ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΟΔΥΝΗΡΟΣ

 

Ωσάν να επίκειται η συντέλεια του κόσμου, κατέκλυσαν τα πλήθη τους δρόμους, τις αγορές, τα καφενεία και τα εστιατόρια, σε μία απέλπιδα θα έλεγε κανείς προσπάθεια να γευθούν τις απολαύσεις της ζωής, ενώ επιστήμονες και κυβερνητικοί αξιωματούχοι προειδοποιούν σε επίπεδο παγκόσμιο για τη θανατηφόρο επέλαση της νέας μεταλλάξεως του κορωνοϊού. Ο πόθος για ζωή και δράση κατανικά τον φόβο. 

Είναι από μιαν άποψη φυσιολογική η αντίδραση, αν και το τίμημα προβλέπεται βαρύ. Ωστόσο, διαχρονικά, άτομα ευφυέστατα, με πεισιθάνατη διάθεση, καταγράφουν ή προεξοφλούν διάφορα ζοφερά, παρατηρώντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων. «Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων αθάνατοι ποίησαν», έγραφε ο ημέτερος Ησίοδος, διεκτραγωδώντας τη διαρκή εξαχρείωση του γένους των ανθρώπων.

Στη διάρκεια του Α΄ Μεγάλου Πολέμου, ο Γερμανός φιλόσοφος Οσβαλντ Σπένγκλερ δημοσίευσε τον πρώτο τόμο πραγματείας δυσνόητης για τον κοινό αναγνώστη –όπως ο συντάκτης του παρόντος κειμένου– υπό τον τίτλο «Η παρακμή της Δύσεως». Τη συγγραφή πολύτομου έργου περί της παρακμής και πτώσεως της δυτικής Δημοκρατίας πιθανολογούσε πρόσφατα αρθρογράφος συντηρητικής βρετανικής εφημερίδος. Κάτι αντίστοιχο με τη μνημειώδη ιστορία του Αγγλου ιστορικού του 18ου αι. Εδουάρδου Γίββωνα «Η παρακμή και πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας».

Αναμφισβήτητη είναι η διαταραχή των διανοουμένων και των σκεπτόμενων ανθρώπων. Διότι όντως αναιρούνται συντεταγμένες βασικότατες, που εξασφάλισαν την υπεροχή του δυτικού συστήματος έναντι του καταρρεύσαντος σοβιετικού. Δεν είναι μόνον η αναστολή των ατομικών ελευθεριών και η δυναστική παρέμβαση του κράτους, καθώς μάχεται να αντιμετωπίσει την πανδημία του κορωνοϊού, που εις την κυριολεξία δαιμονίζει κυρίως τους Ευρωπαίους φιλελευθέρους.

Διότι ήδη πριν από την εκδήλωση της πανδημίας επιχειρείτο συστηματικά να διαμορφωθεί κοινή συμπεριφορά των πολιτών διά της εκδόσεως «πρωτοκόλλων». Αλλά όμως ίσως δεν θα ήταν δυνατόν να έχει συμβεί αλλιώς. Σε μια εποχή που κυριαρχούν τα γιγαντιαία σχήματα τόσο στον τομέα της οικονομίας όσο και στην περίπτωση πολυεθνών οντοτήτων, όπως η Ε.Ε., η ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων να είναι αναπόφευκτη.

Η πανδημία του κορωνοϊού είναι από μιαν άποψη ένα πεδίο ασκήσεως για ό,τι θα ακολουθήσει. Από την άποψη αυτή δεν έχουμε «παρακμή» αλλά «μετασχηματισμό» της Δύσεως, όπως συνέβη άλλωστε κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν.