Ο... ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕ!

 

Το όνειρο για Αυτοκεφαλία της «Εκκλησίας 

της Μακεδονίας» και η επίσκεψη αντιπροσωπίας

 της Σέρβικης Εκκλησίας στο Φανάρι, που τα άλλαξε όλα

Θα θυμάστε την πρόσφατη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την περίπτωση της «Εκκλησίας της Μακεδονίας». 

Πριν από μήνες είχαν δημιουργηθεί οι προσδοκίες και ήταν τόσο κοντά η Εκκλησία της γειτονικής χώρας στο όνειρο να αποκτήσει την Αυτοκεφαλία της, βασισμένη στο μοντέλο της Ουκρανίας. 

Οι Σέρβοι, που παραδοσιακά είχαν την εκκλησιαστική διοίκηση της περιοχής, γκρίνιαζαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι Ρώσοι σιγόνταραν.

Και ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σφύριζε αδιάφορα στις πιέσεις των Σέρβων. Ηταν αποφασισμένος να δώσει Αυτοκεφαλία, που τάχα θα ενθάρρυνε και το εθνι­κό αίσθημα στους γείτονες και θα έκανε τη δουλειά του Ζάεφ πιο εύκολη. 

Τελικά, προ ημερών το Φανάρι μεμιάς έβγαλε απόφα­ση ορθή και κοφτή. Έκοψε τον... βήχα για την Αυτοκεφαλία. Σε ποιους; Στην' Εκκλη­σία της «Μακεδονίας», φυσικά! Κι όχι μό­νο τους είπε: «Ξεχάστε την Αυτοκεφαλία», αλλά ξεκαθάρισε: «Α, μην ξεχάσω: 

Τα εδά­φη αυτά είναι της Σερβίας!» Και, να, χτυ­πούσαν τα τηλέφωνα στα δημοσιογραφι­κά γραφεία. Να οι ψίθυροι σε διπλωματι­κά και σε εκκλησιαστικά πηγαδάκια, γιατί τέτοια στροφή από το Οικουμενικό Πατρι­αρχείο.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ «ΓΥΡΙΣΑΝ»

Πίσω από την υπαναχώρηση του Οι­κουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα της Αυτοκεφαλίας της «Εκκλησίας της Μακεδονίας» πολλοί «διάβασαν» πολι­τικούς σχεδιασμούς και παρεμβάσεις. 

Άλλοι «είδαν» ξεκάθαρες γεωπολιτικές στρατηγικές και άλλοι εξύφαναν σενά­ρια που μπέρδευαν το ράσο με τη δι­πλωματία, την πολιτική και την κατα­σκοπία.Από αυτά που ξοδεύεις τόνους μελάνης και γεμίζουν χιλιάδες σελίδες οι μπλόγκερ. 

Περισπούδαστες αναλύ­σεις για «απόφαση υψηλής πολιτικής και διπλωματικής αξίας» και για την κί­νηση ματ του Οικουμενικού Πατριαρ­χείου να κρατήσει τους Σέρβους κοντά του και να κόψει τις γραμμές επικοινω­νίας με τη Ρωσική Εκκλησία. 

Δεν δια­φωνώ, και αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους. Έχουν τη σημασία τους οι ισορροπίες στον ορθόδοξο κόσμο τώρα που οι σχέ­σεις κρέμονται από μια κλωστή και οτι­δήποτε μπορεί να προκαλέσει ντόμινο, με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Πάντως, οι πληροφορίες μου λένε πως στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρ­χείου έπαιξε ρόλο ακόμα ένας παράγο­ντας. Πιο σημαντικός. Εξηγούμαι:

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΡΑΤΙΩΝ

Πριν από την απόφαση του Οικουμενι­κού Πατριάρχη είχε γίνει, μαθαίνω, επί­σκεψη αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Σερβίας στο Φανάρι. Εκεί υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μετα­ξύ των δύο Εκκλησιών. 

Μίλησαν για εκ­κλησιαστική ιστορία και για την παραχώ­ρηση της διοικητικής δικαιοδοσίας των επαρχιών του Νότου (Σκόπια, Μοναστή­ρι, Στρώμνιτσα) στο Πατριαρχείο Σερβίας με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο. Ση­μαντική λεπτομέρεια που μου επισήμαναν οι πηγές μου: 

Μαζί με τον Πατριαρ­χικό και τον Συνοδικό Τόμο του 1922, οι Σέρβοι έφυγαν και με πολλά κιλά χρυσό ελαφρύτεροι. Ήταν στο πλαίσιο της συμ­φωνίας τότε. Δίνουμε τις επαρχίες αυτές στην Εκκλησία της Σερβίας, στηρίζε­τε οικονομικά το Πατριαρχείο.

Όλα αυτά έγιναν το μαρτυρικό -για τη Μικρασία- 1922. Αυτά θυμήθηκαν, λοιπόν, οι Σέρβοι στην πρόσφατη επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη. «Άμα πάρετε πίσω τις επαρχίες και δώσετε Αυτοκεφαλία, τότε να επιστρέφετε τον χρυσό που ανα­λογεί σε όσα δώσαμε πριν από σχεδόν 100 χρόνια» είπαν πάνω κάτω οι Σέρβοι.

Έπειτα από πολλή σκέψη, συζήτηση και μελέτη, οι πατριαρχικοί είδαν πως οι Σέρβοι είχαν δίκιο και είχαν και χαρτιά στα κιτάπια τους που το επιβεβαίωναν. 

Γι’ αυ­τό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έχασαν κάθε διάθεση να δώσουν Αυτοκεφαλία στη «Μακεδονία». Και το διευκρίνισαν κιόλας: «Τα εδάφη ανήκουν στο Πατρι­αρχείο Σερβίας». Αλήθειες πολλών καρατίων...