ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ (Ε΄ ΜΕΡΟΣ)

Ενορίτισσα του ναού, Μαρία Γιουρτσούκ:

«Ο πρόεδρος του χωριού, ως δημόσιος υπάλληλος, πήρε λάθος θέση. Είναι ο πρόεδρος όλου του χωριού, όλων των χωρικών και όλοι τον ψηφίζανε. Αποδέχθηκε την άποψη μόνο μιας ομάδας ανθρώπων, των υποστηρικτών της OCU.

Ήρθε στο ναό (κατά τη διάρκεια της κατάληψης - σημ.) αμέσως με τις κλειδαριές του, κρέμασε κάστρο στον καμπαναριό. Άρχισαν να διώχνουν τα παιδιά έξω. Ο εγγονός μου, είναι παπαδοπαίδι στο ναό. Ο Λουκάσικ τον χτυπούσε στο κεφάλι, είναι κυβερνών ιερέας της OCU. Χτυπούσε τα παιδιά στο κεφάλι, τα πρόσβαλλε.

Και ο πρόεδρος του χωριού συνέβαλε σε όλα αυτά. Μας έβριζε: «Μοσκαλοί, Ρωσική Εκκλησία». Του λέω: «δείξτε το χαρτί ότι είμαστε ρωσική εκκλησία». Και αυτός: «είστε Μοσκαλοί, εσείς του Πούτιν».  Ο Τόμος, η εξουσία και τα χρήματα φταίνε για όλα αυτά. Τι θέλετε;

Είμαστε απλοί άνθρωποι, πηγαίνουμε στην εκκλησία για να προσευχόμαστε στον Θεό, και όχι για να πολεμάμε. Να προσευχόμαστε για ειρήνη, για ηρεμία στο κράτος. Κι εμείς αγαπάμε τη χώρα μας, αλλά όλη τη ζωή μας πηγαίναμε στην κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Και σήμερα, τι, να την προδώσουμε; Πώς είναι δυνατό;».

Ενορίτισσα του ναού, Σεμενιούκ Γαλήνα Ιβάνοβνα:

«Ο γιος μου ήταν στο ATO, τραυματίστηκε. Πήγαινα σε αυτήν την εκκλησία, όπως λένε αυτοί (υποστηρικτές της OCU - σημ.) τη ρωσική, στην ορθόδοξη, όπου πήγαιναν οι γονείς και οι πρόγονοί μου. Και ευχαριστώ τον Θεό που με άκουσε και ο γιος μου έμεινε ζωντανός.

Και τώρα μπορεί και να περπατήσει και να δουλέψει στο ίδιο συλλογικό αγρόκτημα (κολχόζ). Μας έδιωξαν από την εκκλησία. Υπήρξε σφαγή, ξυλοδαρμός. Οι υποστηρικτές της OCU μας χτυπούσαν. Ήταν οργανωμένοι, πληρώθηκαν γι' αυτό και το έκαναν.

Έπρεπε να έχετε δει τι γινόταν εδώ περά. Ήταν σαν τα θηρία. Μιλάω πολύ σκληρά, να με συγχωράει ο Θεός. Αλλά δεν μπορώ να πω διαφορετικά. Σαν να απελευθέρωσαν τίγρη από το κλουβί, έτσι κι αυτούς απελευθέρωσαν.

Και μετά από όλα, έπιναν βότκα στην εκκλησία, κουβαλούσαν τσάντες. Προσωπικά εμείς καθόμασταν κάτω από την εκκλησία και κλαίγαμε και βλέπαμε τι γινόταν. Πώς κουβαλούσαν τσάντες και πάνω στο τραπέζι μνημόσυνων έστρωσαν όλα και πλέον εκεί γιόρταζαν.  Ο Τόμος χώρισε το χωριό μας. Όλοι μας τσακωθήκαμε. Και οικογένειες και αδέλφια και γείτονες.

