ΔΩΡΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ὁ Ἅγιος Φανούριος εἶναι ἀπὸ τοὺς πολὺ ἄγνωστους, ἀλλὰ καὶ τοὺς πολὺ ἀγαπητοὺς Ἁγίους σὲ ὄλον τὸν ἑλληνικὸν λαόν, ποὺ κάθε χρόνον τιμά καὶ πανηγυρίζει τὴν μνήμην του στὶς 27 Αὐγούστου, ἐδῶ καὶ πέντε αἰῶνες. Αὐτὸς ὁ τόσον ἄγνωστος καὶ τόσον ἀγαπητὸς Ἅγιος μας θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθῆ, χωρὶς ἀμφιβολίαν, ὡς δῶρον Θεοῦ, διότι ἦτο καὶ παρέμενεν ἄγνωστος γιὰ πολλοὺς αἰῶνες καὶ μόνον τὸ 1500 μ.Χ. βρέθηκε ἡ ἱερὴ εἰκόνα του καὶ μᾶς ἀπεκάλυψε τὴν ὕπαρξιν του καὶ τὴν παρρησίαν τοῦ ἐνώπιον του Θεοῦ, ποὺ τοῦ δίδει τόσον μεγάλην θαυματουργικὴν δύναμιν. Δὲν γνωρίζουμε πολλὰ πράγματα διὰ τὸν Ἅγιον Φανούριον. Μόνον τὸ ὄνομα του, ποὺ εἶναι γραμμένον πάνω στὴν εἰκόνα του καὶ τὸ ὅτι ἦτο στρατιωτικός, ὅπως φανερώνει ἡ στολή του καὶ μάλιστα κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνες τῶν μεγάλων διωγμῶν τῆς Χριστιανοσύνης ἀπὸ τοὺς ρωμαίους αὐτοκράτορες. Ἐπίσης μαθαίνουμε τὰ μεγάλα μαρτύρια, ποὺ ὑπέστη, ὅπως αὐτὰ εἰκονίζονται πάλιν εἰς τὴν θαυματουργὸν εἰκόνα του. Δὲν χρειάζεται, ἴσως νὰ γνωρίζουμε καὶ περισσότερες λεπτομέρειες. Ἀρκεῖ ἡ ἁγιότης, ἀρκεῖ τὸ ὄνομα, ἀρκεῖ τὸ μαρτύριον ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Εἴπαμε ὅμως ὅτι εἶναι δῶρον Θεοῦ ὁ Ἅγιος Φανούριος. Διότι θὰ μποροῦσε νὰ παραμείνει ἄγνωστος διὰ τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως καὶ τόσα ἀλλὰ ἑκατομμύρια Μαρτύρων καὶ Ἁγίων. Ὁ Πολυέλεος Θεὸς ὅμως ἐσπλαχνίσθη τὸν λαόν του καὶ ἀπεκάλυψε τὸν θαυματουργὸν Ἅγιον Φανούριον.
ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ Ο ΝΕΟΦΑΝΗΣ
Ἑκατομμύρια οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ποὺ ἐβασανίσθησαν καὶ ἐμαρτύρησαν διὰ τὸν Κύριόν μας καὶ ἐθυσίασαν τὴν ζωὴ τους διὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Εἰς δεκατέσσαρα ἑκατομμύρια ἀνέρχονται μόνον οἱ οἱ γνωστοὶ Μάρτυρες τῶν δυὸ πρώτων αἰώνων τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἄγνωστος ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων, ποὺ δὲν τοὺς γνωρίζουμε. Ἀνάμεσα σ΄ αὐτοὺς συγκαταλεγόταν καὶ ὁ Ἅγιος Φανούριος ὁ Θαυματουργός, γιὰ τὸν ὁποῖον θὰ μιλήσωμε στὴ συνέχεια, μὲ ὅσα στοιχεῖα μπορέσαμε νὰ συγκεντρώσουμε ἀπὸ διάφορες πηγές, ὅπως τὰ Συναξάρια, ὁ Εὐεργετινός, καὶ ἀλλὰ ἱερὰ βιβλία. Ἂς πάρουμε ὅμως τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά, καὶ ἂς ξαναγυρίσουμε πεντακόσια χρόνια πίσω, στὰ μαῦρα ἐκεῖνα χρόνια, ποὺ οἱ ὀρδὲς τῶν βαρβάρων της Ἀσίας, οἱ Τοῦρκοι, ἔχουν κατακλύσει τὸν χῶρον τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκτρατορίας και μεθυσμένοι ἀπὸ τὶς νίκες τοὺς σφάζουν καὶ σκοτώνουν τοὺς χριστιανούς, ἀφοῦ κατὰ τὴν Μωαμεθανικὴ Θρησκεία τους θεωροῦνται ἄπιστοι. Τότε ποὺ «ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβερὰ καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά» καὶ οἱ βάρβαροι κατακτηταί προσπαθοῦσαν μέ κάθε τρόπο νὰ ἀλλαξοπιστήσουν τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλληνισμὸν καὶ καμμία δύναμη δὲν μποροῦσε νὰ συγκρατήσει αὐτὸν τὸν βίαιον ἐξισλαμισμὸν μικρῶν καὶ μεγάλων, μὲ τὸ φοβερὸ παιδομάζωμα καὶ τὴν δημιουργία τῶν σκληρῶν ὀρδῶν τῶν Γενιτσάρων. Ἡ ἐποχὴ ἦταν κρίσιμη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ προσπαθοῦσε νὰ προστατεύσει, ὅσο μποροῦσε τὸ ποίμνιόν της. Καὶ τότε ἀκριβῶς ὁ Πολυέλεος Θεὸς τῆς ἀγάπης φανέρωσε τὸν λαμπρὸν Ἅγιον Φανούριον, ἕνα γενναῖο πολεμιστὴ τῆς Πίστεως, γιὰ νὰ συμπαρασταθεῖ στοὺς πιστούς, πού βρίσκοταν σε μεγάλη δοκιμασία. Οἱ πληροφορίες ποὺ ὑπάρχουν καὶ διεσώθησαν μέχρι σήμερα, ἀναφέρουν ὅτι ἡ ἀνεύρεση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος ἔγινε «ἀπὸ τυχαῖο γεγονός». Στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ ὅμως δὲν ὑπάρχουν τύχη καὶ τυχαῖα γεγονότα. Ἦταν μιά παραχώρηση, μιά εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ χειμαζόμενον Γένος μας. Ἔτσι μᾶς φανέρωσε τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, γύρω στὸ ἔτος 1500 μ.Χ. ἐνῶ ἄλλες πηγές ἀναφέρουν τὴν περίοδο 1355 – 1369 μ.Χ. Ἐπίσης οἱ γραπτὲς πηγὲς σημειώνουν ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου εὑρέθη στὴ νῆσο Ρόδο, ἐνῶ μία ἄλλη παράδοσις ἀναφέρει ὡς τόπον εὑρέσεως τὴν Κύπρο. Τὰ στοιχεῖα ὅμως ποὺ ὑπάρχουν καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀμφισβητηθοῦν στηρίζουν αὐτό, ποὺ ἀναφέρεται καὶ στὰ «Συναξάρια» ὅτι ἡ εἰκόνα βρέθηκε στὴ Ρόδο τὸ ἔτος 1500 μ.Χ. Δὲν γνωρίζουμε τὴν καταγωγὴ τοῦ Ἁγίου, οὔτε τὸν τόπο ποὺ γεννήθηκε, οὔτε τοὺς γονεῖς, οὔτε τὴν μόρφωσή του. Ἀπὸ τὴν εἰκόνα του ὅμως, ποὺ βρέθηκε σὲ πολὺ καλὴ κατάσταση καὶ ἀπὸ τὶς δώδεκα σχετικὲς παραστάσεις, ποὺ ὑπάρχουν σὰν κορνίζα ὁλόγυρα στὴν εἰκόνα, μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε καὶ νὰ βρούμε κάποια συμπληρωματικὰ στοιχεῖα.
Η ΠΙΤΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ τιμὴ μὲ τὴν ὁποίαν περιβάλλεται ἀπὸ τὸ 1500 μ.Χ. μέχρι σήμερον ὁ Ἅγιος Φανούριος ἔγινε ἀφορμὴ νὰ δημιουργηθοῦν διάφορες ὡραῖες καὶ εὐλαβεῖς παραδόσεις στὸν λαόν μας, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες εἶναι καὶ τὸ ἐορτατικον ἔθιμον τῆς «Πίττας τοῦ Ἁγίου Φανουρίου» ἤ πιὸ καλά της «Φανουρόπιττας» ποὺ γίνεται τήν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς του. Ἡ πίττα αὐτὴ ποὺ εἶναι συνήθως μικρὴ καὶ στρογγυλή σὰν μικρὸς ἄρτος, μοιράζεται στοὺς πιστοὺς καὶ γίνεται ἄλλοτε γιὰ νὰ «φανερώση» κάποιο χαμένο ἀντικείμενο ἡ ἀκόμα «νὰ φανερώση τὴν ὑγεία» σὲ κάποιον ἀσθενῆ κ.λ.π. Ὑπάρχει ἐπίσης καὶ ἡ παράδοσις ὅτι ἡ πίττα αὐτὴ γίνεται μνεία τῆς μητέρας τοῦ Ἁγίου. Τὸ ἔθιμον αὐτὸ τῆς «Πίττας τοῦ Ἁγίου Φανουρίου» συνεχίζεται καὶ σήμερα σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ὅπου ὁ μοντερνισμὸς καὶ ἡ αθεΐα δὲν ἔχει ἐξαφανίσει τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσής μας. Μιά ἄλλη ἐκδοχὴ γιὰ τὴν«Φανουρόπιττα» εἶναι ἡ πίστις ὅτι ὁ Ἅγιος Φανούριος ἔγινε γνωστὸς μὲ τὴν ἀνεύρεσιν τῆς εἰκόνος του, μὲ τὸ θαυμαστὸν τρόπον, ποὺ ἀναφέραμε, μέσα στὰ ἐρείπια μιᾶς ἐκκλησίας. Χαρακτηριστικόν τῆς ἀγάπης τοῦ λαοῦ μας γιὰ τὸν θαυματουργὸν Μεγαλομάρτυρα εἶναι ὅτι τὸ ὄνομα Φανούριος παραμένει ἀρκετὰ διαδεδομένο καὶ εἰκόνες του ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς περιοχὲς τῆς χώρας καὶ συχνὰ οἱ πιστοὶ ἐπικαλοῦνται τὴν βοήθεια καὶ τὴν πρεσβεία τοῦ Ἁγίου. Ἂς τὸν τιμήσουμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς μιμούμενοι τὰ μεγάλα κατορθώματά του καὶ τὰ μαρτύριά του. Βέβαια σήμερα δὲν ὑπάρχουν οἱ Ρωμαῖοι τύραννοι καὶ οἱ ἀλλόπιστοι Ἀγαρηνοὶ ποὺ κατεδίωκαν ἄλλοτε τοὺς χριστιανοὺς καὶ κανείς δὲν προσπαθεῖ μὲ τὴν βία καὶ τὰ βασανιστήρια νὰ μᾶς κάνη νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστι μας. Ὑπάρχουν ὅμως ἄλλοι διῶκτες σκληροὶ καὶ ἄγριοι, ποὺ προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Χριστόν. Οἱ διῶκτες αὐτοί, οἱ φοβεροὶ καὶ ἀδίστακτοι εἶναι οἱ ἁμαρτίες μας, τὰ πάθη μας, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ὑποκρισία, ἡ κακία καὶ ἡ ἀσέβεια στὴ καθημερινή μας ζωή. Καὶ μαζὶ μὲ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη μας, κρυμμένοι καὶ μεταμορφωμένοι οἱ δαίμονες μᾶς πολεμοῦν συνεχῶς καὶ ζητοῦν νὰ μολύνουν καὶ νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχή μας μὲ τὸν πνευματικὸν θάνατον, μὲ τὴν ἀμφιβολία, τὴν ὀλιγοπιστία, καὶ τὴν ἀδιαφορία πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἀγωνιστοῦμε καὶ ἐμεῖς, ὅπως ὁ Μεγαλομάρτυς Ἅγιος Φανούριος καὶ ἂς ζητοῦμε τὴν βοήθειά Του στὴν προσπάθειά μας νὰ μείνουμε καθημερινὰ πιστοὶ καὶ ὑπάκουοι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μέχρι τῆς τελευταίας μας πνοῆς.
Voiotosp.blogspot.com
Τὸ Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου
Ἦχος δ΄
Οὐράνιον ἐφύμνιον ἐν γῇ τελεῖται λαμπρῶς, ἐπίγειον πανήγυριν νῦν ἑορτάζει φαιδρῶς, Ἀγγέλων πολίτευμα, ἄνωθεν ὑμνωδίαις, εὐφημοῦσι τοὺς ἄθλους, κάτωθεν Ἐκκλησία, τήν οὐράνιον δόξαν` ἦν εὐρες πόνοις καὶ ἄθλοις τοῖς σοῖς, Φανούριε ἔνδοξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου