ΜΕΤΕΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ

 

15 Αυγούστου, το Πάσχα του καλοκαιριού, οι ανά την υφήλιο ορθόδοξοι χριστιανοί πανηγυρίζουν την εορτή της σεβασμίας μεταστάσεως στους ουρανούς της υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

«Εν τη Γεννήσει τήν παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρός την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαίς λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών». Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και η στιγμή της ολοκλήρωσης της επίγειας ζωής της Θεοτόκου, Άγγελος Κυρίου της μετέφερε το μήνυμα της εκδημίας από τα εγκόσμια τρεις ημέρες ενωρίτερα.

 «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε,

 Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα,

και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα».

Αφού πήγε και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, επέστρεψε στο σπίτι του Ιωάννη, του αγαπημένου μαθητή και έκανε γνωστή στους Μαθητές την αναχώρησή της από τα επίγεια προς τον Θεάνθρωπο Υιό της και Σωτήρα όλων μας.

Μάλιστα, η παράδοση αναφέρει ότι λίγο πριν τη Μετάστασή της, παρά το ότι οι Απόστολοι δεν ήσαν όλοι στα Ιεροσόλυμα, εντούτοις («Θεαρχίω νεύματι, πάντοθεν… υπό νεφών μεταρσίως αιρόμενοι») με θαυμαστό τρόπο συνάχθηκαν όλοι γύρω από το σεβάσμιο σκήνωμά της.

«Ο πάντιμος χορός, των σοφών Αποστόλων, ηθροίσθη θαυμαστώς, του κηδεύσαι ενδόξως, το σώμα σου το άχραντον, Θεοτόκε Πανύμνητε, οις συνύμνησαν, και των Αγγέλων τα πλήθη, την Μετάστασιν, την σην σεπτώς ευφημούντες, ην πίστει εορτάζομεν».

Όταν κοιμήθηκε η Κυρία Θεοτόκος, «ο γλυκασμός των αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, χριστιανών η προστάτις», οι Απόστολοι με ψαλμούς και ύμνους την κατευόδωσαν, τοποθετώντας την σε τάφο στη Γεθσημανή.Μετά από τρεις ημέρες, όταν άνοιξαν τον τάφο, οι παρευρισκόμενοι έμειναν έκπληκτοι, διότι το νεκρό σώμα της Παναγίας δεν ήταν εκεί, αλλά αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς.

 «Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον

και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος και νέκρωσις

ουκ εκράτησεν· ως γαρ ζωής Μητέρα, προς την ζωήν 

μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

Η Δέσποινα Θεοτόκος είναι ο άνθρωπός μας πλησίον του θρόνου του Θεού. Η αγκάλη της χωράει τον κόσμο όλο. Οι πρεσβείες της είναι σταθερές και ακατάπαυστες, η προστασία της είναι μια διαρκής άγκυρα ελπίδας για τους ανθρώπους που την επικαλούνται με σεβασμό και εμπειρική γνώση της αξίας και της θέσεώς της.

Την Παναγία, που ήταν αειπάρθενος (πριν, κατά την κυοφορία και μετά τη γέννα του Θεανθρώπου Σωτήρα), δεν ήταν δυνατόν να την κρατήσει ο τάφος νεκρή. Και έτσι, ως μητέρα της ζωής, μετέστη προς τη ζωή, προς τον Υιό και Λόγο του Θεού και Υιό της.

Στην προσωπικότητα της Παναγίας ζει το διαρκές θαύμα της παρουσίας του Θεού. «Εν τη Γεννήσει σου, σύλληψις άσπορος, εν τη Κοιμήσει σου, νέκρωσις άφθορος, θαύμα εν θαύματι διπλούν…διο συν τω Αγγέλω βοώ μεν σοι, Χαίρε η κεχαριτωμένη».

Ψάλλουμε σήμερα στην Εκκλησία: Νικήθηκαν οι νόμοι της ανθρωπίνης φύσεως, σε εσένα Παρθένε Άχραντε· διότι παραμένει παρθένος αυτή που γέννησε και ο θάνατος συναντά τη ζωή. Θεοτόκε, συ που έμεινες Παρθένος μετά τη γέννα και ζεις μετά τον θάνατο, σε παρακαλούμε σώζε πάντοτε τους πιστούς ανθρώπους που αποτελούν την κληρονομία σου.

Σήμερα πανηγυρίζουν πολλές Μονές και Ναοί και Εξωκκλήσια.Ας πούμε προς τον Σωτήρα Χριστό και Υιό της μητέρα Του και δικής μας, της Πλατυτέρας των ουρανών και «το τείχος του κόσμου», τούτη την προσευχή με πίστη προς Εκείνο, ευγνωμοσύνη προς εκείνη, αξιοποιώντας τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το θάρρος και την ταπείνωση:

«Τείχισόν μου τας φρένας Σωτήρ μου· το γαρ τείχος του κόσμου ανυμνήσαι τολμώ, την άχραντον Μητέρα σου, εν πύργω ρημάτων ενίσχυσόν με και εν βάρεσιν εννοιών οχύρωσόν με· συ γαρ βοάς των αιτούντων πιστώς τας αιτήσεις πληρούν.

Συ ουν μοι δώρησαι γλώτταν, προφοράν και λογισμόν ακαταίσχυντον· πάσα γαρ δόσις ελλάμψε ως παρά σου καταπέμπεται φωταγωγέ, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !