ΤΟ ΣΤΡΑΠΑΤΣΟ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

 

Το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής στα Σκόπια υπήρξε πολλαπλώς αποκαλυπτικό για πολλά και πολλούς. Η εκκωφαντική αποχή του 63% δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας. 

Πολλώ δε μάλλον αν συνυπολογίσουμε τι προηγήθηκε της κάλπης. Ουάσινγκτον, Βρυξέλλες και Βερολίνο ζήτησαν εμφατικά και με κάθε τρόπο την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. 

Κι όμως το τελεσίγραφό τους απαντήθηκε μεγαλοπρεπώς αρνητικά! Το σύνταγμα της ΠΓΔΜ ορίζει ότι αν η συμμετοχή σε ένα δημοψήφισμα είναι κάτω από 50%, αυτό ακυρώνεται. Παρά ταύτα, οι μεγαλόσχημοι ευρωκράτες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. 

Ο αρμόδιος για τη Διεύρυνση της Ε.Ε. επίτροπος Γιοχάνες Χαν έγραψε στο twitter ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δείχνει την «ευρεία στήριξη» προς την αλλαγή της ονομασίας και προς την ευρωατλαντική πορεία της χώρας. 

«Αναμένω από όλους τους πολιτικούς ηγέτες να σεβαστούν την απόφαση και να την προωθήσουν, επιδεικνύοντας τη μέγιστη υπευθυνότητα και ενότητα, υπηρετώντας το συμφέρον της χώρας»!

Από κοντά και η εκπρόσωπος της Κομισιόν για την εξωτερική πολιτική Φεντερίκα Μογκερίνι, η οποία τόνισε: «Το Κοινοβούλιο θα κληθεί τώρα να προβεί στις επόμενες ενέργειες για την εφαρμογή της συμφωνίας. 

Αυτή είναι μια ιστορική ευκαιρία όχι μόνο για τη συμφιλίωση στην περιοχή, αλλά και για το αποφασιστικό βήμα στην πορεία προς την Ε.Ε.». 

Αναρωτιέται κανείς αν τέτοιες απόψεις, απότοκα μιας αποικιοκρατικής αντίληψης, θα τολμούσαν να τις εκφράσουν οι ίδιοι στο εσωτερικό των δικών τους χωρών για δικά τους θέματα! 

Με πιο καθαρή ματιά η έγκριτη «Washington Post» χαρακτήρισε ευθέως πλήγμα για τη Δύση τη χαμηλή συμμετοχή στο δημοψήφισμα της Κυριακής.

«Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν φέτος για την περιοχή δεν έχουν σβήσει, αλλά θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από την προοπτική ένταξης σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ για να παράγει συγκεκριμένες λύσεις για προβλήματα που χρονίζουν. 

Οι υπομονετικοί πολιτικοί χειρισμοί, η βελτίωση μέρα με τη μέρα της διαχείρισης της οικονομίας και η προσεκτική διπλωματία παραμένουν η καλύτερη ευκαιρία για τα δυτικά Βαλκάνια» καταλήγει το σχετικό άρθρο της. 

Σε έξι αράδες τα είπε όλα. Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα, προφανώς δεν είναι το ίδιο ελκυστικοί και δημοφιλείς για όλους τους λαούς της Ευρώπης. 

Οι λαοί έχουν ιστορική μνήμη και διαθέτουν και συναίσθημα. Και όπως έχει αποδείξει και η… Νευροφυσιολογία (!), το συναίσθημα, ως κατά πολύ αρχαιότερη εγκεφαλική λειτουργία, συχνά νικά τη λογική στην κάλπη.

Συνεπώς, όσο κι αν πιέζουν οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί των ισχυρών, όσο κι αν το επιβάλλουν οι εξελίξεις στην περιοχή, όσο κι αν έχουν βρεθεί στην εξουσία. 

Συνεργάσιμοι προς τα ανωτέρω πολιτικοί στις χώρες όπου απαιτείται η εφαρμογή προαποφασισμένων και ερήμην των κατοικούντων σε αυτές λαών σχεδίων, αυτά τα στραπάτσα θα είναι αναπόφευκτα.

Ευτυχώς. Και εύχομαι και ελπίζω το μάθημα να έγινε κατανοητό και από εμάς. Γιατί ένα στραπάτσο δίνει πάντα τον χρόνο να αντιληφθείς καλύτερα. 

Εν προκειμένω και ποιους έχεις απέναντί σου, δίχως αυτοτροφοδοτούμενες αυταπάτες, αλλά και πως τα εθνικά ζητήματα, αυτά που θα σε κατατάξουν στην Ιστορία, δεν τα χειρίζεσαι με όρους μικροκομματικής συμπεριφοράς για εσωτερική κατανάλωση.