ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Eνορίτισσα του ναού Βικτώρια:«Στις 12 Μαΐου 2019 στις 6 το πρωί με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου και είπε ότι η κοινότητα της GCU κόβει τις κλειδαριές στην εκκλησία και είπε ότι πρέπει να πάμε εκεί επειγόντως. Φτάσαμε, υπήρχαν άντρες εδώ.Έχω βίντεο. Στέκονταν εδώ στην πύλη και δεν μας άφηναν να μπούμε.

Ζητήσαμε να περάσουμε μέσα, αλλά μας εξέβρισαν και δεν άφησαν μέσα.Στις 8 η ώρα έφτασε ο «ιερέας» τους και μπήκαν στο χώρο της εκκλησίας. Οι κλειδαριές είχαν ήδη κοπεί. Άρχισε ο ξυλοδαρμός. Κτυπούσαν τόσο τις γυναίκες όσο και τους ηλικιωμένους και τα παιδιά. Τρομακτικά πράγματα συνέβαιναν.Προσπάθησα να τραβάω βίντεο στο τηλέφωνο, αλλά ένας άνθρωπος, ο Πιότρ Καλιούζνι, άρπαξε το τηλέφωνό μου και χτύπησε τον πατέρα μου.

Αυτοί (ΟCU - σημείωση) τέλεσαν τη λειτουργία τους, δεν μας άφησαν στο ναό, ούτε τα παιδιά δεν άφηναν να πάνε τουαλέτα στο χώρο της εκκλησίας. Στη συνέχεια, όταν τελείωσαν, βγήκε ο «ιερέας» τους και η μάχη ξεκίνησε ξανά. Τον πατέρα μου χτύπησαν και πάλι στο πρόσωπο και στα πόδια.

Ο πατέρας μου άρχισε να πρήζεται, δεν μπορούσε να φάει και να μιλήσει. Πήγαμε στο νοσοκομείο. Εκεί μας έβγαλαν φωτογραφία και κατέγραψαν το κάταγμα της σιαγόνας με μετατόπιση. Επίσης, ο πατέρας μου στερήθηκε δύο δόντια.

Του έκαναν μια παράκαμψη και τρεις εβδομάδες ήταν στο νοσοκομείο και έτρωγε μέσω σωλήνα. Καταθέσαμε μήνυση στο δικαστήριο, αλλά οι υποστηρικτές της OCUλένε ότι όπως κι να 'χει θα πληρώσουν χρήματα (στην αστυνομία - σημ.) και ο άνθρωπος που κτύπησε τον πατέρα μου δεν θα πάθει τίποτα.

Αυτοί (υποστηρικτές της OCU - σημ.) αυτοαποκαλούνται Ουκρανοί, και εμάς μας λένε «μοσκαλοί», «σκουπίδια του Πούτιν». Τους λέω: «πώς μπορείτε να μας ονομάζετε έτσι, αφού γνωρίζετε πολύ καλά πόσο η οικογένειά μου μάζευε χρήματα για ΑΤΟ (αντιτρομοκρατική επιχείρηση στην ανατολική Ουκρανία- σημ.).Γνωρίζετε πολύ καλά πόσα ο πάτερ συγκέντρωνε τόσο τα πράγματα όσο και τα τρόφιμα και τα πήγαινε στην αντιτρομοκρατική επιχείρηση» . Νομίζω ότι δεν έχουν πίστη. Πονάω πολύ όταν μιλάω για όλα αυτά».

Ενορίτισσα του ναού, Τατιάνα:

«Ήρθαν μεγαλόσωμοι νεαροί. Αυτοί οι άνθρωποι (κατακτητές του ναού - σημ.) δεν είναι καν από το χωριό μας. Ένας από τους ενορίτες μας τους πλησίασε και είπε: «Γιατί τα κάνεις όλα αυτά, δεν είσαι από αυτό το χωριό;» Δεν του απάντησε.

Και έπειτα, όταν είχαν ήδη βγεί από το ναό, απομακρύνθηκαν λίγο, τους πλήρωσαν, τους έδωσαν χρήματα. Οι άνθρωποι είδαν πως τους δόθηκαν χρήματα. Θεωρούμε ότι έχει έρθει ο «Δεξιός τομέας»³. Είναι όλοι μισθοφόροι.

Αυτοί (υποστηρικτές της OCU - σημ.) δεν επέτρεψαν στον πολεμιστή του ATO, όταν πέθανε ο πατέρας του, να του κάνει μνημόσυνο στην εκκλησία. Πώς είναι δυνατόν; Οι γονείς μου παντρεύτηκαν εδώ σε αυτή την εκκλησία τη δεκαετία του σαράντα. Βαπτιστήκαμε εδώ, βάπτισαμε τα παιδιά μας. Πώς μπορούν να μας διώχνουν, να λένε ότι είμαστε ένα τίποτα εδώ»;!

Ενορίτης του ναού, πολεμιστής ATO:

«Είμαι ο Γελέσκο Λεονίντ Βιτάλιεβιτς, παρατσούκλι «Ρόβνο», 34ο ξεχωριστό τάγμα επίθεσης, τραυματίστηκα δύο φορές, για 1,5 χρόνια ήμουν στο νοσοκομείο, δεν περπατούσα. Αυτή η εκκλησία, ουκρανικό πατριαρχείο (σχισματικό Πατριαρχείου Κιέβου - σημ.) από το 1992 έχτισε αρκετούς ναούς δικούς της στα γειτονικά χωριά και δεν υπήρξε εχθρότητα. Γιατί τώρα άρχισαν να μας παίρνουν τους ναούς;

Ενώ πάλευα στην ATO, πήραν τις εκκλησίες μας. Επέστρεψα από ATO και δεν μπορώ να μπω στην εκκλησία μου! Κανένας από τους πολεμιστής ATO δεν πήγε σ' αυτούς (OCU - σημ.). Στο χωριό υπάρχουν 6 άτομα που πολέμησαν στο ATO και όλα είναι μαζί μας, όλοι τους είναι ενορίτες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όταν ήρθε η κλήτευση στο στρατό δεν κρυφτήκαμε, καθόμασταν στα χαρακώματα χωρίς ψωμί και χωρίς νερό, αλλά δεν προδώσαμε κανέναν. Βλέπετε, μία φορά βαπτίζεσαι και μία φορά ορκίζεσαι. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Οι πολεμιστές μας είναι όλοι με την αληθινή τους Εκκλησία και με τον αληθινό πατέρα τους, όλοι πηγαίνουν σε αυτήν την Εκκλησία (UOC - σημ.). Θέλουμε να εξομολογηθούμε και να γιορτάσουμε το Πάσχα σε αυτήν την Εκκλησία.

Αλλά δεν μας αφήνουν να το κάνουμε αυτό. Εμείς (στρατιώτες ΑΤΟ - σημ.) μπορούμε να πάρουμε πίσω αυτόν τον ναό μέσα σε δέκα λεπτά. Αλλά δεν το κάνουμε αυτό, επειδή δεν είναι οι μέθοδοί μας, θέλουμε τα πάντα να είναι αληθινά».

Τα λόγια του πολεμιστή ATO είναι πολύ αποκαλυπτικά.

Πρώτον, λέει ότι όταν το 1992 έγινε το σχίσμα του Φιλαρέτου και σχηματίστηκε το Πατριαρχείο του Κιέβου, δεν υπήρξε τέτοια βία και εχθρότητα όπως τώρα. Αν και, φυσικά, και τότε υπήρχαν καταλήψεις και βία. Αλλά όχι τόσο ευρέα όσο σήμερα. Στην ουσία, στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν διαμορφώθηκε το Πατριαρχείο του Κιέβου, οι υποστηρικτές του άσκησαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της θρησκείας, έχτισαν νέες εκκλησίες και προσεύχονταν εκεί.

Σε πολλές περιπτώσεις δεν έπαιρναν τις εκκλησίες από τους ορθόδοξους. Οι διώξεις άρχισαν τώρα, αφού ο Τόμος ήρθε στην Ουκρανία. Οι υποστηρικτές της ΟCU δεν ήθελαν να χτίσουν τους δικούς τους ναούς. Προτίμησαν να πάρουν τα ήδη έτοιμα.

Δεύτερον, μαρτυρεί ότι οι κατηγορίες εναντίον της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για συμπάθεια προς τη Μόσχα, τη Ρωσία και τον Πούτιν είναι αβάσιμες.Και ο πρώην πρόεδρος Π. Ποροσένκο, και οι πολιτικοί, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ψευδόταν σταθερά για την UOC, δημιουργώντας από αυτήν εικόνα εχθρού του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους.

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα - οι πιστοί της UOC δεν αποφεύγουν τη στρατιωτική θητεία, συλλέγουν τρόφιμα και πράγματα για στρατιωτικούς και πολίτες στο Ντονμπάς.Στο χωριό Μνίσιν έξι άνθρωποι πολέμησαν στο Ντονμπάς και όλοι τους, ανεξαιρέτως, είναι μέλη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC). Το να κατηγορεί κανείς τους πολεμιστές του ΑΤΟ στο μη πατριωτισμό είναι το ύψος του παράλογου.

Τρίτον, αυτοί οι άνθρωποι που πέρασαν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, είδαν το αίμα και το θάνατο, οι άνθρωποι που δεν μπορείς να τους εκφοβίσεις πλέον με απειλές, οι οποίοι όντως μπορούν πανεύκολα να διώξουν τους υποστηρικτές της OCU από την εκκλησία και να πάρουν την εκκλησία πίσω.

Αλλά δεν το κάνουν. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους πιστούς της UOC και τους υποστηρικτές της OCU. Οι Ορθόδοξοι καταλαβαίνουν ότι η βία είναι αμαρτία και απαγορεύεται να καταλαμβάνεις το ναό με βία, ακόμα κι αν είναι δίκαιο. Ενώ οι υποστηρικτές της OCU δεν περιφρονούν τίποτα. Θεωρούν επιτρεπτό όχι μόνο να χρησιμοποιούν τη βία, αλλά και να μην αφήνουν τους πολεμιστές ATO να μπουν στο ναό.

Σήμερα η ενορία του Ναού της Αγίας Ζώνης της Παναγίας του χωριού Μνίσιν τελεί τις Θείες Λειτουργίες σε αυτό τόσο μικρό σπιτάκι από το οποίο απειλούνται επίσης να διωχτούν.

Oι πιστοί προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τον σημερινό πρόεδρο Β. Ζελένσκι, του έγραψαν και μεταβίβασαν την έκκλησή τους, ζητώντας την αποκατάσταση των νόμιμων δικαιωμάτων τους. Αν υπάρξει αποτέλεσμα αυτού θα δείξει ο χρόνος. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)