44 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΕΡΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Σαράντα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε, όπου σαν σήμερα 4 Οκτωβρίου 1981, εχειροτονήθη Επίσκοπος στον Καθεδρικό Ιερό Ναό των Αθηνών, υπό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ και πλειάδος Αρχιερέων ο τότε Αρχιμανδρίτης και Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου κ. Ιερώνυμος Λιάπης Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.

Στην περίπτωση όμως του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας και νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ συμπληρούντος σήμερα 4 Οκτωβρίου 2025  σάραντα τέσσερα χρόνια και δυο μήνες Αρχιερωσύνης, πρέπει να τονιστεί τοις πάσι η αφυλαργυρία του και η αφάνεια της προσωπικότητάς του. Συνολικά εικοσιοχτώ χρόνια εργάστηκε κυριολεκτικά, στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας ως Μητροπολίτης, χωρίς να ζητήσει τίποτε για τον εαυτό του, όπως ούτε αμοιβές, ούτε τιμές, ούτε δόξες. 

Ολιγόλογος χαρακτήρας, καλογερικός, ανεκτικός, ανεπηρέαστος, όπως και σήμερα ως Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας. Σκόρπιζε και σκορπίζει όπως πάντα, απλόχερα αγάπη σε όλες τις ψυχές, με την ανεκτικότητά του προς όλους κληρικούς και λαϊκούς καθώς και την έκδηλη αγάπη του για τα Μοναχικά τάγματα.

Επιπλέον την ακούραστη μέριμνά του, για τη συντήρηση και την επάνδρωση των Ιερών Μονών της τότε Επαρχίας του, όπου με την συνεχή συνεργασία, του τότε Υπουργείου Πολιτισμού και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, εργάστηκε αδιάκοπα και ακούραστα για την αναστήλωση των Αρχαιολογικών Μνημείων, και Βυζαντινών Εξωκλησίων και Ιερών Μονών της τότε Ιεράς Μητροπόλεώς του.

Έτρεχε τότε στην χαρά, στον πόνο, και στις περιστάσεις του ποιμνίου του, χωρίς το παραμικρό όφελος.  Όλα για το Φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, για τα Γηροκομεία, τα συσσίτια. Τη Στέγη Γερόντων Ψυχικής Υγιεινής και Α.Μ.ΕΑ.  Τους συμβουλευτικούς σταθμούς, την Χριστιανική Αγωγή της Νεότητος, τις Κατασκηνώσεις, τις Υποτροφίες τα Συνέδρια, τις Εκδόσεις εποικοδομητικών βιβλίων κ.α.

Ποιος θα ξεχάσει τον αγώνα του και την ανυποχώρητη στάση του, το 1988 μέχρι τέλους, για το κλείσιμο της γνωστής Χιλιαστικής Εταιρίας «Σκοπιά», στον Ελαιώνα Βοιωτίας; Γι΄ αυτό και για άλλα πολλά ο πιστός λαός της Βοιωτίας μαρτυρεί μέχρι και σήμερα την υπερβολικά αθόρυβη, και σκληρή εργατικότητα, του τότε Ποιμενάρχη της όπου έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του, σε κάθε γωνιά της Βοιωτίας.

Μεγάλη ήταν η απέχθειά του τότε όπως και σήμερα για το χρήμα, αλλά και το γεγονός ότι σέβεται την ανθρώπινη αξία, δεδομένου ότι γνωρίζει πως όλοι είμεθα Θεοδημιούργητα πλάσματα, με ατέλειες και ελλείψεις με ανάγκες και δυσχέρειες.Προσπαθούσε και προσπαθεί όπως και τώρα από την θέση που πανάξια κατέχει, σήμερα να απαλύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε πονεμένο και εμπερίστατο άνθρωπο. 

Ο Μακαριώτατος έχει Θεολογική βαθύτητα και ο λόγος του αποτελεί μια πολυεπίπεδη μύηση σε έναν κόσμο χάριτος και αληθείας. Είναι Ποιμένας με ασίγαστη την έγνοια και την φροντίδα για το Ποίμνιό του, άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια και προσήλωση στην Ευαγγελική του αποστολή. Ο λόγος του λιτός και απέριττος δείχνοντας όμως τον πόθο του για τα έσχατα!

Τον Απρίλιο του 1998 την περίοδο της εκλογής Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ήτο υποψήφιος για τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο. Δυστυχώς όμως όπως έχουμε ξαναγράψει κάποιοι κινήθηκαν τότε μέσα από υπόγειες διαδρομές και σκοτεινά γραφεία με δόλιες ενέργειες με σχέδια εξόντωσης και εγκληματική μεθόδευση σε βάρος αθώου. 

