«...Εί
δε βασιλεύς εκ νέου πόλιν εκαίνισεν η και αύθις καινίσοι, ου
Φιλονικήσει περί αυτής ο γειτνιάζων επίσκοπος» και υπό την παροικίαν αυτού
ποιείσαι ταύτην επεγκαλέσει αλλά τοις πολιτικοίς και δημοσίοις τύποις
ακολουθήσει, ώστε εκείνης της επαρχίας, ή παροικίας τον επίσκοπον
ταύτης» υφ’ εαυτόν έχειν, εις ήν αύτη εναπεγράφη και απετέθη τελείν
...Μονονουχί (άπαξ διαπαντός) τούτο των Πατέρων λεγόντων ότι, επί τη βασιλική
εξουσία αντιπίπτειν ου δεδυνήμεθα. τοις τυπουμένοις παρά των βασιλέων, εν
τούτοις ακολουθείτο και η εκκλησιαστική τάξις» (Καν.17Δ' Oικ. Συν.Σχόλια
Ζωναρά. «ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή Τόμ. Β' ) .
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, από το άδικο Νομόκανονικά, αδιόρθωτο, και προσέτι, αιρετίζον Φανάρι. Έξω από κάθε έννοια Νομόκανονικής Τάξεως και Εκκλησιαστικών δικαίων μιάς Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, αλλά και προσέτι των Εθνικών Δικαίων ενός οργανωμένου Κράτους, και παρ’ ότι δηλώνει «τρομάρα του», όλως ψευδώς, το αυθαίρετο Φανάρι, ότι:
«Ακλόνητον την βάσιν της κανονικής τάξεως
έχουσα και διαφυλάττουσα.... ευθετίζειν και διέπειν τα επί
μέρους κατά τας ανάγκας και τους καιρούς, εναρμόνιον πάντοτε στοχαζομένη
αποφαίνειν πανταχού κατά την χρείαν των καιρών και των πραγμάτων την ιεράν
τάξιν...»(Πατριαρχική Συνοδική Πράξη 1928 ), εν τούτοις καταπατεί,
ενσυνείδητα, κάθε έννοια δικαίου τόσον του Εκκλησιαστικού Αυτοκεφάλου, όσον και
των Οικουμενικών Θείων και Ιερών Κανονικών, και προσέτι των Εθνικών Δικαίων
ενός Οργανωμένου Κράτους!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΛΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, εντελώς ασήμαντη και ανυπόληπτη, από Κανονικής και Εθνικής επόψεως, ως άνω Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1928, το Φανάρι συνεχίζει να μας τσαμπουνά, αλλά και να υβρίζει και να προκαλεί συνάμα, το ένδοξο Ελληνικό Κράτος και τους Ορθόδοξους πιστούς της ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ Εκκλησίας της Ελλάδος, κάνοντας λόγο, μεταξύ των πολλών άλλων,
Και εδώ είναι το ακαταλόγιστον, ομιλεί λέγω γιά «ποιμενάρχες
Μητροπόλεων της Αυτοκεφάλου αδελφής Εκκλησίας της Ελλάδος, που ανήκουν,
«άκουσον -άκουσον», στο Οικουμενικόν Πατριαρχείον. και που τούτο αποτελεί
υψίστην τιμήν και ποονόμιον, το οποίον πολλοί θα εζήλευον».
