ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΔΙΠΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Η σκοπούμενη μεταρρύθμιση επί το αυστηρότερον του συνταξιοδοτικού στην Ιταλία ήδη έχει αρχίσει να ανησυχεί τους νυν εργαζόμενους στην Χερσόνησο, όχι όμως και τους βουλευτές, ή όσους έχουν εκλεγεί σε κάποιο κρατικό αξίωμα.

Οι προβλέψεις για το νέο νομοσχέδιο διατηρούν το δικαίωμα των κοινοβουλευτικών να λαμβάνουν διπλή σύνταξη, καταβάλλοντας εικονικές εισφορές για τον χρόνο απουσίας, λόγω καθηκόντων από το κύριο επάγγελμά τους με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Μία από τις παθολογίες της ιταλικής νομοθεσίας είναι ότι αναγνωρίζονται στους βουλευτές και τους αιρετούς εικονικές μη καταβληθείσες εισφορές στην προηγούμενη εργασία τους για το διάστημα της κοινοβουλευτικής θητείας τους. Τις εισφορές αυτές καταβάλλει το κρατικό ταμείο ασφαλιστικής πρόνοιας Inps.

Μάλιστα μέχρι το 2000, ο αρμόδιος φορέας κάλυπτε και τις εισφορές από τη βουλευτική αποζημίωση και τις εικονικές εισφορές για την ασφάλιση του αντίστοιχου ταμείου εργασίας του κάθε βουλευτή. Σήμερα, τουλάχιστον, οι Ιταλοί βουλευτές καταβάλουν τμήμα των δικών τους υποχρεώσεων (περίπου το ένα τρίτο των εισφορών).

Η ευνοιοκρατία αυτή υπολογίζεται πως στοιχίζει στο κράτος περίπου 40 εκατ. ευρώ ανά κοινοβουλευτική θητεία. Όπως τονίζει στην εφημερίδα La Repubblica, ο πρώην πρόεδρος της Υπηρεσίας Πρόνοιας Τίτο Μποέρι, σήμερα γίνονται δεκτή η αναγνώριση για εικονικές εισφορές σε όποιον βουλευτή απλώς το αιτηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Η πρακτική αυτή οφείλεται σε μία ερμηνεία νόμου του 1977, που θεωρεί πως οι βουλευτικές αποζημιώσεις εξαιρούνται από το γενικό καθεστώς που ρυθμίζει τις εισφορές, παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός της Βουλής θεωρεί τις αποζημιώσεις αντίστοιχες με την καταβολή σύνταξης, όχι ως επάγγελμα, συνεπώς δεν έχουν δικαίωμα να επικαλεσθούν το διάστημα αυτό για τη συλλογή εικονικών εισφορών.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, περίοδος που δικαιολογεί την εξαγορά εικονικών εισφορών είναι μόνον ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας, η εργασιακή απουσία λόγω ασθενείας και μακρών αναρρωτικών, εγκυμοσύνης, ή ασθένειας παιδιού. Σε περιπτώσεις που εργασία έχει τον χαρακτήρα της αποζημίωσης για άσκηση κρατικών καθηκόντων δεν θεωρείται πως εμπίπτει στις διατάξεις για εικονικές εισφορές.

Βέβαια, η καταβολή εικονικών εισφορών για να οικοδομηθεί το δικαίωμα στην σύνταξη δεν είναι αναγκαστική. Όμως κανένας βουλευτής, ακόμη και οι αντισυστημικοί και διαπρύσιοι κήρυκες της «εξυγίανσης» του κράτους και των θεσμών εκπρόσωποι του Κινήματος των 5 Αστέρων, εξακολουθούν να επωφελούνται των «θεσμίων» της ευνοιοκοκρατίας. Μάλιστα, υπό το πρόσχημα των προσωπικών δεδομένων, η πρόνοια δεν δημοσιεύει τα ονόματα όσων βουλευτών έχουν κάνει τη σχετική αίτηση.

Εν κατακλείδι, οι βουλευτές κι οι εκλεγμένοι σε όποιο δημόσιο αξίωμα στην Ιταλία έχουν το προνόμιο να τους αναγνωρίζεται το καθεστώς των εικονικών εισφορών για το διάστημα μη εξάσκησης του επαγγέλματός τους, λόγω των δημοσίων καθηκόντων τους, αλλά σε αντίθεση με τους απλούς συναδέλφους τους. 

Με τα έξοδα του κράτους, συγκεντρώνοντας συνάμα και τα ένσημα για τη βουλευτική σύνταξη, συν του ότι ενθυλακώνουν και την παχυλή αποζημίωση. Και όπως είναι φυσικό υπερασπίζονται το δικαίωμά τους τούτο με νύχια και με δόντια.