Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΗΠΑ – ΚΙΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΗ

Ο κλάδος ελαίας, τον οποίο προσφάτως έτεινε προς την Κίνα ο Μάικ Πενς, μάλλον φαίνεται να έχει αγκάθια. Ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών καταφέρθηκε κατά του Πεκίνου, διότι ακολουθεί, όπως ισχυρίζεται, πολιτική προστατευτισμού και καταστολής.

Ενώ επιδεικνύει και επιθετικότητα. Επιπροσθέτως, απέρριψε τον ισχυρισμό ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει να αποσυνδέσει τις δύο οικονομίες. Είναι η Κίνα, η oποία διαχωρίζει εαυτόν από τους παγκόσμιους κανόνες, προσθέτει ο Μάικ Πενς, επισημαίνοντας πως «η Αμερική τείνει χείρα συνεργασίας». Πάντως, οι λέξεις μάλλον λίγα πράγματα θα καταφέρουν. 

Δεδομένου ότι ακόμα δεν έχει υπογραφεί η άνευρη και πολλαπλών σταδίων συμφωνία του Ντόναλντ Τραμπ με την Κίνα, είναι άκαιρο ο Λευκός Οίκος να θρηνολογεί.  Σε μία ανάλογου ύφους ομιλία του Μάικ Πενς πριν από ένα χρόνο, αιφνιδίασε τους Κινέζους διπλωμάτες με τις επιθετικές του δηλώσεις.

Στην τωρινή του ομιλία κατηγόρησε τη Nike και το ΝΒΑ ότι είναι δειλοί διαφθορείς, τάχθηκε υπέρ των διαδηλωτών στο Χονγκ Κονγκ και βρήκε τα ευαίσθητα σημεία του Πεκίνου. Όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, προτείνοντας το μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης της Ταϊβάν να εξαχθεί και στην ενδοχώρα. 

Σκύλος που γαβγίζει, δεν δαγκώνει, όμως. Στην πραγματικότητα ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως θα εξασφαλίσει ελάχιστα όσον αφορά κάποιους συμβιβασμούς.  Αντ’ αυτών, θα κραδαίνει τις παραγγελίες της σόγιας και τις ελάσσονες υποχωρήσεις στην κεφαλαιαγορά, κομπάζοντας σε όσους στο Κογκρέσο δείχνουν σκεπτικισμό απέναντι στην Κίνα πως πρόκειται για μεγάλη νίκη. 

Ορισμένοι εξ αυτών εποφθαλμιούν τη θέση του στο Οβάλ Γραφείο. Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας αντέδρασε με οργή, αλλά ο πρόεδρος της χώρας Σι Τζινπίνγκ μπορεί να αγνοήσει τη σκληρή γλώσσα του Μάικ Πενς, εάν πρόκειται να συναφθεί μία αποδυναμωμένη εμπορική συμφωνία. Πάντως, ακόμα και αν του απευθύνονταν σε έναν φιλικότερο τόνο, και πάλι έχει λόγους να δείξει δυσπιστία. 

Οι Αμερικανοί πολιτικοί τείνουν να εμφανίζονται συγκρατημένοι όταν πρόκειται για θέματα υψηλής τεχνολογίας, βίζας και χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.Εν μέρει αυτό συμβαίνει, για έναν λόγο που με ευστοχία εντόπισε ο Μάικ Πενς. 

Ο Σι Τζινπίνγκ στην πραγματικότητα έχει προσπαθήσει να απομονώσει τους ανθρώπους του από το να έρθουν σε επαφή με τις αμερικανικές ιδέες και τη γενικότερη κουλτούρα. Εχει, μάλιστα, κατορθώσει επιτυχημένα να επεκτείνει το καθεστώς λογοκρισίας στις αίθουσες συνεδριάσεων του Δ.Σ. των αμερικανικών εταιρειών και στις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις. 

Δεν έχει υπάρξει αλλαγή στον ρόλο του κράτους στην οικονομία – και αυτό είναι ένα ακανθώδες ζήτημα στις σινοαμερικανικές διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, το μερίδιο των ιδιωτικών κεφαλαίων στις επενδύσεις πάγιων περιουσιακών στοιχείων στην Κίνα βαίνει μειούμενο, όχι αυξανόμενο.