Το χωριό έχει διασπαστεί, δεν υπάρχει πλέον η ενότητα που υπήρχε πριν. Είμαστε ένα μικρό χωριό, ακούστε, όλοι ζούσαμε μαζί σαν φίλοι, και τώρα δεν υπάρχει ειρήνη. Υποστηρίζω την πίστη μου, στην οποία ζούσα, βαφτίστηκα, μεγάλωσα τα παιδιά μου σε αυτή την πίστη και εδώ έρχομαι να λειτουργηθώ».

«Ονομάζομαι Ναντέζντα Τκασούκ, αυτή είναι η κόρη μου Σόφια, είμαστε ενορίτες αυτού του ναού. Είμαστε όλοι Ουκρανοί, ζούμε σε μία ενιαία χώρα και το δικαίωμα κάθε ατόμου να ομολογεί την πίστη του. Αλλά μας συμπεριφέρθηκαν σαν βάρβαροι, έχοντας διώξει εμάς από το ναό...

Μεγάλες σε ηλικία γιαγιάδες, όταν απλώς τους πατούσαν με τα πόδια. Είναι τόσο επιθετικοί άνθρωποι... Ξέρετε, τι να πω, αφού οι γονείς έστρεψαν τα παιδιά τους εναντίον μας, λέγοντας ότι είμαστε «Μοσκαλοί» (Μοσχοβίτες, περιφρονητικό - συντ.), ότι είμαστε «του Πούτιν».

Η κόρη μου πηγαίνει στην εκκλησία να ψάλλει κάθε Κυριακή και γι' αυτό την φωνάζουν στο σχολείο «του Πούτιν» και «πουτάνα της Μόσχας». Είναι αυτοί οι άνθρωποι που σκέφτονται τον Θεό; Οι οποίοι έχουν τον Θεό στις καρδιές τους; Δεν γίνεται αυτό;

Οι άνθρωποι που μας έδιωξαν από το ναό, χειροκροτούσαν και φώναξαν «δόξα στην Ουκρανία». Θεωρώ: αν δεν σας αρέσει μια τέτοια θρησκεία, παρακαλώ, οικοδομήστε δικό σας ναό σας».Αλλά οι υποστηρικτές της OCU δεν θέλουν να χτίσουν δικό τους ναό. Είναι πολύ πιο εύκολο να αρπάξουν ξένο. Ήδη χτισμένο και διακοσμημένο.

Σαν ληστές αρπάζουν τους ναούς των άλλων στους οποίους δεν έβαλαν ούτε ένα τούβλο, δεν έβαλαν ούτε μία πρόκα, στο οποίο δεν έφεραν ούτε μία εικόνα. Και οι Ορθόδοξοι με ταπείνωση πηγαίνουν να λειτουργούν στον Θεό σε διάφορες μη προσαρμοσμένες αίθουσες. Η ενορία των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού πήγε σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο μαγαζί.

Το επισκεύασαν βιαστικά και έφτιαξαν όλα τα απαραίτητα για λειτουργία. Και εδώ κάθε Κυριακή έρχονται έως 100 άτομα. Ενώ ο καταλειφθείς ναός είναι σχεδόν άδειος. Δεν προκαλεί έκπληξη αυτό. Άλλωστε, οι άνθρωποι που καταλαμβάνουν ξένα με βία και εξαπάτηση δεν έχουν συνηθίσει να προσεύχονται στον Θεό.

Ενώ η ορθόδοξη κοινότητα του χωριού Ροζβάζ ζει και θα ζήσει. Ίσως σε άβολες συνθήκες, σε παλιό μαγαζί, χωρίς τρούλους και καμπαναριό, συνηθισμένα στο Ορθόδοξο μάτι, αλλά ζει και δοξάζει τον Θεό!

Χωριό Πιατυγόρυ Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου

Σε αυτό το χωριό φάνηκε ξεκάθαρα ότι η OCU που αυτοαποκαλείται εκκλησία στην πραγματικότητα είναι ένα πολιτικό σχέδιο της εξουσίας, το οποίο υπέστη συντριπτική ήττα στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές το 2019.

