Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 

Ή ’Εκκλησία τής 'Ελλάδας άνακηρύχθηκε Αύτοκέφαλος,άναφέρει ή 'Εκκλη­σιαστική ιστορία, μέ τόν Συνοδικό Τόμο τής Πατριαρχικής Συνόδου του 1850.

Η όποία καί άποκατέστησε τίς σχέσεις τών δύο ’Εκκλησιών, πού είχαν δια­κοπή άπό τό 1833, μέ τήν άνακήρυξη τού Αύτοκεφάλου άπό τήν Εκκλησία τής 'Ελλάδος καί άπό τήν έλευθερωθείσα τότε 'Ελλάδα.

Νά σημειώσουμε ότι τό 1850 ή ’Εκκλησία τής 'Ελλάδος πε­ριλάμβανε τίς ελεύθερες εκκλησιαστι­κές έπαρχίες του τότε μικρού Ελληνι­κού Βασιλείου. 

Στήν συνέχεια προσαρτήθηκαν στήν Αύτοκέφαλο ’Εκκλησία τής Ελλάδος τό 1866 οί έκκλησιαστικές έπαρχίες τής Έπτανήσου καί τό 1882 εκείνες τής Θεσσαλίας καί τμήματος τής Ηπείρου.

Θά πρέπει νά σημειωθή ότι οι εκκλησιαστικές αύτές έπαρχίες, οί όποίες μέχρι τότε άνήκαν ύπό τήν εξάρτηση  του Πατριαρχείου, χειραφετήθηκαν πλήρως καί ένώθηκαν μέ τήν ’Εκκλησία τής 'Ελλάδος μέ συνοδικές πράξεις τής ’Εκκλησίας τής Κωνσταντινουπόλεως.

Αντικανονική καί μή ίσχύουσα

ή Πραξις σκοπιμότητος τού 1928

Μετά τούς νικηφόρους πολέμους τών Βαλκανικών πολέμων του 1912-13, όπου: Τά όρια τής 'Ελλάδος έπεκτάθηκαν μέ τήν ένσωμάτηση τών υπόλοι­πων περιοχών τής Ηπείρου καί τής Θεσσαλίας.

Αλλά καί τών περιοχών τής Μακεδονίας, τής Δυτικής Θράκης καί τών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου πελάγους ένσωματώθηκαν στήν ’Εκκλη­σία τής 'Ελλάδος καί οί νέες εκκλησια­στικές έπαρχίες πού περιλαμβάνονταν στά όρια αύτά. 

Ό τρόπος τής διοικήσεως τών Μητροπόλεων τών περιοχών αύτών έπικυρώθηκε μέ τήν Πατριαρχι­κή Συνοδική Πράξη του 1928, ή όποία δυστυχώς έχει άποβή αιτία προβλημάτων καί συγκρούσεων μεταξύ των δύο Αύτοκεφάλων Εκκλησιών.

Νά έπισημάνουμε ότι Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τήν έποχή εκείνη ήταν ο νεωτεριστής Βασίλειος Γ΄ γιά τόν όποιο μαρτυ­ρεί ή Μεγάλη Στοά τής Ελλάδος.

Όπως έχει άναφερθή σέ έμπεριστατωμένο άρθρο στον ’Ορθό­δοξο Τύπο τού Πρωτ. Βασιλείου Βολουδάκη μέ τίτλο:«Τουρκικός επίτροπος της 'Εκκλησίας τής 'Ελλάδος ή πράξις τού 1928», οτι ύπήρξε μασό­νος καί πιστός υπηρέτης τών τουρκικών συμφε­ρόντων.

Ό δέ συντάκτης τής Συνοδικής Πατριαρχκής αύτής Πράξης γιά άλλους θεωρείται ό Βασίλειος Γ, γιά άλλους δέ ό τότε Αρχιεπίσκο­πος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Νά σημειώσουμε ότι ό έν λόγω τόμος είναι άντικανονικός.

Διότι οί Ιεροί Κανόνες δέν έπιτρέπουν στούς έπισκόπους νά ανήκουν σέ μία Αύτοκέφαλο ’Εκκλησία (Ελλάδος) καί τήν Σύνο­δό της, άλλά καί νά μετέχουν καί σέ άλλη Αύτο­κέφαλο ’Εκκλησία (Κωνσταντινουπόλεως).  

Τό συγκεκριμένο κείμενο κατετέθη μόνο γιά λόγους έθνικής άνάγκης, ώς βοήθεια πρός τό Πατριαρ­χείο, πού έχασε τούς 'Έλληνες τής Μικράς Ασίας τό 1922.

Λόγω όμως τής άντικανονικότητας, τής προ­σωρινότητας καί τής σκοπιμότητας τού τόμου αυτού, άνακύπτουν διαρκώς, συγκρούσεις καί τριβές_τάνάμεσα στίς δύο άδελφές ’Εκκλησίες.  

Διότι είναι αντικανονική καί άντιευαγγελική ή πα­ράλογη άπαίτηση τού Πατριαρχείου νά έχη λόγο σέ άλλη Αύτοκέφαλο ’Εκκλησία.

Ό καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών ’Εμμανουήλ Κωνσταντινίδης στό πόνημά του «Ή Άνακήρυξις τού Αύτοκεφάλου τής έν Έλλάδι ’Εκκλησίας (1850) καί ή θέσις τών Μητροπόλεων τών “Νέων Χωρών”» αναφέρει ότι: 

Είχαν προταθή πέντε προτάσεις γιά τήν έπίλυση τού προ­βλήματος τής διοίκησης τών Μητροπόλεων, πού είχαν προσαρτρθή μέ τούς Βαλκανικούς πολέ­μους καί αύτές ησαν:

-Α).Ή χειραφέτησή τους καί ή προσάρτησή τους στήν Αύτοκέφαλο ’Εκκλησία τής Ελλάδος, όπως συνέβη μέ τίς έκκλησιαστικές επαρχίες τής Έπτανήσου καί τής Θεσσαλίας μετά τμημάτων τής Ηπείρου.

-Β).Ή διοικητική εξάρτησή τους άπό τό Πα­τριαρχείο, χωρίς τήν συμμετοχή τής Ιεραρχίας τών Μητροπόλεων αύτών στήν Σύνοδο τού Πα­τριαρχείου. Εκτος έάν κατά συγκυρία βρισκόταν κάποιος άρχιερέας άπό αύτές τίς περιοχές στήν Κωνσταντινούπολη κατά τήν διάρκεια τής συνό­δυο.

-Γ).Ή διαίρεση τών εκκλησιαστικών έπαρχιών σέ πέντε Θέματα Θράκης, Μακεδονίας, Ηπεί­ρου, Νήσων Αιγαίου καί Κρήτης μετά Συνόδων τακτικών, 

Οί όποιες... θά έκλέγουν τούς Αρχιε­ρείς τού θέματος. Καί ή εκλογή θά έγκρίνετο άπό τό Πατριαρχείο

-Δ).Ή ίδρυση στήν Θεσσαλονίκη Διαρκούς Συνόδου, όπου σέ αύτήν θά μεταβιβαζόταν έπιτροπικώς ή έπί τών Μητροπόλεων αύτών Πα­τριαρχική έξουσία

-Ε).Ή πλήρη διοικητική ένωση τών Μητροπό­λεων αύτών πλήν τής ’Εκκλησίας τής Κρήτης μέ τήν ’Εκκλησία τής Ελλάδος, όπου: «Τό Πατριαρ­χείο θά διετήρει έν τή περιπτώσει ταύτη ψιλήν δικαιοδοσίαν έπί τών Αρχιερέων τών Νέων Χωρών, έκδηλουμένην εις ώρισμένα σημεία», όπως χαρακτηριστικά γράφει.  

Υποστήριζαν τίς θέσεις του Πατριαρχείου έναντι τής ’Εκκλησίας τής Ελλάδος, στην συνέχεια όμως λόγω των προκλητικών ένεργειών του Πατριάρχου προχώρησαν σέ σύγκρουση μαζί του. 

Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος καί αργότερα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, τόν Νοέμβριο τού 1992.

Ο όποιος μάλιστα ήταν άντίθετος μέ τό όξύ τόνο πού είχε γραφή ή έπιστολή πού είχε άποσταλή άπό τόν Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί τήν ΔΙΣ τήν ’ίδια περίοδο, στίς όποιες τόνιζε ότι:

Τό 2006, έπί άρχιερατείας Χριστοδούλου, ή σύγκρουση μετά τών δύο Προκαθημένων ύπήρξε σφοδρή, στήν προσπάθεια τού Πατριάρχη νά επέμβει στά έσωτερικά τής 'Εκκλησίας τής 'Ελλάδος μέσω τής Πράξης του 1928.

