ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ ΕΡΧΕΤΑΙ «ΚΑΥΤΟ» ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Τα τελευταία 70 χρόνια από την λήξη του αιματηρού Β Παγκόσμιου πολέμου, η Κούβα αποτέλεσε μια ευκαιρία να δοκιμαστούν οι αντοχές των πολιτικών των ΗΠΑ. Όταν την πρωτοχρονιά του 1959 ο Φουλχένσιο Μπατίστα εγκατέλειψε την εξουσία, ο Φιντέλ Κάστρο το είχε ξεκαθαρίσει: «Θα πάμε όσο πάμε με το εμπάργκο και με τις απειλές και όπου βγει» έλεγε παντού.

Το 1995, είχε έρθει στη Νέα Υόρκη και σε δεξίωση της κουβανικής αντιπροσωπείας, σε πλαίσιο Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ, στην οποία έτυχε να παραβρεθώ, είπε ότι ήταν σε απόλυτη γνώση όλων των ανατρεπτικών εναντίον του σεναρίων και των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Κούβα.Παρομοίασε τον αγώνα του σαν να τον είχε καταβροχθίσει ο λύκος και εκείνος συνέχισε να τον βρίζει και να διεκδικεί την διαφυγή του από το στόμα του. Επαναλάμβανε δε την independencia national ως πρώτη του προτεραιότητα.

Σήμερα, μετά τα όλα όσα συμβαίνουν με το COVID και τις διαδηλώσεις στην Αβάνα, αλλά και τις αντιδιαδηλώσεις, ένα είναι το συμπέρασμα μου έχοντας επισκεφθεί την Κούβα και διατηρώντας αρκετούς φίλους εκεί και αλλού. Φαίνεται ότι επιχειρείται μια πλούσια συρραφή υπαρκτών, αληθινών, ανακριβειών και ψευδών στοιχείων. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα οδηγηθούμε πουθενά πιέζοντας τα πράγματα προς μια κατεύθυνση που δεν θα προκαλέσει χαρούμενα συναισθήματα σε κανέναν.

Και για να το διασκεδάσουμε λίγο...Τα main stream MME (ΑΡ, CNN, REUTERS και στην Ελλάδα κάποια) δημοσιεύουν φωτογραφίες μαζικών διαδηλώσεων υπέρ του καθεστώτος ως το αντίθετο, η ακόμη και διαδηλώσεις της Αργεντινής για το Κόπα Αμέρικα κ.α. ως αντικυβερνητικές στην Κούβα.

Ας μας επιτραπεί να υποστηρίξουμε ότι τα «καθεστώτα» μεταμορφώνονται ή εξελίσσονται ως επιβεβαίωση των νόμων του κοινωνικού ή πολιτικού γίγνεσθαι και δεν ανατρέπονται με το ζόρι ή με επικοινωνιακούς τρόπους Ο Κίσινγκερ είχε υιοθετήσει μια πολύ πιο έξυπνη τακτική στην προσέγγιση του με την Κίνα, αλλά και με τους Σαντινίστας στην Νικαράγουα.

Έβλεπε τότε με διορατικότητα  ότι η κατάσταση έχει πολλά στοιχεία που είναι έτσι και να ισχύουν συνιστώντας ακόμα και  «απειλή», αλλά  η ερμηνεία είναι άλλο πράγμα και οι πολιτικές προεκτάσεις διαφορετικό.Κάτι που δεν βλέπουμε ούτε εμείς πλέον καλά... Το ερώτημα, εξάλλου, δεν είναι κατά πόσο θα μετασχηματιστεί η σοσιαλιστική οικονομία της Κούβας, αλλά πότε και υπό ποιες συνθήκες θα προχωρήσει σε μια νέα μορφή κοινωνίας και ένα νέο σύστημα οικονομικής συνοχής.

Η νέα διπλωματική αντίληψη που πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να επικρατήσει είναι ότι η Δύση οφείλει  να «εξελίξει» αυτόν που κακώς ή καλώς θεωρεί  αντίπαλο της προς τα χνώτα του και να μην τον απειλεί με εξαφάνιση.