Το εργασιακό και το οικονομικό (ΔΕΗ-χρέη) από το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ είναι πρόβλημα. Να τα είχε σκεφτεί όμως το κράτος όταν παρίστανε τον επιχειρηματία… Να τα είχε σκεφτεί το κράτος, οι πολιτικοί, οι πολιτικές και οι κυβερνήσεις ακριβώς μισό αιώνα πριν (από το 1974 ως το 1994) που φόρτωσαν στις πλάτες του λαού τον ψευτοσοσιαλισμό τους (ειδικά μετά το 1980), μαζεύοντας από τη βιομηχανική αγορά ό,τι χρεοκοπημένη σαβούρα υπήρχε.
Για να δείξουν μάλιστα πολιτικό έργο κρατικοποιήσεων... αποζημίωσαν τους ιδιώτες ιδιοκτήτες 56 προβληματικών και τις φόρτωσαν στις πλάτες και στις τσέπες όλων μας, χρεώνοντάς μας (μέσω των φόρων) 3.500 τρισεκατομμύρια δραχμές (τότε) προκειμένου (όπως μας είπαν) να τις εκσυγχρονίσουν και να μας τις παραδώσουν για λαϊκή εκμετάλλευση... Τα έχω πει πολλές φορές αυτά από τα σημειώματά μου, αλλά οι ενστάσεις για το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ (που θα μας καταστρέψει αν μείνει στα χέρια του κράτους) με αναγκάζουν να τα επαναφέρω.
Δυστυχώς (τότε) τα "έχαψε” ο λαός. Και όταν άρχισαν και οι διορισμοί σε τοπικό και περιφερειακό και οι βουλευτές έβαζαν στις προβληματικές των 56 ιδιωτών που κρατικοποιήθηκαν τον ένα μετά τον άλλο από τους ψηφοφόρους τους, δεν έβγαζε μιλιά. Και ας μην έβλεπε σχολεία και νοσοκομεία από τους φόρους αλλά να σώζονται μόνο τα νέα κρατικά τεμπελχανεία... Αυτά που έφεραν και το τεράστιο φούντωμα του κρατισμού με τη σημαία ενός δήθεν σοσιαλισμού...
Να τα είχε σκεφτεί λοιπόν το κράτος, οι πολιτικοί, οι πολιτικές και οι κυβερνήσεις ακριβώς μισό αιώνα πριν, όταν έστηναν Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων... για να εκσυγχρονίσουν τις 56 προβληματικές πρώην ιδιωτικές βιομηχανίες (για τις οποίες εμείς πληρώσαμε μέχρι και την εξαγορά τους από το κράτος...), αλλά στην πράξη επρόκειτο για "κέντρο” διανομής κομματόσκυλων και κλακαδόρων με τις κρατικοποιημένες βιομηχανίες να παίζουν τον ρόλο του κρατικού βιομήχανου.
Από τη θέση δε αυτή (δηλαδή του κρατικού βιομηχάνου) να "καταλάβουν” και τον ΣΕΒ (ώστε να ελέγχεται και η φωνή της ιδιωτικής βιομηχανίας - υπήρχε φωνή πριν τη διαλύσουμε) για να μη τολμήσει ξανά κανείς να μιλήσει για τη σοσιαλμανία... στην οικονομική μας πολιτική (το είχε τολμήσει το 1975 ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ σε δηλώσεις τους προς τους δημοσιογράφους).
Και ξαναλέμε. Να τα είχε σκεφτεί το κράτος, οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις μισό αιώνα πριν, όταν με τις επιλογές ανικάνων των οικονομικών επιτελείων (όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης) αχρήστευσε εντελώς με τη σοσιαλιστική δήθεν πολιτική του μεγάλες ευκαιρίες στη ναυπηγική βιομηχανία, στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, στη χημική βιομηχανία και στη λιπασματοβιομηχανία (για την οποία είχαμε να λέμε χίλια λόγια για την παραγωγή και τις εξαγωγές της) πριν περάσουν στα χέρια τους κράτους.
Τότε ήταν που ξεκίνησε και η αποβιομηχάνιση της χώρας μας. Τότε ήταν που οι επενδυτές έσβησαν κυριολεκτικά την Ελλάδα ως τόπο επενδύσεων με σημασία. Τότε ήταν που οι βιομηχανικοί κλάδοι έχαναν και τη σημασία τους στην εθνική μας παραγωγή και τα εργοστάσια είναι τα σημερινά κουφάρια που κανείς δεν αγοράζει.
Αρχή των πάντων της μετατροπής της Ελλάδας σε μικρομεσαία οικονομία (μόνο για τη βιοτεχνία που μας είχε απομείνει και για τον τουρισμό) ήταν οι κρατικοποιήσεις στην οικονομία. Οι κρατικοποιήσεις από τις οποίες κερδισμένοι δεν βγήκαν ποτέ οι φορολογούμενοι. Δεν βγήκε κερδισμένος σε τίποτε ο λαός.
Βγήκαν μόνο ιδιώτες βιομήχανοι που φόρτωσαν τις προβληματικές επιχειρήσεις τους σε ένα κράτος ανίκανο να αξιοποιήσει ακόμα και μοναδικές περιπτώσεις όταν έπρεπε και με τον τρόπο που έπρεπε. Αυτή όμως η "ατμομηχανή” της οικονομίας (μέρος της οποίας μπορούσε ασφαλώς -τότε- να είναι τόσο η ΛΑΡΚΟ όσο και άλλοι χώροι της παραγωγής) πέρασε και έφυγε.
Ορθότατα λοιπόν η κυβέρνηση δίνει τέλος στην ιστορία, της δήθεν κερδοφόρας μας κρατικής μεταλλουργικής παραγωγής, την οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την πλήρωσε ο λαός και από το αίμα του. Όλα τα άλλα έχουν να κάνουν μόνο με την αριστερίστικη "μετάφραση” σε σενάριο με πρωταγωνιστή το κράτος. Οι κομπάρσοι όμως θα είναι και πάλι οι φορολογούμενοι ιθαγενείς ως τα μεγάλα θύματα άθλιου κρατισμού που θα πηγαίνει και θα έρχεται. Ούτε βήμα πίσω, λοιπόν, με το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, αν δεν πουληθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου