές υποχρεώσεις, πολλά πράγματα να κάνει και λίγο χρόνο για να αφιερώσει στον εαυτό του. Όμως όσα δύσκολα σκαλιά και αν ανεβαίνει βρίσκει πάντα χρόνο και διάθεση όχι να μιλά, αλλά να ακούει. Να συζητά. Διδάσκει την αγάπη, γιατί ξέρει ο ίδιος να αγαπά.

Αγαπά το Ιερό Θυσιαστήριο, τους ανθρώπους, την ζωή, την Αρχαιολογία, μα πάνω απ΄ όλα, την Ορθόδοξη παράδοση και την Εκκλησία.  Αγαπά την νεολαία έχει πάντα την έννοιά του και σε προτεραιότητα τους νέους ανθρώπους, από κάθε θέση που πέρασε, εξάλλου με κάθε ευκαιρία κλέβει χρόνο για να τους αφουγκραστεί.

Ανησυχεί ως πατέρας για όλους και φροντίζει και ενισχύει όποιον μαθαίνει ότι έχει ανάγκη, ουσιαστικά αλλά και αθόρυβα όπως ταιριάζει στους πραγματικούς ανθρώπους του Θεού. Ήρθε στην Αθήνα ως Προκαθήμενος σε μια εποχή που η Εκκλησία  ταλανίζετο  από πάρα πολλά. Σε αυτή την κρίσιμη εποχή ο Θεός έστειλε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών τον καταλληλότερο και ικανότατο άνθρωπό του. 

Με ψυχικά χαρίσματα γεμάτος πίστη στο Θεό, ρίχτηκε από την πρώτη στιγμή με όλες του τις δυνάμεις στο έργο που του ανέθεσε ο Θεός. Στηρίζει και καθοδηγεί  ακούραστα όλους σε κάθε οικογενειακό ή προσωπικό πρόβλημα και όπου χρειάζονται και υλική βοήθεια κάνει το παν να βρει τρόπο να βοηθήσει.

Το έργο του στην Ιερά Αρχιεπισκοπή μεγάλο, γι’  αυτό όμως και πολλά άλλα θα ενημερωθείτε πολύ σύντομα μέσα από τον Τόμο που θα κυκλοφορήσει με τίτλο:«20ος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ο από Θηβών και Λεβαδείας ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ο Β΄».

Θα χρειαστούν πολλές σελίδες για να αναφερθεί κανείς στο πολυσχιδές έργο του Μακαριωτάτου το οποίο δεν διαλαλεί, διότι θεωρεί ότι για έναν Επίσκοπο κορυφαία στιγμή της Ποιμαντορίας του είναι η συνεχής πνευματική άνθηση μιας Τοπικής Εκκλησίας της οποίας την ευθύνη έχει, διότι τότε και μόνο πολιτογραφεί πολίτες του ουρανού.

Μέσα από την δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής του, μέσα από την ποιότητα των αξιών, των ιδεών, των αρχών και των ιδανικών του, μέσα από την παροιμιώδη ανιδιοτέλεια, μέσα από την ευγένεια της αξιοπρεπούς και άδολης συμπεριφοράς του, που δεν βλέπει πουθενά εχθρούς, διδάσκει τους μεταγενέστερους.Τους διδάσκει με τον τρόπο του να κοιτάζουν ψηλά και να κρατούν ψηλά στην αξία, τις αξίες του Εκκλησιαστικού ανδρός, του Χριστιανού, του Ανθρώπου.

Με αυτές τις ταπεινές σκέψεις εμείς σήμερα αυτή τη χαρμόσυνη ημέρα δεόμεθα του Μεγάλου Θεού όπως δίδει εις τον Μακαριώτατον υγείαν, δύναμην, χαράν και πολλά τα Έτη δια το καλό της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

Voiotosp@gmail.com