Η ΕΚΛΟΓΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ

 

"Ο Μητσοτάκης κάνει πάρτι γιατί έχει απέναντί του τον Τσίπρα" είπε πρόσφατα ο Νίκος Ανδρουλάκης και η φράση αυτή δίνει σαφέστερα από τα συνήθη "ξύλινα πασοκικά", το στίγμα του νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Όχι ότι θέλει και μεγάλη σοφία για να διαπιστώσει κανείς ότι ο Μητσοτάκης κυριαρχεί, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν πείθει.

Αλλά ο νέος επικεφαλής της κεντροαριστεράς, εκτός από την απαξία που προδίδει η φράση του για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να ξέρει και ποιος είναι ο αντίπαλός του.Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μεγάλο κόμμα στα εκλογικά ερείπια του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα του κ. Τσίπρα, αφού προσέλκυσε τα πιο καιροσκοπικά στελέχη του Κινήματος που αναζητούσαν εργοδότη, συχνά έμοιαζε με ένα ΠΑΣΟΚ plus. 

Η απομείωση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο τροφοδότης της μεγέθυνσης του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα είναι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να επαναπατρίσει αυτόν τον κόσμο και πώς. Καλύτερη συγκυρία πάντως δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και δεν είναι μόνο το νέο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, που πιστοποιεί η μεγάλη προσέλευση του κόσμου στις εσωκομματικές εκλογές. 

(Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την ανάλυση του Πάνου Σταθόπουλου στην Καθημερινή, υπήρξαν περιπτώσεις Δήμων, όπου εμφανίστηκαν και ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές, περισσότεροι και από όσους είχαν ψηφίσει ΚΙΝΑΛ στις εκλογές του 2019. 

Με ακραία περίπτωση τον Δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού, όπου ψήφισαν 1.036 έναντι 585 ψήφων το 2019.) Δεν είναι μόνο το πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη, ενός νέου - νεότερου του Τσίπρα - και άφθαρτου επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι μόνο η επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας που παρατηρείται διεθνώς, με αφορμή την πανδημία. 

Είναι και ότι η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να διευρύνει την επιρροή του κόμματός του προς το κέντρο - αφού το φανατικό αντιμνημονιακό κοινό που έφερε τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία δεν υπάρχει πλέον πνέει τα λοίσθια. Έχει μείνει μόνο ο τίτλος: "Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία". Α ναι, και ο Νίκος Μπίστης να υπερασπίζεται τον Παπανδρέου. 

Οι λόγοι για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να προσελκύσει το κέντρο είναι πολλοί. Είναι φυσικά, η αντιπολίτευση που κάνει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό που έγραψε ο Σωτήρης Βαλντέν στην Εποχή, ότι: "Η μετωπική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση σε όλα περίπου τα ζητήματα, με προσωπική στοχοποίηση του Μητσοτάκη, με καταφανείς υπερβολές και με ένα ακραία εριστικό ύφος, υποβαθμίζει το επίπεδο της δημοκρατίας, συσκοτίζει τα πραγματικά ζητήματα και επενδύει στο θυμικό, ακόμα και στην ανωριμότητα των πολιτών και όχι στην κρίση τους".

Είναι η απουσία οποιασδήποτε αυτοκριτικής για τα όσα συνέβησαν επί κυβέρνησης της πρώτη φορά Αριστεράς. Η υπονόμευση των θεσμών, η στοχοποίηση των αντιπάλων, οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, ο Παπαγγελόπουλος, ο Παππάς, η εχθροπάθεια και ο διχασμός. Είναι η απουσία αυτοκριτικής για το δημοψήφισμα και τη συνεργασία με τον Καμμένο.

Με άλλα λόγια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος επιχειρεί με τα ίδια υλικά και με τα ίδια πρόσωπα, χωρίς αυτοκριτική και με την ίδια ρητορική, να μας πείσει ότι είναι κάτι άλλο. Δύσκολο. Αυτό το κεντροαριστερό κοινό, που φυσικά δεν πείθεται από τις αγνές προθέσεις του νέου Τσίπρα, συν το αντιδεξιό κοινό που ψήφισε στο παρελθόν τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα δεν βλέπει προοπτική και έχει απογοητευτεί, διεκδικεί ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Ο Μιχάλης Μητσός στα Νέα έγραψε τι δεν πρέπει να κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κεντρώων ψηφοφόρων. Να μην καταφύγει σε ξύλινη γλώσσα, σε λαϊκισμούς και σε εύκολες υποσχέσεις. Σωστό. Αλλά δεν είναι αρκετό. 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης οφείλει να καταθέσει και τη δική του πρόταση. Διακριτή από την φιλελεύθερη εκδοχή της κανονικότητας που προτείνει η Νέα Δημοκρατία και την κρατικίστικη εκδοχή της ταξικής μονομέρειας του ΣΥΡΙΖΑ. Περιμένουμε να την ακούσουμε. Και κάτι ακόμα...

Οφείλει να απαντήσει και σε ένα ερώτημα κρίσιμο, που ούτως η άλλως δεν θα αποφύγει, όσον πλησιάζει η ώρα των εκλογών: Τι θα κάνει σε περίπτωση που οι κάλπες, ακόμα και το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, δεν δώσουν σαφή πλειοψηφία.