Η OCU απλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την υποστήριξη της εξουσίας. Αυτό δηλώνει ακόμη και ο επικεφαλής της OCU Επιφάνιος Ντουμένκο, τονίζοντας στις πολυάριθμες ομιλίες του τον αποκλειστικό ρόλο των αρχών και του Π. Ποροσένκο προσωπικά στη δημιουργία της OCU.

Στο χωριό Πιατυγόρυ, όταν προέκυψε σύγκρουση μεταξύ της ορθόδοξης κοινότητας και της κοινότητας της OCU για το θέμα σε ποιον θα ανήκε η εκκλησία, η τελευταία σφραγίστηκε μέχρι να ληφθεί απόφαση από το δικαστήριο. Αλλά οι εκλογές έδειξαν ότι η προηγούμενη εξουσία φεύγει.

Και χωρίς την πίεση του εκτελεστικού κλάδου στο δικαστήριο (το οποίο από μόνο του είναι παράνομο), η κοινότητα της OCU δεν έχει καμία ελπίδα να πάρει το ναό. Και τότε οι τοπικές αρχές έσπρωξαν τους υποστηρικτές της OCU να καταλάβουν τη σφραγισμένη εκκλησία. Ας ακούσουμε πώς συνέβη αυτό.

Ενορίτης του ναού, Πολυάκ Oλέγκ του Βσέβολοντ:

«Είχαμε κατάληψη επιδρομέων του ναού μας πριν από την Κυριακή των Βαΐων. Η εκκλησία ήταν σφραγισμένη, υπήρχε μια συμφωνία ότι κανείς δεν θα διεκδικεί τις εγκαταστάσεις της εκκλησίας μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης.

Η λειτουργία τελούταν δίπλα στο ναό, τόσο από την κοινότητά μας όσο και από την νεοδημιουργημένη εκκλησία (OCU -σημ.), αλλά με τα ψέματα έκοψαν τα κάστρα στις πόρτες και εισήλθαν στο ναό.  Μετά από αυτό δεν μας άφηναν να μπούμε στην εκκλησία.

Η κατάληψη του ναού οδηγήθηκε από το ΣσέμπετΊγκορ. Είναι βουλευτής του χωριού στο τοπικό συμβούλιο. Με την υποστήριξη των αρχών ο ναός καταλήφθηκε. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν είναι ενορίτες του ναού μας.

Έφτασαν στο χωριό και υποστήριξαν τοπικούς ακτιβιστές στη κατάληψη του ναού μας. Δεν μπορώ να πω σίγουρα, δεν το είχα δει, αλλά έλεγαν ότι ήταν πληρωμένα και ότι υπήρξε υποκίνηση.

Κατά τη δική μου γνώμη και τη γνώμη των ενοριτών, αυτό (την κατάληψη - σημ.) προκάλεσε το γεγονός ότι η αλλαγή της εξουσίας ήταν ήδη αισθητή. Και αν, πριν από αυτή την αλλαγή της εξουσίας, δεν πραγματοποιηθεί η κατάληψη, τότε χωρίς την υποστήριξη των αρχών (οι εκπρόσωποι της OCU - σημ.) αργότερα δεν θα το πετύχουν.

Ενορίτισσα του ναού, Κουπριγιάν Ιρίνα Ανατόλιγιεβνα:

«Είμαι κάτοικος του χωριού Πιατυγόρυ, ενορίτισσα της Εκκλησίας της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Ζω εδώ από την παιδική ηλικία. Και από την παιδική ηλικία πηγαίνουμε στο ναό. Όταν ήταν το τελευταίο Ψυχοσάββατο (τη Σαρακοστή - σημ.), ο πρόεδρος του συμβούλιου του χωριού, Νεστερτσούκ Πέτρος, σφράγισε την εκκλησία με τη συμφωνία ότι θα περιμέναμε την απόφαση του δικαστηρίου.

Η OCU λειτουργούσε στο κατώφλι του ναού, ενώ εμείς στο πλάι. Και μετά η κλήση - σπάσανε κλειδαριές. Προσπαθούσαν και πριν, έρχονταν στο ναό με εργαλεία. Αλλά συγκεντρωνόμασταν και τους διώχναμε. Περιμέναμε ότι θα υπήρχε δικαιοσύνη, ότι θα υπήρχε κάποια λύση και ότι με κάποιο τρόπο θα δοθεί σωστή λύση.

Λοιπόν, το Σάββατο του Λαζάρου με πήραν τηλέφωνο, είπαν ότι οι κλειδαριές ήταν σπασμένες. Ο πρόεδρος του χωριού καθόταν στο συμβούλιο του χωριού, τον παίρναμε τηλέφωνο, αλλά δεν μας βοήθησε καθόλου, δεν έκανε τίποτα για να συμφιλιώσει τους ανθρώπους.

Δεν υπήρξε βοήθεια ούτε από την αστυνομία, αν και την παρακαλούσαμε... Τι γίνεται δηλαδή, αφού ο ναός είναι σφραγισμένος. Θέλαμε τα πάντα να είναι σύμφωνα με το νόμο. Οι αστυνομικοί μόνο πηγαινοέρχονταν... απλά παρακολουθούσαν να μην υπάρχει ξυλοδαρμός μεταξύ των ανθρώπων, αλλά καμία υποστήριξη.

Ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν η εντολή από πάνω, κάποιος άνθρωπος ηγούταν τα πάντα. Πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο Σεργκέι Κοντρατσούκ, ο πρώην πρόεδρος της τοπικής διοίκησης της περιοχής Zdolbunovsky».

Σε αυτό το χωριό, δόξα τω Θεώ, δεν υπήρξαν ξυλοδαρμένοι ενορίτες, ούτε σπασμένες μύτες και αιματοχυσία, όπως σε άλλα χωριά.  Αλλά αυτή η βιασύνη, αυτή η επιθυμία να καταλάβουν το ναό πριν από την απόφαση του δικαστηρίου δείχνει ξεκάθαρα ότι:

Οι υποστηρικτές της ΟCU οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν το δικαστήριο αποφασίσει μόνο βάσει των νόμων της Ουκρανίας και όχι τις οδηγίες του εκτελεστικού κλάδου, τότε δεν θα έχουν καμία ευκαιρία να πάρουν τον ναό στα χέρια τους.

Αντίθετα, οι Ορθόδοξοι πιστοί δείχνουν ότι παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να παραμένουν η Εκκλησία, η κοινότητα των πιστών, ανεξάρτητα από την απόφαση του δικαστηρίου. Οι πιστοί της UOC δεν προσφεύγουν στη βία, σέβονται τη δικαστική εξουσία και είναι έτοιμοι να υποταχτούν στην απόφασή της.

Εν αναμονή της δικαστικής απόφασης, συνεχίζουν να τελούν τις Θείες Λειτουργίες. Προς το παρόν στο παλιό μαγαζί, το οποίο ανακαινίστηκε και προσαρμόστηκε για τις Θείες Λειτουργίες. Η ενοριακή ζωή τους συνεχίζεται.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε: «...επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την έκκλησίαν, καί πύλαι αδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16, 18). Εκπλήρωση αυτού του λόγου είδαμε όταν γνωρίσαμε τη ζωή των κοινοτήτων στην περιφέρεια του Ρίβνε.

Εκείνων λίγων ενοριών από ένα μεγάλο αριθμό εκείνων, από τις οποίες οι υποστηρικτές της ΟCU με βία κατάλαβαν ναούς. Παρά τις διώξεις, παραβιάσεις δικαιωμάτων, την ανομία, τη βία και τις απειλές, οι κοινότητες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ζουν και προχωράνε σε ένα δύσκολο και κακοτράχαλο δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Επίλογος

Καταφέραμε να επισκεφθούμε μόνο επτά ορθόδοξες κοινότητες από πολλές που διώχτηκαν από τους υποστηρικτές της OCU στην Oυκρανία. Αλλά αυτές οι συναντήσεις μας επιτρέπουν να συναγάγουμε κάποια συμπεράσματα:

1.O Τόμος, υπογεγραμμένος από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, δεν έφερε ειρήνη και ενότητα στην Oυκρανία. Αντίθετα, χώριζε τους ανθρώπους και έσπειρε εχθρότητα και μίσος εκεί που δεν υπήρχε ποτέ.