Σήμερα όμως είναι έμφανής καί πάλι ή προσπάθεια νά αποκτήσει δικαιώματα στά εσωτερικά τής ’Εκκλησίας τής ’Ελλάδος μέ τό κτήμα Προμπονά. 

Καί έτσι έχουν επανέλθει στήν επιφάνεια οί τριβές καί οί εντάσεις μεταξύ τών δύο ’Εκκλησιών, καί άπό τόν νυν Προκαθήμενο κ. ΙερώνυμοΒ’.

Όλα αύτά συντελούνται λόγω του παράλογου καί αντικανονικού τής Πράξεως. Κανείς, όσο καλές προθέσεις καί νά διαθέτη δέν μπορεί νά έφαρμόση στήν ’Εκκλησία νόμους πού άντιτίθενται στόν πνευματικό νόμο τής ακριβούς έφαρμογής τών Ιερών Κανόνων.

Προδοτική ή άπειλή τής επεκτάσεως

τών άντικανονικοτήτων είς τά Δωδεκάνησα

’Επιβεβαίωση ότι ύπάρχει όξύ θέμα στίς σχέσεις τών δύο ’Εκκλησιών είναι καί τό δημοσίευμα τής έφημερίδος «Η ΡΟΔΙΑΚΗ» τής 19ης Μαρτίου, όπου μεταξύ τών άλλων γράφει:

«Ρήγμα στίς σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου καί τής ’Εκκλησίας τής 'Ελλάδος, απειλείται λόγω του ένδεχόμενου νά ιδρυθεί Αρχιεπισκοπή Δωδεκανήσου! 

’Επί του θέματος μάλιστα ήδη ύπάρχουν σχετικά δημοσιεύματα, καί γενικώς θεωρείται ότι θά υπάρξουν έξελίξεις μέσα στό προσεχές χρονικό διάστημα. Ή ίδρυση νέας Αρχιεπισκοπής στά Δωδεκάνησα έχει προκαλέσει ισχυρό πονοκέφαλο στήν Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Καθώς θά έκληφθεί ώς εχθρική κίνηση άπό τήν πλευρά τού Οικουμενικού Θρόνου πού - έάν προχωρήσει - στόχο θά έχει νά ύποβαθμίσει τόν ρόλο τής Έλλαδικής ’Εκκλησίας μέ τό σκεπτικό ότι: 

«Οί Μητροπόλεις τών νέων χωρών μάς ανήκουν αποκλειστικά καί ότι ήρθε ή ώρα νά δημιουργήσουμε τό αρμόδιο διοικητικό όργανο, γιά νά έλέγχουμε πλήρως τήν εύρύτερη μητροπολιτική περιοχή τών Δωδεκανήσων».

'Ύβρις κατά του Αγίου Πνεύματος «ή μή ενέργεια Του»

 εις τήν Ί. Σύνοδον τής Εκκλησίας τής Ελλάδος

Ό Καθηγητής σημειώνει σέ άλλο σημείο του βιβλίου ότι:«Τοιαύται υπήρξαν αι διατυπωθείσαι απόψεις πρός λύσιν τοϋ προβλήματος. Διά τάς τότε κρατούσας πολιτικός συνθήκας ή προσφωτέρα λύσις ήτο ή ύπό το στοιχείο Εμνημονευθείσα άνωτέρω».

’Επίσης, στό κείμενο του ίδιου κα­θηγητή «Σταθμοί τής ιστορικής πορείας τής έν Έλλάδι ’Εκκλησίας», τό οποίο περιλαμβάνεται στά Δίπτυχα τής ’Εκκλησίας τής 'Ελλάδος 2000, εκδόσεις Άποστολικής Διακονίας άναφέρεται ότι:

«Ή «έπιτροπική» αυτή διοίκησις των Μητροπό­λεων “των Νέων Χωρών” διενεργείται έπί τη βά­σει των δέκα όρων τής Πράξεως, τούς οποίους οφείλει πάντοτε νά τηρή η έν Έλλάδι ’Εκκλησία. 

Δέον ένταύθα νά τονισθή ότι πρόκειται περί ρητής έντολής διοικήσεως “έπιτροπικώς” τών ώς άνω Μητροπόλεων του Οικουμενικού Θρόνου, καί όχι περί «άφομοιώσεως» αύτών μετά τών άλλων επαρχιών τής Παλαιός Ελλάδος, ώς συν­έβη μέ τήν Επτάνησον τό 1866 καί τήν Θεσσα­λίαν (μετά τμημάτων τής Ηπείρου) τό 1882. 

