Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ δεν γνωρίζουμε τίποτα σχετικά με τον θάνατο των Μάγων. Η μόνη πληροφορία που μας δίνουν τα ευαγγέλια, και συγκεκριμένα το ευαγγέλιο του Ματθαίου, είναι ότι οι Μάγοι, αφού προσκύνησαν τον Χριστό, πήραν άλλο δρόμο για να επιστρέψουν στις χώρες τους και αυτό γιατί είδαν ένα όνειρο.

Όπου ο Θεός τους πρόσταξε να μην ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη, ο οποίος τους είχε πει ότι όταν βρουν το Θείο Βρέφος να γυρίσουν για να του πουν που βρίσκεται. Συγκεκριμένα ο Ματθαίος γράφει:«Ο Θεός όμως τους πρόσταξε στο όνειρο τους να μην ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη». 

Για την τύχη των τριών Μάγων υπάρχουν δύο παραδόσεις, σύμφωνα με τις οποίες, οι Μάγοι πίστευσαν τόσο πολύ, αφού συνάντησαν τον Ιησού, και έγιναν Χριστιανοί ή ότι έγιναν Χριστιανοί αφού συνάντησαν έναν Απόστολο του Χριστού. 

Οι παραδόσεις αυτές υποστηρίζουν ότι οι Μάγοι είχαν τόσο δυνατή πίστη ώστε μαρτύρησαν οικειοθελώς. Μία παράδοση, η οποία ήταν πολύ δημοφιλής στην Ισπανία κατά τον 17° αιώνα, απαντάται σε ένα έργο που καλείται «Το χρονικό του Ντέξτερ».Το έργο αποδίδεται στον Flavius Lucius Dexter, Επίσκοπο Βαρκελώνης υπό τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μεγάλο.

Η παράδοση αναφέρεται στο έργο, με τη μορφή μιας απλής ανάγνωσης μαρτυρολογίου, «Στην Αραβία Φέλιξ, στην πόλη της Σεσάννια της Αντρουμέτι, το μαρτύριο των αγίων βασιλέων, των τριών Μάγων, Γκασπάρ, Βαλτά-σαρ και Μελκιόρ που λάτρευαν τον Χριστό.»

Το Χρονικό του Dexter εμφανίστηκε το 1610 και οι παραδόσεις που αναφέρει ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς ολόκληρο τον 17° αιώνα. Αργότερα, το έργο τέθηκε υπό αμφισβήτηση, όταν οι ιστορικοί και η Καθολική ιεραρχία της Ρώμης χαρακτήρισαν το έργο «ευσεβής πλαστογραφία».

Μία άλλη παράδοση, ανταγωνιστική της πρώτης, υποστηρίζει ότι οι Βιβλικοί Μάγοι «μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Χριστό, και ότι τα σώματα τους λατρεύονταν στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί μεταφέρθηκαν ύστερα στο Μιλάνο το 344.

Είναι βέβαιο ότι όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α ' Μπαρμπαρόσα, επέβαλε την εξουσία του στο Μιλάνο, τα λείψανα μεταφέρθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Κολωνίας, και φυλάσσονταν στην Λειψανοθήκη των τριών Βασιλέων, και λατρεύονταν εκεί έως σήμερα».

Οι Μιλανέζοι αντιμετώπισαν τα θραύσματα της τοιχοποιίας από τον τώρα άδειο τάφο των Μάγων ως δευτερεύοντα λείψανα, και τα οποία είχαν διανεμηθεί ευρέως στις γύρω περιοχές. Συμπεριλαμβανομένης και της Νότιας Γαλλίας, αντιπροσωπεύοντας την συχνότη­τα με την οποία οι Μάγοι εμφανίζονται στις λειψανο­θήκες από σμάλτο Λιμόζ. 

Σύμφωνα με άλλη παράδοση που απαντάται σε ελ­ληνική πηγή η Αγία Ελένη μετέφερε τα σώματα των τρι­ών Βασιλέων στην Κων/πολη, τοποθετώντας τα σε ένα πλούσιο Μαυσωλείο, μαζί με άλλα, διάφορα, λείψανα που είχε αποκτήσει.Τα σώματα των τριών Μά­γων μετέφερε, αργότερα, στην Κολωνία ο Ρεϋνάλδος του Ντάσσελ, Αρχιεπίσκοπος Κολωνίας και καγκελά­ριος του αυτοκράτορα.

Γιατί οι Μάγοι ακολούθησαν το άστρο της Βηθλεέμ;

Ο ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, μας πληροφορεί για ποιο λόγο οι Μάγοι γνώριζαν για το Άστρο της Βηθλεέμ και πως κατάλαβαν ότι επρόκειτο για το αστέρι που φανέρωνε την γέννηση του Μεσσία. Όπως αναφέρει ο Κόντογλου, 1300 χρόνια πριν ανατείλει το αστέρι στον ουρανό, ο Βαλαάμ είχε κάνει μία προφητεία, την οποία οι τρεις μάγοι γνώριζαν. 

Παραθέτουμε παρακάτω την πολύ όμορφη διήγηση του Κόντογλου:«Ποιοί, λοιπόν, ήτανε τούτοι οί Μάγοι κι άπό πού κινήσανε, και γιατί καταλάβανε τί λογής άστρο ήτανε εκείνο, και πώς γνωρίζανε πώς γεννήθηκε ό Χριστός, αφού δεν τό ήξερε μήτε ό βασιλιάς της 'Ιουδαίας;

Αυτή ή παράξενη Ιστορία αρχίζει άπό χρόνια πολύ παλιά, χίλια τρακόσια χρόνια, άπάνω-κάτω, πριν άπό τή Γέννηση του Χριστού. Τέτοιες ιστορίες πού βαστάνε χίλια χρόνια ώς να φανεί τό τέλος τους, μονάχα στην Ανατολή γίνουνται.

Σε εκείνον τον παμπάλαιο καιρό, ζούσε στη Φαθουρά της Μεσοποταμίας ενας Βαλαάμ, γιος κάποιου Βεώρ, μάγος φημισμένος. Oi Εβραίοι, φεύγοντας άπό την Αίγυπτο, μέ τον Μωυσή αρχηγό τους, είχανε φτάξει, ύστερα άπό πολλά βάσανα, στη Γη της Επαγγελίας, και πολεμούσανε μέ τις διάφορες φυλές πού τους φράξανε τό δρόμο.  

Μία άπό αυτές τις φυλές ήτανε και οί Μωγαβίτες, πού κατοικούσανε στα ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας, άνθρωποι πολεμικοί αφού λέγανε πώς βαστούσανε άπό τους γείτονες 'Ομμίν. Αυτοί, λοιπόν, είναι τότες βασιλέα τον Βαλάκ. Βλέποντας ό Βαλάκ πώς οι Ισραηλίτες νικήσανε τούς Άμορραίους και τον Ωρ βασιλέα του Βασάν, φοβήθηκε πώς δεν θά βγει πέρα μέ τους Εβραίους.

Κι έστειλε κάποιους άρχοντες στον Βαλαάμ, νά του πουν πώς οί 'Ισραηλίτες φτάξανε στά σύνορα του και πώς είναι πολύς στρατός, και τόν παρακαλέσουνε νά πάγει νά τούς καταραστεί, ώστε νά νικηθούνε. Επειδή πίστευε ό Βαλάκ πώς όποιον · βλογούσε ό Βαλαάμ, θά νικούσε, κι όποιον καταριότανε θά νικιότανε.  

ΟΙ άποστελλάμενοι φτάξανε τό βράδυ στό χωριό τού Βαλαάμ και τού είπανε γιατί τούς έστηλε ό Βασιλιάς τους. Κι εκείνος τούς είπε νά καταλύσουν τή νύχτα στό χωριό, και πώς την άλλη μέρα θά τους πει ότι τού λαλήσει ό Θεός. Καί τό πρωί, σάν σηκωθήκανε, τούς είπε ό Βαλαάμ πώς ό Θεός τόν πρόσταξε  μην πάγει νά καταραστεί τούς Ισραηλίτες, γιατί είναι βλογημένοι.

Κι οί Μωαβίτες φύγανε, και γυρίσανε στον  τόπο τους και είπανε στον βασιλιά ότι τους ειχε πει ό Βαλαάμ. Τότες ό Βαλάκ τούς ξανάστειλε στόν μάγο, παρακαλώντας τόν νά πάγει, και τάζοντας του μεγάλες τιμές και πολλά πλούτη. Μά ό Βαλαάμ αποκρίθηκε πώς δεν θά πάγει, κι αν τού δώσει ό βασιλιάς ακόμα και τό παλάτι του γεμάτο χρυσάφι, γιατί δεν μπορεί νά παρακούσει στόν λόγο τού Θεού.

Πλην φανερώθηκε ό Θεός τη νύχτα στόν Βαλαάμ, και τού είπε νά πάγει στόν Βαλάκ, μά νά κάνει ότι θά τοϋ πει αυτός. Τό πρωί, λοιπόν, καβαλίκεψε τή γαϊδάρα του, και τράβηξε, μαζί μέ τούς Μωαβίτες και μέ τους δυο γιους του. Άλλά, εκεί πού περπατούσανε, ή γαϊδάρα ξεστράτισε άπό τόν δρόμο,

Κι ό Βαλαάμ τήν έδερνε μέ τό ραβδί πού βαστούσε, ως πού φτάξανε σε ένα μέρος πού περνούσε ό δρόμος ανάμεσα στ' αμπέλια, μεταξύ σε δύο ξεροτρόχαλους (ξερολιθιές), κι εκεί ή γαϊδάρα κόλλησε απάνω στόν τοίχο και ζούληξε τό ποδάρι τοϋ Βαλαάμ, κι εκείνος έπιασε και τη χτυπούσε μέ τό ραβδί. 

Μά ή γαϊδάρα δεν σάλευε άπό τόν τόπο της, άλλά κώλωνε και πίσω, κι ό γέρος την έδερνε θυμωμένος. Τότες, άνοιξε ή γαϊδάρα τό στόμα της και μίλησε μέ ανθρώπινη φωνή και είπε στόν Βαλαάμ: «Τί έκανα και μέ δέρνεις;» Κι είπε ό Βαλαάμ: «Μέ περιπαίξεις άτιμο ζωντόβολο! 'Άν είχα μαχαίρι, θά σε έσφαζα».

Κι ειπε ή γαϊδάρα: «Μέ καβαλικεύεις άπό τά νιάτα σου, και δεν σε στεναχώρησα ως τά σήμερα. Λοιπόν δέν φταίγω εγώ, πού δεν πηγαίνω μπροστά». Και τότες ξεσκέπασε ό Θεός τά μάτια τοϋ Βαλαάμ, κι είδε έναν Άγγελο μέ τό σπαθί στό χέρι, πού μπόδιζε τή γαϊδάρα νά περπατήξει.

Κι ό Βαλαάμ έσκυψε καί τόν προσκύνησε. Και τοϋ ειπε ό Άγγελος: «Μέ έστειλε ό Θεός νά σέ μποδίσω. Τώρα πήγαινε μαζί μέ τούς άλλους. Μά εγώ θά σοϋ πώ τί λόγο θά λαλήσεις». Φτάνοντας λοιπόν στή χώρα του Μωάβ, τόν υποδέχτηκε μέ τιμή ό Βαλάκ, κι άνεβήκανε μαζϊ σέ ένα βουνό Φαγιώρ. Κι είπε ό Βαλαάμ: 

Ότι μου πει ό Κύριος, αυτό θά κάνω».Καϊ σάν ειδε άπό μακριά τό στράτευμα τώνΈβραί-ων, άκουσε φωνή Κυρίου πού του έλεγε: «Εύλογημένοδ είναι ό λαός μου ό Ισραήλ.Άπό τό σπέρμα του θά βγεί ένας άνθρωπος πού θά βασιλέψει απάνω σέ πολλά έθνη,  Όποιος τόν βλογήσει, θά είναι βλογημένος κι όποιος τόν καταραστεί, θά είναι καταραμένος». Και βλόγησε, λοιπόν, ό Βαλαάμ τούς Ισραηλίτες.

Κι ό Βαλάκ θύμωσε, μά ό Βαλαάμ του είπε πώς δέν μπορεί νά μήν κάνει τό θέλημα του Θεού»."Οπως βλέπει κανένας, ό Βαλαάμ είναι ό δεύτερος, ύστερα άπό τόν Ιακώβ, πού προφήτεψε πώς ό Χριστός θά γεννηθεί άπό τό γένος τώνΈβραίων, κατά τά λόγια του Θεού πού του είπε πώς:

Από αυτό τό γένος θά γεννηθεί ένας άρχοντας πού θά βασιλέψει πάνω στά έθνη. Ή προφητεία του μοιάζει μέ την προφητεία πού είπε για τον Χριστό ό πατριάρχης'Ιακώβ, γιατί παρομοίασε, και κείνος, τόν Χριστό μέ λιοντάρι, λέγοντας: «Άναπεσών έκοιμήθη ώς λέων και ώς σκύμνος. 

Τίς εγείρει αυτόν;»Η προφητεία τοϋ Βαλαάμ λέγει:«Κατακλιθείς άνεπαύσατο ώς λέων και ώς σκύμνος.  Τίς αναστήσει αυτόν;» (Άριθ. κγ' 9).Αυτός, λοιπόν, είναι ό μάντις Βαλαάμ, ό προπάτορας των μάγων πού πήγανε άπό τή Χαλδαία νά προσκυνηθούνε τόν Χριστό στό σπήλαιο πού γεννήθηκε. 

Ό Βαλαάμ είπε στους μαθητάδες του πώς θά γεννηθεί άπό τή φυλή του 'Ιούδα ό μέγας Βασιλιάς, καί τούς προανάγγειλε νά κοιτάζουνε τόν ουρανό ώς νά δοϋνε ένα καινούργιο άστρο, κι άμα τό δοϋνε, νά τρέξουνε νά τό ακολουθηθούνε, και κείνο θά τους οδηγήσει στόν τόπο πού θά γεννηθεί ό Χριστός.

Αυτόν τόν λόγο τόν φυλάξα-νε οί μαθητάδες τοϋ Βαλαάμ καί τόν μεταδώσανε στους μαθητάδες τους, καί περιμένανε χίλια τρακόσια χρόνια, ώς πού νά δοϋνε εκείνον τόν έξαίσιον Αστέρα. Καί δέν έβγήκε ψεύτικη ή προφητεία τοϋ γέρο Βαλαάμ.

Αλλά αληθινή, καί σάν είδανε τό παράξενο άστρο, σκιρτήσα-νε άπό χαρά, και τρέξανε νά προσκυνηθούνε τόν Κύριο, πού δέν βαρεθήκανε νά τόν περιμένουν χίλια τρακόσια χρόνια, νύχτα μέ νύχτα. Ώ! Πόση υπομονή έχει ή πίστη!

Ανάμεσα στά εύωδιασμένα άνθη της ύμνωδίας, μέ τά όποια στολίζει ή'Εκκλησία μας τή Γέννηση τοϋ Χριστού, είναι και τούτο τό ώραϊο τροπάρι πού είναι εμπνευσμένο άπό την Ιστορία τοϋ Βαλαάμ: «Του Μάντεως πάλαι Βαλαάμ, των λόγων μυητάς σοφούς, άστεροσκόπους χαράς έπλησας, αστήρ εκ τοϋ Ιακώβ, άνατείλας Δέσποτα, Εθνών άπαρχήν εισαγόμενους· έδέξω δέ προφανώς, δώρα σοι δεκτά προσκομίζοντας».

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ έχει αναπτυχθεί πολλή μεγάλη φιλολογία και οι επιστήμονες, ιδιαίτερα οι αστρονόμοι, ασχολήθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο με το περίφημο άστρο των Χριστουγέννων. Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το άστρο της Βηθλεέμ ξεχωρίζει ο περίφημος Ιωάννης Κέπλερ, ο οποίος και κατέληξε σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα που θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Όσον αφορά την Καινή Διαθήκη, η μόνη πηγή που αναφέρει το άστρο είναι το ευαγγέλιο του Ματθαίου και σε μία και μόνο περικοπή. Τα άλλα ευαγγέλια δεν αναφέρονται καθόλου σε αυτό ενώ ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει το άστρο μόνο σε σχέση με τους Μάγους.Δηλαδή ότι το είδαν και για αυτό ήρθαν να προσκυνήσουν την Έλευση του Μεσσία.

Το ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι και η μοναδική πηγή που αναφέρεται στο Άστρο της Βηθλεέμ από τα Κανονικά Βιβλία της Βίβλου. Δηλαδή εκείνα που αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία ως θεόπνευστα και γνήσια. Συγκεκριμένα, το άστρο αναφέρεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο 4 φορές χωρίς καμία λεπτομέρεια & σχετικά με το που ήταν ή τι ακριβώς ήταν. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)