ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

 

Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν θα έχει μάθει από την τελευταία του εμπειρία με τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία. Θα θέλει να αποφύγει να νιώσει την ίδια απογοήτευση που είχε νιώσει το 2017, όταν αμέσως όταν ήρθε στην εξουσία, εκφώνησε μια ομιλία στη Σορβόνη για να προσεγγίσει μια Γερμανία που απλώς είχε το μυαλό της να οικοδομήσει κυβερνητικό συνασπισμό -και δεν έλαβε καμία απάντηση.

Όπως δήλωσε προσφάτως ο Γάλλος υπουργός για την Ευρώπη, Clement Beaune, σε συνέντευξή του, η Γαλλία θα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις επόμενες εβδομάδες για να ενισχύσει την ικανότητα της να φτιάχνει συνασπισμούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει συνεργασία όχι μόνο με τους παραδοσιακούς εταίρους της χώρας, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, αλλά επίσης και με λιγότερο προφανείς, όπως την Ολλανδία και τις Σκανδιναβικές χώρες.

Οι Γάλλοι ηγέτες περιμένουν με αγωνία δύο πράγματα από τις διαπραγματεύσεις στη Γερμανία για τη δημιουργία συνασπισμού: ποιος θα λάβει υπουργικές θέσεις και πώς θα επηρεάσει τη γαλλική προεδρία της ΕΕ στο α΄ μισό του 2022, η διάρκεια των συνομιλιών. Πραγματικά, ο Μακρόν δεν ανησυχεί για το εάν θα είναι Καγκελάριος ο Σολτς των Σοσιαλδημοκρατών ή ο Laschet των Χριστιανοδημοκρατών. Ο Γάλλος πρόεδρος έχει σχέσεις και με τους δύο πολιτικούς, και τους κάλεσε στα Ηλύσια Πεδία τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας στη Γερμανία.

Η πολυπλοκότητα της Bundestag καθιστά δύσκολο για τους Γάλλους αξιωματούχους να προβλέψουν τι είδους συνασπισμούς θα προκύψει από τις διαπραγματεύσεις. Με την πρώτη ματιά, μπορεί να φαίνεται ότι η κυβέρνηση του μακράν θα βρει κοινό έδαφος με όλα τα κόμματα που θα μπορούσαν να συμμετέχουν στον συνασπισμό. Αλλά κάποια από αυτά θα καταστήσουν πιο δύσκολο για τον ίδιο να υπερασπιστεί τις πολιτικές του. 

Για παράδειγμα, το φιλελεύθερο FDP είναι αντίθετο στην ευρωπαϊκή δημοσιονομική ενοποίηση και αμοιβαιοποίηση του χρέους που υποστηρίζει η Γαλλία, με στόχο την ταχεία αποκατάσταση του συνταγματικού ορίου χρέους που ανέστειλε η Γερμανία ως απάντηση στην πανδημία. Ομοίως, οι πολιτικές άμυνας και ενέργειας των Πρασίνων και των Σοσιαλδημοκρατών θα μπορούσαν να επιβραδύνουν τα projects που έχει υποστηρίξει ο Μακρον τα τελευταία χρόνια.

Επομένως, οι Γάλλοι αξιωματούχοι έχουν έντονο ενδιαφέρον στο ποιος θα γίνει ο επόμενος υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών της Γερμανίας. Ο πρώτος, ρόλος για τον οποίο ο ηγέτης του FDP, Christian Lindner έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον, θα είναι κρίσιμος στις συζητήσεις της ΕΕ για το ενιαίο χρέος και τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις. Ο τελευταίος μπορεί να είναι μια θέση που έχασε τη σημασία της υπό την εξουσία της Καγκελαρίου Μέρκελ, αλλά θα ήταν καθοριστικό για τη Γερμανία να αναλάβει έναν πιο γεωπολιτικό ρόλο και να υποστηρίξει την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία -όπως ελπίζει ο μακράν ότι θα γίνει.

Με τους ηγέτες της Γερμανίας να εστιάζουν στην εγχώρια πολιτική τους επόμενους μήνες, ο μακράν θα χρειαστεί να προτείνει πρωτοβουλίες και να δημιουργήσει συνασπισμούς, και σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Για παράδειγμα, το ΠΑρίσι θα μπορούσε να συζητήσει τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις και το μεταναστευτικό με τη Ρώμη και τη Μαδρίτη. Την άμυνα και τις διατλαντικές σχέσεις με τη Βαρσοβία και το Ταλίν. 

Και την κλιματική αλλαγή και την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία με τις κυβερνήσεις της Ολλανδία και της Δανίας. Εάν η Μέρκελ έδωσε προτεραιότητα πάνω από όλα στην κοινωνική συνοχή -όπως φάνηκε από πρόσφατη έρευνα του ECFR- ο Μακρόν θα πρέπει να αναλάβει αυτόν τον ρόλο μόλις η ίδια αποχωρήσει. 

Πραγματικά, ο Γάλλος πρόεδρος τώρα έχει μια καλή εμπειρία από ευρωπαϊκές Συνόδους Κορυφής και γνωρίζει τους ομολόγους του στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες -κάτι που δεν ισχύει για τον Σολτς, ο οποίος πιθανότατα θα είναι ο επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας.

Τα τελευταία χρόνια, από τον Μακρόν προερχόταν κατά κύριο λόγο οι νέες προτάσεις για την πολιτική της ΕΕ -κάποιες εκ των οποίων είχαν οδηγήσει σε διαιρέσεις μεταξύ των κρατών—μελών. Τώρα είναι η ώρα να προσεγγίσει τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες και να κερδίσει την υποστήριξή τους για τις πρωτοβουλίες του.

Η ανάγκη για ευρωπαϊκή συνοχή έχει γίνει πιο εμφανής από ποτέ τους τελευταίους μήνες, υπό το πρίσμα της αποχώρησης του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, των συζητήσεων της ΕΕ για το σύμφωνα μετανάστευσης και ασύλου, και την επίδραση της συμφωνίας της AUKUS στην στρατηγική της ΕΕ για την περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού. Η επικείμενη προεδρία της Γαλλίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο,, της προσφέρει την τέλεια ευκαιρία να αντιμετωπίσει τέτοια ζητήματα. 

Αλλά θα χρειαστεί έναν ισχυρό σύμμαχο στο πρόσωπο της Γερμανίας, για να αντιμετωπίσει τις συζητήσεις για τα projects που ξεκίνησαν υπό γερμανική προεδρία, όπως την Στρατηγική Πυξίδα. Αντιστοίχως, ο Μακρόν θα ελπίζει ότι τα κόμματα της Γερμανίας θα σχηματίσουν κυβέρνηση πριν από το τέλος του έτους -και ότι στο μεταξύ, θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την καλή του σχέση με τη Μέρκελ και τη δημοτικότητα του εντός της ΕΕ για να προετοιμαστεί καλύτερα για τις βασικές δράσεις της γαλλικής προεδρίας στην ΕΕ. 

Όπως τη Σύνοδο Κορυφής με την Αφρικανική Ένωση τον Φεβρουάριο και την ευρωπαϊκή αμυντική διάσκεψη που προγραμματίζεται για τον επόμενο μήνα. Παρόλα αυτά, το Παρίσι δεν θα πρέπει να ξεχάσει ότι μπορεί να αναπτύξει τις μακροπρόθεσμες στρατηγικές της ΕΕ με τους συμμάχους του σε 25 άλλα κράτη-μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Τσεχίας και της Σουηδίας, τους εταίρους της στην τριάδα της προεδρίας του Συμβουλίου.