Τό  Οικουμενικόν Πατριαρχείον διατηρεί πάν­τοτε έπί τών Μητροπόλεων τών “Νέων Χωρών” τό άνώτατον αυτού κανονικόν δικαίωμα (μνημόσυνον ύφ έκάστου Μητροπολίτου).

Ως έκ τού­του δέ “αύτοδικαίως” παρακολουθεί τήν ύπό τής ’Εκκλησίας τής Ελλάδος τήρησιν τών ύπ¹ αύτοΰ τεθέντων, διά τής Πατριαρχικής Συνοδικής Πρά­ξεως, όρων τής έπιτροπικής διοικήσεως τών Μητροπόλεων τών Νέων Χωρών». 

Προφανώς όμως οί Ιεροί Κανόνες δέν προ­βλέπουν καμία «έπιτροπευομένη» Σύνοδο άπό άλλη Σύνοδο. Δηλαδή τό Πανάγιο Πνεύμα ενεργεί μόνο στην Ί. Σύνοδο του Πατριαρχείου.

Αλλά παρέχει μειωμένα τά Χαρίσματα Του στήν Ί. Σύνοδο τής ’Εκκλησίας τής Ελλάδος; Αλήθεια πόσο πα­ράλογη, αντιεκκλησιαστική καί αντιευαγγελική είναι η άποψη αύτή.

Θά λέγαμε ότι αποτελεί ύβρη πρός τό Κυριαρχικό Πανάγιο Πνεύμα, πού δέν «δύναται» νά ενεργήση στήν ’Εκκλησία τής Ελλάδος, παρά μόνο μετά άπό έντολή άλλης ’Εκκλησίας. 

Τό Άγιο Πνεύμα ενεργεί πλήρως, κυριαρχικά καί απόλυτα σέ κάθε Ιερά Σύνοδο, κάθε Αύτοκεφάλου ’Εκκλησίας κατά πάντα καί προτίστως στίς έκλογές τών έπισκόπων.

Αυτού τού είδους ή ύβρις κατά του Παναγίου Πνεύματος αποτελεί τήν αιτία τών έπικίνδυνων συγκρούσεων ανάμεσα στίς δύο Ίσόκυρες καί ’Ισοδύναμες καί ’Ισότιμες άδελφές ’Εκκλησίες.

Συγκρούσεις Προκαθημένων Αθηνών, Φαναρίου,

λόγω τής άντικανονικότητος τής Πράξεως

Είναι απορίας άξιον πώς τό Πατριαρχείο ένώ γιά τίς έκκλησιαστικές έπαρχίες τής Επτάνησου καί Θεσσαλίας έξέδωσε Συνοδική Πράξη καί πα­ραχώρησε όλα τά δικαιώματά του στήν Αύτοκέφαλο ’Εκκλησία τής 'Ελλάδος, γιά τίς Μητροπόλεις όμως τής Βορείου Ελλάδος μέ τήν Συνοδική Πράξη τού 1928 διατήρησε “ψιλήν δικαιοδοσίαν” σέ αύτές.“Ψιλήν δικαιοδοσίαν”

Η όποια οδηγεί τίς σχέσεις κατά τίς τελευταίες δεκαετίες μεταξύ τών δύο ’Εκκλησιών καί τών Προκαθημένων τους σέ τεταμένες καί οριακές καταστάσεις.

Καί μάλιστα τήν στιγμή πού όλοι οί Αρχιεπίσκοποι, οί τελευταίοι δέ οί μακαριστοί, Χρυσόστομος Β’(1962-67), Ιερώνυμος Α΄, Σεραφείμ, Χριστό­δουλος, στό ξεκίνημα τής άρχιερατείας τους στήριζαν.

Προκαθήμενος Σεραφείμ: Ούδόλως ισχύει τό «έπιτροπικώς»

Ό μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σερα­φείμ τό 1992 άπέστειλε πρός τό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως επιστολή, οπού του υποδείκνυε ότι:

«Ή ’Εκκλησία τής 'Ελλάδος είναι ένιαία καί αδιαίρετος. Ή ονομασία “Νέαι Χώραι” ούδεμίαν σύγχρονον πραγματικότητα εκφράζει.

Καί ό όρος “έπιτροπικώς"- ίνα μή είπωμεν σχήμα λόγου - θά έχαρακτηρίζετο παρ’ ημών μόνον ώς σχήμα καί τρόπος έκχωρήσεως, χωρίς καμμίαν άλλην ουσιαστικήν προοπτικήν.

Απ’ αρχής άλλως τε κατεφάνη ή έθνική άναγκαιότης, όπως άκολουθηθή ή ίσχύουσα κανονική έπιταγή “τά εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς είωθε συμμεταβάλλεσθαι”.

Καί αί περί ών ό λόγος έπαρχίαι ήξίουν καί άνέμενον τήν οίκείαν θέσιν εις τήν έλευθέραν ήδη 'Ελλάδα καί εις τό Συνταγμάτιον τής πρό πολλού Αύτοκεφάλου ’Εκκλησίας τής 'Ελλά­δος. Απορούμεν πώς σκέπτεται τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον έν προκειμένω. 

Είναι δυνατόν ποτέ νά αποκοπή έκκλησιαστικώς τό ήμισυ τής ’Ελλάδος;  Όταν εθνικοί κίνδυνοι απειλούν τάς βορείους και άνατολικάς άκριτικάς έπαρχίας τής χώρας, είναι άδιανόητον νά χαραχθούν κάτωθεν τής έπιμάχου Μακεδονίας τά όρια τής ’Εκκλησίας τής 'Ελλάδος.

Θά δικαιώσωμεν ήμείς αυτοί τάς διεκδικήσεις τών Σκοπίων, αίτινες σημειωτέον ήρχισαν άπό τής εκκλησιαστικής χειραφετήσεως, διά νά έξελιχθώσιν εις γεωγραφικός άπαιτήσεις καί άλλοίωσιν τής ιστορίας;...»’Εάν τό 1992 ύποδεικνυόταν άπό τόν τότε μα­καριστό Σεραφείμ ότι:

“Τά έκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς είωθε συμμεταβάλλεσθαι” καί ότι: “Είναι δυνατόν ποτέ νά άποκοπή έκκλησιαστικώς τό ήμισυ τής 'Ελλάδος; Όταν εθνικοί κίνδυνοι άπειλούν τάς βορείους καί άνατολικάς άκριτικάς έπαρχίας τής Χώρας”, σήμερα, όπου οί κίνδυνοι αύτοί δέν είναι άπλώς ορατοί.

Αλλά ένα βήμα πρίν τήν υλοποίησή τους, είναι δυνατόν ή κοιτί­δα τού Γένους, όπως χαρακτηριστικά θέλει νά έπονομάζεται τό Πατριαρχείο, νά έχει σκοπό νά δημιουργηθούν νέες Αρχιεπισκοπές; 

Μήπως στίς ημέρες μας υλοποιείται ή Β' πρόταση πού είχε προταθή γιά τήν έπίλυση τού προβλήματος τής διοίκησης τών Μητροπόλεων, όταν είχαν προσαρτηθή μέ τούς Βαλκανικούς πολέμους;

Αρχιεπισκοπές οί όποίες θά λειτουργούν ύπό τήν πλήρη έξάρτηση τού Πατριαρχείου καί θά κατατμήσουν άκόμα περισσότερο τήν ένιαία καί άδιαίρετη ’Εκκλησία τής Ελλάδος μέ άποτέλεσμα τήν ύποβίβασή της;

Αί κατατμήσεις συντελούνται, ώστε οί αδύναμοι 

νά καταστούν υποχείριοι τών ισχυρών

Οί Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής στήν προσπάθειά τους νά έλέγξουν τήν περιοχή τών Βαλκανίων άλλά καί τήν εύρύτερη περιοχή τής Ανατολικής Μεσογείου. 

Έχουν ώς βασική τους επιδίωξη είναι νά δημιουργήσουν μικρά, άδύναμα κράτη, προτεκτοράτα, βλέπε Κόσσοβο, ώστε νά έλέγχωνται καί νά διοικούνται καί νά μή αντι­δρούν στίς όποιες απαιτήσεις τής Αμερικής.

Μή­πως κατά ανάλογο τρόπο καί ό Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, έπειδή οί “κρατούσες πολιτικές συνθήκες” τό έπιτρέπουν, στήν προσπάθειά του νά έλέγξη τήν ’Εκκλησία τής Ελλά­δος,

Κάνοντας χρήση τής Πράξης τού 1928, προβαίνει στήν περαιτέρω κατάτμηση τής ενι­αίας καί άδιαίρετης ’Εκκλησίας τής Ελλάδος; Μία μόνο Κανονική καί Λειτουργική λύση ύπάρχει:Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ τών Ί. Μητρο­πόλεων τού Ελληνικού Κράτους.

Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr