ΕΤΕΧΘΗ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΩΤΗΡ

Αγαπητοί μου, ΧΡΙΣΤΟΣ  ΓΕΝΝΑΤΕ  ΔΟΞΑΣΑΤΕ !

Το πιο ευφρόσυνο άγγελμα όλων των εποχών «Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιωάν.1,14) αποτελεί την απαρχή της χαράς και της ελπίδας για το ανθρώπινο γένος.

Η ενανθρώπιση του Θεού είναι το μέγιστο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, διότι χάρις σε αυτό βρήκε ο άνθρωπος και ολόκληρη η δημιουργία, την πραγματική λύτρωση.

Γι’ αυτό οι Χριστιανοί την αγία ημέρα των Χριστουγέννων «Έν ενί στόματι και μιά καρδία» υμνούμε και δοξολογούμε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Το ευλογημένο αυτό γεγονός είναι ο αντίποδας του φρικτού γεγονότος της πτώσεως του ανθρώπου και η αληθινή παλινόρθωσή του κατάσταση.

Αν η πτώση υπήρξε η χείριστη κατάρα και ο όλεθρος, η θεία ενανθρώπιση υπήρξε ή ύψιστη ευλογία και η Χάρη. Μάλιστα μέσα από την πατερική θεολογία της Εκκλησίας διαφαίνεται πως, χωρίς να είναι το γεγονός της πτώσεως μέρος της θείας οικονομίας,

Η σάρκωση του Θεού Λόγου απέβη έν τέλει ωφέλιμη στον άνθρωπο, διότι όχι απλά έγινε αποκατάσταση της προ της πτώσεως κατάστασης του ανθρώπου, αλλά δι’ αυτής έχουμε πραγματική οργανική συσσωμάτωση  της ανθρώπινης φύσεως με την θεία φύση.

Η φύση του Αδάμ σαφέστατα ήταν ξέχωρη από την θεία φύση. Στο πρόσωπό του απλά υπήρχε η άκτιστη ενέργεια του Θεού. Στο πρόσωπο όμως του μεταχριστιανικού ανθρώπου υπάρχει πραγματική μετοχή στην θεία φύση και αυτό οφείλεται βεβαίως στην ενανθρώπιση του Θεού.

Ο Θεός Λόγος γινόμενος άνθρωπος, προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση στο θεανδρικό του πρόσωπο. Αυτή όμως η πρόσληψη προϋπέθετε τον καθολικό καθαρισμό της από τον ρίπο της αμαρτίας που έφερε μετά την πτώση, διότι ο απόλυτα αναμάρτητος Θεός δεν μπορούσε να κατοικήσει σε πτωτική και αμαρτωλή φύση.

Αυτό σημαίνει πως η ανθρώπινη φύση έχει καθαρισθεί και θεωθεί από την στιγμή που ο Θεός Λόγος ενοικούσε δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος στην αγνή γαστέρα της Θεομήτορος. Όλοι οι άνθρωποι πια φέρουμε φύση καθαρή, αγία και θεωμένη, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει αυτή την υψίστη θεία δωρεά.

Βεβαίως το γεγονός της αντικειμενικής σωτηρίας της ανθρωπίνης φύσεως δεν αίρει σε καμιά περίπτωση την ελευθερία του προσώπου. Η πραγμάτωση της σωτηρίας στηρίζεται στην προσωπική ελευθερία.  

Ο Απόστολος Παύλος είναι ο διαπρύσιος κήρυκας της ελεύθερης επιλογής της σωτηρίας, διατράνωσε στους αποδέκτες των επιστολών ότι:«επ΄ ελευθερία εκλήθητε» (Γαλ.5,13). Σαφέστατα, οι σωτήριες δωρεές της ενανθρωπήσεως του Θεού, για τον άνθρωπο που δεν επιθυμεί να σωθεί, είναι σαν να μην υπάρχουν.

Εξαιτίας ακριβώς του απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης ελευθερίας από μέρους του Θεού απαιτείται η προσωπική συγκατάθεση του ανθρώπου προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι σωτήριες δωρεές σε αυτόν.

Ως προσωπική συγκατάθεση δεν εννοούμε απλά μια νοητική, ή συναισθηματική συναίνεση, αλλά μια οντολογική αποδοχή του Χριστού ως μοναδικού σωτήρα και την υιοθέτηση της νέας εν Χριστώ ζωής και Πολιτείας, η οποία προϋποθέτει την αποκήρυξη του βιώματος του «κόσμου», δηλαδή της μη αυθεντικής ζωής.

Εδώ δεν πρέπει να ξεχνούμε την πτώση των Πρωτοπλάστων με το αναμενόμενο αποτέλεσμα το οποίο είχαν. Ο Θεός Λόγος δέχθηκε να κενωθεί και να σαρκωθεί. 

Να αποβάλλει τη θεία του μεγαλοπρέπεια και να ενδυθεί την ανθρώπινη μικρότητα και ταπείνωση μέχρι του σημείου του θανάτου «Θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ.2,8).

Το μόνο ισχυρό και αποτελεσματικό αντίδοτο στην έπαρση της αμαρτίας υπήρξε η θεία ταπείνωση, η οποία και συνέτριψε ολοκληρωτικά το κακό και θρυμμάτισε την κεφαλή του νοητού όφεως, όπως σαφέστατα προφητεύθηκε στο Τρίτο Κεφάλαιο της Γενέσεως από τον ίδιο το Θεό. 

Ο σαρκωμένος Θεός Λόγος χαρακτηρίζεται από τον Απόστολο Παύλο ως «Έσχατος Αδάμ», για να διακριθεί από τον πρώτο πτωτικό Αδάμ. Η Εκκλησία κάνοντας την σύγκριση  των δυο προσώπων μας φανερώνει το ασύλληπτο μέγεθος της δωρεάς του Θεού για το ανθρώπινο γένος.

Αν στο πρόσωπο του πρώτου χοϊκού Αδάμ συντελέσθηκε η δημιουργία του ανθρώπου, στο θείο πρόσωπο του Λυτρωτή μας συντελέστηκε η αναδημιουργία του πεσόντος ανθρώπου. Αν ο πρώτος χοϊκός Αδάμ είναι ο σωματικός μας γενάρχης, ο δεύτερος Αδάμ, ο Χριστός είναι ο Πνευματικός μας γενάρχης. 

Ο πρώτος γενάρχης μας κληροδότησε την οδύνη του κακού και τον όλεθρο του θανάτου και της αιώνιας καταδίκης, ο δεύτερος Αδάμ μας κληροδότησε την δυνατότητα της σωτηρίας και τη μετοχή μας στην αιώνια ζωή.

Ο σαρκωμένος Λόγος είναι ο μοναδικός και αναντικατάστατος σωτήρας του κόσμου. Οι αμέτρητοι άνθρωποι «σωτήρες» όλων των εποχών αποδείχθηκαν απίστευτα ανεπαρκείς και ψεύτικοι. Καμιά άλλη προσωπικότητα στην ανθρώπινη Ιστορία δεν ευεργέτησε την ανθρωπότητα όσο ο Ιησούς Χριστός.

Διότι αυτός δεν είναι ένας κοινός θνητός, αλλά ο σαρκωθείς Θεός, ο μόνος δυνατός να νικά το κακό και να ελεεί τον πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο. 

Είναι ο μόνος ο οποίος προσφέρει οντολογική σωτηρία στον άνθρωπο και όχι μονομερή, όπως οι διάφοροι κατά καιρούς, κοινωνικοί μεταρρυθμιστές ή οι πάμπολοι φιλόσοφοι, δια των οποίων «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» (Α΄Κορ.1,21).

Μόνο δια του Χριστού σώζεται καθολικά και ολοκληρωτικά ο άνθρωπος, διότι Αυτός δια της ενανθρωπήσεως τον προσέλαβε το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο στο θεανδρικό Του πρόσωπο και το έκανε δικό Του κύτταρο.

Ο ενωμένος οργανικά στο σώμα του Χριστού άνθρωπος, έχει αυθεντική φύση. Διότι μετέχει του αυθεντικού ανθρωπίνου προτύπου, του Θεανθρώπου. Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, η μητρόπολις των Εορτών κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, δίνει την ευκαιρία σε κάθε σκεπτόμενο πιστό να αναλογισθεί το απύθμενο έλεος του Θεού για τον άνθρωπο.

Κι ακόμα να καταδείξει τη σχιζοφρένεια του συντριπτικού πλήθους των ανθρώπων, οι οποίοι προσπερνούν το υπέρτατο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεού με απίστευτη ρηχότητα και να το ταυτίζουν με τον εφήμερο και εν πολλοίς καταστροφικό καταναλωτισμό των αγίων ημερών.

Ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος ανέσυρε την ανθρωπότητα από την δυσώδη και σκοτεινή τάφρο της φθοράς και του θανάτου και την ανύψωσε στα δώματα της αφθαρσίας και της αιωνιότητας. Δια τούτο:«Ευφραίνεσθε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος»!

Με αυτές τις σκέψεις ευχόμεθα εγκαρδίως  σε όλους και σε όλες όπως ο σαρκί υπέρ ημών νηπιάσας Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επιδαψιλεύη πλουσίως εις υμάς πάντα τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά Του. Παράσχοι δε τον επί θύραις νέον Ενιαυτόν της Χρηστότητός Του Ευλογημένον, Ειρηνικόν, Καρποφόρον και αίσιον εν πάσι.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