Ακόμη και το σχίσμα του Φιλάρετου του 1992 δεν μπόρεσε να κάνει τους Oυκρανούς να τσακωθούν τόσο όσο το 2019 ο Τόμος. Σήμερα, λόγω του Τόμου, οι άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι και ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους, έγιναν εχθροί. Το σχίσμα πραγματοποιήθηκε σε οικογένειες και συγγενείς. Χώρισε τους αγαπημένους. O Τόμος έφερε εχθρότητα και αίμα στην Oυκρανία. Θα χρειαστούν χρόνια, αν όχι δεκαετίες για να θεραπευτεί αυτή η πληγή.

2.Η OCU δημιουργήθηκε ως πολιτικό ή μάλλον ως εκλογικό σχέδιο του πρώην Προέδρου Π. Ποροσένκο. Μπορεί να είναι βιώσιμη μόνο με την υποστήριξη των αρχών και των εθνικιστών ριζοσπαστών. Και χάρη στην ψεύτικη προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης που δημιούργησε ένα φωτοστέφανο της πατριωτικής οργάνωσης γύρω από την OCU.

3.Σχισματικές Oυκρανή Oρθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου και η Oυκρανική Αυτοκέφαλη Oρθόδοξη Εκκλησία παρέμειναν σχισματικές οργανώσεις, παρά το γεγονός ότι ενώθηκαν στην OCU και έλαβαν τον Τόμο από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Το αντιλαμβάνονται πολύ καλά οι πιστοί της UOC, οι οποίοι είναι έτοιμοι να υπομείνουν διώξεις, αλλά δεν πηγαίνουν στους σχισματικούς.

4.Oι πιστοί της UOC δεν ζητούν τίποτα προνόμια, δεν ζητούν υποστήριξη από το κράτος. Θέλουν το κράτος να ενεργεί σε όλες τις θρησκευτικές οργανώσεις στο πλαίσιο του νόμου. Να είναι όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου.

Να αποκατασταθούν τα δικαιώματά τους που παραβιάστηκαν από τις ενέργειες κυβερνητικών υπαλλήλων και εκπροσώπων της OCU. Να αποκατασταθούν από το δικαστήριο κατά τον προβλεπόμενο από το νόμο τρόπο.

5.Για τους διωκόμενους πιστούς η υποστήριξη ολόκληρης της Εκκλησίας είναι πολύ σημαντική. Πληρότητας της Oρθόδοξης Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Υποστήριξη Τοπικών Oρθόδοξων Εκκλησιών, υποστήριξη ιεραρχών και απλών πιστών. Πρώτα απ' 'όλα, με την προσευχή στον Θεό.

Ναι, η Oρθοδοξία στην Oυκρανία πληγώθηκε πολύ βαθιά με την πολιτική του πρώην προέδρου και του Τόμου του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.  Η θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας αρχίζει με την αναγνώριση ότι η ασθένεια υπάρχει. Και το πρώτο βήμα για την επούλωση πληγών της εκκλησίας στην Oυκρανία θα πρέπει να είναι η αναγνώριση του προφανή :

•Η OCU δεν είναι ευλογημένη Εκκλησία του Χριστού, αφού σχηματίστηκε από σχισματικές οργανώσεις του Πατριαρχείου του Κιέβου και Oυκρανών ουνιτών που στερούνται χάρη του Θεού;

•O Τόμος έφερε εχθρότητα και διαίρεση στην Oυκρανία;

•Διώξεις των Oρθοδόξων στην Oυκρανία

είναι η θλιβερή πραγματικότητα.

Λίγα ακόμα λόγια θα ήθελα να πω για την ομοιότητα των διωγμένων Oυκρανών Χριστιανών με τους χριστιανούς των πρώτων αιώνων.Στα χρόνια της παγανιστικής Ρώμης λίγοι πίστευαν πλέον στα είδωλα. Oι περισσότεροι άνθρωποι, πόσο μάλλον κυβερνήτες ή κυβερνητικοί υπάλληλοι, κατάλαβαν ότι τα είδωλα δεν θα μπορούσαν να είναι αληθινοί θεοί.

Ας θυμηθούμε το ρητορικό ερώτημα του ειδωλολάτρη Ποντίου Πιλάτου: «...τί έστιν αλήθεια;» (Ιω. 18, 38). Αλλά η λατρεία των ειδώλων ήταν η κρατική θρησκεία και η συμμετοχή σε παγανιστικές λατρείες ήταν μια μορφή έκφρασης πίστης προς το κράτος και την κυβέρνηση.

Κάθε πολίτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συμμετείχε σε παγανιστικές τελετές και έτσι αποδείκνυε την πιστότητά του προς το κράτος. Το ίδιο συμβαίνει και στην Oυκρανία. Τουλάχιστον, συνέβαινε υπό την προεδρεία του Π. Ποροσένκο.

Η OCU κηρύχθηκε «πραγματικά ουκρανική εκκλησία» και το να ανήκεις σε αυτής θεωρούταν εκδήλωση πατριωτισμού και πιστότητας προς το κράτος.Αυτοί που καταλάμβαναν ορθόδοξες εκκλησίες και διαπράττανε βία εναντίον ορθόδοξων πιστών, μπορούσαν να μην πιστεύουν καν στον Ιησού Χριστό.

Να μη συμμετέχουν στις λειτουργίες, μπορούσαν να παραβιάζουν κατάφωρα τις εντολές του Θεού, αλλά θεώρησαν ότι δικαιούνταν να το πράξουν, επειδή οι αρχές και τα ΜΜΕ κήρυξαν την Oυκρανική Oρθόδοξη Εκκλησία «ρωσική», «μοσχοβίτικη», «του Πούτιν».

 Κατά συνέπεια, ο αγώνας εναντίον της θεωρούταν καλή πράξη, καθώς και η υποστήριξη της OCU. Αυτό αποδεικνύει πολύ ξεκάθαρα ότι η OCU δεν είναι θρησκευτική οργάνωση, αλλά πολιτικό σχέδιο.Αρχικά η δημιουργία της OCU επιδίωκε δύο στόχους: ο πρώτος ήταν η επανεκλογή του Π. Ποροσένκο για δεύτερη προεδρική θητεία, και ο δεύτερος ήταν η δημιουργία κάποιου χαρακτηριστικού της ουκρανικής κρατικής κυριαρχίας.

Oι Π. Ποροσένκο, Επιφάνιος Ντουμένκο και Φιλάρετος Ντενισένκο μιλούσαν συνεχώς για αυτό το έργο της OCU. Δεν είχαν ανατεθεί στην OCU συγκεκριμένες θρησκευτικές αποστολές. Για πολλούς λόγους η OCU δεν μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Πρώτα απ' όλα, εξαιτίας της μη κανονικής και ως εκ τούτου άκυρης χειροτονίας της «ιεραρχίας» της, αλλά δεν πρόκειται τώρα γι' αυτό.

Η ΟCU είναι μια πολιτική οργάνωση ορθόδοξης τελετής. Δημιουργήθηκε με τις προσπάθειες των πολιτικών για να γίνει χαρακτηριστικό της ουκρανικής κρατικής κυριαρχίας. Η αφοσίωση σε αυτήν θεωρείται αφοσίωση στο κράτος. Ωστόσο, οι σημερινοί Ουκρανοί Χριστιανοί, όπως και οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων, δεν συμφωνούν με αυτό. 

Τότε και τώρα, οι Χριστιανοί ήταν πατριώτες της χώρας τους. Τότε και τώρα υπηρετούσαν πιστά στο κράτος τους και τους ανθρώπους τους. Αλλά τότε και τώρα για τους Χριστιανούς προσκύνημα στο Ιησού Χριστό στο Πνεύμα και την Αλήθεια ήταν υπεράνω όλων.

Σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Ουκρανία πάνε να πολεμήσουν στη ζώνη αντιτρομοκρατικής επιχείρησης (ΑΤΟ), αλλά δεν συμφωνούν να πάνε στην ΟCU, καθώς καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι με αυτόν τον τρόπο διαπράττουν την αμαρτία του σχίσματος και της προδοσίας της πίστης τους και της Εκκλησίας τους.

Είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή για τη χώρα τους, αλλά δεν συμφωνούν να αλλάξουν τη Βασιλεία των Ουρανών για την επίγεια ευημερία. Πόσο εύκολο θα ήταν να το κάνουν. Πόσο εύκολο θα ήταν να πάνε στην ΟCU και να αποφύγουν τη βία, την εξαπάτηση, την περιφρόνηση από τους συγχωριανούς τους. Αλλά οι σύγχρονοι Ουκρανοί Χριστιανοί αρνούνται αυτό. 

Το ίδιο όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί αρνούνταν να ρίξουν ένα μικρό κομμάτι θυμιάματος στο βωμό κάποιου ειδώλου. Γνωρίζουμε μάλιστα από την ιστορία περιπτώσεις όπου οι ρωμαίοι αξιωματούχοι πρότειναν στους Χριστιανούς απλώς να πάρουν μία βεβαίωση από αυτούς, που θα επιβεβαίωνε τη θυσία τους στα είδωλα, αλλά οι Χριστιανοί αρνούνταν ακόμα κι αυτό και προτιμούσαν να πάνε σε μαρτύρια και βάσανα.

Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και στην Ουκρανία, οι ορθόδοξες κοινότητες καλούνται απλά να σταματήσουν να μνημονεύουν τον προκαθήμενο της UOC Μακαριώτατο Ονούφριο και να μνημονεύουν τον Επιφάνιο Ντουμένκο και τέλος, μόνο αυτό.

Αλλά οι Χριστιανοί δεν συμφωνούν με αυτό. Υπεράνω όλων προτιμούν την πιστότητα στην Εκκλησία τους. Είναι έτοιμοι να υποφέρουν, να είναι περιφρονημένοι, να υποστούν παραβίαση των δικαιωμάτων τους και στέρηση της περιουσίας τους. Αλλά να παραμείνουν στο φράκτη της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού.

Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους! Θαυμάζω την πίστη και την υπομονή τους. Θαυμάζω το φως που ρέει από τα μάτια τους και τη ζεστασιά που βγαίνει από τις καρδιές τους. Ευγνωμονώ τον Θεό που μου επέτρεψε να δω την εκπλήρωση του λόγου του Σωτήρος:

«Μακάριοι έστε όταν όνειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. χαίρετε και άγαλλιάσθε, ότι ό μισθός υμών πολύς έν τοις ουρανοίς- ούτω γαρ έδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών». (Ματθ. 5, 11-12).

 «Ο Τόμος Αυτοκεφαλίας έφερε εμφύλιο», «Οι άθεοι κατέλαβαν το ναό», «Μας προτείνουν να αλλάξουμε την πίστη για λεφτά»... Τι στα αλήθεια έλαβε η Ουκρανία από την Αυτοκεφαλία, την οποία ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαίος χάρισε στους σχισματικούς;

Ο ανταποκριτής της ΕΟΔ ταξίδεψε στη Δυτική Ουκρανία και συνομίλησε με τους ενορίτες, οι ναοί των οποίων χάρη στην απόφαση του Φαναρίου, κατέλαβαν οι ακτιβιστές της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ)

Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr