ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΙΕΒΟ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΣΕ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

                ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ως αντανάκλαση του πολιτικού προβλήματος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία ερμηνεύεται η αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και Οικουμενικού Πατριαρχείου, που φθάνει στα όρια «ιερού σχίσματος». 

Η διαμάχη, είναι περισσότερο πολιτική  που αποκτά όμως σοβαρές εκκλησιαστικές προεκτάσεις. Η επίσκεψη Βαρθολομαίου στο Κίεβο το 2008 για τον εορτασμό των 1.020 χρόνων από τον εκχριστιανισμό της περιοχής και οι απειλές του τότε Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιου για σχίσμα έφεραν στην επιφάνεια και τότε την κόντρα Ρωσίας- Ουκρανίας.

«Όσο η Ουκρανία και ο δυτικόφιλος τότε πρόεδρός της Βίκτορ Γιούσενκο κοιτούσαν  προς τη Δύση τόσο θα υπάρχουν όπως και σήμερα  αντιδράσεις από την πολιτική και την εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας».

Οι Ρώσοι αισθάνονται ότι σιγά σιγά χάνουν ακόμη μία μεγάλη χώρα που ήταν στη σφαίρα επιρροής τους. Αντέδρασαν έντονα στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ,

Αντιδρούν και τώρα βλέποντας ότι η Ουκρανική ηγεσία υπό τον Πρόεδρο Ποροσένκο επιχειρεί σφόδρα να χτίσει γέφυρες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ειδικά το τελευταίο διάστημα που το Πατριαρχείο υποστηρίζεται από τη Δύση και την Αμερική. Ενδεικτικές είναι οι αφίσες που είχαν κυκλοφορήσει στο Κίεβο και εμφάνιζαν τον πρόεδρο Γιούσενκο δίπλα στον κ. Βαρθολομαίο.

Τότε στις 26/7/2008 λάδι στη φωτιά της «ιερής διαμάχης» είχαν ρίξει οι νέες δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου, οι οποίες αναδημοσιεύθηκαν τότε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας.

Ο κ. Χρυστόσομος, είχε  αναφέρει ότι:

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει συντονιστικό ρόλο σε θέματα διορθόδοξων εκκλησιαστικών σχέσεων, αλλά όχι εκτελεστική εξουσία.

Αναφερόμενος ειδικότερα στην Ουκρανική Εκκλησία, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είπε ότι:“Μητρική της είναι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι της Κωνσταντινουπόλεως, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, αυτοκεφαλία μπορεί να της παράσχει μόνον η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία”. 

Δύο ήταν οι κύριοι φόβοι του Μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας κυρού Αλέξιου: Πρώτον, φοβόταν ότι:Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μπορεί να παραχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Ουκρανική Εκκλησία. Πράγμα που έχει δικαίωμα να το κάνει.

Ο δεύτερος φόβος ήταν, όπως έλεγε ότι μπορεί να στηρίξει μία περιοχή, την Ουκρανία, που έχει αρχίσει να απαγκιστρώνεται από τη Ρωσία και να αποκτά στενές σχέσεις με τη Δύση.

Έως σήμερα όμως η αναγνωρισμένη Ουκρανική Εκκλησία υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας. Επικεφαλής της είναι ο Μητροπολίτης Κιέβου Ουνούφριος.

Γι΄ αυτό τον λόγο πολιτική και Εκκλησιαστική ηγεσία στη Ρωσία τρέμουν στην ιδέα ότι η Ουκρανική Εκκλησία θα ανεξαρτητοποιηθεί εκκλησιαστικά. Είναι θέμα ισχύος για τη Ρωσία να παραμείνει η Ουκρανία στην επιρροή της.

