ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ ΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ

Η αποκαθήλωση του Ιησού από το Σταυρό Του, ο Επιτάφιος Θρήνος, ο ενταφιασμός του νεκρού σώματός Του. Πρόκειται για τις εικόνες που φαίνεται ότι παρουσιάζουν μια ομοιογένεια. 

Εντούτοις οι υπόλοιπες στιγμές του Θείου Πάθους διακατέχονται από αντιθέσεις, όπως το φιλί του Ιούδα προς το Διδάσκαλο, το ράπισμα του δεσπότη από τους δούλους, η ανάκριση του Διδάσκαλου από τους αρχιερείς, η κρίση των φαρισαίων έναντι του αναμάρτητου Ιησού, η καταδικαστική απόφαση του Πιλάτου για έναν αθώο, η σταύρωση του Βασιλέα από τους στρατιώτες, ο ενταφιασμός της Ζωής.

Ένας από τους ύμνους των Εγκωμίων αναφέρει "Η Ζωή, πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.""Ο ευσχήμων Ιωσήφ από του ξύλου καθελών το άχραντόν σου σώμα, σινδόνη καθαρά ειλήσας και αρώμασι, εν μνήματι κενώ κηδεύσας απέθετο". 

Στην τραγωδία του Θείου Πάθους κυριαρχούν αρκετές μορφές, όμως οι τραγικότερες είναι αυτή της Παναγιάς, μητέρας του Κυρίου, η οποία θρηνεί για το θάνατο του Γιου Της, και των Ιωάννη και Πέτρου που θρηνούν για το θάνατο του Διδασκάλου.Παράλληλα, ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, βουλευτής εκείνης της εποχής, κρυφός μαθητής του Ιησού, τόλμησε και ζήτησε από τον Πιλάτο το σώμα του Κυρίου, προκειμένου να το ενταφιάσει. 

Ο ευαγγελιστής αναφερόμενος στο όνομα του Ιωσήφ, χρησιμοποιεί τη λέξη "ευσχήμων" που σημαίνει ξεχωριστός, διαλεχτός, αρχοντικός. Κανείς δεν θα περίμενε απ' αυτόν να δείξει μια τέτοια τόλμη, ωστόσο τα θαύματα γίνονται απ' αυτούς που δεν το περιμένει κανείς!

Η ΤΑΦΗ

Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζητούν από τις αρχές να πάρουν το σώμα του Κυρίου προκειμένου να το ενταφιάσουν. Ο Νικόδημος είχε προμηθευτεί "μίγμα σμύρνης και αλόης ως λίτρας εκατόν. Ελαβον ουν το σώμα του Ιησού και έδησαν αυτό οθονίοις μετά των αρωμάτων, καθώς έθος εστί τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν. 

Ην δε εν τω τόπω όπου εσταυρώθη κήπος, και εν τω κήπω μνημείων καινόν, εν ω ουδέπω ουδείς ετέθη. εκεί ουν διά την παρασκευήν των Ιουδαίων, ότι εγγύς ην το μνημείον, εθήκαν τον Ιησούν". Πρόκειται για τις στιγμές που οι δύο άνδρες παραλαμβάνουν και ετοιμάζουν το σώμα του Ιησού προκειμένου να το ενταφιάσουν σε καινό Μνημείο, ο οποίος ποτέ στο παρελθόν δεν είχε χρησιμοποιηθεί. 

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει μάλιστα ότι ο Νικόδημος είχε προμηθευτεί μύρο και αλόη, και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, ενώ έφερε μαζί του και λευκά σεντόνια, στα οποία θα τύλιγαν το σώμα του Ιησού. Η περιφορά του Επιταφίου, εκτός από τη νεκρική πομπή που θυμίζει, τον συμβολισμό της πορείας του Κυρίου στο σκότος του Άδη, και την ταυτόχρονη προαναγγελία της Αναστάσεως. 

Οι πιστοί που ακολουθούν κάθε χρόνο τον Επιτάφιο εκτός από εφέτος ζουν το Θείο Πάθος, ενώ το φως των κεριών που κρατούν στα χέρια τους φωτίζει το σκοτάδι των ψυχών τους, αναμένοντας την Ανάσταση του Κυρίου.