ΠΟΥ ΗΤΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΔΩΔΕΚΑ ΕΤΩΝ ΕΩΣ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ

«Πλάνη ανδρί το μη ειδέναι τας

Γραφάς, δισσώς δε πλανάται ο

επιστάμενος και καταφρονών».

(Εφραίμ)

Τη παρακλήσει πολλών χριστιανών, ίνα απαντήσωμεν, «Που ήτο ο Χριστός από δώδεκα ετών έως τριάκοντα» προβαίνομεν εις την καταχώρησιν του παρόντος ίνα διαφωτίσωμεν τους καλοπίστους και καταστήσωμεν αναπολογήτους τους κακοπίστους, περί της υποθέσεως ταύτης, καθ΄ ότι πράγματι κατά καιρούς, πολλοί, άλλοι μεν εν γνώσει και πονηρία, άλλοι δε εν αφελότητι και αγνοία υποστηρίζουν, ότι δήθεν το ιερόν Ευαγγέλιον τηρεί μυστηριώδη σιγήν περί της ζωής του Χριστού από δώδεκα ετών, όπου φαίνεται ότι ανήλθεν εις τον Ναόν, έως τριάκοντα, όπου εξήλθεν εις τον δημόσιον βίον. Διότι όμως το τοιούτον είναι ψευδές, και προφανώς ο σκοπός των περισσοτέρων είναι πονηρός, ίνα στηρίξωσιν μάλλον συκοφαντίαν κατά του Ιησού και αποδείξωσιν, δήθεν, ότι δεν είναι Θεός, εδέχθημεν την παράκλησιν και καταχωρώμεν το παρόν. Αί αποδείξεις θα είναι εξ΄ αυτού τούτου του Ευαγγελίου όπου τόσον πομπωδώς διακηρύττουσιν οι τοιούτοι, ότι μυστηριωδώς σιωπά, ίνα συν τη απαντήσει εις τους εν αγνοία και απορία διατελούντας, αποδείχθη ταυτοχρόνως ότι ούτοι είναι πονηροί και τέκνα των Φαρισαίων, οίτινες εν τη διαστροφή των έλεγον` «Ούτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή εν τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων» (Ματθ. ΙΒ΄ 24). Διότι δυστυχώς το βαθύτερον αυτών αίτιον είναι, ίνα απορρίψωσιν την θαυματουργούσαν δύναμιν της θεότητος του Χριστού καικηρύξωσιν, ότι ο Ιησούς εν τη δυνάμει, δήθεν, τέχνης τινός, ην έμαθεν κατά την εν λόγω απουσίαν Του, προφανώς εις Ινδίας, εποίει τα θαύματά Του. Ως είπομεν λοιπόν, επικρατεί η αντίληψις εκ μέρους πολλών δυστυχώς, ότι τα Άγια Ευαγγέλια, Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου, τηρούσιν μυστηριώδη σιγήν αναφορικώς με το, που ήτο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός από ηλικίας δώδεκα ετών, όπου φαίνεται εις τον Ναόν, μέχρι τριάκοντα, όπου εξήλθεν εις τον δημόσιον βίον.

* * * *

Δυστυχώς όμως ως διαπιστώσαμεν από μιαν πρόσφατον συζήτησιν με κάποιον (του σαλονιού), αρνητήν της θεότητος του Ιησού, οι τοιούτοι δεν γνωρίζουν ούτε καν το Ευαγγέλιον. Διότι εις την ερώτησίν μας, εάν γνωρίζει που αναφέρεται εις το Ευαγγέλιον, ότι ο Χριστός δωδεκαετής επήγε εις τον Ναόν, μας είπεν ότι το έχει διαβάσει εις την Παλαιάν Διαθήκην, διότι η Καινή δεν είχε γραφή ακόμη, καθ΄ ότι ο Χριστός ήτο μικρός !!! Τοιούτοι ως επί το πλείστον είναι οι περιφέροντες την δήθεν σιωπή των Ευαγγελίων. Διότι εάν ήσαν μελετηταί της Κ. Διαθήκης θα εγνώριζον που αναφέρεται, ότι δωδεκαετής ανήλθεν εις τον Ναόν, ότι τριακονταετής εξήλθεν εις τον δημόσιον βίον και ότι ουδέποτε εξήλθεν των ορίων της Ιουδαίας, ζών μετά του νομιζομένου πατρός Του Ιωσήφ, επαγγελόμενος την τέχνην του μαραγκού. Ας είδωμεν όμως με την σειρά την υπόθεσιν. α) Ας διαβάσωμεν τον Ευαγγελιστήν Λουκάν όπου μας παρουσιάζει τον Ιησού δωδεκαετή εν τω Ναώ`

«Και επορεύοντο (γράφει) οι γονείς αυτού κατ΄ έτος εις Ιερουσαλήμ τη εορτή του Πάσχα` και ότε εγένετο ετών δώδεκα, αναβάντων αυτών εις Ιεροσόλυμα κατά το έθος της εορτής και τελειωσάντων τάς ημέρας, εν των υποστρέφειν αυτούς υπέμεινε Ιησούς ο παίς εν Ιερουσαλήμ, και ουκ έγνω Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού` νομίσαντες δε αυτόν εν τη συνοδία είναι ήλθον ημέρας οδόν και ανεζήτουν αυτόν εν τοις συγγενέσι και εν τοις γνωστοίς` και μη ευρόντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ ζητούντες αυτόν` και εγένετο μεθ ΄ημέρας τρεις εύρον αυτόν εν τω ιερώ καθεζόμενον εν μέσω των διδασκάλων και ακούοντα αυτών και επερωτώντα αυτούς` ΕΞΙΣΤΑΝΤΟ ΔΕ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ (διδάσκαλοι) ΑΥΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΣΥΝΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΑΠΟΚΡΙΣΕΣΙΝ ΑΥΤΟΥ. Και ιδόντες αυτόν εξεπλάγησαν, και προς αυτόν η μήτηρ αυτού είπεν` τέκνον τι εποίησας ημίν ούτως; Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε` και είπε προς αυτούς` τι ότι εζητείτέ με; ΟΥΚ ΗΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ; και αυτοί ου συνήκαν το ρήμα ο ελάλησεν αυτοίς` και ΚΑΤΕΒΗ ΜΕΤ΄ ΑΥΤΩΝ και ΗΛΘΕΝ εις Ναζαρέτ, ΚΑΙ ΗΝ (ήτο) ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΙΣ` και η μήτηρ αυτού διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής. Και Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις» (Λουκάς Β΄ 41-52).

Εις το Β΄ λοιπόν κεφάλαιον του Λουκά αναφέρεται, ότι ο Ιησούς ανέβη δωδεκαετής εν τω Ναώ απ΄ όπου πλέον χάνονται, δήθεν, Αυτού τα ίχνη εν τω Ευαγγελίω, αποσυρθείς προφανώς έξω της Παλαιστίνης δια… σπουδάς (φακιρισμόν, μαγγανείας, εξορκισμούς κ. τ. λ.) επιστρέψας μετά δεκαοκτώ έτη, ηλικίας τριάκοντα ετών, όπου και εξήλθεν πλέον με… γράμματα και τέχνην εις τον δημόσιον βίον. Αλλ΄ αν υπήρχεν ειλικρίνεια και ολίγη καλή θέλησις, θα έβλεπεν ο κάθε καλής πίστεως αναγνώστης της περικοπής ταύτης, του Λουκά, ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να μεταβή εις Ινδίας ο Ιησούς, ίνα μάθη γράμματα και τέχνην. Διότι, όταν εις παίς, δώδεκα ετών, έχει την δύναμιν και την σοφίαν να ευρίσκεται εν μέσω διδασκάλων και να ερωτά και να ερωτάται και να «εξίστανται πάντες επί τη συνέσει και ταις αποκρίσεσιν αυτού» δεν είναι δυνατόν να είναι απλώς εις παις, αλλά Θεόπαις.

Και ότι ήτο Θεόπαις και δεν είχε την ανάγκην της ανθρωπίνης βοηθείας αποδεικνύεται από την απάντησιν που έδωσε εις την Παναγίαν Μητέρα Του όταν του είπε Αύτη το: «Ιδού ο πατήρ σου (ο Ιωσήφ) καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε» λέγων το: «Ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναι με;» Δηλαδή, δεν ηξεύρετε, ότι πρέπει να είμαι εις τα του Πατρός μου; Το «Εν τοις του Πατρός μου» σημαίνει, εις τον οίκον του Πατρός μου. Και οίκον μεν νοεί τον Ναόν, Πατέρα δε τον Θεόν. Ο Ιησούς ωνόμασε τον Ναόν του Θεού οίκον του Πατρός του, ίνα αποδείξη εις τε την Μητέρα Του, και τον Ιωσήφ και τους παρευρισκομένους εκεί διδασκάλους, ότι Αυτός είναι ο αληθής Υιός του Θεού και Σωτήρ των ανθρώπων. Αλλ΄ αυτοί «ου συνήκαν», δεν εννόησαν, όσα ο Ιησούς είπε προς αυτούς περί της σχέσεως, ην είχε προς τον Θεόν και προς τον Ναόν, ως ου συνιώσιν και οι διαφόροι ανά τους αιώνας συκοφάνται Του.

Εξ΄ αυτών λοιπόν φαίνεται καθαρά, ότι και προ του δωδεκάτου έτους ο Χριστός είχε ικανότητας, ώστε δεν εχρειάζετο να απέλθη εις Ινδίας, ίνα μορφωθή εκεί ή να υποστή εκπαίδευσίν τινα εις τον φακιρισμόν. Διότι ο Χριστός είναι Θεός και δεν έχει ανάγκην ανθρωπίνων φώτων. Αλλά διότι οι ενιστάμενοι απορρίπτουν την θεότητα του Ιησού δι΄ αυτό τεχνουργούσιν μετεκπαίδευσίν Του εις Ινδίας. Ακόμη εις αυτήν την Ευαγγελικήν περικοπήν διαβάζομεν, ότι μετά τον Ναόν ήλθεν εις Ναζαρέτ και υπετάσσετο εις τους γονείς Του και προέκοπτε σοφία και ηλικία (ανάστημα) και χάριτι.

Ώστε επέστρεψεν εις Ναζαρέτ και ήτο υπό την κηδεμονίαν των γονέων Του. Και προχωρούσης της ηλικίας προέκοπτεν, ουχί βεβαίως κατά την θείαν φύσιν, διότι ως Θεός ήτο παντέλειος, αλλά κατά την ανθρωπίνην, διότι κατά το μέτρον της ηλικίας εδείκνυτο εν αυτώ η ανθρωπίνη σοφία. Τώρα, ότι έμεινεν εις την Ναζαρέτ και δεν έφυγεν εις το εξωτερικόν, μας το αναφέρει ο ίδιος ο Ευαγγελιστής, διηγούμενος ένα άλλο περριστατικόν του Ιησού εις το τέταρτον κεφάλαιον του Ευαγγελίου του. β) Εις το τέταρτον λοιπόν κεφάλαιον, στίχος 16 έως 23 του ιδίου Ευαγγελιστού, του Λουκά, διαβάζομεν τα εξής διαφωτιστικά, σχέσιν έχοντα με την ζωήν του Ιησού μετά την καθοδόν Του εκ του Ναού.

«Και ήλθεν (γράφει) εις την Ναζαρέτ, ΟΥ ΗΝ ΤΕΘΡΑΜΜΕΝΟΣ, και εισήλθε κατά το ειωθός αυτώ εν τη ημέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν και ανέστη αναγνώναι` και επεδόθη αυτώ βιβλίον Ησαΐου του προφήτου και αναπτύξας το βιβλίον εύρε τον τόπον ου ην γεγραμμένον` «ΠΝΕΥΜΑ ΚΥΡΙΟΥ ΕΠ΄ ΕΜΕ». Ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απεσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κυρήξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν` και πτύξας το βιβλίον αποδούς τω υπηρέτη εκάθησε` και πάντων εν τη συναγωγή οι οφθαλμοί ήσαν ατενίζοντες αυτώ` ήρξατο δε λέγειν προς αυτούς ότι ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΕΠΛΗΡΩΤΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΑΥΤΗ ΕΝ ΤΟΙΣ ΩΣΙΝ ΥΜΩΝ, και πάντες εμαρτύρουν αυτώ και εθαύμαζον επί τοις λόγοις της Χάριτος τοις εκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού και έλεγον` ουχ ούτος εστίν ο υιός Ιωσήφ;»

Εκ της περικοπής ταύτης προκύπτουν τρία διαφωτιστικά στοιχεία υπέρ της υποθέσεως μας` Πρώτον, ότι ο Χριστός ανετράφη εις την Ναζαρέτ, δεύτερον, ότι ο Χριστός είναι Θεός, καθ΄ ο πνεύμα Κυρίου επ΄ αυτόν` και τρίτον` ότι οι ακούσαντες την ερμηνείαν της περικοπής του Προφήτου Ησαΐου (κεφ. ΞΑ΄. 1-2) που ανέγνωσεν ο Χριστός, ως αναγνώστης εις την Συναγωγήν, εξεπλάγησαν δια την σοφίαν Του και δια την εν γένει μορφωσίν Του καθ΄ ότι τον εγνώριζον ως έναν απλούν ξυλουργόν και ουχί πεπαιδευμένον εις…το εξωτερικόν, υιόν μάλιστα (ως ενόμιζον αυτοί) ενός ταπεινού μαραγκού και δι΄ αυτό λέγουν` «Ουχ ούτος εστίν ο υιός Ιωσήφ;» Εφ΄ όσον λοιπόν ανετράφη εις Ναζαρέτ (ΟΥ ΗΝ ΤΕΘΡΑΜΜΕΝΟΣ), εφ΄ όσον είναι Θεός, φυσικόν ήτο να ερμηνεύση και να καταπλήξη τους ακροατάς Του μη έχων ανάγκην, κύριοι μετεκπαιδεύσεως εις Ινδίας. γ) Άλλην μαρτυρίαν υπέρ της υποθέσεως μας ευρίσκομεν εις τον Ευαγγελιστήν Μάρκον, κεφάλαιον έκτον στίχος 1 έως 5, έχουσαν ούτω:

«Και εξήλθεν εκείθεν και ήλθεν εις την πατρίδαν αυτού` και γενομένου σαββάτου ήρξατο εν τη συναγωγή διδάσκειν και πολλοί ακούοντες εξεπλήτοντο λέγοντες` ΠΟΘΕΝ ΤΟΥΤΩ ΤΑΥΤΑ; ΚΑΙ ΤΙΣ Η ΣΟΦΙΑ Η ΔΟΘΕΙΣΑ ΑΥΤΩ, ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΙΑΥΤΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ; Ουχ ούτος εστίν ο τέκνων (ο ξυλουργός), ο υιός της Μαρίας …και εσκανδαλίζετο εν αυτώ` έλεγε δε αυτοίς ο Ιησούς ότι ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη Πατρίδι αυτού».

Εκ της περικοπής ταύτης προκύπτει, ότι ο Ιησούς δεν εξήλθεν των στενών ορίων της πατρίδος Του, δια σπουδάς ή δι άλλην τινά αιτίαν, δι΄ αυτό και οι πατριώται Του δεν ηδυνήθησαν να τον παραδεχθώσιν όταν είδον, ότι εις απλούς έως εκείνης της ώρας ξυλουργός, εγείρεται και επιτελεί θαύματα και ιάσεις. Εάν βεβαίως είχε φύγει εις το εξωτερικόν της Παλαιστίνης δεν θα τους εφαίνετο τόσο περίεργον. Θα έλεγον, ότι στο εξωτερικόν επείγεν, ότι τόσα χρόνια εσπούδασε, ασφαλώς έμαθε τέχνην και δι΄ αυτό πάντα ταύτα. Αλλά διότι ουδέποτε απεμακρύνθη από την Ναζαρέτ, είχον ορθήν γνώμην περί της μορφώσεως Αυτού και δι΄ αυτό εσκανδαλίζοντο λέγοντες το γνωστό` «Ουχ ούτος εστίν ο τέκνων, ο υιός της Μαρίας;» Και ότι ούτω έχει το πράγμα, προκύπτει και από τον ορισμό που δίδει ο Κύριος εις απάντησιν του σκανδαλισμού αυτών` «Ότι ουκ εστί προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού και εν τοις συγγενέσι και εν τη οικία αυτού».

Τόσον δε σοβαρά τους εφάνη η μεταστροφή του Κυρίου όπου και τρελλόν τον εχαρακτήρισαν. Δεν ηδύνατο να το χωνέψουν, όπως λέγομεν, την μεταστροφήν Του αυτήν. Από απλούς ξυλουργός, αποτόμως να «επαγγέλεται γνώσιν έχειν Θεού και παίδα Κυρίου εαυτόν ονομάζειν» που λέγει και ο Σατανάς δια τον Ιησούν (Σοφ. Σολ. Β΄. 13). Αυτό δεν μπορούσαν να το κυκλοφορήσουν` δι΄ αυτό «Ακούσαντες οι παρ΄ αυτού εξήλθον κρατήσαι αυτόν` έλεγον γαρ ότι εξέστη». (Μάρκ. Γ΄ 21). Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι οι χωριανοί Του είναι μάρτυρες και με την συμπεριφοράν των μας βεβαιώνουν, ότι ο Χριστός ουδέποτε εξήλθεν των ορίων της πατρίδος Του Ναζαρέτ.

Περίπου δε τα ίδια μας αναφέρει και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος εις το Κεφάλαιον ΙΓ΄. στίχος 53 έως 58. «Και εγένετο (γράφει) ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τάς παραβολάς ταύτας μετήρεν εκείθεν, και ελθών εις την πατρίδα αυτού εδίδασκεν αυτούς εν τη συναγωγή αυτών, ώστε εκκπλήττεσθαι αυτούς και λέγειν` πόθεν τούτω η σοφία αύτη και οι δυνάμεις; ουχ ούτος έστιν ο του τέκτονος υιός; ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ… πόθεν ούν τούτω ταύτα πάντα; και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ… και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς δια την απιστίαν αυτών». Το συμπέρασμα λοιπόν, τόσον εκ των λόγων του Ευαγγελιστού Μάρκου, όσον και εκ των του Ευαγγελιστού Ματθαίου, είναι ότι, εάν ο Ιησούς είχεν απουσιάσει εν τω μεταξύ εις το εξωτερικόν (εις τάς Ινδίας ή εις την Ανατολήν) δεν θα είχε καμμίαν θέσιν η απορία των συμπατριωτών Του Ιουδαίων, «Πόθεν ταύτα» ούτε, ως προείπομεν, η απάντησις του Ιησού` «ουκ εστί προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού κ.λ.π.» Κακώς λοιπόν φαντάζονται μερικοί άπιστοι, ως και τίνες άλλοι… «Μη ειδότες τάς Γραφάς» (Ματθ. ΚΒ΄ 29), ότι δήθεν οι Ευαγγελισταί παρασιωπούν τα της ζωής του Ιησού από δώδεκα ετών έως τριάκοντα.

δ) Άλλος Ευαγγελιστής, ο Ιωάννης, και αυτός μας παρέχει στοιχεία όπου μαρτυρούν ότι ο Χριστός δεν απεμακρύνθη της πατρίδος Του. Διαβάζομεν εις το έβδομον αυτού κεφάλαιον, στίχος 14 και κατωτέρω τα εξής: «Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη Ιησούς εις το Ιερόν και εδίδασκε και ΕΘΑΥΜΑΖΟΝ οι Ιουδαίοι λέγοντες` ΠΩΣ ΟΥΤΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΟΙΔΕ ΜΗ ΜΕΜΑΘΗΚΩΣ;». Δεν φαίνεται λοιπόν καθαρά εδώ, ότι οι πατριώτες Του εγνώριζον ότι δεν έμαθε γράμματα; Και δεν είναι μια απόδειξις ο θαυμασμός των και η απορία των, ότι δεν απεμακρύνθη από την κατοικίαν Του; Διότι εάν απεμακρύνετο, και μάλιστα δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια, ως θέλουν οι άπιστοι και αμελέτητοι των αγίων Γραφών, διατί να θαυμάζουν και διατί να λέγουν ότι εγνώριζον ότι ήτο αγράμματος;

Δια να υποστηρίζουν λοιπόν ότι είναι αγράμματος, άρα εγνώριζον ότι δεν επήγε σχολείον. Εδώ επιθυμούμεν να προσθέσωμεν, ότι ο Κύριος όχι μόνον δεν επείγε εις ανώτερα σχολεία, πανεπιστήμια κ.τ.λ. αλλ΄ ούτε την στοιχειώδη εκπαίδευσιν και αυτό το εγνώριζον οι χωριανοί Του οι Ναζαρινοί δι΄ αυτό μένουν με ανοικτό το στόμα, όταν ακούουν τοιαύτην διδασκαλίαν και βλέπουσι τοιαύτα τέρατα και σημεία να πραγματοποιούνται δια των χειρών Του.

Αλλά και Αυτός ο Κύριος τους διεκολύνει εις την απορίαν των λέγοντάς τους τα εξής` «Η εμή διδαχή ουκ έστιν εμή, αλλά του πέμψαντός με» (Ιωάννης Ζ΄ 16). Δηλαδή, απορείτε και σκανδαλίζεσθε πως ομιλώ, πως κηρύττω χωρίς να έχω υπάγει σχολείον, χωρίς να έχω μάθει γράμματα; Ε!, μάθετε λοιπόν, ότι αυτά που λέγω εγώ και κηρύττω είναι ουράνια και ουχί επίγεια. Και εάν και σείς θελήσητε να πράξητε το θέλημα Αυτού που έστειλε και εμένα (του Πατέρα μου δηλαδή) θα ενοήσητε ότι αληθινά σας λέγω και ότι λέγω και πράττω είναι ουράνιον.

Με δικά Του λόγια ο Κύριος αυτά τα είπε ως εξής` «Εάν τις θέλη το θέλημα αυτού ποιείν (του πέμψαντος Αυτόν δηλαδή, του Θεού Πατρός) γνώσεται περί της διδαχής, πότερον εκ του Θεού έστιν ή εγώ απ΄ εμαυτού λαλώ» (Ιωάν. Ζ΄ 17). Συμπέρασμα λοιπόν και εκ τούτου του Ευαγγελιστού προκύπτει, ότι ο Χριστός δεν απεμακρύνθη της Ναζαρέτ. Και διότι έχουν άμεσον γνώσιν της ζωής Του και της εκπαιδεύσεως Του σκανδαλίζονται δυσπιστούν και τον απορρίπτουν` και όχι μόνον οι χωριανοί Του, αλλά και αυτοί οι λεγόμενοι αδελφοί Του, ως μας αναφέρει ο ίδιος ο Ευαγγελιστής. «Ουδέ γαρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν» (Ζ΄ 5). Ενώ, εάν απουσίαζεν έστω και δι΄ ολίγον χρονικόν διάστημα (όχι 18 χρόνια) και επανήρχετο, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να βεβαιώνουν οι ακροαταί Του, ότι «δεν έμαθε» γράμματα, ούτε του Κυρίου η απάντησις θα ήτο τοιαύτη, δηλαδή ότι τα γράμματα τα έχει φέρει από τον ουρανόν, αλλά θα έλεγεν, ότι τα έφερε εξ ΄Ινδιών…

Ιδού λοιπόν μαρτυρίαι των τεσσάρων Ευαγγελιστών περί του περιβοήτου τούτου ζητήματος, καθ΄ ον χρόνον οι δήθεν καλώς πληροφορημένοι πολέμιοι του Ιησού, βεβαιώνουν αβασανίστως εις τα σαλόνια, καφενεία, και ταβέρνας, ότι τηρείται εν τοις Ευαγγελίοις σιωπή. Αυτά όμως είναι λόγια αφρόνων, αμαθών και μωρών ανθρώπων. Και οι τοιούτοι εις το βάθος απορρίπτουν την Θεότητα του Ιησού. Αλλ΄ υπενθυμίζομεν εις αυτούς ότι ο Ιησούς δεν είναι Υιός της Μαριάμ μόνον, αλλά και Υιός του Θεού και δι΄ αυτό δεν έχει την ανάγκην της ανθρωπίνης σοφίας, ούτε της σατανικής τέχνης των Ινδών, διότι ο Ιησούς εθαυματούργει και πριν εξέλθει επισήμως. Αλλ΄ ίσως ειπεί τις, ποιος δύναται να μας βεβαιώση περί τούτων; Ποιος υπευθύνως δύναται να μας είπη, ότι ο Χριστός θαυματουργούσε και πριν εξέλθει εις τον δημόσιον αυτού βίον; Εις αυτόν έχομεν δύο αξιοπίστους μάρτυρας να παρουσιάσωμεν ίνα τον βεβαιώσουν` πρώτον την Αγίαν Γραφήν και δεύτερον την Παναγίαν Παρθένον, την Μητέρα Του.

Και πρώτον η Αγία Γραφή δια του Ησαΐου λέγει, ότι, άμα τη εισόδω του Ιησού εις την Αίγυπτον ως Νηπίου, κατεκριμνήσθησαν όλα τα είδωλα αυτής` «Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης και ήξει εις Αίγυπτον και σεισθήσεται τα χειροποίητα Αιγύπτου από προσώπου αυτού». (Ησαΐας ΙΘ΄ 1). Και πράγματι, όταν ο Κύριος έφυγε από προσώπου Ηρώδου εις Αίγυπτον (ως μας πληροφορεί ο Ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος κεφάλαιον Β΄) φέρον αυτόν η Παναγία Μητέρα Του μετά του Ιωσήφ, εκριμνήσθησαν πάντα τα είδωλα αυτής.

Δεύτερον, η Παναγία Μητέρα Του, βεβαιώνει τούτο, όταν προτείνη εις Αυτόν κατά τον γάμον της Κανά να ποιήση δια θαύματος οίνον` Διότι τι άλλο εννοούσε Αύτη όταν «Υστερήσαντος οίνου λέγει προς αυτόν οίνον ουκ έχουσι» (Ιωάν` Β΄ 3) ει μη να θαυματουργήση; Και πως γνωρίζει, ότι ο Κύριος δύναται να ποιήση οίνον, μια και δεν έχει κάμει άλλο θαύμα, μέχρι της ώρας εκείνης, διότι ο ίδιος είπε` «Ούπω ήκει η ώρα μου;» Άρα γνώριζε την ικανότητα του Ιησού από την ιδιωτικήν του ζωήν δι΄ αυτό του γνωρίζει ότι` «οίνον ουκ έχουσι» και κατά ένα τρόπον του προτείνει να τους ποιήση οίνον, ως και έκαμεν εις την συνέχειαν, (ποιήσας το ύδωρ οίνον), ίνα τους βγάλη από το αδιέξοδον. Χρειάζεται λοιπόν και άλλη μαρτυρία εκτός από την μαρτυρίαν της Μητρός του ήτις` «συνετήρει τα ρήματα ταύτα συμβάλλουσα εν τη καρδία αυτής;» Τέλος, δια τους θέλοντας εχύθη αρκετόν φως δια τους μη θέλοντας υπάρχει και θα υπάρχει πολύ σκότος. Ελεύθεροι είναι να εκλέξουν` ο Κύριος είπε` «Όστις θέλει» και ευχόμεθα να θελήσουν. Και εάν πράγματι είναι αγαθής προαιρέσεως θα θελήσουν, εάν όμως κακής δεν θα θελήσουν. «Επαινούμεν τους κατά προαίρεσιν αγαθούς (λέγει ο Μ. Βασίλειος) ου τους υπό τινος ανάγκης εις τούτο ήκοντας` όπου γαρ προαίρεσις ετοίμη, το κωλύον ουδέν η προθυμία υπαρχέτω; και το εμποδίζον ουκ έσται». Αμήν.

Αστείος παραλληλισμός

Πολλοί άπιστοι αβασανίστως πολλάκις λέγουν, ότι ο Χριστός ανέστη ως ανίστανται φακίραι τινές, που διαβάζομεν κατά καιρούς εις τάς εφημερίδας. Και λέγουσι τούτο διότι προφανώς ξεχνούν, ότι οι φακίραι θάπτονται ζωντανοί και ουχί νεκροί, ως ο Χριστός. Ας μας δείξουν πάντως ένα φακίρη αναστημένο που ετάφη, εφ΄ όσον πρώτον είχεν αποθάνει, και πειθόμεθα. Αλλά δεν έχουν κανέναν, διότι οι φακίραι θάπτονται ζωντανοί και ουχί νεκροί.

_________________

«Εάν ουν ώμεν φιλομαθείς, εσόμεθα και πολυμαθείς` επιμελεία γαρ και πόνω και τη διδόντος Θεού χάριτι, κατορθούνται άπαντα».

(Ιωάν. Δαμασκηνός)

Voiotosp.blogspot.com