Άλλωστε το Ορθόδοξο ποίμνιο δεν είναι μικρό. Ο σημερινός πληθυσμός της Ουκρανίας ξεπερνάει τα 45 εκατομμύρια.Το συμπέρασμα είναι ότι η διαμάχη Μόσχας-Φαναρίου σήμερα είναι πολιτική και λιγότερο θρησκευτική αποδεικνύεται και από τη στάση που κρατούν αρκετοί επικεφαλής ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ενδεικτικό είναι ότι  τότε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος επέλεξε να μη μεταβεί στο Κίεβο καθώς δεν ήθελε να διαταράξεις τις καλές σχέσεις που διατηρεί η Κύπρος με τη Ρωσία.

Εκκλησιαστικές πηγές τόνιζαν τότε  ότι  είναι πολύ δύσκολα να πραγματοποιηθούν οι απειλές της Ρωσικής Εκκλησίας περί σχίσματος στην περίπτωση που το Οικουμενικό Πατριαρχείο συζητήσει επισήμως με τους σχισματικούς ιεράρχες της Ουκρανίας.

Κι αυτό διότι σχίσμα θα σημαίνει αυτόματα και απομόνωση για τη Ρωσία, πράγμα που δεν τη συμφέρει. 

Η συνάντηση.Η πρώτη συνάντηση ύστερα από 8 χρόνια ήταν στο Κίεβο μεταξύ Βαρθολομαίου και Αλέξιου. Τελευταία φορά οι δύο εκκλησιαστικοί ηγέτες είχαν συναντηθεί στα Ιεροσόλυμα. Παρόλο την ανταλλαγή επιστολών και τις απειλές, κυρίως από την πλευρά του Αλέξιου, επιχειρηθεί στο τέλος  να πέσουν οι τόνοι. 

Χωρισμένη σε τρία κομμάτια 

Χωρισμένη σε τρία κομμάτια ήταν και τότε η Εκκλησία της Ουκρανίας. Επισήμως αναγνωριζόταν ως κανονική αυτή που υπαγόταν στο Πατριαρχείο της Μόσχας και είχε επικεφαλής τον Μητροπολίτη Κιέβου Βλαδίμηρο.

Εκτιμάται ότι είχε περισσότερους από 15-20 εκατομμύρια πιστούς.  Σε διαφορετικούς ναούς προσεύχονταν περίπου άλλα 20 εκατομμύρια ορθοδόξων:Επρόκειτο για αυτούς που ακολουθούσαν τον αυτοανακηρυχθέντα Πατριάρχη Κιέβου Φιλάρετο.

Το δεύτερο κομμάτι των λεγόμενων σχισματικών ορθοδόξων της Ουκρανίας - και το τρίτο των ορθοδόξων όπου είχε επικεφαλής τον κ. Μεθόδιο. Για τον Πατριάρχη Μόσχας όμως, Φιλάρετος και Μεθόδιος εθεωρούντο αντικανονικοί. 

«Με ανυπομονησία περίμεναν το συλλείτουργο» Με τιμές εν ενεργεία Αρχηγού Κράτους έγινε δεκτός τότε ο κ. Βαρθολομαίος στο Κίεβο, όπου τον υποδέχτηκε ο κ. Γιούσενκο. 

Τηρώντας για ακόμα μία φορά προσεκτική στάση και επιχειρώντας να χαμηλώσει τους τόνους, ο κ. Βαρθολομαίος τόνισε τότε στην ομιλία του ότι ευχαριστεί για την πρόσκληση τόσο τον πρόεδρο κ. Γιούσενκο όσο και τον Πατριάρχη Αλέξιο, προσθέτοντας: «Περιμένουμε με ανυπομονησία το συλλείτουργο». Με διακριτικό τρόπο είπε επίσης:

«Ήρθαμε να προσευχηθούμε για την ενότητα όλων των πολιτών της Ουκρανίας σε μία Εκκλησία. Την Εκκλησία της χώρας σας».

Σε άλλο σημείο ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ορθοδοξία.Είπε απευθυνόμενος στους Ουκρανούς πολίτες ότι:η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης έγινε η Μητέρα Εκκλησία τους πριν από 10 αιώνες και παραμένει η Μητέρα Εκκλησία τους. 

Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr