ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ (Δ΄ ΜΕΡΟΣ)

Χωριό Ριασνικί Ι.Ν. της Αγίας Ζώνης

Στο χωριό αυτό η ορθόδοξη κοινότητα συνεχίζει να τελεί τις θείες λειτουργίες στην εκκλησία της. Αλλά οι υποστηρικτές της OCU απειλούν συνεχώς να την καταλάβουν. Εδώ πρόκειται για μια ελαφρώς διαφορετική κατάσταση.

Η σύγκρουση για την εκκλησία μεταξύ των Oρθοδόξων και των σχισματικών μετράει πέντε χρόνια από το 2014. Το 2018 ο πρόεδρος του χωριού Β. Κοζάκ προσπάθησε να μεταφέρει την κοινότητα της UOC στο σχισματικό Πατριαρχείο του Κιέβου, αλλά απέτυχε. Oι υποστηρικτές του Πατριαρχείου του Κιέβου αποδείχθηκαν να είναι πολύ λίγοι. 

Όμως, παρά το μικρό τους αριθμό, οι σχισματικοί προσπαθούσαν μέσω των τοπικών και περιφερειακών αρχών να επιτύχουν εναλλακτική τέλεση των θείων λειτουργιών στην εκκλησία. Oι Oρθόδοξοι διαμαρτυρήθηκαν ενάντια σε αυτό. Κατά τα χρόνια της αντιπαράθεσης, η κοινότητα της UOC κέρδισε περίπου 20 αγωγές και υποστήριξε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στο ναό. 

Oι υποστηρικτές του Πατριαρχείου Κιέβου συμφώνησαν πλέον να χτίσουν τη δική τους ξεχωριστή εκκλησία και οι Oρθόδοξοι υποσχέθηκαν να τους βοηθήσουν οικονομικά, αλλά η προεκλογική εκστρατεία του Π. Ποροσένκο έφθασε εγκαίρως και έφερε τον Τόμο στην Ουκρανία.

Με τη δημιουργία της ΟCU οι σχισματικοί έλαβαν νέα ελπίδα να κατακτήσουν το ναό. Στις 18 Αυγούστου 2019 οι υποστηρικτές της ΟCU συνοδευόμενοι από κάποιους «ιερείς» και ριζοσπάστες από τα γειτονικά χωριά, προσπάθησαν να καταλάβουν το ναό. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι ριζοσπάστες που έφτασαν στο χωριό Ριασνικί, είχαν επανειλημμένα παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια των καταλήψεων άλλων ναών στην περιφέρεια του Ρίβνε:

«Ο Ποροσένκο και αυτός ο Τόμος... Νόμιζε ότι θα περάσει για δεύτερη θητεία (προεδρική - σημ.). Αυτό έκανε τη δουλειά του, γιατί πριν από την εμφάνιση αυτού του Τόμου, η σύγκρουση είχε ήδη καθησυχάσει.Αυτοί είχαν ήδη συζητήσεις ότι συμφώνησαν ακόμη και να χτίσουν μια νέα εκκλησία. Αλλά όταν ο Ποροσένκο σήκωσε το κύμα με το Τόμο, τότε ξεκίνησαν πάλι».

Ενορίτης του ναού, Παβλόφ Μπορίς Βασίλιεβιτς:

«Όπως δήλωσαν οι ίδιοι, τους είπαν στη διοίκηση ότι έχετε μια επιλογή - μόνο - να καταλάβετε την εκκλησία. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, επειδή η πλειοψηφία είναι με την UOC. Μεταξύ των ανθρώπων τους οποίους έφεραν (για κατάληψη - σημ.), το 100% ήταν μισθοφόροι.Υπήρχαν εκκλήσεις στο Διαδίκτυο να έρθουν και να καταλάβουν την εκκλησία. 

Και στην κοινότητά μας υπάρχουν στρατιώτες που υπηρετούσαν στην ΑΤΟ και στην κοινότητά τους υπάρχουν τέτοιοι. Ο παπούλης μας πάντα μνημόνευε όλους τους στη θεία λειτουργία και δεν έκανε διακρίσεις».Φοβούμενοι τη κατάληψη, οι πιστοί καθιέρωσαν μόνιμες βάρδιες κοντά στον ναό. Κάθε μέρα και κάθε βράδυ κάποιος βρίσκεται στο χώρο της εκκλησίας για να χτυπήσει συναγερμό αν χρειαστεί.

Χωριό Μαλίνσκ Ιερός Ναός των Αγίων

Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Μαύρο-κόκκινη σημαία της εξτρεμιστικής οργάνωσης του «Δεξιού τομέα» δεν κυματίζει πάνω από την εκκλησία, διότι, ως εκ θαύματος, οι Oρθόδοξοι κατόρθωσαν να υπερασπιστούν την εκκλησία τους. Μέχρι στιγμής... Το θέμα είναι ότι οι υποστηρικτές της OCU, περιλαμβανομένων των τοπικών αρχών, με ολοφάνερη πλαστογράφηση επανέγραψαν αυτή την κοινότητα στην OCU. 

Διηγείται ο ηγούμενος του ναού, πρωθιερέας Βλαντίμιρ Γκνυς: «Πώς ξεκίνησαν όλα... Συνέβη στις 24 Φεβρουαρίου 2019, όταν κάνανε συγκέντρωση της τοπικής κοινότητας, ο πρόεδρος του χωριού με κάλεσε και είπε ότι οι υποστηρικτές της ΟCU, ακτιβιστές, θέλουν να κάνουν συγκέντρωση στη λέσχη του χωριού σχετικά με τη μετάβαση στην ΟCU.

Και μετά, στις 24 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση της θρησκευτικής κοινότητας στο ναό μας. Έπειτα οι άνθρωποι πήγαν στη λέσχη του χωριού και έδειξαν τα πρωτόκολλα ότι είχαμε πραγματοποιήσει συγκέντρωση της δικής μας θρησκευτικής κοινότητας.

Ήμασταν 92 άτομα παρόντα σε εκείνη τη συγκέντρωση, που, με την ομόφωνη ψηφοφορία, καταθέσαμε ότι θέλουμε να παραμείνουμε στην αγκαλιά της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό την καθοδήγηση του Μακαριωτάτου κ. Ονούφριου. Μετά από αυτό, μετά τις 24 Φεβρουαρίου, άρχισε έχθρα στο χωριό μας. Όταν έφεραν τον Τόμο ξεκίνησαν όλα αυτά... 

Οι αρχές παρενέβαιναν ενεργά. Ακόμη όταν έγινε συγκέντρωση του χωριού, ο πρόεδρος του χωριού Ανατόλι Ευστάφιεβιτς Ντιμίτροφ και ο πρόεδρος της περιφερειακής διοίκησης, Βιτάλι Γκριγκόριεβιτς Λιούσιν, ξεκίνησαν την εκστρατεία για την ΟCU.

Στις 13 Απριλίου ήρθαν για πρώτη φορά στην εκκλησία μας, μετά ήρθαν και στις 23 Απριλίου, την Μεγάλη Τρίτη, μπλόκαραν την πόρτα και ήθελαν να κόψουν τις κλειδαριές μας. Αλλά συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι και καταφέραμε να υπερασπιστούμε το ναό μας.

Η τρίτη απόπειρα, στις 3 Σεπτεμβρίου, έγινε στα επτά και μισή, όταν οι υποστηρικτές της ΟCU μπήκαν στο χώρο του ναού. Μαζί τους ήταν άγνωστοι άνθρωποι με καμουφλάζ και με μαύρες αθλητικές φόρμες, με κουκούλες.Εισέβαλαν στον χώρο της εκκλησίας και άρχισαν να κόβουν κλειδαριές. 

Και τότε οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν από παντού, έτρεξα κι εγώ από το εκκλησιαστικό σπιτάκι, άρχισα να φωνάζω: «Τι κάνετε;» Άρχισαν να με σπρώχνουν και να με χτυπάνε, μου έσκισαν τα ρούχα μου, με ξεμάλλιασαν. Ξυλοκόπησαν εμένα και πολλούς άλλους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν το ναό τους. 

Πολλοί από τους ενορίτες μου τραυματίστηκαν.Όταν εισέβαλαν στο ναό, κάθισαν στην είσοδο του ναού και δεν άφηναν τους ενορίτες μας να μπουν μέσα. Επιχειρήσαμε να μπούμε στο ναό και το κατορθώσαμε. Τότε κι αυτοί έσπευσαν στο ναό, έμειναν στη μέση. Μεταξύ αυτών ήταν ο «ιερέας» τους.

Άρχισαν να περπατούν μέσα στο ναό, ανέβηκαν στο καμπαναριό και άρχισαν να χτυπάνε τη καμπάνα για να δείξουν ότι είχαν ήδη καταλάβει το ναό. Αλλά ο Θεός μας προστάτεψε. Οι ενορίτες μας κατάφεραν να τους διώξουν, κλείσαμε κάπως τον ναό. Και τώρα τελούμε θείες λειτουργίες στον ναό μας».

Ολοφάνερο εδώ το γνωστό και ελεγμένο σχέδιο κατάληψης των ορθόδοξων εκκλησιών. Σύμφωνα με το νόμο, μόνο η θρησκευτική κοινότητα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τη μοίρα του ναού. Ωστόσο, κάτω από το πρόσχημα θρησκευτικής, με το προτεκτοράτο των αρχών, συγκεντρώνεται μια τοπική κοινότητα, δηλαδή σχεδόν όλο το χωριό, συμπεριλαμβανομένων των άθεων, ουνιτών, προτεσταντών κλπ.

Και ακριβώς σε μια τέτοια συγκέντρωση λαμβάνεται μια απολύτως παράνομη απόφαση για μεταφορά της εκκλησία της UOC στην ΟCU. Επιπλέον, συχνά δεν τηρείται ούτε καν πρωτόκολλο ή μια σωστά οργανωμένη καταμέτρηση ψήφων. Κάποιος σηκώνει τα χέρια του και ο πρόεδρος του χωριού, απλώς ρίχνοντας μια ματιά στο πλήθος, λέει ότι έχει ληφθεί η απόφαση.

Στη συνέχεια οι τοπικοί ακτιβιστές, συχνά αφού έχουν πιει βότκα για θάρρος, παίρνουν αλυσοπρίονο και πηγαίνουν να κόψουν τις κλειδαριές στο ναό, μετά απ' αυτό κρεμάνε τις δικές τους. Για να τους βοηθήσει, κάποιος από τις τοπικές αρχές ή επιχειρηματίες προσλαμβάνει αθλητικούς τύπους από ριζοσπαστικές οργανώσεις που χτυπούν τους ενορίτες χωρίς να λυπούνται τις γυναίκες και καταλαμβάνουν το ναό με βία.

Oι τιμές για τέτοιου είδους υπηρεσίες ποικίλλουν. Στις συνομιλίες χωρίς την κάμερα μας ανακοίνωναν τα ποσά των 36.000 χρίβνων (εθνικό νόμισμα της Oυκρανίας, ισούνται περίπου με 1.300€) και 4.000 δολάρια. Και ο επικεφαλής της OCU Επιφάνιος Ντουμένκο μιλάει, χωρίς τύψεις συνειδήσεως, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, για δήθεν εθελοντικές μεταβάσεις. 

Στην περιφέρεια του Ρίβνε μας είπαν μόνο για μια και μοναδική τέτοια μετάβαση. Πραγματικά όλα έγινα ήσυχα και ειρηνικά.Από την αρχή ο ιερέας αποφάσισε να μην αντισταθεί και να μην βρει μπελά στο κεφάλι του. Έπεισε τους ενορίτες του ότι δεν ήταν αμαρτία να προδώσεις την Εκκλησία του, και εκείνη η ενορία ήσυχα πήγε σε σχίσμα.

Oρθόδοξοι ενορίτες από το χωριό Μαλίνσκ υπερασπίστηκαν την εκκλησία τους, αλλά πόση ήταν η έκπληξή τους όταν έμαθαν ότι σύμφωνα με τα έγγραφα στη διεύθυνσή τους ήδη είναι καταχωρημένη η κοινότητα της OCU.  Αν και στα χέρια των πιστών υπάρχουν όλα τα έγγραφα, που επιβεβαιώνουν την ιδιοκτησία τους στο ναό. 

Τώρα η κοινότητα προσπαθεί να επιτύχει την αλήθεια μέσω των δικαστηρίων. Με τον ερχομό της νέας κυβέρνησης στην Oυκρανία, υπάρχει ελπίδα. Ίσως οι Oρθόδοξοι θα κερδίσουν τη δίκη και η δικαιοσύνη θα κυριαρχήσει. Αλλά τι θα γίνει με την εχθρότητα που έσπειρε ο Τόμος στις καρδιές των κατοίκων του χωριού;

Διευθύντρια της χορωδίας του

ναού, Mishchuk Irina Sergeevna:

«Είμαστε κουμπάροι, είμαστε αδέλφια, είμαστε αδελφές, είμαστε ένα χωριό. Όπως κι να 'χει, στο χωριό οι άνθρωποι είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Πάνω απ' όλα πονάει που οι συγχωριανοί μας προσέλαβαν μια ομάδα άγνωστων ανθρώπων εναντίον μας. Άραγε γίναμε από δυο χωριά χωριάτες. Πονάει κι άλλο πράγμα. 

Παντού μέσα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στιγματιζόμαστε με τέτοιο στίγμα - ΜΠ (Πατριαρχείο Μόσχας - σημ.).Αλλά είμαστε η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουμε Χάρτη (αυτονομίας της UOC, 1990 - σημ.), που δείχνει ότι δεν είμαστε οικονομικά ούτε διοικητικά εξαρτημένοι από τη Ρωσία.

Όπως κι άλλοι μαζεύουμε λεφτά για ΑΤΟ (Αντιτρομοκρατική επιχείρηση στο Ντονμπάς - σημ.). Προσευχόμαστε για τους πολεμιστές μας.Ο σύζυγός μου ήταν στο ATO. Ο ιερέας μας με βοήθησε να προσεύχομαι για αυτόν. Και όχι μόνο γι' αυτόν. Όλοι τα παιδιά, που ήταν στο ATO, είναι από την ενορία μας. Και τώρα στιγματιζόμαστε και μας φωνάζουν «μοσκαλοί» (δλδ, Μοσχοβίτες , υποτιμητικό -σημ.). 

Είμαστε όλοι Ουκρανοί, έχουμε ουκρανικές ταυτότητες. Εάν τα ΜΜΕ μας ονομάζουν «ΜΠ», γιατί τότε αυτούς (ΟCU - σημ.) δεν τους φωνάζουν: «Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης»; Άλλωστε δεν εξαρτιόμαστε πραγματικά από τη Ρωσία. Μας ενώνει μόνο η πνευματική αδελφότητα. Τι κακό κάνω που δοξάζω τον Σεραφείμ του Σαρόφ, τον Σέργιο του Ράντονεζ; 

Τι λάθος κάνω; Πού είναι η υψηλή προδοσία του κράτους εδώ; Πείτε μου, παρακαλώ;Τι άλλο πρέπει να περιμένουμε; Καταστολή και απέλαση; Επειδή δεν έχουμε ίδιες θρησκευτικές απόψεις με τον πρόεδρο Ποροσένκο; Με συγχωρείται, έχω φτάσει στα όριά μου...».

Σύζυγος του ηγούμενου του ναού, Γκνυς Ιρίνα:

«Είμαι παπαδιά. Έχουμε παιδιά. Δύο από αυτά είναι ακόμα μαθητές. Φοβούνται να πάνε στο σχολείο. Φοβούνται. Επειδή τους ασκούν τρομερή πίεση! Είναι αδύνατο! Αβάσταχτο! Σε όλα.

Ζούμε κοντά στο δάσος και τα παιδιά φοβούνται να κοιμούνται στο σπίτι. Το παιδί μου λέει: «Μαμά, φοβάμαι να κοιμηθώ». Είναι ικανοί για οτιδήποτε, για όλα. Γράφουν στο Διαδίκτυο, εκφοβίζουν. Λένε ότι θα σας βάλουμε στη φυλακή, θα κάνουμε τα πάντα, αλλά ο πάτερ δεν θα διακονεί άλλο εδώ. 

Απλώς δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτή την πίεση, δεν μπορούμε να την αντέξουμε!».Γιατί ένα κορίτσι φοβάται να κοιμηθεί στο σπίτι της; Γιατί φοβάται να πηγαίνει στο σχολείο; Γιατί το ταπεινώνουν και το προσβάλλουν; Και ποιος πρέπει να ερωτηθεί: ο Επιφάνιος, ο Πέτρο Ποροσένκο, ή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος;

Χωριό Πολέσσκογιε Ιερός Ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Ένας πολύ κακός δρόμος οδηγεί σε αυτό το χωριό. Μερικά χιλιόμετρα πρέπει να οδηγήσετε στις σπασμένες πέτρες, κάθε φορά περνώντας από τις λακκούβες.Ίσως γι' αυτό στην προκείμενη περίπτωση δεν έχουν βάλει μισθοφόρους για την κατάληψη του ναού. Ωστόσο, δύσκολα θα είχαν σταματήσει από το κακό δρόμο. Το θέμα είναι ότι οι μαχητές απλά ήταν άχρηστοι. Oι λειτουργίες τους εκτελέστηκαν... από την αστυνομία.

Ας ακούσουμε τον ηγούμενο και τους ενορίτες

του Ιερού Ναού του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Ο ηγούμενος της ενορίας του χωριού Πολέσσκογιε, πρωτοπρεσβύτερος Στεπάν Κορολτσούκ: «Διακονώ σ' αυτό το ναό εδώ και 24 χρόνια. Η κατάληψη του ναού συνέβη στις 17 Απριλίου. Πριν από αυτό οι εκπρόσωποι της ΟCU μου έλεγαν να πάω σε αυτούς. Επανειλημμένα ο πρόεδρος του χωριού μου έλεγε να παραδώσω τα κλειδιά από το ναό. Του απάνταγα: «Τι δικαίωμα έχω να παραδώσω τα κλειδιά; Έχουμε μια υπάρχουσα κοινότητα. Δεν έπαψε να υπάρχει.

Βάση τι θα πρέπει να σας δώσω τα κλειδιά;» Έχουμε το δικαίωμα ιδιοκτησίας και το τεχνικό διαβατήριο τόσο για το σπίτι όσο και για το ναό.

Δεν προλάβαμε να φτιάξουμε χαρτιά για το οικόπεδο, καθώς δεν υπήρχε γενικό σχέδιο πολεοδομίας του χωριού και γι' αυτό δεν προλάβαμε. Ξεκινήσαμε τι διαδικασία, αλλά μετά άρχισαν όλες αυτές οι συγκρούσεις και ο πρόεδρος της τοπικής διοίκησης δεν μου έδωσε την άδεια για να ξεκινήσω τα χαρτιά.

Και να, στις 17 Απριλίου 2019 ο πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού με συνάντησε και είπε ότι πρέπει να υπάρξει μια αψιμαχία σήμερα και ότι πρέπει να καταλάβουν τον ναό και ότι ο ίδιος θα είναι κοντά στον ναό. Μετά είπε: «Δώσε τα κλειδιά με καλό τρόπο».

Δεν του τα έδωσα και πήγα στην περιοχή, πήγα στην αστυνομία εκεί για να υποβάλω καταγγελία. Με προσκάλεσε ο αρχηγός της αστυνομίας να περάσω μέσα. Μπήκα και μου είπε: «Πρέπει σήμερα να είμαι στον ναό σας».

Τον λένε Αντρέι Βαλέριγιεβιτς Κουσίκ. Είπε: «θα είμαστε εκεί ούτως ή άλλως και θα μπούμε στον ναό». Δεν αισθάνθηκα καλά, μου ανέβηκε η πίεση, μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο και νοσηλεύτηκα».

O ηγούμενος της κοινότητας, ο οποίος διακονεί στο ναό για περίπου 25 χρόνια, ασχολήθηκε με την επισκευή, τη συντήρηση και την διακόσμηση του ναού, ο οποίος συνεχώς τελούσε θείες λειτουργίες εκεί, που έβαλε όλη του την ψυχή σε αυτόν τον ναό και που είχε όλα τα έγγραφα που επιβεβαιώνουν τα δικαιώματα της κοινότητας στο ναό.

O πατέρας Στεπάν, υπό συνθήκες άμεσης απειλής της κατάληψης του ναού, ήρθε στην αστυνομία για βοήθεια και ανακάλυψε ότι η αστυνομία είναι με το μέρος των εισβολέων! Υπήρχε λόγο να βρεθεί στο νοσοκομείο!Επιπλέον, αφού έφτασε στο χωριό, ο αρχηγός της αστυνομίας κάλεσε αμέσως στην κατάληψη του ναού εκείνη την ημέρα.

Ενορίτισσα του ναού:

«Ο αρχηγός της αστυνομίας τους είπε (στους εκπρόσωπους της OCU - σημ.) ακόμα έξω το δρόμο: «Κάντε κατάληψη σήμερα. Αν όχι σήμερα, άλλη ευκαιρία δεν θα έχετε. Επειδή την επόμενη Κυριακή θα έχουμε εκλογές».

Στις 21 Απριλίου 2019 ο δεύτερος γύρος εκλογών πραγματοποιήθηκε στην Oυκρανία, με αποτέλεσμα ο Βλαντίμιρ Ζελένσκι να κερδίσει με περισσότερο από το 70% των ψήφων. Όλοι ήδη καταλαβαίνανε ότι ο Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος είχε κατασκευάσει ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία στην προπαγάνδα του Τόμου και της OCU, δεν θα μπορέσει σε καμία περίπτωση να κερδίσει τις εκλογές.

O λαός ήδη στον πρώτο γύρο έδειξε τη στάση του απέναντι στην πολιτική του πρώην προέδρου. Παραβιάσεις σχεδόν όλων των υποσχέσεών του, διαλυμένη οικονομία, αποτυχίες στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική.

Όλα αυτά ο Π. Ποροσένκο προσπάθησε να δικαιολογήσει με το γεγονός ότι έφερε τον Τόμο στην Oυκρανία. Αλλά πριν δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, είχε ήδη γίνει σαφές ότι αυτό το εκλογικό κόλπο είχε αποτύχει. Ωστόσο, ο μοχλός της ανομίας σε σχέση με την UOC έχει ήδη πάρει μπρος.

Οι κρατικοί υπάλληλοι που εκτελούσαν εκουσίως τη βούληση του πρώην προέδρου και, παραβιάζοντας το νόμο, συνέβαλαν στις καταλήψεις των εκκλησιών, συνέχισαν με αδράνεια αυτές τις παράνομες δραστηριότητες τους.

Επιπλέον, συνειδητοποιούσαν πολύ καλά ότι παραβίαζαν τον νόμο και ότι αν η νέα κυβέρνηση έχει στάση σε όλες τις θρησκευτικές οργανώσεις στο πλαίσιο της ουκρανικής νομοθεσίας, τότε δεν θα μπορέσουν πια να καταλαμβάνουν τους ναούς ατιμώρητοι.

Ένιωθαν ήδη ότι η νέα κυβέρνηση θα αλλάξει την ηγεσία των κρατικών υπαλλήλων και των αρχηγών αστυνομίας. Γι' αυτό και ο αρχηγός της αστυνομίας παρότρυνε τους υποστηρικτές της OCU να βιαστούν με την κατάληψη.O πατέρας Στεπάν δεν ήταν παρών κατά την κατάληψη του ναού και δεν μπορούσε να το υπερασπιστεί. Αυτό έκαναν οι ενορίτες του.

Ανάμεσά τους ήταν κι ο Αλέξανδρος, άτομο με ειδικές ανάγκες πρώτου βαθμού αναπηρίας, που κινείται μόνο σε αναπηρικό αμαξίδιο. Στάθηκε στην πύλη της εκκλησίας, ελπίζοντας ότι οι υποστηρικτές της OCU δεν θα τολμήσουν να τον αγγίξουν. Αλλά ήταν λάθος...

Ενορίτης Αλέξανδρος:

«Όλα ξεκίνησαν λόγω του Τόμου. Είναι γνωστό ότι έδωσαν αυτό το Τόμο. Και οι άνθρωποι ήθελαν μια «ουκρανική» εκκλησία. Αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Εμείς τι έχουμε κινεζική εκκλησία; Έχουμε Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Αλλά δεν μπορείτε να αποδείξετε τίποτα σε αυτούς. Ήμουν τότε παρών κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Αυτό ήταν τρομακτικό.Στεκόμουν κοντά στην εκκλησία και εδώ ήρθαν να μας βοηθήσουν οι ιερείς από τα γειτονικά χωριά και τότε οι άνθρωποι από την OCU έσπευσαν σε αυτούς τους ιερείς. Και σκέφτηκα: Θα στέκομαι κοντά στην πύλη. 

Κανείς δεν πίστευε ότι θα ήταν μια τέτοια κατάληψη.Και πρώτα έσπευσαν στους ιερείς, και στη συνέχεια στην πύλη και άρχισαν να πιέζουν, να σπρώχνουν... Αυτοί ήταν οι άνθρωποί μας από το χωριό, αλλά εκείνοι που δεν πήγαιναν στην εκκλησία. 

Τους κρατούσαμε, κρατούσαμε και δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε. Έριξαν τα κάγκελα κάτω και έτρεξαν στην εκκλησία. Μετά άρχισαν να σπάνε τις κλειδαριές. Απλά απαίσιο. Τους ζητήσαμε να σφραγίσουμε τον ναό μέχρι τη δίκη. Να γίνει όπως αποφασίσει το δικαστήριο. 

Αλλά δεν ήθελαν και όρμησαν στην εκκλησία».Λόγω σεμνότητας ο Αλέξανδρος δεν είπε πώς οι εισβολείς έσπρωχναν τον ίδιο, πώς τον προσβάλλανε, πώς παραλίγο να του σπάσουν το καροτσάκι, το μοναδικό του μέσο μεταφοράς. Αλλά όλα αυτά συνέβησαν.

Ενορίτισσα του ναού, Tatyana Androshchuk:

«Όλα ξεκίνησαν στις 17 Απριλίου. Κοιτάξτε... Το χωριό χωρίστηκε στα δύο. Από τη μία πλευρά βρίσκονταν οι ενορίτες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC), από την άλλη - οι υποστηρικτές της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας OCU). 

Επειδή ο ιερέας μας βρισκόταν στο νοσοκομείο, ήρθαν σε μας ο κυβερνών ιερέας και οι ιερείς από τα γειτονικά χωριά. Όταν οι εκπρόσωποι της OCU είδαν ότι από το αυτοκίνητο βγαίνουν ιερείς, ρίχτηκαν επάνω τους σαν σε κάποιο είδος θήρας. Τους υπερασπιστήκαμε και άρχισε η μάχη. Τους παρακαλούσαμε να μην το κάνουν. 

Μία μητέρα παρακαλούσε τον γιο της (υποστηρικτή της OCU - σημ.) να φύγει και να μην αγγίξει τον ιερέα, είναι μεγάλη αμαρτία.Οι άνθρωποι έπεφταν κάτω στα πόδια. Αυτό φαίνεται στο βίντεο, αλλά οι εκπρόσωποι της ΟCU δεν έδιναν σημασία σ' αυτά. 

Ο Σάσα (ανάπηρος - σημ.) στεκόταν στην πύλη του ναού. Σε κοντινή απόσταση ήταν ο αρχηγός (της αστυνομίας - σημ.). Τον ρώτησα, γιατί ήρθατε εδώ; Ήρθατε για να προστατέψετε δημόσια τάξη; Εδώ είναι ο αδελφός μου, είναι ανάπηρος, έχει πρώτο βαθμό αναπηρίας, σας παρακαλώ προσωπικά να μας προστατεύστε έτσι ώστε να μην μας σπάσουν το καροτσάκι και να μην του κάνουν κακό. Μου απάντησε μόνο εντάξει και απομακρύνθηκε».

Αυτός ο αρχηγός της αστυνομίας απλώς έφυγε, τα παράτησε, δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει το άτομο με αναπηρία σε αναπηρικό καροτσάκι.Αυτό έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με τις θρησκευτικές εντολές, όχι μόνο με τα άμεσα καθήκοντα της αστυνομίας, αλλά και με τις στοιχειώδεις απαιτήσεις της ανθρώπινης συνείδησης.

Συνεχίζουμε την ιστορία της Τατιάνας:

«Όταν άρχισαν να μας πιέζουν, είδαμε ότι έρχονται καταπάνω μας, πέσαμε στα γόνατα, αρχίσαμε να προσευχόμαστε. Αλλά κανένας δεν έδινε σημασία σ' αυτά. Μετά ένας άνθρωπος είπε στον πρόεδρο του χωριού: αν ανατραπεί ο Σάσα, θα είναι στη συνείδησή σας.

Μόνο μετά από αυτό ο πρόεδρος του χωριού άρχισε να παρακαλάει: μην αγγίζετε, γιατί ο Σάσα στέκεται εδώ. Αλλά κανείς δεν έδινε σημασία στο Σάσα. Αλλά ο Σάσα είπε: «δε θα φύγω, θα μείνω μέχρι τέρμα».Καταλαβαίνετε, μέχρι εκείνη την ημέρα το χωριό ζούσε τη δική του ζωή, οι άνθρωποι ασχολούνταν ο καθένας με τα δικά του, η εκκλησία ήταν γεμάτη με προσευχές για χιλιετίες, όλοι πήγαιναν στην ίδια εκκλησία.

Και όλοι είναι πεπεισμένοι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση φταίει για το τι συνέβη. Ο πρώην Πρόεδρος Πορόσενκο ήθελε πιθανώς την εξουσία τόσο πολύ... Αλλά έγινε διάσπαση του χωριού, υπάρχει τόσο μεγάλη έχθρα στο χωριό, που δεν μπορείτε να φανταστείτε τι είδους εχθρότητα. 

Γίνεται πραγματικά εμφύλιος πόλεμος».Η κατάληψη της εκκλησίας τελείωσε με την αστυνομία να έσπρωξε τους Ορθόδοξους μακριά από την εκκλησία τους, έκανε «ζωντανό» διάδρομο και οδήγησε έτσι τον «ιερέα» της ΟCU στην καταληφθείσα εκκλησία.

Οι Ορθόδοξοι δεν προσπάθησαν να κατακτήσουν πίσω τον ναό, έφτιαξαν μια τέντα στην αυλή του σπιτιού του ιερέα, έχτισαν εικονοστάσιο από κόντρα πλακέ και συνέχισαν να προσεύχονται στον Θεό. Στην ερώτηση: «τι θα κάνετε το χειμώνα όταν έρθουν τα κρύα», απάντησαν: «όπως δώσει ο Θεός...»

Χωριό Ρόζβαζ Ιερός Ναός των Αγίων

Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

Σε αυτό το χωριό φτάσαμε κατά τη διάρκεια της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας και μπορέσαμε να μιλήσουμε μόνο με κάποιους ενορίτες της καταληφθείσας εκκλησίας. O Ι.Ν. των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού χτίστηκε σε ένα λόφο σε ένα πολύ γραφικό μέρος.

Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το σχέδιο με το οποίο καταλήφθηκε αυτός ο ναός, είναι χαρακτηριστικό για όλες αυτές τις περιπτώσεις. Η τοπική κοινότητα αποφάσισε να μεταφέρει το ναό στην OCU. Η θρησκευτική κοινότητα του ναού δήλωσε ότι ήταν παράνομο και δεν συμφώνησε με μια τέτοια απόφαση. 

Πραγματοποίησε τη δική της συνέλευση, κατά την οποία αποφάσισε να παραμείνει πιστή στην Oυκρανική Oρθόδοξη Εκκλησία. Και έπειτα οι τοπικές αρχές συγκέντρωσαν τοπικούς θαυμαστές αλκοολούχων ποτών, οι οποίοι κατέλαβαν το ναό για την OCU. Η αστυνομία ήρθε, έμεινε, κοίταξε και έφυγε. Ας ακούσουμε τους συμμετέχοντες των γεγονότων.

Ίγκορ Γιουρτσούκ, ενορίτης του ναού:

«Η εκκλησία μας έχει καταληφθεί στις 14 Απριλίου 2019. Πριν από αυτό πραγματοποιήθηκε συνέλευση στη λέσχη του χωριού, όπου μάζεψαν όλους τους κατοίκους του χωριού, ανεξάρτητα από το αν κάποιος ήταν ενορίτης της εκκλησίας ή όχι.

Πριν από αυτό, πέρναγαν από σπίτια, έλεγαν ότι είμαστε ρωσική εκκλησία, ότι πρέπει να εξαλείψουμε τη ρωσική εκκλησία από το κράτος μας. Αν και έχουμε Καταστατικό της Εκκλησίας μας. Είναι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Δεν είδα στο Καταστατικό να γράφει ότι ονομάζεται Πατριαρχείο Μόσχας. Αν ανήκουμε, μόνο με πνευματική έννοια. Είναι το συλλείτουργο, η προσευχή.Την εκκλησία την έχτιζε όλη η κοινότητα, με επικεφαλής τον ιερέα μας, τον οποίο επίσης έδιωξαν από το ναό. 

Η μητέρα μου και η μητέρα της συζύγου μου έψελναν στην εκκλησιαστική χορωδία όλη τη ζωή τους, παρακολουθούσαν όλες τις λειτουργίες.Και ξέρετε, ήταν τόσο δύσκολο να βλέπω, όταν οι νεαροί με δυνατή σωματική διάπλαση την έριξαν κάτω στο πάτωμα, έπεσε κάτω από το τραπέζι και την έπνιγαν με το ίδιο το τραπέζι. 

Ήταν αβάσταχτο να τα κοιτάω.Υπήρχε αστυνομία κοντά στην εκκλησία. Στην αρχή φαινόταν σαν να φυλάγανε την έννομη τάξη, μετά όμως απλά εξαφανίστηκαν.Εγώ προσωπικά καλώ το αστυνομικό τμήμα, λένε: «υπάρχει εκεί ήδη η αστυνομία». Ενώ δεν υπήρχε σε μας. Απλώς μας βαράγανε. 

Και πώς αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πού πάνε. Αφού μας χτύπησαν και κατέλαβαν το ναό, ο πρόεδρος του χωριού και ο αναπληρωτής γεωργικής επιχείρησης «Ροζβάζσκογιε» έφερναν σακούλες με αλκοολούχα ποτά και μεζεδάκια στο ναό για να γιορτάσουν την κατάληψη του ναού. Γιορτή κατά τη διάρκεια της πανούκλας. 

Και αυτό τη Σαρακοστή! Στο τραπέζι μνημοσύνων. Πείτε πώς είναι δυνατό αυτό;! Πώς μπορεί κανείς να λέει ότι αγαπάει τη χώρα του και να κάνει τέτοια πράγματα.Γενικώς χρειάστηκε πολύς χρόνος η κοινότητά μας να το ξεπεράσει, πόναγε πολύ.

Το χειρότερο είναι ότι χτύπησαν τους ανθρώπους, χώρισαν τους ανθρώπους. Μας κατηγορούν ότι είμαστε μοσκαλοί (Μοσχοβίτες, περιφρονητικό - συντ.). Αλλά θέλουμε να είμαστε και να προσευχόμαστε στη Μία Κανονική Αποστολική Εκκλησία. Μόνο αυτό. Δεν θέλουμε να πάμε στο σχίσμα. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης υπήρχαν ξένοι.

Εμένα προσωπικά με τραβούσαν πίσω από το ναό νεαροί που δεν τους είχα δει ποτέ στο χωριό. Είναι μισθοφόροι. Πριν ζούσαμε σαν ένα χωριό, μία οντότητα. Όλα ξεκίνησαν με ερχομό αυτού του Τόμου, ο οποίος (και πιθανότατα σε όλο τον κόσμο το γνωρίζουν ήδη), δεν συνένωσε την Ουκρανία, αλλά την χώρισε ακόμη περισσότερο». (ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ)