ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;

Οι άνθρωποι ορίζουμε τη μοίρα μας, εμείς φτιάχνουμε τη ζωή μας. Όμως, μελετώντας τη μοίρα των λαών, όπως κάνουν οι ιστορικοί, ανακαλύπτουμε ότι αυτήν χαράσσουν οι εκάστοτε ισχυροί με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.Οι πολιτικοί, επειδή τούτο το γνωρίζουν, οφείλουν να προβλέπουν σε περιόδους κρίσης, όπως η τωρινή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ποια συμφέροντα υφίστανται.

Να αποκωδικοποιούν σωστά τις επιδιώξεις των ισχυρών και να μην πιστεύουν ότι υπάρχουν σύμμαχοι υπεράνω συμφερόντων. «Πώς» καλλιεργήσαμε, λοιπόν, προσδοκίες ότι η Ε.Ε. θα καταδικάσει απερίφραστα και κυρίως έμπρακτα τις τουρκικές προκλήσεις; Επειδή είμαστε «εταίροι» της; Δεν είναι, όμως, γνωστό ότι έχει επικυριαρχία η Γερμανία στην Ε.Ε. κι ότι η χώρα μας είναι «όμηρος» διά του χρέους της να την εξοφλεί μέσω εκποίησης του πλούτου της;

Πιστεύουμε, αλήθεια, ότι η Γερμανία δεν θα ήθελε μερίδιο από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου της Κύπρου και της Ελλάδος και ας μην είναι αυτή «παράκτιο κράτος»; Γιατί δεν μας δίνουν, λοιπόν, το ζητούμενο δηλώνοντας ευθαρσώς κι απερίφραστα ότι η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης δεν παράγει έναντι της Ε.Ε. έννομα αποτελέσματα; Όταν, μάλιστα, από την άλλη, δέχονται ότι η συμφωνία αυτή παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών-μελών της!

Δεν δείχνει ότι «κάτι» γυρεύουν να διαπραγματευτούν; Οι δηλώσεις «είμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα και την Κύπρο», όταν δεν μας προσφέρουν το προφανές, ποιον πείθουν; Ποιον δεν υποψιάζουν πολύ περισσότερο ότι Βερολίνο και Βρυξέλες προσανατολίζονται να αντλήσουν μερίδιο από αυτόν τον πλούτο;

Αν εμείς προσβλέπουμε εξ αυτού να αποπληρώσουμε το χρέος της χώρας, πιστεύουμε, άραγε, ότι από τη θέση χώρας υπό ζυγό ευρισκομένης θα είμαστε σε θέση να πετύχουμε έντιμη συμφωνία προς αποπληρωμή του χρέους μας από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων κι ότι δεν θα ήθελαν να μας «αρπάξουν» κέρδη οι εταίροι μας, όπως τόσα και τόσα άλλα ήδη περιουσιακά στοιχεία της χώρας;

Αν θέλουμε να δούμε τι μας ετοιμάζουν, θα πρέπει να πιέσουμε για εφαρμογή σε βάρος της Τουρκίας των ήδη ψηφισμένων ευρωπαϊκών κυρώσεων σε βάρος της. Αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να σκεφτεί κι αυτό ακόμα, ως το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί.

Όταν τα γεγονότα σε οδηγούν να αναρωτιέσαι γιατί δεν μας δίνουν το λογικό, ήτοι απερίφραστη καταδίκη των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας σε βάρος δύο χωρών-μελών της Ε.Ε., αλλά και «κυρώσεις» κατ’ αυτής εφαρμοζόμενες επιτέλους! Κατά τ’ άλλα, μπουχτίσαμε από ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κι ενότητα!