Πρωταγωνιστές μιας σκευωρίας με την πληρωμένη σύμπραξη από αριβίστες δήθεν δημοσιογράφους, του κιτρινισμού που αποφασίστηκε από κάποιους δυστυχώς και Αρχιερείς, Επικοινωνιολόγους και παρατρεχάμενους  για την εξόντωσή του δια δήθεν κατάχρηση χρημάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Όπως απεδείχθη όμως από τις παμψηφεί αθωωτικές αποφάσεις της αδέκαστης Δικαιοσύνης αποδεικνύεται περίτρανα ότι: Η συκοφαντία αυτή ήτο δόλια και ανυπόστατη με σκοπό την μη εκλογή του τότε Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Ιερωνύμου στον Θρόνο των Αθηνών .Όλα ταύτα δεικνύουν τον Εκκλησιαστικόν άνδρα. 

Είθε αυτή την συμπεριφορά της αρετής, της ταπεινότητος και της ηρεμίας, να την μιμηθούν έμπρακτα, όσοι προκαλούν με την δυστροπία, την κακότητα, και την εκμετάλλευση των αδυνάτων. Εμείς σήμερα αναφωνούμε: Ζήθι, Μακαριώτατε, εις έτη πολλά, και καλή δύναμη  για την πραγμάτωση των όσων έχετε οραματιστεί, δια την Εκκλησίαν του Χριστού

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

Αγαπητέ επισκέπτη του Ιστολογίου Θα ήθελα να θυμηθούμε σήμερα μαζί, μετά από 43 χρόνια το τι είχε πει στην Προσφώνησή του ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ κατά την διάρκεια της χειροτονίας εις Επίσκοπον του τότε Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.  Καθώς επίσης και τι είπε στην Αντιφώνησή του, ο τότε χειροτονηθείς Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, και σήμερα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ.

Κατά τη διάρκεια της χειροτονίας ο τότε Προκαθήμενος 

της Ελλαδικής Εκκλησίας  κ. Σεραφείμ προσφώνησε το νέο 

Ιεράρχη δια των εξής λόγων:

Αγαπητοί μου

Η λιπαρά μόρφωσις του προς χειροτονίαν σήμερον Θεοφιλεστάτου Εψηφισμένου δια την Ιεράν Μητρόπολιν Θηβών και Λεβαδείας, εν τε τη ημεδαπή και εν τη αλλοδαπή. Η αξιόλογος συγγραφική του εργασία, δια την οποίαν και έτυχεν επαξίως βραβείον της Ακαδημίας Αθηνών, η προσφορά του εις την παιδείαν του Έθνους.

Εις την οποίαν εδίδαξεν επί σειράν ετών άμα τη εισόδω του εις τον Ιερόν Κλήρον. Με ιδιαιτέραν την διδακτικήν παρουσίαν του εις την Λεόντιον Σχολήν, η καρποφόρος διακονία του εις την Εκκλησίαν, ως Πρωτοσυγκέλλου, και Ιεροκήρυκος και γενικώς πνευματικού εργάτου του Ευαγγελίου εν τω Αμπελώνι του Κυρίου εις την Ιεράν Μητρόπολιν Θηβών και Λεβαδείας, και το ανεπίληπτον του βίου του. 

Ήγαγον την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια παμψηφίας να προαγάγει τον Θεοφιλέστατον εις Μητροπολίτην της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, άτε του εν αυτή θεοφιλώς αρχιερατεύσαντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Νικοδήμου. Δια λόγους ους εκείνος εγνώρισε τη Ιερά Συνόδω της Ιεραρχίας, παραιτησαμένου, ανοιγείσης ούτω της θύρας δια να καταλάβη την Μητρόπολιν ταύτην ο σήμερον χειροτονούμενος, εκ της οποίας και κατάγεται ούτος. 

Ημείς δε εγνωρίσαμεν αυτόν προσωπικώς, ως στενόν ημών συνεργάτην εν τη Διαρκή Ιερά Συνόδω, εν τη οποία διετέλεσε το πρώτον Γραμματεύς, και εξετιμήσαμεν τον ειλικρινή και ευθύν χαρακτήρα του και το φιλόπονον εν τη υπηρεσία του, Τον ήμερον και ήρεμον τύπον του προσγειωμένου εις τας εκδηλώσεις του ανθρώπου, πράγματα τα οποία συνθέτουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Θεοφιλέστατε.Ταύτα πάντα και όσα άλλα διαφεύγουν λόγω της στιγμής, δικαίως ώθησαν, ώστε η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος δια τόσον τιμητικής παμψηφίας, να σε καλέση εις την υψηλήν αρχιερατικήν διακονίαν. Και να σου αναθέση την ποιμαντορίαν της και γενετείρας σου ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας. 

Και θέλει να πιστεύη, ότι και από της νέας ταύτης σκοπιάς θα φανής αντάξιος των προσδοκιών της μητρός Εκκλησίας και θα αποβής έτι πλέον επωφελής και καρποφόρος εις τον πνευματικόν Αμπελώνα του Θείου Αυτής Δομήτορος.

Θεοφιλέστατε.Αναλαμβάνης την διαποίμανσιν της κληρωθείσης σοι Θεοσώστου παροικίας εις μιαν περίοδον κρίσιμον και δια το Έθνος και δια την Εκκλησίαν, με άγνωστον την τροχιάν της δι΄ ολόκληρον τον κόσμον και δια την πατρίδα μας.

Θεοφιλέστατε.Καλείσαι, καθώς και πάντες οι πιστοί χριστιανοί, ομού και οι ταγοί της Εκκλησίας, καλείσαι λέγω, να διαδραματίσης συνθετόν ρόλον, και όχι μόνον καθαρώς εκκλησιαστικόν. Αλλά, ως η ιστορία μαρτυρεί και ρόλον εθνικόν, πράγμα το οποίον έπραξεν η Εκκλησία κατά τας δυσκόλους στιγμάς του εθνικού βίου, και κατά την βυζαντινήν περίοδον, αλλά και κατά τους προσφάτους μετά την απελευθέρωσιν χρόνους και μέχρι των ημερών ημών. 

Με αυτά τα ολίγα, Θεοφιλέστατε, από καρδίας εύχομαι, όπως το Πνεύμα το Άγιον, καθοδηγή τα βήματά σου εις παν έργον αγαθόν και αυτόν ευάρεστον, ώστε να καταστής ποιμενάρχης άξιος της εκτιμήσεως της Σεπτής Ιεραρχίας, τιθέμενος λυχνία φωταυγής φωτίζουσα την κληρωθείσάν σοι Θεοτίμητον Ιεράν Μητρόπολιν Θηβών και Λεβαδείας απ΄ άκρου εις άκρον αυτής. Με τας θερμάς αυτάς ευχάς, Θεοφιλέστατε, σε καλούμεν να ανέλθης εις υψηλήν βαθμίδα της Αρχιερωσύνης, ώστε ως άξιος αρχιερεύς να διαποιμάνης το πιστευθέν σοι χριστεπώνυμον πλήρωμα. Ά ξ ι ο ς!

Στην Αντιφώνησή του ο τότε Σεβασμιώτατος 

Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμος είπε:

Μακαριώτατε Δέσποτα

Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία

Αδελφοί συμπρεσβύτεροι και διάκονοι

Πιστέ του Κυρίου Λαέ

Αιχμαλωτισμένος από την αγάπη του Κυρίου μας και συντετριμμένος εγώ ο ελάχιστος αυτήν τη μυσταγωγικήν ώρα της ζωής μου. Τον ευχαριστώ με όλη την θέρμην της καρδιάς μου,διότι έτσι «οικονόμησε τα κατ΄ εμέ».  «Από γούν της ημέρας έως νυκτός ως χελιδών φωνήσω και ως αηδών αλλαλάξω και ου παύσομαι ευλογών Αυτόν πάσας τας ημέρας της ζωής μου».

Μακαριώτατε

Δεν είμαι διατεθειμένος αυτήν την ώρα ούτε το μεγαλείον του επισκοπικού αξιώματος να αναπτύξω, ούτε εις τας μικράς μου δυνάμεις, αι οποίαι τίθενται εις την διακονίαν της Εκκλησίας να αναφερθώ, παρά μόνον να σας διαβεβαιώσω, ότι: Δεν έχω ψευδαισθήσεις, και γνωρίζω καλά τι σημαίνει να είναι κανείς επίσκοπος στο 1981, ικανός «ποιμαίνειν μετ΄ επιστήμης τον λαό του Θεού». 

Καλούμαι να λάβω τον τρίτον της ιερωσύνης βαθμόν και αποστέλλομαι να ποιμάνω ένα εκλεκτόν και ιστορικόν λαόν, τον Βοιωτικόν, εις μιαν εποχήν, κατά την οποίαν, όπου κι΄ αν στρέψη κανείς το βλέμμα του αντικρύζει προβλήματα και ερωτηματικά.Εις την ταραγμένην εποχή μας, που επικρατεί η σύγχυση αλλά που υπάρχει συγχρόνως η αναζήτησις και η λαχτάρα για γνησιότητα.

Ειλικρίνεια και αλήθεια, εις την εποχή μας που κυριαρχεί η ανησυχία και το ανικανοποίητον αλλά συγχρόνως αναζητούνται στηρίγματα δια να οικοδομηθούν οι πεσμένες ελπίδες. Πιστεύω απόλυτα ότι η Εκκλησία, ο ορθόδοξος Επίσκοπος έχει χρέος να μεταγγίσει και να μεταφέρει εις αυτήν, την πραγματικότητα του Θεού.

Να καταστήση ψηλαφητή την παρουσία του Θεού εις τον κόσμον˙ και τούτο όχι ως ουραγός αλλά πρώτος «ώσπερ κριός επίσημος εκ μεγάλου ποιμνίου εις προσφοράν, ολοκαύτωμα δεκτόν τω Θεώ ητοιμασμένον». Αυτήν την ιστορικήν στιγμήν της ζωής μου πριν η αύρα του Παναγίου Πνεύματος πνεύση, επιτρέψατε μου Μακαριώτατε: 

Να ευχαριστήσω την Σεπτήν Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία δια της τιμίας ψήφου της με ανέδειξε ποιμενάρχην της ωραίας και ευάνδρου Βοιωτίας. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, η ομόφωνος πρόκρισίς μου με υποχρεώνει ακόμη περισσότερον, αυξάνει το βάρος της ευθύνης.

Να ευχαριστήσω τον σεβαστόν Γέροντα, τον Σεβ. Μητροπολίτην πρ. Θηβών και Λεβαδείας κ. Νικόδημον δια τη στοργήν και την αγάπην του προς εμε, δι΄ όσα έπραξε προς την ελαχιστότητά μου.Έζησα κοντά του δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια˙ θα είναι δι΄ εμε πάντοτε «ο δια της σιωπής κήρυξ» ή «επιστολή αρετής η υπ΄ εμού αναγινωσκομένη».

Διαδηλώ την υίικήν μου αφοσίωσιν προς το σεπτόν πρόσωπόν του˙ οι τόσες αρετές του θα αποτελούν δι΄ εμε πηγήν εμπνεύσεως και δείκτην πορείας εις την αρχιερατικήν μου διακονίαν. Να ευχαριστήσω τους σεβαστούς μου γονείς, οι οποίοι αξιώθηκαν από τον Κύριον να ευρίσκονται σήμερον εδώ, την ευλογημένην αυτήν ώραν˙ ας δοξολογούν μαζί μου τον Θεόν, ο οποίος τόσον πλούσιαν ήμειψε τους πολλούς των κόπους.

Τον πνευματικόν μου πατέρα αρχιμ. Βασίλειο Οικονόμου ο οποίος κυκλώνει σήμερα το ιερόν θυσιαστήριον και ο οποίος εις τα νεανικά μου χρόνια και έπειτα εστάθη πλάι μου βοηθός και ενισχυτής.

Τέλος Μακαριώτατε Δέσποτα, ευγνώμονες ευχαριστίες και άπειρον σεβασμόν εκφράζω προς την Μακαριότητά σας διότι με ετιμήσατε με την αγάπην σας και την εμπιστοσύνην σας.Εργάζομαι κοντά σας εις επιτελικήν της Εκκλησίας θέσιν υπέρ την τριετίαν και κατ΄ αυτήν πολλά εδιδάχθην.

Το αυθόρμητον του χαρακτήρος σας, η άδολη καρδιά σας, η ευθύτης και η ειλικρίνειά σας, η ανεξικακία σας,Η απέραντη αγάπη σας δια την Εκκλησίαν και το Έθνος, είναι στοιχεία, που αιχμαλωτίζουν τους συνεργάτας σας.«Και τα νυν παρατίθεμαι εμαυτόν τω Θεώ και τω λόγω της Χάριτος αυτού…».

Ευχηθήτε, Μακαριώτατε, σεβασμία των Ιεραρχών χορεία αδελφοί συμπρεσβύτεροι και διάκονοι, πιστέ του Κυρίου Λαέ.Ευχηθήτε, να αναδειχθώ «καλός ποιμήν», «καλός οικονόμος ποικίλης χάριτος Θεού», «να ποιμάνω το ποίμνίο μου μετ΄ επιστήμης και ουχί εν σκεύεσι ποιμένος απείρου». «Αυτός ο Κύριος να κρατήση της χειρός μου της δεξιάς και εν τη βουλή αυτού με οδηγήση».