ΑΝ ΑΥΤΟ ΛΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ, και
ωμή επέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης αδελφής Αυτοκέφαλου Εκκλησίας εντός
ενός οργανωμένου Κράτους, τότε τί είναι όλη αυτή η
παραχάραξη και ποδοπάτηση των Οικουμενικών Θείων και Ιερών Κανόνων, και τής
Εκκλησιαστικής Τάξεως και Πράξεως σε βάρος μιάς άλλης αδελφής Εκκλησίας, όπως
της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος και του οργανωμένου ένδοξου Ελληνικού
Κράτους;
ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, το
εμπράκτως αιρετίζον πλέον Φανάρι, αγνοώντας, ενσυνείδητα, με το έτσι
θέλω, το τί ακριβώς είναι, και τί δικαιούται να έχει ένα
Εκκλησιαστικόν ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ, σε
ένα Οργανωμένο Κράτος. Και το τί ακριβώς ορίζουν έπ’ αυτών, οι Οικουμενικοί
Θείοι και Ιεροί Κανόνες, και οι Οικουμενικοί Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες της κατά
Ανατολάς Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας - Αυτούς
τους Οικουμενικούς Θείους και Ιερούς Κανόνες, και τους Θεοφόρους Πατέρες, που
όλως αναιδώς υβρίζει, «γυμνή Τη κεφαλή», ο αιρετίζων
πλέον άρχοντας του Φαναρίου Βαρθολομαίος Αρχοντώνης, αποκαλώντας,
τους μέν Οικουμενικούς Θεοφόρους Πατέρας, ως «Άτυχή θύματα του
αρχεκάκου όφεως, που προκάλεσαν τον σχίσμα!», τους Οικουμενικούς Θείους
και Ιερούς Κανόνες αρέσκεται να τους αποκαλεί «Τοίχους του αίσχους», και τους
Έλληνες του 1821 (Ξεβράκωτους).Αυτά, μεταξύ των πολλών άλλων
ύβρεων, δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Βαρθολομαίος
Αρχοντώνης. Πράξεις του που δηλώνουν, οποίος ακριβώς είναι...
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ. να
υβρίζει «γυμνή τη κεφαλή» τους Θείους και
Οικουμενικούς Ιερούς Κανόνες και τους «πολύφωτους αστέρας της
οικουμένης, και τα πάνχρυσα αυτά στόματα του Λόγου» τους Θεοφόρους
Πατέρες, ο αιρετίζων πλέον ένοικος του ένδοξου Φαναρίου Αρχιεπίσκοπος
Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Αρχοντώνης.
Με ποίο
δικαίωμα πράττει τούτο, και συνεχίζει να
παραμένει εισέτι στο θρόνο του ένδοξου και ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Ιστορικόθρησκευτικού
Φαναρίου, και
χαρακτηρίζει, χωρίς ίχνους εντροπής, «EΔΟΧΩΡΑ ΤΟΥ» τις
Μητροπόλεις μιάς Αυτοκέφαλης Εκκλησίας ενός οργανωμένου Κράτους;
ΓΙΑ
ΠΟΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ και
απαράγραπτα δικαιώματα, του Οικουμενικού Θρόνου, μας τσαμπουνά το αιρετίζον
Φανάρι; Δεν γνωρίζουν εκεί στο, λαβωμένο Ένδοξο Φανάρι, έτσι όπως το
έχουν καταντήσει σήμερα, τί ακριβώς Εκκλησιαστικά δικαιώματα έχει το Εκκλησιαστικό ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ σε
ένα οργανωμένο Κράτος;
Αν,
πράγματι, δεν το γνωρίζουν, τότε, τους παραπέμπουμε στα κείμενα της
Καταστατικής Νομοθεσίας του Πατριαρχικού Συνοδικού Τόμου του 1850, και στις
κατά λέξη σύμφωνες προς αυτόν Πατριαρχικές Συνοδικές Πράξεις 1866 και 1882.Και,
για να μη κουραστούν, τους μεταφέρουμε εν ολίγοις και επί λέξει, τί ακριβώς
ορίζει περί αυτού, ρητά και κατηγορηματικά, για τα εκκλησιαστικά δικαιώματα
Αυτοκέφαλης Εκκλησίας και τα Εθνικά δίκαια του οργανωμένου Κράτους: «...Όπως
η αγία ημών πίστη διατηρηθή εσαεί αλώβητος, και οι Κανόνες των
θείων Πατέρων απαραβίαστοι και απαρασάλευτοι...
Ωρίσαμεν τη δυνάμει του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος δια του παρόντος Συνοδικού Τόμου, ίνα εν τω Βασιλείω της Ελλάδος Ορθόδοξος Εκκλησία, υπάρχει του λοιπού Κανονικώς Αυτοκέφαλος. Υπερτάτην Εκκλησιαστικήν γνωρίζουσα Σύνοδον Διαρκή...Πρόεδρον έχουσα τον κατά καιρόν ίερότατον Μητροπολίτην Αθηνών και Διοικούσαν τα της Εκκλησίας κατά τους θείους και ιερούς κανόνας ελευθέρως... Επιδαψιλεύομεν δε αυτή και πάσας τας προνομίας και πάντα τα κυριαρχικά δικαιώματα ....Ίνα του λοιπού μνημονεύηται υπό των εν Ελλάδι αρχιερέων, εν ταις ιδίαις επαρχίες ιερουργούντων, του προέδρου αυτής μνημονεύοντος. πάσας Επισκοπής Ορθοδόξων, και χωρηγή τας προς χειροτονία αρχιερέων απαιτουμένας κανονικάς εκδόσεις...
Τα δε
προς την εσωτερικήν διοίκησιν αφορώντα ... Ταύτα πάντα, και τα τοιαύτα
κανονισθήσονται παρά της Ιεράς Συνόδου διά Συνοδικής πράξεως Επ΄ Αυτοίς τοις
όροις...Συνοδικώς αποφαινομέντι, αναγορεύει και κηρύττει την εν Ελλάδι
εκκλησίαν Αυτοκέφαλον, και την εν αυτή Σύνοδον αδελφήν... »(Πατρ/κός
Συν/κός Τόμος 29/6/1850)
ΕΚ ΤΩΝ ΟΣΩΝ EΞΕΤΕΘΗΣΑΝ
ΑΝΩΤΕΡΩ, όταν
δικαιωματικά, και άρα υποχρεωτικά, από Κανονικής Εκκλησιολογικής και Εθνικής
πλευράς, χωρηγείται το ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ σε
μιά Ορθόδοξη Εκκλησία οργανωμένου Κράτους, δεν χορηγείται τούτο υπό ουδεμίαν
αίρεση, και πετσοκομμένο, με διοικητικούς και πνευματικούς
περιορισμούς, αλλά ΑΤΟΦΙΟ, και
με το αναφαίρετο Εκκλησιαστικό και Κανονικό διοικητικό δικαίωμα της πνευματικής
και διοικητικής Εκκλησιαστικής εξουσίας της Εκκλησίας αυτής, σε όλα τα
γεωγραφικά μήκη και πλάτη του Κράτους αυτού, που περικλείεται μεν Διεθνώς
αναγνωρισμένα Σύνορα.
ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΘΕΙΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΟΙ
ΚΑΝΟΝΕΣ στην
περίπτωση αυτή είναι λίαν σαφείς και κατηγορηματικοί «…τoις πολιτικοίς
και δημοσίοις τύποις και τα των Εκκλησιαστικών πραγμάτων τάξις
ακολουθείτω» (Καν. 17 Δ΄Οικ. Συνόδου ).Και αυτό το απαιτούν οι
Οικουμενικοί Θείοι και ιεροί Κανόνες, γιατί απαγορεύεται σε μιά Αυτοκέφαλη
Εκκλησία, να υπάρχουν ΔΥΟ ΚΕΦΑΛΕΣ, όπως
τούτο απαιτείται και γιά κάθε Επισκοπή. Και προς τούτο, οι Ιεροί Κανόνες είναι
λίαν σαφείς και κατηγορηματικοί: «Tους επισκόπους εκάστου
Έθνους·, ειδέναι χρή τον εν αυτοίς πρώτον. και ηγείσθαι αυτόν ως
κεφαλήν.... » (Καν. 34 Αγ. Αποστόλων ).
ΕΚ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΗΔΗ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ
ΑΝΩΤΕΡΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΟΝ,
ότι το απρόσεκτο ΦΑΝΑΡΙ υποχρεούται, εν
ονόματι του Εκκλησιαστικού ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ, να
αποδεκτή στο ακέραιον, τη δικαιοδοσία, αλλά και τα ΚΑΝΟΝΙΚΑ δικαιώματα
του τίτλου «ΠΑΣΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ» στον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών. Ώστε
να αποφευχθούν, του λοιπού, στο μέλλον τα δυσάρεστα του παρελθόντος, εξ’
αιτίας του αυταρχικού και ασύδοτου ΦΑΝΑΡΙΟΥ.
ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΝ, η πανταχόθεν διάτρητη, και εντελώς ανυπόληπτη, Πατριαρχική Συνοδική πράξη του 1928, είναι η πέτρα του σκανδάλου μεταξύ των δύο αδελφών Εκκλησιών, Φαναρίου και Ελλάδος, η οποία εν προκειμένω ουδεμία Κανονική κάλυψη έχει επί των όσων, όλως αδικαιολόγητα, επιμένει να διεκδικεί. Και πάρ’ όλα αυτά, όλως αδίστακτα, δηλώνει ψευδώς, ότι: «Ακλόνητον την βάσιν της Κανονικής τάξεως έχουσα, και διαφυλάττουσα η Αγία του Χριστού Εκκλησία εν τη της εκκλησιαστικής διοικήσεως οικονομία... », και τελικά υποπίπτει στον εκκλησιαστικό παραλογισμό.
Όπου, εμμέσως πλην σαφώς, προβαίνει σε
ύβρη κατά του ένδοξου Ελληνικού Κράτους, ότι σε επί μέρους επαρχίες της Ελλάδος,
η διοίκηση τούτων θα διεξάγηται εφεξής, άκουσον-άκουσον «ΕΠΙΤΡΟΠΙΚΩΣ»,
και μάλιστα, όλως ψευδώς, δηλώνει, ότι σε αυτό συμφωνεί «η αδελφή Εκκλησία της
Ελλάδος, συναινούσης και κυρούσης και της εντίμου Ελληνικής Πολιτείας... ».Δηλαδή,
το Φανάρι, επιμένει να θεωρεί, παρ' όλες τις Νομοκανονικές και προσωπικές του
δεσμεύσεις, τις περιοχές Μακεδονίας και Θράκης ως Επαρχίες του.
Ο ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥ
ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ, ότι
δηλαδή οι περιοχές Μακεδονίας - Θράκης του ανήκουν δικαιωματικά, και ότι προς
τούτο «συναινούν Εκκλησία και Ελληνική Πολιτεία», δεν
ανταποκρίνεται ποσώς στην αληθινή αλήθεια, αλλά ενσυνείδητα ψεύδεται και
μάλιστα ασυστόλως, και έτσι πιστεύει, ότι δικαίως, οι περιοχές αυτές της Μακεδονίας
και της Θράκης είναι δικές του.
Δηλαδή εδώ
πιστεύει, ότι οι επαρχίες αυτές αποτελούν «Ενδοχώρα του». ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΤΑΙ
ΟΛΩΣ ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ το
αδίστακτο Φανάρι, γιατί, ευθύς αμέσως, η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος,
ύστερα από έκτακτη Σύνοδο, συναινούσης και της Ελληνικής Πολιτείας, επί
Αρχιεπισκόπου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΠΑΙΊΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, διαμαρτυρήθηκε, έντονα, και
ζήτησε από τους Επισκόπους Μακεδονίας - Θράκης, «Να
διακόψουν κάθε δεσμό με το Πατριαρχείον». ΚΑΙ ΔΟΘΗΚΕ
ΑΥΤΗ Η ΕΝΤΟΛΗ στους
Επισκόπους της Μακεδονίας και Θράκης, εξ αιτίας των όσων, εκτός Κανονικής
Τάξεως και Πράξεως, αλλά και των απαράβατων Εθνικών δικαίων αναφέρονται στην
εντελώς ανυπόληπτη Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1928, η οποία,
σημειωτέον, εκδόθηκε δύο περίπου μήνες μετά από την έκδοση του σχετικού ν.3615/10-7-1928, ΦΕΚ 123, της
Ελληνικής πολιτείας.
Όπου σε
συνεργασία με την Εκκλησία, ζητούσε δικαιωματικά, από
το Οικουμενικό Πατριαρχείον, την παραχώρηση των Επαρχιών Μακεδονίας και Θράκης στην
Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, από Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας
και Τάξεως.
ΕΖΗΤΗΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΤΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΕΙΑ, με
βάση πάντα τα απαραβίαστα και απαραχάρακτα Εκκλησιαστικά και Εθνικά δικαιώματα
που δίνει η τάξη και πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας σε μια Αυτοκέφαλη
Εκκλησία ενός Οργανωμένου Κράτους, και περίμενε η Πατριαρχική
Συνοδική Πράξη του 1928 να εφαρμόσει πλήρως τόσον όσα αναφέρει ο Πατριαρχικός
Συνοδικός Τόμος του 1850.Όσον και οι Πατριαρχικές Συνοδικές Πράξεις 1866 και
1882, οι οποίες εφάρμοσαν πιστά τους απαράβατους και
απαραχάρακτους όρους του προηγηθέντος, Πατριαρχικού Συνοδικού Τόμου.
Η ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΝΤΕΘΝΙΚΗ, και
εντελώς ανυπόληπτη βάρβαρη Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1928,
συμπεριέλαβε, εν αγνοία της Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος
και της Ελληνικής Πολιτείας, τους εννέα όρους, ψευδόμενη.Μάλιστα
όλως ασυστόλως, ότι προς τούτο συναίνεσαν η Εκκλησία και η Ελληνική Πολιτεία,
διό και δεν συμπεριελήφθη στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της
Ελλάδος (ν.590/1977 ), ούτε και θα
συμπεριληφθεί ποτέ.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΝ, ότι
ευθύς αμέσως όταν εκδόθηκε αυτή η Εθνικόθρησκευτικά απαράδεκτη Πράξη του 1928,
απεφάσισε η τότε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε συνεργασία με την
Πολιτεία, επί αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ότι: «Οι
Μητροπολίτες Μακεδονίας και Θράκης να διακόψουν κάθε δεσμόν με το
Πατριαρχείον».
ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ
1928. αναφέρεται
μόνον το ισχύον Σύνταγμα της Ελληνικής Πολιτείας (άρθρ,3), αλλά
σε ό,τι είχε συμφωνηθεί και υπογραφεί στο ν.3615/1928. Δηλαδή, «μόνον
οι Επίσκοποι της Μακεδονίας και της Θράκης που είχαν εκλεγεί και
χειροτονηθεί από το Πατριαρχείον, όφειλαν να μνημονεύουν, σύμφωνα με την
τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον Πατριάρχη, και να έχουν το έκκλητον
προς αυτόν ».Και όχι και οι διάδοχοί τους, που θα εξελέγοντο του
λοιπού, και θα εχειροτονούντο από την Ιεραρχία της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της
Ελλάδος, οι οποίοι όφειλαν, να μνημονεύουν μόνον τον Αρχιεπίσκοπο και
την Ιερά Σύνοδο, και ο Αρχιεπίσκοπος πάσης Ελλάδος, «Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων».
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΕΝ
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΝΑ ΤΟΝΙΣΘΕΙ. ότι κατά
το Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Σύνταγμα των Οικουμενικών θείων και Ιερών Κανόνων,
σε καθαρώς Εκκλησιαστικά θέματα που αφορούν καθαρώς εσωτερικά θέματα της
Ορθοδόξου Εκκλησίας οι Κανόνες υπέρκεινται των Νόμων της Πολιτείας. «τοις
κανώσιν οι Νόμοι ακολουθούσι... οι Toις Κανόσιν
εναντιούμενοι πραγματικοί τύποι, άκυροι εισί».(Σύνταγμα
Θείων και Ιερών Κανόνων, Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή. Τόμ. Α' Φωτ. ΝΟΜΟΚΑΝΩΝ,
τίτλ. Α' κεφ. Β σελ. 36-38 ).
ΑΠΟ ΤΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΑΝΩΤΕΡΩ, εξάγεται
αβιάστως το συμπέρασμα, ότι επιτακτική προβάλλει η ανάγκη, να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ η
πανταχώθεν διάτρητη, και εντελώς απαράδεκτη και ανυπόληπτη, από Κανονικής και
Εθνικής επόψεως, Πατριαρχική Πράξη του 1928.
Ώστε, να
αποκατασταθούν τα πάντα, από Κανονικής και Εθνικής Τάξεως, και οι δύο αδελφές
Εκκλησίες να μην έχουν του λοιπού, τίποτε να χωρίσουν. Μόνον έτσι θα βασιλεύσει
η ειρήνη, αν βέβαια το καταλάβει αυτό το απρόσεκτο Φανάρι, και δεν θα συνεχίσει,
να μας κάνει τον ΓΕΡΜΑΝΟ!
ΑΞΙΟΝ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ
ΤΟΥΤΟ, ότι
παρά τις έντονες διαμαρτυρίες κατόρθωσε τελικά το ύπουλο και αδίστακτο σήμερα
Φανάρι, να δημιουργήσει Γραφείο Αντιπροσωπείας στην
Αθήνα, παρά τις διαμαρτυρίες, τότε, με απώτερο σκοπό, να φαλκιδεύσει, από
κοντά, και να ροκανίσει, μεθοδικά και σταθερά, τα όποια Εκκλησιαστικά και
Εθνικά δικαιώματα του Εκκλησιαστικού ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ της
Εκκλησίας της Ελλάδος, βασιζόμενο, σε λάθος βέβαια, ερμηνεία του Κανόνα
17 της Δ' Οικ. Συνόδου, (πρβλ. Σχόλια Βυζαντινών
Κανονολόγων, σύνταγμα θειων και ιερών ΚΑΝΟΝΩΝ. Γ.
Ράλλη, Μ. Ποτλή, τόμ. Β' σελ. 258-263).Έτσι
ώστε να επεκτείνει τελικά τα όρια της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως μέχρι και
τη Λάρισα, αφού, όλως υπούλως, διεκδικεί και το Ιόνιον κράτος των
Επτανήσων, και τελικά να περιορίσει την ένδοξη
Χώρα μας, στα όρια της παλαιάς Ελλάδος.
Ας
προσέξουμε λοιπόν πολύ ώστε όλοι μαζί, να στηρίξουμε τα Εκκλησιαστικά και
Εθνικά μας δικαιώματα, και μάλιστα με τέτοιους άσπονδους, φθονερούς και
ύπουλους γείτονες δίπλα μας «περιπατούντες μη ως άσοφοι, άλλ’ ως
σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφεσίους
5,15-16).
Η ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ Πατριαρχική αυτή Πράξη του απρόσεκτου Φαναρίου 1928, η οποία καταπατεί ενσυνείδητα, Θειους και Ιερούς Κανόνες, και προσέτι αγνοώντας, εσκεμμένα, τα Κανονικά και Εθνικά δικαιώματα, του ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Ελληνικής Πολιτείας.Γιατί η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, από την πρώτη στιγμή, που έγινε γνωστή αυτή η απαράδεκτη Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1928, έλαβε τελεσίδικη απόφαση, και ενημέρωσε, πάραυτα και επειγόντως, τους επισκόπους, «Μακεδονίας, και Θράκης, να διακόψουν κάθε δεσμό με το Πατριαρχείον»(ένθ’ αν.).
ΤΗ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ την αγνόησε, και την αγνοεί εισέτι, το αδίστακτα Φανάρι, και μάλιστα ο πονηρός και ύπουλος σημερινός μας γείτονας, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Αρχοντώνης, επιμένει, και μάλιστα με ιταμότητα, στην εφαρμογή της, ελπίζοντας ότι θα κατορθώσει τελικά, να μας την επιβάλλει, ελπίζοντας, στην βοήθεια της σημερινής Κυβέρνησης, και συγκεκριμένα, στηρίζεται στην περίοδο της τροποποίησης του Συντάγματος (άρθ.3). Ας λάβουν λοιπόν τα Νομοκανονικά μέτρα, οι υπεύθυνοι της Ελλαδικής Εκκλησίας πρίν είναι αργά!
Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου